ดงซูบินหัวเราะและโบกมือให้เธอเข้าไปใกล้ เมื่อเฉียนเฉียนเข้าใกล้ดงซูบิน เขาลูบหัวนาง “ฉันไม่ได้เจอเธอมาสองสามวันแล้ว และเธอก็ดูสูงขึ้นและสวยขึ้นด้วย เธอเชื่อฟังแม่ของเธอตอนที่ฉันไม่อยู่? ฮะ? คะแนนสอบของเธอเป็นอย่างไรบ้าง” หยูเหมยเซียว ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “เซียวเซียวได้ที่สามเลยนะ” “ว้าว…” ดงซูบินบีบแก้มของเซียวเซียวเบาๆ "เธอฉลาดมาก." หยูเซียวเซียว รู้สึกเขินอายและตอบอย่างเขินอาย “ก็เพราะว่าน้าลวนให้ค่าเรียนพิเศษช่วงปิดเทอมหน้าหนาวค่ะ” ดงซูบินยิ้ม “แต่เธอก็ฉลาดอยู่แล้วจนทำให้ได้ที่สาม”

หยูเซียวเซียว ปล่อยให้ ดงซูบินลูบหัวของเธอเหมือนลูกแมวขณะที่เธอกอดแขนของเขา “คุณลุง แล็ปท็อปของหนูมันเกิดเสียขึ้นมา อยู่ดีๆเครื่องก็ช้าลง ลุงช่วยดูหน่อยได้ไหม นอกจากนี้ หนูเองยังเรียนคณิตได้ไม่ค่อยดีด้วย หนูไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี คุณลุงสอนหนูได้ไหม?” เธอไม่ได้พบกับ ดงซูบินมาสองสามวันแล้วและต้องการอยู่กับเขานานๆ

หยูเหมยเซียว มองไปที่ลูกสาวของเธอ “คุณลุงเพิ่งมาถึง ให้เขากินข้าวเย็นก่อน”

"ไม่เป็นไร." ดงซูบินลุกขึ้นยืน "ไปกันเถอะ. ฉันจะซ่อมแล็ปท็อปของคุณก่อน”

หยูเหมยเซียว มองดูพวกเขาและยิ้ม “ฉันจะเตรียมอาหารเย็นตอนนี้

ในครัว หยูเหมยเซียว ยังคงยิ้มขณะเตรียมส่วนผสม เธอรู้ว่าเธอไม่ฉลาดและรู้แต่วิธีรับใช้ผู้อื่นเท่านั้น หลังจากลาออกจากงานแคชเชียร์ในซูเปอร์มาร์เก็ต เธอได้เรียนรู้การนวดและทำอาหารจากหนังสือ

ยี่สิบนาทีต่อมา

ส่วนผสมทั้งหมดพร้อมแล้ว และเสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง

หยูเหมยเซียว เปิดประตูและปล่อยให้ผู้มาเยือนเข้ามา "ฟางเซา โปรดเข้ามา"

“เหม่ยเซีย คุณกำลังเตรียมอาหารเย็นอยู่เหรอ” ฟางเซายิ้มและแก้วพลาสติกไปให้ หยูเหมยเซียว “เราเตรียมเนื้อตุ๋นไว้แต่ทำไม่เสร็จ ฉันได้นำบางอย่างมาให้คุณและเซียวเซียว

หยูเหมยเซียว ขอบคุณเธอ "ขอโทษที่กวนคุณ. ขอขอบคุณ."

“เราเป็นเพื่อนบ้านกันและควรดูแลกัน อ้อ นี่ลูกฉันเอง คุณเคยเจอเขามาก่อนหรือเปล่า”

ชายหนุ่มก้าวไปข้างหน้า เขาไม่ได้ดูแย่และดูจริงใจ

หยูเหมยเซียว ได้ตอบกลับ "แน่นอน. เป็นเสี่ยวซู ที่ช่วยฉันเปิดท่อระบายน้ำ เข้ามาก่อนสิ ."

ฟางเซาและ หยูเหมยเซียว อยู่บนชั้นเดียวกัน และเธอก็มีฐานะธรรมดาเช่นกัน เธอและสามีเคยทำงานในโรงงานจักรยาน ตั้งแต่ปีใหม่ เธอและสามีได้มอบของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ให้กับ หยูเหมยเซียว และหยูเซียวเซียวบางครั้งพวกเขาจะนำอาหาร ผลไม้ และแม้กระทั่งเสื้อผ้ามาให้หยูเชียนเฉียน เมื่อเสี่ยวซูได้ยินจาก หยูเซียวเซียว ว่าท่อระบายน้ำของบ้านพวกเขาอุดตัน เขาก็เข้าไปช่วยทันที หยูเหมยเซียว รู้ว่าพวกเขาต้องเคยได้ยินจากที่ไหนสักแห่งว่าเธอเป็นผู้ช่วยของ ซูบิน มาก่อนและพยายามดูดกลืนเธอ แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังรู้สึกขอบคุณฟางเซาและครอบครัวที่ปฏิบัติต่อเธออย่างดี

หยูเหมยเซียว ไปชงชาให้พวกเขาหลังจากที่พวกเขาเข้าไปในอพาร์ตเมนต์

ฟางเซาหยุดเธอ “อย่ากังวลเรื่องของเรา ฮาฮา… ไม่ต้องทำตัวเหมือนเราไม่รู้จักกันมาก่อนเดียวฉันจะชงชาให้ทานเอง”

ฟางเซามักจะมาที่อพาร์ตเมนต์ของ หยูเหมยเซียว เพื่อพูดคุยกับเธอและรู้ว่าชาและถ้วยเก็บอยู่ที่ไหน เธอเอื้อมมือหยิบใบชาออกมาและชงชาให้ตัวเอง

หยูเม่ยเซียถาม “เสี่ยวซู คุณต้องการผลไม้อะไร? ฉันจะไปเตรียมให้”

เสี่ยวซูโบกมืออย่างรวดเร็ว “ไม่จำเป็น… ขอบคุณป้าหยู”

ฟางเสาหัวเราะ “อย่าไปยุ่งกับเขา เด็กคนนี้ไม่ชอบผลไม้”

“เมื่อก่อนเซียวเซียวไม่ชอบกินผลไม้ด้วย” หยูเหมยเซียว หยิบผลไม้ออกมาหนึ่งจานแล้ววางลงบนโต๊ะกาแฟ “แต่ซูบินบอกว่าผลไม้ของเธอมีวิตามินมากมาย และเธอต้องกินมันเหมือนกินยา”

ฟางเซาได้ยิน หยูเหมยเซียว พูดถึง 'ซูบิน' และรู้ว่าเธอหมายถึงใคร “เซียวเซียวไม่อยู่? เธอกำลังเรียนอยู่เหรอ?”

หยูเหมยเซียว หันกลับมามองที่ห้อง “เสี่ยวปิงอยู่ที่นี่ และฉันคิดว่าเขากำลังซ่อมคอมพิวเตอร์ของเฉียนเฉียน”

หัวหน้าดงมาแล้ว! ฟางเซารู้สึกประหม่าทันที “นี่… เอ่อ…”

เสี่ยวซูยังกังวลและมองไปทางประตูห้องนอน

ฟางเซาสงบสติอารมณ์และดึง หยูเหมยเซียว ข้างเธอบนโซฟาเพื่อพูดคุยกับเธอ เธอถาม หยูเหมยเซียว ว่าเธอรักษารูปลักษณ์และรูปร่างของเธอได้อย่างไร นี่ไม่ใช่การเยินยอ เธอเคยเห็นผู้ชายมากกว่าหนึ่งโหลในคฤหาสน์ขโมยสายตาที่ หยูเหมยเซียว แม้แต่ลูกชายของเธอเสี่ยวซูก็ยังมองเธอ หยูเหมยเซียว รู้สึกอึดอัดใจและรีบพูดอย่างรวดเร็วว่าเธอไม่สวยและมีริ้วรอย

หลังจากคุยกันได้ซักพัก ฟางเซาก็เริ่มพูดถึงลูกชายของเธอ “ลูกสาวของคุณ หยูเซียวเซียวเหมือนกับคุณมาก ทั้งหน้าตา ผิวพรรณและรูปร่าง เธอจะมีอนาคตที่สดใส ไม่เหมือนเสี่ยวซูของฉัน เฮ้อ… เขาหน้าตาไม่ดีและหางานไม่ได้ด้วยซ้ำ ฉันสงสัยว่าเขาจะได้รับภรรยาในอนาคตอย่างไร”

หยูเหมยเซียว ถามด้วยความสงสัย “เสี่ยว ซูทำงานอยู่ในเทศมณฑลไม่ใช่หรือ?”

ฟางเซาถอนหายใจอีกครั้ง “เขาได้รับการฝึกงานกับสถานีโทรทัศน์ของมณฑล แต่สถานีโทรทัศน์ไม่สนใจเขา และเขาอาจจะไม่เปลี่ยนเป็นพนักงานประจำในปีนี้”

“อา…” หยูเหม่ยเซียะรู้สึกเสียใจเช่นกัน “เสี่ยวซูเป็นเด็กดี ทำไมเขาจึงเปลี่ยนมาทำงานเต็มเวลาไม่ได้?”

ฟางเซา ได้ตอบกลับ “เด็กฝึกงานส่วนใหญ่ในกลุ่มของเขามีเส้นสาย แต่เราเองไม่รวยและไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ เฮ้อ…” เธอหยุดชั่วคราวและมองไปที่ หยูเหมยเซียว “เหม่ยเซียว ฉันจนปัญญาจริงๆ ถ้าเซียวซูไม่สามารถแปลงเป็นฟูลไทม์ได้ เขาจะทำอะไรในอนาคต? ฉันรู้ว่าคุณมีความสามารถ คุณช่วยเสี่ยวซูให้ได้ไหม? ดวงตาของ ฟางเซาเปลี่ยนเป็นสีแดงและน้ำตาไหลอาบแก้ม

เสี่ยวซูรู้สึกผิด “แม่ เป็นความผิดของฉันเองที่ทำตัวไร้ประโยชน์ ผม…”

ฟางเซาเช็ดน้ำตาของเธอและจับมือ หยูเหมยเซียว “เหม่ยเซียว …”

หยูเหมยเซียว ใจอ่อนและกังวลเมื่อเธอเห็น ฟางเซาร้องไห้ “อย่าร้องไห้… ฉัน… ฉันจะพยายามทำเท่าที่ฉันทำได้ …”

ฟางเซาดีใจมาก “ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ฉันขอบคุณคุณมากๆเลย”

หยูเหมยเซียว คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดินไปที่ห้องนอน เธอเข้ามาและปิดประตูข้างหลังเธอ ดงซูบินและหยูเซียวเซียวกำลังเล่นเกมพีซีในห้อง พวกเขาเล่นเกมต่อสู้กันเอง และดูเหมือนว่า เซียวเซียวจะพ่ายแพ้เพราะใบหน้าและหูของเธอแดงก่ำและขมวดคิ้ว เธอกดปุ่มอย่างเกรี้ยวกราดและหายใจเสียงดัง

รอบสิ้นสุดลง

ดงซูบินหัวเราะ “ฉันชนะอีกแล้ว เซียวเซียว เธอไม่คู่ควรกับเป็นคู่มือกับฉัน”

เซียวเซียวกำลังหน้ามุ่ย เธอเริ่มใช้แล็ปท็อปเครื่องนี้มาสองสามเดือนแล้ว เป็นไปได้อย่างไรที่เธอจะชนะ ดงซูบิน?

หยูเหมยเซียว เห็นว่าพวกเขาเล่นเสร็จแล้วและเธอก็พูดเบา ๆ “เซียวเซียว ป้าฝางอยู่ที่นี่ ออกไปกับพวกเขา”

ดงซูบินลูบหัว หยูเซียวเซียว “มาเล่นกันต่อตอนกลางคืนกันเถอะ ฉันจะสอนท่าพิเศษให้คุณ และคุณอาจชนะฉันในครั้งต่อไป”

"ตกลง!" เซียวเซียวตอบอย่างมีความสุขและวิ่งออกจากห้อง “ป้าฟาง พี่ซู”

หยูเหมยเซียว ปิดประตูห้องนอน

“เพื่อนคุณอยู่ที่นี่เหรอ”

"ใช่. พวกเขาเป็นเพื่อนบ้านของเราและปฏิบัติต่อเซียวเซียวและฉันเป็นอย่างดี”

"เกิดอะไรขึ้น? การแสดงออกนั้นเป็นอย่างไร? มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?”

หยูเหมยเซียว ลังเลและเดินไปอย่างช้าๆ เธอนั่งข้าง ดงซูบินและลูบมือของเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเริ่มสนิทสนมกับดงซูบิน

ดงซูบินรู้สึกขบขัน “ดูเหมือนว่านี่ไม่ใช่ปัญหาเล็กน้อย”

หยูเหมยเซียว หน้าแดง เสี่ยวปิงเคยช่วยเหลือเธอมาตลอดในอดีต และเธอไม่เคยขอความช่วยเหลือจากเขา หากเป็นอีกคนที่ขอความช่วยเหลือจากเธอ เธอจะไม่ถามดงซูบิน แต่ฟางเซาและครอบครัวของเธอได้ปฏิบัติต่อเธออย่างดี และเธอไม่สามารถปฏิเสธเธอได้ “ซูบิน… ฉัน… ลูกชายของฟางเซาเป็นเด็กฝึกงานที่สถานีโทรทัศน์ของมณฑล การฝึกงานของเขาใกล้จะจบลงแล้ว… แต่เขายังไม่มีงานประจำเลย นั่นเป็นเหตุผลที่… เอ่อ… ถ้าคุณสามารถ… คุณ… ได้ ถ้าคุณช่วยไม่ได้” เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร

ดงซูบินหัวเราะ “ที่ฟางเซากำลังขอความช่วยเหลือจากคุณ?”

หยูเหมยเซียว พยักหน้า “ฟางเซาเคยช่วยฉันมากในอดีตซูบินคุณ… คุณช่วยได้ไหม” เธอกระชับมือของเธอบนมือของ ดงซูบินนี่เป็นครั้งแรกที่ฟางเสาขอความช่วยเหลือจากเธอ “ฟางเสาและครอบครัวของเธอเป็นคนดี”

ดงซูบินตอบโดยไม่ลังเล "ตกลง. ฉันจะช่วยเอง”

หยูเหมยเซียว รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง "จริงๆ?!"

ดงซูบินจูบพี่สาวหยูบนหน้าผากของเธอ “นี่เป็นครั้งแรกที่คุณขอความช่วยเหลือจากฉัน ฉันจะปฏิเสธคุณได้อย่างไร”

หยูเหมยเซียว ยิ้มหวานเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เธอรู้ว่าซูบินยังชอบเธออยู่

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด