บทที่ 392

เสียงการปะทะดังลั่นอยู่นานนับยี่สิบลมหายใจ คนของหวังหู่ปิงตกตายจนหมดหลงเหลือเพียงเขาเพียงผู้เดียวอีกทั้งสภาพตอนนี้ยังได้รับบาดเจ็บเสียแขนซ้ายเพราะการโจมตีเพียงครั้งเดียวของชายฉกรรรจ์ด้านหน้า กลุ่มคนหลายกลุ่มหาได้มีผู้ใดเข้าไปยุ่งหวังหู่ปิงหันไปมองรอบด้านถึงกับสบถออกมาเสียงดังลั่นคิดถีบเท้าถอยออกมา โซ่เหล็กพุ่งออกมาจากกระโจมรัดขาซ้ายของหวังหู่ปิน เขาเร่งโคจรลมปราณไปที่ดาบในมือฟาดฟันไปที่โซ่เหล็ก เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! แต่ทว่าโซ่เหล็กค่อย ๆ ลากหวังหู่ปิงไปที่กระโจม ฟิ้ว! มีดสั้นเล่มหนึ่งพุ่งลงมาปะทะ เคร้ง! มีดสั้นปักตรึงบนพื้นโซ่เหล็กถูกตัดขาด ได้ยินเพียงเสียงร้องคำรามด้วยความโกรธแค้นดังแว่วออกมาจากกระโจม หวังหู่ปิงรีบลุกขึ้นยืนหวังหลบหนีเมื่อหันมามองที่กระโจมก็พบเห็นง้าวขนาดใหญ่ถูกฟันเข้ามา เขาทำได้เพียงหลับตาเพื่อรอความตายเพราะหาได้มีเรี่ยวแรงยกดาบขึ้นมาต้านรับ เคร้ง! เมื่อเขาลืมตาขึ้นมามองเห็นชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งใช้กระบี่ในมือเข้าสกัดกั้นง้าว

“เจ้านครดั้นเมฆหยุยเหลย”

หลายคนตื่นตกใจไม่น้อยที่เห็นหยุยเหลยที่นี่

“หวังหู่ปิง ท่านถอยหลบออกไปก่อนเถอะ”

สิ้นเสียงกล่าวเขาตวัดกระบี่ในมือปัดง้าวขนาดใหญ่กระเด็นออกไป เก่อคังและซินหยางรีบพุ่งเข้ามาประคองหวังหู่ปิงออกไปจากบริเวณ หยุยเหลยกำชับกระบี่ในมือขวาแน่นจ้องมองชายฉกรรจ์ด้านหน้าอย่างไม่วางตา ไม่นานได้มีชายฉกรรจ์สองคนก้าวเดินออกมาจากกระโจม

“ไม่คิดว่าข้าจินอู่หมิงจะพบกับเจ้านครดั้นเมฆหยุยเหลยที่นี่ ชื่อเสียงของท่านโด่งดังไม่น้อยเป็นไปได้หรือไม่ที่ตัวข้าจะขอทดสอบฝีมือท่าน”

หยุยเหลยหรี่ตามองจินอู่หมิงที่ก้าวเดินออกมาจากกระโจมถือดาบในมือ ไม่ถึงสามลมหายใจจินอู่หมิงถีบเท้าพุ่งทะยานฟาดฟันดาบในมือ หยุยเหลยแสยะยิ้มถีบเท้าพุ่งเข้าปะทะฟาดฟันกระบี่ในมือ เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! เสียงดาบและกระบี่ปะทะกันดังลั่นไปทั่วบริเวณ หลายกลุ่มรีบเก็บกระโจมถอยหลบหนีออกมา ปราณกระบี่และปราณดาบปลิวว่อนพื้นดินถูกแยกเป็นร่อง ไม่ถึงสามสิบลมหายใจร่างกายของจินอู่หมิงเริ่มมองเห็นเลือดไหลซึมออกมาจากบาดแผลทั่วร่างเสื้อผ้าที่สวมใส่ล้วนฉีกขาด หยุยเหลยใช้ความเร็วและเพลงกระบี่ที่ว่องไวไล่ตอนจินอู่หมิง ทันใดนั้นเขาต้องถีบเท้าหลบไปทางขวาตวัดกระบี่ในมือต้านรับบางอย่างที่พุ่งเข้ามา เคร้ง! เมื่อหันไปมองเป็นมีดติดปลายโซ่ถูกซัดเข้ามา เมื่อเหยียบถึงพื้นเขาต้องเร่งโคจรลมปราณไปที่กระบี่ตวัดต้านรับง้าวที่ฟาดฟันเข้ามา เคร้ง! หยุยเหลยกระเด็นออกไปด้านหลังพร้อมกับกระอักเลือดออกมา

เตียวมู่ถังและซวี่ซงกำชับดาบในมือก้าวเดินออกมาขวางด้านหน้าหยุยเหลย

“ไม่คิดว่าจะได้พบเจอสามพี่น้องบัดซบแซ่จินอู่ที่นี่ พี่ใหญ่จินอู่หมิงผู้ขี้ขลาดตาขาวหวังพึ่งความสามารของน้องเล็กจินอู่ไถที่เชี่ยวชาญเพลงง้าวแต่ทว่าสติไม่ดี ต่างจากน้องรองจินอู่เจียงที่นิสัยเจ้าเล่ห์แต่ทว่าถูกพี่ใหญ่หลอกใช้ ชื่อเสียงเหม็นโฉ่ของพวกเจ้าโด่งดังไม่น้อยเป็นได้หรือไม่ที่ข้าทั้งสองจะขอทดสอบฝีมือพวกเจ้าด้วยเช่นกัน”

สามพี่น้องแซ่จินอู่ถึงกับแสดงอาการโกรธออกมาอย่างเห็นได้ชัด จินอู่หมิงตัวสั่นสะท้าน

“น้องพี่ทั้งสองจัดการตัวบัดซบทั้งสองนั่นซะ ส่วนหยุยเหลยข้าจะเป็นคนตัดศีรษะของมันเอง”

เตียวมู่ถังหันไปมองหยุยเหลยพร้อมกับพยักหน้า หยุยเหลยยกยิ้มตอบรับกำชับกระบี่ในมือแน่นตวัดกระบี่ในมือเงาปราณกระบี่พุ่งทะยานประดุจแหครอบจินอู่ไถ ง้าวในมือถูกกวัดแกว่งปราณง้าวพุ่งเข้าปะทะเงาปราณกระบี่เสียงดังสนั่น เปรี้ยง หยุยเหลยใช้ความเร็วพุ่งเข้าประชิดฟาดฟันกระบี่ในมือ จินอู่ไถหลบหลีกไม่ทันถูกคมกระบี่วาดผ่านขาซ้ายขาดกระเด็นลงไปนอนดิ้นทุรนทุรายบนพื้น มีดสั้นติดใบมีดพุ่งเข้ามาจากด้านหลังซวี่ซงพุ่งทะยานเข้าขวางใช้ดาบในมือตวัดโซ่รัดไว้กับตัวดาบพร้อมกับกระชากอย่างแรง จินอู่เจียงตื่นตกใจพุ่งติดตามมากับโซ่เตียวมู่ถังปรากฏกายด้านข้างต่อยหมัดขวาไปที่ใบหน้าอย่างถนัดถนี่ ผัวะ! จินอู่เจียงพุ่งลงไปปะทะพื้นดิน ตูม! นอนแน่นิ่งไปอีกคนใบหน้าด้านซ้ายมีรอยแดงที่เป็นรอยหมัดอย่างเห็นได้ชัดเลือดไหลซึมออกมาจากปาก จินอู่หมิงถึงกับตื่นตกใจยืนตัวสั่นสะท้าน เป็นเตียวมู่ถังที่เอ่ยวาจาออกมาพร้อมกับหรี่ตามองไปที่กระโจมด้านหลังจินอู่หมิง

“ไม่ทราบว่าท่านผู้อาวุโสเป็นใครเหตุใดถึงหลบซ่อนอยู่ด้านหลังคนขี้ขลาดเช่นจินอู่หมิง หรือว่าตัวท่านเองก็เป็นคนขี้ขลาดเช่นกัน”

จินอู่หมิงหาได้สนใจในสิ่งที่เตียวมู่ถังกล่าวเขาระเบิดพลังปราณจ้วงแทงดาบในมือลงพื้นพร้อมกับพุ่งทะยานไปด้านหน้าตวัดฟาดฟันดาบในมือด้วยทักษะอันแปลกประหลาด พื้นดินแยกออกเพราะปราณดาบและรังสีฆ่าฟัน ซวี่ซงกำชับดาบในมือแน่นถีบเท้าพุ่งทะยานฟาดฟันดาบลงพื้นดินปราณดาบพุ่งสกัดกั้น เปรี้ยง! ปราณดาบของจินอู่หมิงถูกหยุดเขาจ้องมองไปที่ด้านหน้าตัวสั่นสะท้านไปด้วยความโกรธแค้น ทันใดนั้นเองเขาก็ถูกแรงดันมหาศาลแผ่ออกมากดทับจากด้านในกระโจม

“ผู้อาวุโสได้โปรด”

จินอู่หมิงกระอักเลือดลงพื้นใช้ดาบในมือขวาจ้วงแทงไปบนพื้นพยุงตัวเองไม่ให้ล้ม ชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งผมสีดอกเลารูปร่างสูงใหญ่ใส่เพียงกางเกงตัวเดียวก้าวเดินออกมาจากกระโจมในมือขวาถือน่องไก่ปากยังคงเคี้ยวน่องไก่จ้องมองมาที่หยุยเหลย เตียวมู่ถัง และซวี่ซง เขาเดินเข้ามาหาจินอู่หมิงจากด้านหลังกลืนน่องไก่ลงท้องเอ่ยวาจาออกมา

“คุณชายจินอู่หมิงข้อตกลงของเราคงต้องล้มเลิกเสียแล้ว เพียงแค่ชาวยุทธ์ไร้ชื่อไม่กี่คนพี่น้องของท่านก็บาดเจ็บสาหัสแล้ว หากคิดจะเข้าร่วมกับลัทธิสวรรค์ของข้าแล้วตัวท่านและพี่น้องคงได้เป็นเพียงแค่ทหารเลวเท่านั้น”

“ผู้อาวุโสหานโหวจื่อ ให้โอกาสข้าอีกครั้งได้หรือไม่”

หานโหวจื่อหาได้กล่าวสิ่งใดตอบสะบัดมือขวาซัดน่องไก่ในมือเสียบหน้าผากจินอู่หมิงทะลุไปด้านหลัง เลือดสีแดงละไขสมองสีเหลืองสาดกระเซ็นลงพื้น

“พวกเจ้าคงเป็นกลุ่มคนที่สังหารคนของลัทธิสวรรค์มาไม่น้อยสินะถึงไม่มีท่าทีตื่นตกใจแม้แต่น้อย ข้าเองแปลกใจเช่นกันคิดไม่ถึงว่าจะพบเจอพวกเจ้าที่นี่ ตัวบัดซบนามเนี่ยฟงอยู่ในกลุ่มของพวกเจ้าหรือไม่”

ซวี่ซงขมวดคิ้วหันไปมองแป๊ะซือแน่นอนว่าหานโหวจื่อมองเห็นอย่างชัดเจน

“เพียงแค่พวกเจ้าข้าคงไม่ต้องลงมือเอง”

หานโหวจื่อแสยะยิ้มดึงเส้นผมด้วยมือขวาซัดออกไป ขนที่ถูกซัดออกมากลายเป็นฝูงวานรนับสิบพุ่งเข้าหาคนทั้งสาม หยุยเหมยเร่งโคจรลมปราณไปที่กระบี่ฟาดฟันออกไปในแนวขวาง ฝูงวานรถูกตัดเป็นสองท่อนแต่แทนที่ฝูงวานรจะลดจำนวนลงมันกับเพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็ว จากหนึ่งกลายเป็นสอง จากสองกลายเป็นสี่ จากสี่กลายเป็นแปด ฝูงวานรเพิ่มจำนวนมากขึ้นเป็นทวีคูณ เตียวมู่ถังยกยิ้มสะบัดมือขวากำชับดาบในมือแน่นจ้วงแทงดาบในมือลงพื้น เกิดลำแสงเจิดจ้าออกมาจากดาบพลังปราณพุ่งออกมาจากพื้นโจมตีฝูงวานร หานโหวจื่อถึงกับขมวดคิ้ว ทันใดนั้นเองเขารีบสะบัดมือขวากำชับกระบองขนาดเล็กในมือตวัดต้านรับด้านของซวี่ซงที่ฟาดฟันเข้ามา เคร้ง! กระบองขนาดเล็กเมื่อหานโหวจื่อโคจรลมปราณเข้าไปมันสามารถขยายใหญ่ได้ เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! เสียงดาบและกระบองดังสนั่น คมดาบในมือวาดผ่านร่างกายของหานโหวจื่อหลายครั้งหลายคราแต่ทว่าไม่สามารถสร้างร้อยแผลได้แม้แต่น้อย ซวี่ซงต้านทานกระบองขนาดใหญ่ที่ฟาดหวดเข้ามาได้ไม่นานต้องถีบเท้าถอยออกมา แขนทั้งสองข้างปวดชาไร้ความรู้สึก เตียวมู่ถังหมายถีบเท้าพุ่งทะยานออกไปก็ต้องชะงักฝีเท้าเสียก่อน

“พี่ชายมู่ถังจุดอ่อนของชายผู้นั้นอยู่ที่ท้องน้อย ท่านหาทางโจมตีไปที่นั่นได้หรือไม่”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเขายกยิ้มชี้ดาบในมือไปที่หานโหวจื่อ

“ร่างกายของท่านแปลกประหลาดมากนัก ลองดูหน่อยสิว่าจะต้านทานคมดาบของข้าได้หรือไม่”

เตียวมู่ถังซัดดาบในมือออกไปพร้อมกับพุ่งทะยานติดตาม หานโหวจื่อแสยะยิ้มหมุนตัวใช้กระบองในมือฟาดหวดปลายดาบที่ซัดเข้ามา เคร้ง! พร้อมกับจ้วงแทงกระบอกในมือออกไป เตียวมู่ถังถึงแม้จะร่างกายสูงใหญ่แต่ความเร็วไม่เป็นรองหยุยเหลยแม้แต่น้อย เขาโยกตัวหลบไปทางซ้ายมือมุดเข้าไปประชิดร่าง มีบางอย่างปรากฏขึ้นที่มือขวามองเห็นเป็นสนับเหล็กเพียงชั่ววูบ สนับเหล็กสว่างจ้าออกมาเตียวมู่ถังต่อยหมัดขวาไปที่ท้องน้อยอย่างถนัดถนี่ เปรี้ยง! หานโหวจื่อกระเด็นออกไปด้านหลังกระอักเลือดออกมาคำโตกระบองเหล็กในมือร่วงลงพื้น หานโหวจื่อพยายามลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก หยุยเหลยไม่รอสิ่งใดปรากฏกายด้านหน้าตวัดกระบี่ในมือ ฉับ! คมกระบี่วาดผ่านลำคอเลือดสีแดงพุ่งกระฉูดเช่นเดียวกับศีรษะที่กระเด็นร่วงลงพื้น