ตอนที่ 618 น่ารักกว่าเด็กเหลือขออย่างเธอ

เหมาเยซื่อเน้นยำคำว่า ‘น้องสะใภ้’

ราวกับว่าเขากำลังทำให้มันเป็นประเด็น

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก เมื่อเธอคิดได้อย่างนั้น

เหมาเยซื่อนี่เด็กเสียจริง

พอแล้ว พอแล้ว!

.....

“นายหญิงอาวุโส นายหญิง นายน้อยใหญ่ นายน้องรองกับนายหญิงรองมาถึงแล้วค่ะ”

เมื่อพวกเขาเข้าไปในห้องนั่งเล่น เฉียวเมียนเมียนมองเห็นนายหญิงนั่งอยู่ตรงกลางโซฟา

บนโซฟาอีกฟากที่นายหญิงอาวุโสนั่ง มีชายสวมแว่นตา เสื้อเชิ้นสีขาวและกางเกงสีดำนั่งอยู่

เฉียวเมียนเมียนเคยเห็นเหมาซวีเสียทางโทรทัศน์มาก่อน

เธอจึงจำเขาได้ทันที

ท่าทางของเขาแตกต่างจากที่เคยเห็นบนหน้าจอโทรทัศน์

เหมาซวีเสียบนจอโทรทัศน์นั้นหล่อเหลามาก

แต่ตัวจริง หล่อเสียยิ่งกว่า

เช่นเดียวกับเหมาเยซื่อ ใบหน้าของเขานั้นลึกและดูดี เขาดูสง่างามจริง ๆ เมื่อนั่งไขว้ขา ขายาวของเขาทำให้คาดคะเนส่วนสูงเขาอย่างน้อย ๆ คงไม่น้อยกว่า 1.80 เมตร

เหมาเยซื่อดูคล้ายกับเหมาซวีเสีย แต่ไม่เหมือนมากเท่าไหร่

เมื่อมองเข้าไปใกล้ ๆ เธอเห็นว่าคุณสมบัติของเหมาเยซื่อนั้นคล้ายกับนายหญิงเหมามากกว่า ในขณะเดียวกัน มีเพียงดวงตาของเหมาซวีเสียเท่านั้นที่เหมือนกับนายหญิงเหมา ส่วนรูปลักษณ์อื่น ๆ ของเขาไม่ค่อยคล้ายเท่าไหร่

ดูเหมือนว่าน้องชายดูคล้ายแม่ ในขณะพี่ชายน่าจะคล้ายกับพ่อมากกว่า

เหมาซวีเสียไม่ได้ดูแก่ เขาอายุมากกว่าเหมาเยซื่อเพียง 3ปี

แต่เขาดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าอายุ

เหมาซวีเสียดูมีอายุมากกว่าเหมาเยซื่อเพียงเล็กน้อย

เขาไม่ได้ดูแก่ ทว่าดูเป็นผู้ใหญ่และมีประสบการณ์มากกว่าอายุจริง นอกจากนั้น แว่นตายังทำให้ดูเหมือนรุ่นพี่ในวงการอีกด้วย

เฉียวเมียนเมียนอดไม่ได้ที่จะนึกถึงอาจารย์ที่เคยมาช่วยฝึกสอนเธอ

และเป็นคนที่เธอกลัวมากที่สุดเสียด้วย

เธอเกร็งตัวขึ้นทันทีและกำมือของเหมาเยซื่อแน่น

“ในที่สุด หลานสะใภ้ของฉันก็มาถึงสักที” นายหญิงเหมาอาวุโสดีใจมากที่ได้พบกับเฉียวเมียนเมียน เธอโบกมือให้ด้วยรอยยิ้ม

“มาหาย่าสิ ย่าคิดถึงเธอ”

ความกระตือรือร้นของนายหญิงเหมาอาวุโสทำให้เฉียวเมียนเมียนรู้สึกดีขึ้นมาก ทว่าเธอยังคงรู้สึกวิตกเล็กน้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา

เหมาเยซื่อสัมผัสได้และบีบมือเธอเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปที่โซฟา

พวกเขาเดินเข้ามาใกล้นายหญิงเหมาอาวุโส เธอเอื้อมมือออกไปและดึงเฉียวเมียนเมียนให้เข้ามาใกล้ พร้อมกับจับมือเฉียวเมียนเมียนแน่น พูดอย่างน่ารักว่า

“หิวหรือยังล่ะ อยากกินอะไรเป็นพิเศษมั๊ย ย่าจะให้คนเตรียมไว้ให้เธอ”

เฉียวเมียนเมียนสัมผัสได้ถึงความกังวลในคำพูดของมาดามเหมาอาวุโส

เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เมื่อได้ยินเสียหัวเราะข้าง ๆ ตามมาด้วยคำพูดขึ้น

“ย่าครับ ไม่เคยเห็นย่าตื่นเต้นแบบนี้มาก่อนเลย ดูสิ หลานสะใภ้ของย่าคนนี้สำคัญกว่าหลานชายของย่าเสียอีก”

เสียงของชายคนนั้นต่ำและมีเสน่ห์ เสียงเขาอ่อนโยน น่าฟัง

เฉียวเมียนเมียนตกใจ เมื่อรู้ว่านั่นเป็นเสียงของเหมาซวีเสีย

เธอเกิดความกลัวโดยสัญชาตญานต่อชายผู้นี้ที่เธอควรเรียกเขาว่า ‘พี่ใหญ่’

“เมียนเมียน น่ารักกว่าเด็กเหลือขออย่างเธอเสียอีก” เหมาซวีเสียสำหรับคนภายนอกแล้วเขาเป็นคนที่มีอำนาจ แต่ที่บ้านและในสายตาของนายหญิงเหมาอาวุโส เขาก็ยังเป็นเพียงเด็กคนหนึ่ง