ตอนที่ 22 ฉันเป็นลูกสะใภ้ตระกูลมู่

เธอกับมู่เฉินฮ่าวมีสัญญาการแต่งงานระหว่างกัน ไม่ว่ามู่เฉินฮ่าวจะเกลียดเธอมากแค่ไหน ? แต่นี่เป็นเรื่องของผู้หลักผู้ใหญ่ระหว่างตระกูลเขาที่ตกลงไว้กับตระกูลเซี่ย อย่างไรเสียเขาก็ต้องช่วยเธอ !

อย่างไรเขาก็รับเธอมาจากตระกูลเซี่ยแล้วนี่ !

ดังนั้นสิ่งที่เธอต้องทำในตอนนี้ก็คือถ่วงเวลา

เท่าที่เห็น..อำนาจของตระกูลมู่ก็ไม่ใช่ธรรมดา

ด้วยเครือข่ายข่าวกรองของสกุลมู่ ก็ไม่น่าที่จะเป็นการยากในการค้นหาว่าเธออยู่ที่ไหน ?

"เซี่ยฉิงกง แกรู้มั้ยเป็นเพราะความจุ้นจ้านวุ่นวายของแกทำให้ครอบครัวของฉันพังพินาศ ภรรยาของฉันขอแยกทาง ทั้งเธอยังพรากลูกไปจากฉันอีกด้วย นอกจากนี้อาชีพของฉันก็ตกต่ำ ตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว เพราะแกคนเดียว ฉันไปทำอะไรให้แก ? ทำไมแกถึงทำกับฉันแบบนี้ ? ที่ฉันมีอะไรกับภรรยาของโจวตัน นั่นเพราะเราสองคนเคยเป็นคู่รักกันมาก่อน ! อย่างแกจะไปรู้อะไร !"

เฉินเหวินกังตีโพยตีพาย และเพราะความโกรธแค้นทำให้กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างรุนแรงแลดูน่ากลัวเกินบรรยาย

ที่นายถูกทำร้ายก็เพราะนายมีความสัมพันธ์กับภรรยาของคนอื่น นายคิดว่ามันถูกต้องแล้วหรือ ? สำหรับผู้ชายนอกใจอย่างนาย หากภรรยาไม่หย่ากับนาย เธอจะเก็บนายไว้ฉลองปีใหม่รึไง ? (เป็นคำแสลงคล้ายเก็บไว้ทำซากอะไร ?)

เซี่ยฉิงกงนิ่งอึ้ง พลางแอบตำหนิบรรพบุรุษของเฉินเหวินกังอยู่ในใจ หากแต่เธอก็ยังคงพูดในสิ่งที่เขาน่าจะชอบฟัง

"บอสเฉิน เอาอย่างนี้ดีไหม ? ฉันรู้ว่าตอนนี้คุณคงจะเศร้ามาก ฉันเองก็เคยเรียนจิตวิทยาในวิทยาลัย คุณอยากคุยกับฉันไหม ? บางทีคุณอาจจะรู้สึกดีขึ้นก็ได้นะ"

ที่พูดมาทั้งหมดก็เพื่อที่จะยื้อเวลา !

"ไม่ต้องมาบอกว่าอะไรมีประโยชน์ และไม่มีประโยชน์สำหรับฉัน ฉันขอบอกแกไว้ตรงนี้ นังผู้หญิงตัวเหม็น วันนี้ฉันจะฆ่าแก ไม่ว่าแกจะพูดอะไรก็ตาม !"

"แต่ ... "

เฉินเหวินกังหันกลับมา เขายื่นฝ่ามือที่หยาบกร้านของตนออกมาบีบใบหน้าที่ว่างเปล่า และสวยงามของเซี่ยฉิงกง ใบหน้าของเขาแสดงความหื่นกระหาย

"ก่อนที่ฉันจะฆ่าแก ขอให้ฉันได้ชมฉากที่คุณหนูตระกูลเซี่ยเป็นของเล่นของไอ้หื่นพวกนั้นก่อน ลองคิดดูสิ ... มันคงเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นมากเลยทีเดียว"

เซี่ยฉิงกงรู้สึกได้ถึงลางร้าย หัวใจของเธอแทบจะหมดแรงเต้น

ประตูโกดังใต้ดินถูกเปิดออก มีชายสองคนก้าวเข้ามา คนหนึ่งอ้วน อีกคนหนึ่งผอม

คนผอมที่หน้าตาอัปลักษณ์นั่นทำท่าทางเหมือนจิ๊กโก๋ ส่วนคนอ้วนก็หน้าตาน่าสังเวช ทั้งคู่ต่างจ้องมองเซี่ยฉิงกงนัยน์ตาวาว

พวกมันต้องกำลังคิดอะไรสกปรกอยู่เป็นแน่

“บะ บะ บะ... บอสกัง... สะ สะ สาวน้อยน่ารักคนนี้ ... บะ บะ บอสแน่ใจนะ นะ ว่า จะ จะให้พวกเราสองคน ละ ละ ลงมือก่อน...”

เพียงชายร่างผอมพูด เซี่ยฉิงกงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ก็เขาพูดติดอ่างนี่ !

เฉินเหวินกังเหลือบไปมองเซี่ยฉิงกง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง เขาหย่อนกายลงนั่งบนโซฟาข้าง ๆ แล้วพูดว่า

"อืม ลงมือได้เลยแต่อย่าให้ถึงตาย เมื่อเสร็จแล้ว ฉันจะเผด็จศึกเธอเอง จากนั้นก็ค่อยขายเธอไปเป็นโสเภณีที่แอฟริกา"

ถึงตอนนี้ เซี่ยฉิงกงก็เพิ่งสังเกตเห็นว่ามีกล้องทรงสามเหลี่ยมสำหรับถ่ายคลิปติดอยู่ข้างโซฟาของเฉินเหวินกัง ซึ่งกล้องนั่นหันเลนส์มาทางตัวเธอตลอดเวลา

เฉินเหวินกังใช้สายตาออกคำสั่ง พลันชายอ้วนและผอมที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็ถูมือไปมา พลางเหล่ตามามองเซี่ยฉิงกง พวกเขาต่างร้องตะโกนว่า

"คนสวยจ๋า พี่มาแล้วจ้ะ"

ขนาดตอนที่ชายอ้วนปลดเข็มขัดกางเกงของเขาออก ... ไขมันบนใบหน้าของเขาก็ยังสะบัดไปสะบัดมา และนั่นยิ่งทำให้เซี่ยฉิงกงกลัวจนตัวสั่น

“พะ พะ พี่อ้วน ... ฉะ ฉะ ฉัน ยะ ยะอยากอยู่บน พะ พะ พี่อยู่ ละ ละ ล่างนะ”

"ไงก็ได้ เดี๋ยวค่อยสลับกัน"

"ตะ ตะ ตกลง"

ครั้นได้ยินบทสนทนาที่สกปรกเช่นนั้น เซี่ยฉิงกงก็รู้ตัวว่า เธอคงไม่อาจรอดพ้นได้แน่แล้ว และไม่มีประโยชน์ที่จะพูดจาดี ๆ กับคนพวกนี้ด้วย ดังนั้นเธอจึงพยายามสงบใจให้เย็นลง

“ออกไปให้พ้นนะ ไปให้ไกล ๆ เลย กล้าแตะแม้แต่ปลายนิ้วของฉัน ไม่กลัวว่าตระกูลมู่จะฆ่าพวกแกสามชั่วโครตรึไง ? ฉันเป็นลูกสะใภ้ของบ้านสกุลมู่นะ !”

***จบตอน ฉันเป็นลูกสะใภ้ตระกูลมู่***