บทที่ 398

ภายในห้องโถงใหญ่ของสำนักขลุ่ยสวรรค์ หยางสือเทียนและหยางเทียนหลงนั่งจ้องมองหญิงสาวนามหยางหลินจื่อที่กำลังนอนให้ชายหนุ่มนามเนี่ยฟงจ้วงแทงเข็มเงินไปตามร่างกาย ผู้หนึ่งคือบุตรสาวส่วนอีกผู้หนึ่งคือหลานสาวทั้งสองกำหมัดในมือแน่นด้วยความเป็นห่วง ประกายสายฟ้าออกมาจากมือขวาพุ่งไปยังเข็มเงินตามร่างกาย เม็ดเหงื่อเปียกชุ่มเสื้อผ้าที่สวมใส่จดเห็นร่างกายหยางหลินจื่ออย่างชัดเจน นานเกือบครึ่งเค่อได้ยินเสียงถอนหายใจดังแว่วเข็มเงินถูกเก็บอยู่ในห่อผ้าเช่นเดิม เม็ดยาสีแดงสองเม็ดถูกขยี้ลงถ้วยกระเบื้องเคลือบเนี่ยฟงค่อย ๆ ป้อนให้แก่หญิงสาว ทันใดนั้นเองได้มีเสียงดังโวยวายมาจากด้านหน้า เตียวมู่ถังรีบพุ่งเข้ามาอย่างเร่งรีบ

“เจ้าสำนักวังเมฆาอี๋ว์เจียงและแม่นางอี๋ว์ชิงหลินพาคนจากวังเมฆามาที่นี่ขอรับผู้อาวุโส”

เนี่ยฟงถึงกับขมวดคิ้ววางถ้วยกระเบื้องหันไปมองเตียวมู่ถัง

“ฟู่ซีหมิง หลงซือไท่ และเหลียงเกาติดตามนางมาด้วยเช่นกันขอรับคุณชาย”

หยางสือเทียนหันไปมองเนี่ยฟง

“พวกเจ้ามีปัญหากันอยู่รึ”

เนี่ยฟงยกมือขวาขึ้นโบกสะบัดไปมา

“ไม่มีสิ่งใดขอรับผู้อาวุโสเป็นเรื่องกระทบกระทั่งกันเล็กน้อยที่งานประมูลป้ายแดนคนเถือนขอรับ”

หยางสือเทียนพยักหน้าตอบรับ

“ดี เช่นนั้นก็ดีแล้ว ต้องขออภัยต่อพวกเจ้าเป็นข้าเองที่ส่งจดหมายเชิญพวกนั้นมายังที่แห่งนี้ถึงอาการของหลานสาวข้า เอาเถอะข้าขอตัวออกไปต้อนรับพวกนั้นก่อน  ”

เนี่ยฟงก้มศีรษะคารวะ

“เชิญผู้อาวุโสขอรับ ข้าเองต้องขอตัวไปพักผ่อนเช่นกัน”

เนี่ยฟงเดินติดตามเตียวมู่ถังออกไปจากห้องโถง ทิ้งไว้เพียงหยางเทียนหลงนั่งจ้องมองบุตรสาวด้วยความเป็นห่วง

“พี่ชายมู่ถัง พี่ชายเหวินลู่ส่งแผ่นยันต์หมดหรือไม่ขอรับ”

“ตอนนี้เหวินลู่นอนสลบอยู่ในห้องพัก เขาส่งแผ่นยันต์ตามที่คุณชายสั่งเสร็จสิ้นเมิื่อครู่”

เนี่ยฟงแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“หวังว่าคนพวกนั้นจะชอบของขวัญที่ข้าส่งไปให้ พี่ชายแจ้งคนของเราเตรียมรับมือกับความบ้าคลั่งของคนพวกนั้นเอาไว้ให้ดีเถอะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

เตียวมู่ถังถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ใบหน้าของเนี่ยฟงมันทำให้เขาหวนคิดถึงวันแรกที่เจอกันไม่น้อย หลังจากนั้นทั้งสองก็เดินไปทางขวามือผ่านลานฝึกวรยุทธ์ของสำนักขลุ่ยสวรรค์พบกลุ่มคนสวมชุดสีฟ้า แน่นอนว่าทั้งสองรับรู้ได้ทันทีว่าเป็นกลุ่มคนของวังเมฆา ไม่ถึงสามลมหายใจมีชายฉกรรจ์สวมชุดสีฟ้าแปดคนพุ่งทะยานมาล้อมพวกเขาทั้งสอง เนี่ยฟงยกยิ้มเอ่ยวาจาออกมา

“ยอดฝีมืออันดับหนึ่งฟู่ซีหมิงถึงกับต้องพากลุ่มคนล้อมพวกข้า พวกท่านช่างเหมาะสมกับตำแหน่งสุนัขรับใช้เสียจริง เราจะคิดบัญชีที่ค้างคาไว้ที่นี่ดีหรือไม่”

ฟู่ซีหมิงตัวสั่นสะท้านสะบัดมือซ้ายกำชับกระบี่ในมือแน่น คนที่เหลืออยู่ของวังเมฆารีบพุ่งทะยานมาล้อมตัวทั้งสองเอาไว้ เนี่ยฟงยกมือขวาขึ้นห้ามเตียวมู่ถัง

“หากมีเวลาว่างข้าจะสอนท่านเกี่ยวกับทักษะวิชานี้”

เนี่ยฟงแสยะยิ้มกระทืบเท้าขวาลงพื้นพร้อมกับทักษะจิตแห่งเทพมังกร เปรี้ยง! พลังปราณแผ่กระจายออกจากร่าง ผู้คนรอบกายยืนแน่นิ่ง เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าดังลั่นไปทั่วบริเวณ เพียะ! เพียะ! เพียะ! เพียะ! ไม่ถึงสิบลมหายใจคนทั้งหมดถูกเนี่ยฟงตบตีใบหน้าปูดบวมลงไปนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นโดยเฉพาะฟู่ซีหมิงที่เจ็บหนักกว่าทุกคน เตียวมู่ถังทำได้แต่ยืนนิ่งเพราะตื่นตกใจกับทักษะที่เนี่ยฟงใช้ออกมา

“พี่ชายมู่ถังเราไปกันเถอะ”

เพียะ! เพียะ! เสียงตบหน้าดังลั่นติดตามเป็นเตียวมู่ถังตบใบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติ เขารีบก้าวเท้าติดตามเนี่ยฟงไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานทั้งสองก็เดินมาถึงบ้านพักรับรองเนี่ยฟงสะบัดมือซ้ายโยนแหวนเกือบสามสิบวงให้แก่เตียวมู่ถัง

“นั้นเป็นแหวนที่ปลดมาจากกลุ่มคนเมื่อครู่ ท่านจะส่งคืนหรือแบ่งให้คนของเราก็ตามใจท่านขอรับ ข้าขอพักก่อนถึงเวลาอาการเย็นรบกวนปลุกข้าด้วยนะขอรับ”

เตียวมู่ถังได้แต่ยกยิ้มแห้ง ๆ จ้องมองแหวนในมือ หลังจากนั้นเขาก็เดินออกไปทางเดิม ไม่ถึงครึ่งชั่วยามเสียงเคาะประตูดังลั่นด้านหน้าห้องพัก เนี่ยฟงลืมตาจากการโคจรลมปราณรีบเปิดประตูออกมาพบเห็นซินหยางและเก่อคังยืนตัวสั่นสะท้านอยู่ด้านหน้า

“คุณชายรีบไปเถอะขอรับ อี๋ว์เจียงรับรู้เรื่องที่ท่านทำร้ายคนของวังเมฆาแล้ว ตอนนี้เจ้านครดั้นเมฆและพี่ใหญ่มู่ถังกำลังต้านรับอยู่”

เนี่ยฟงพยักหน้าตอบรับพุ่งทะยานติดตามซินหยางและเก่อคัง เปรี้ยง! ตูม! เสียงปะทะดังสนั่นมาจากด้านหน้าชายฉกรรจ์ผมสีดอกเลารูปร่างสูงใหญ่กำชับดาบในมือแน่นฟาดฟันปะทะอยู่กับหยุยเหลยและเตียวมู่ถัง เปรี้ยง! หยุยเหลยและเตียวมู่ถังกระเด็นออกมา เนี่ยฟงพุ่งทะยานใช้มือทั้งสองพยุงด้านหลังไม่ให้ล้ม เสียงตะโกนดังลั่นออกมาทางขวามือ เมื่อหันไปมองเห็นฟู่ซีหมิงชี้มือขวามาที่ตนเอง เนี่ยฟงสะบัดมือขวายื่นขวดยาให้แก่หยุยเหลย

“รบกวนพวกท่านทั้งสองแล้วขอรับ”

“โผล่หัวออกมาแล้วรึไอ้สารเลวเนี่ยฟง”

เนี่ยฟงพยักหน้าตอบรับก้าวเดินออกไปช้า ๆ เขาหรี่ตามองไปที่อี๋ว์ชิงหลินที่จ้องมองตนอย่างไม่วางตา อี๋ว์เจียงถีบเท้าพุ่งทะยานจ้วงแทงดาบในมือเข้ามา เนี่ยฟงโยกตัวหลบไปทางซ้ายเขาต้องรีบก้มตัวม้วนถอยออกมาเพราะอี๋ว์เจียงพลิกแพลงจากจ้วงแทงเป็นฟันแนวขวาง อี๋ว์เจียงไม่ปล่อยให้เนี่ยฟงพัก เขาถีบเท้าพุ่งติดตามจ้วงแทงดาบในมือ พื้นดินใต้เท้าเป็นหลุมลึกจากปราณดาบ เนี่ยฟงหมุนตัวหันด้านหลังให้อี๋ว์ชิงหลินใช้ออกด้วยทักษะจิตแห่งเทพมังกรไปที่อี๋ว์เจียง ถีบเท้ากระโดดข้ามศีรษะซัดฝ่ามือขวาไปที่หัวไหล่ด้านซ้าย เปรี้ยง! อี๋ว์เจียงถึงกับร้องคำรามออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อลงถึงพื้นเขารีบโน้มตัวไปด้านหลังหลบดาบที่ฟันเข้ามา ฝ่ามือขวาถูกซัดลงพื้นเนี่ยฟงหมุนตัวใช้เท้าซ้ายเตะไปที่ข้อมือขวา เปรี้ยง! จากแรงเหวี่ยงอี๋ว์เจียงหมุนตัวตามฟาดฟันดาบในมืออีกครั้ง เนี่ยฟงรีบเร่งโคจรลมปราณไปที่มือซ้ายคว้าจับดาบเอาไว้แน่น เร่งโคจรลมปราณไปที่มือขวาฟาดลงไปที่ใบดาบ เปรี้ยง! ดาบในมือของอี๋ว์เจียงหัก เนี่ยฟงหมุนตัวตวัดดาบในมือออกไป อี๋ว์เจียงถีบเท้าขวาถอยออกมา คมดาบวาดผ่านหน้าท้องได้ยินเสียงคมดาบกรีดไปที่โลหะ เนี่ยฟงยกยิ้มซัดใบดาบในมือออกไป ฟิ้ว~ อี๋ว์เจียงสะบัดมือขวากำชับง้าวในมือฟาดฟันใบดาบ เปรี้ยง! ใบดาบแหลกละเอียดร่วงลงพื้น

อี๋ว์เจียงใช้มือซ้ายกระชากเสื้อชุดสีฟ้าทิ้งลงพื้น มองเห็นเสื้อเกราะอ่อนสีฟ้าซ่อนอยู่ด้านในและที่ข้อมือทั้งสองข้าง เสียงสะบัดมือขวาดังแว่ว เนี่ยฟงกำชับดาบในมือแน่นพร้อมกับยกมือซ้ายขึ้นมากวักเรียก อี๋ว์เจียงร้องคำรามถีบเท้าพุ่งทะยานเข้าประชิดฟาดฟันง้าวในมือ เสียงลมดังหวีดหวิวประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากดาบเนี่ยฟงตวัดดาบในมือต้านรับ เคร้ง! อี๋ว์เจียงดวงตาเบิกโพลงประกายสายฟ้าพุ่งไปตามด้ามง้าวเขารีบปล่อยง้าวในมือขวาหมุนตัวใช้มือซ้ายจับด้าบง้าวตวัดต้านรับคมดาบที่ฟาดฟันเข้ามา เคร้ง! อี๋ว์เจียงกระเด็นออกไปด้านหลังต้องตวัดด้ามง้าวจ้วงแทงลงพื้นเพื่อหยุดมือซ้ายสั่นสะท้านจากความแรง คมง้าวเป็นรอยบิ่นมองเห็นได้อย่างชัดเจน ตูม!! อี๋ว์เจียงต้องระเบิดพลังปราณเพื่อระงับอาการสั่นจากมือซ้ายใช้มือขวาคว้าจับง้าวในมือตวัดต้านรับคมดาบที่ฟาดฟันเข้ามา เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! การปะทะครั้งที่สี่ง้าวในมือถูกฟันหักกระเด็นร่วงลงพื้น เนี่ยฟงซัดดาบในมือออกไปอี๋ว์เจียงตื่นตกใจใช้ด้ามง้าวตวัด เคร้ง! เนี่ยฟงยกยิ้มสะบัดมือขวาไปมาดาบพุ่งทะยานฟาดฟันอี๋ว์เจียงทำได้เพียงแต่ถอยร่นออกไป ทันใดนั้นเอง เคร้ง! กระบี่เล่มหนึ่งพุ่งออกมาสกัดดาบของเนี่ยฟงกระเด็นออกไปก่อนจะจ้วงแทงไปที่ต้นขาขวาของอี๋ว์เจียง

“ได้โปรดหยุดมือก่อนคุณชายเนี่ยฟง”

เนี่ยฟงยกยิ้มสะบัดมือขวาดาบพุ่งทะยานหาผู้เป็นนาย เขาวาดผ่านมือขวาด้านหน้าเพื่อเก็บดาบ

“เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะคนของท่านหาเรื่องข้าก่อน”

อี๋ว์เจียงกำหมัดในมือแน่น

“แต่เจ้าลงมือกับคนในสำนักข้า”

เนี่ยฟงหันไปมองอี๋ว์เจียงพร้อมกับแผ่ลมปราณออกไปกดทับ อี๋ว์เจียงถึงกับต้องลงไปนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นกระอักเลือดออกมา

“คิดว่าวังเมฆาของท่านยิ่งใหญ่มากอย่างนั้นรึขอรับ สิ่งใดกันที่มันทำให้ท่านคิดเช่นนั้น”

เนี่ยฟงก้าวเดินเข้าหาอี๋ว์เจียง

“หยุดมือก่อนคุณชาย เรื่องนี้ให้ข้ารับผิดชอบเอง”

เนี่ยฟงหันไปมองทางซ้ายพยักหน้าตอบรับสลายพลังปราณ อี๋ว์เจียงกัดฟันซัดฝ่ามือซ้ายลงพื้นพุ่งเข้าหาเนี่ยฟงพร้อมกับซัดฝ่ามือขวา เนี่ยฟงซัดฝ่ามือขวาออกไปต้านรับเช่นกัน เปรี้ยง! อี๋ว์เจียงร้องคำรามกระเด็นออกไปด้านหลังแขนขวางอผิดรูป