ตอนที่ 19 ลงรถบนทางด่วน

หลังจากแสร้งทำเป็นไม่เต็มใจอยู่ครู่หนึ่ง เซี่ยฉิงกงก็ขึ้นรถโดยไม่เหลียวกลับไปมองอีกเลย

หลังจากขึ้นรถแล้ว รถก็แล่นไปเรื่อย ๆ อย่างนุ่มนวล ระหว่างทางกลับบ้านสกุลมู่ เซี่ยฉิงกงก็หลับตาลงหวังจะงีบสักครู่ เมื่อคืนเธอนอนดึก และตื่นแต่เช้าตรู่ ทำให้เธอรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามหลังจากงีบไปได้เพียงไม่กี่นาที เซี่ยฉิงกงก็รู้สึกได้ถึงลมหายใจของใครบางคน พ่นรดบนใบหน้าของเธอ เธอรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างมาวุ่นวายอยู่แถว ๆ ใบหน้าของเธอ

ครั้นลืมตาขึ้นมอง เซี่ยฉิงกงก็ต้องตกตะลึงไปกับใบหน้าอันหล่อเหลาของมู่เฉินฮ่าวที่ขยายใหญ่ขึ้นในคลองสายตา

"เฮ้ย ! จะทำอะไรน่ะ ! คุณทำให้ฉันตกใจกลัวแทบตาย !"

เซี่ยฉิงกงตบหน้าอกตนเอง พร้อมกับเบะปากอย่างหงุดหงิด

มู่เฉินฮ่าวค่อย ๆ คลายเน็คไทของเขาออก พลางกล่าวว่า

"มีเศษอาหารติดอยู่ที่มุมปากของคุณ คุณไม่เห็นเหรอ ? คุณหนูใหญ่ตระกูลเซี่ย มารยาทในการรับประทานอาหารของคุณแย่จริง ๆ "

“ก็ฉันชอบของฉันแบบนี้..ทำไมต้องทำตามใจคุณด้วยล่ะ ว่าต้องกินแบบไหนกินยังไง ?”

เซี่ยฉิงกงรำคาญนายน้อยตระกูลมู่คนนี้เต็มแก่ ยังไม่ได้แต่งงานกันสักหน่อย ทำไมต้องมาบงการเธอทุกเรื่อง !

ถ้าต้องแต่งงานกันจริง ๆ ! จะหนักกว่านี้ไหมเนี่ย ? !

"คุณเป็นคู่หมั้นของผม ทำไมผมถึงจะไม่สนใจคุณล่ะ ? คุณคิดว่าการเป็นคุณหนูตระกูลมู่มันดีนักหรือไง ?"

มู่เฉินฮ่าวขมวดคิ้วเล็กน้อยเอ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"แล้วคุณคิดว่าฉันอยากแต่งงานกับคุณงั้นเหรอ ? หากคุณไม่ต้องการฉันที่เป็นแบบนี้ก็ไม่เป็นไร ยังไงเสียบ้านสกุลเซี่ยก็ยังมีลูกสาวอีกคน เซี่ยชิงฉวนอาจเหมาะกับรสนิยมของคุณมากกว่า ว่ามั้ย ?" เซี่ยฉิงกงโต้กลับ

...

มู่เฉินฮ่าวสะอึกกับคำพูดของเซี่ยฉิงกง ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“อาเจิ้งจอดรถ”

เอ๊ะ ! ผู้ชายคนนี้คงไม่ไล่เธอลงจากรถ แล้วปล่อยให้เธอเดินกลับเองหรอกนะ ! เซี่ยฉิงกงหันไปมองมู่เฉินฮ่าวอย่างระแวดระวัง

สีหน้าของมู่เฉินฮ่าวเวลานี้นั้นเย็นชาถึงขีดสุด ราวกับว่าเขาสามารถแช่แข็งผู้คนให้กลายเป็นหุ่นน้ำแข็งได้แม้จะไม่เจตนาก็ตามที

รถค่อย ๆ หยุดอย่างช้า ๆ

“นายน้อย มีอะไรหรือครับ ?”

คนขับที่ชื่ออาเจิ้งหันหน้ามาถาม

ก่อนที่มู่เฉินฮ่าวจะทันได้พูดอะไรออกมา ใบหน้าของเซี่ยฉิงกงก็กลับเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม เธอจับแขนของมู่เฉินฮ่าว เอ่ยกล่าวอย่างอ่อนหวานว่า

"แหม... ฉันก็แค่ล้อคุณเล่นเท่านั้น ... "

"ลงไป"

ริมฝีปากบางของมู่เฉินฮ่าวเปิดออกเล็กน้อย เขาออกคำสั่ง

"นายน้อยนี่เป็นทางด่วน ... ไม่ควร ... "

อาเจิ้งลังเล พร้อมกับกล่าว

"ลงไปซะ อย่าให้ผมต้องพูดเป็นครั้งที่สาม ... " มู่เฉินฮ่าวกล่าวช้าๆ

ฉิงกงยิ่งรู้สึกหดหู่ ผู้ชายคนนี้เปลี่ยนหน้าไวเสียเหลือเกิน ยิ่งเมื่อครู่เธอได้ยินอาเจิ้งบอกว่ารถกำลังอยู่บนทางด่วน อันตรายเกินไปที่จะลงจากรถในสถานที่แบบนี้ จะดีจะร้ายยังไงก็ให้ลงจากทางด่วนก่อนไม่ได้รึไง ?

นี่เป็นวิธีที่ตระกูลมู่ปฏิบัติต่อว่าที่นายหญิงน้อยงั้นหรือ ?

เซี่ยฉิงกงเองก็อารมณ์ขึ้นเป็นเหมือนกัน เธอเตะประตูรถเปิดออก จากนั้นก็เหยียบรองเท้าส้นแหลมสูง 10 ซม. ก้าวลงจากรถ

เซี่ยฉิงกงอดไม่ได้ที่จะตะโกนใส่ว่า

"ลงก็ลงสิ ใครสนใจอยากนั่งรถนายกัน มู่เฉินฮ่าวคอยดูเถอะ ไอ้คนลามก"

หลังจากที่รถขับออกไปได้ประมาณสิบเมตร รถก็หยุดอีกครั้ง ประตูเปิดออก อาเจิ้งวิ่งลงมาจากรถ เขายื่นโทรศัพท์มือถือส่งให้เซี่ยฉิงกง พลางกระซิบข้างหูของเซี่ยฉิงกงว่า

"คุณหนูเซี่ย..อย่าทะเลาะกับนายน้อยเลย มิฉะนั้นคุณจะต้องเสียใจเมื่อไปถึงบ้านสกุลมู่”

หลังจากพูดจบอาเจิ้งก็เดินกลับไปขึ้นรถ

มู่เฉินฮ่าวโผล่หน้าออกมาจากรถ เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่แจ่มใส พลางพูดว่า

"ในนั้นมีแอพนำทางอยู่ ภายในสองชั่วโมงนี้ คุณต้องหาทางไปบ้านสกุลมู่ให้ได้ ... ไม่เช่นนั้น ... ผมไม่รับรองผลที่จะตามมา"

***จบตอน ลงรถบนทางด่วน***