ตอนที่ 616 ไม่ต้องกังวล
เฉียวเมียนเมียนไม่ได้เจอกับนายหญิงเหมาอาวุโสนานแล้วเช่นกัน
แต่เธอกลับรู้สึกไม่ค่อยดีนัก เมื่อคิดถึงนายหญิงเหมา
เธอเชื่อว่านายหญิงเหมาอาวุโสคิดถึงเธอจริง
แต่นายหญิงเหมาคนปัจจุบันนั้น....
คงไม่อยากเห็นหน้าเธอ
“เราจะไปมือเปล่าเหรอ?” เฉียวเมียนเมียนรู้สึกแย่
“ครั้งล่าสุดที่ฉันไป แม่ของคุณ... ไม่สิ ทั้งคุณแม่และคุณย่าได้ให้ของขวัญราคาแพงแก่ฉัน คงไม่เหมาะถ้าจะไปมือเปล่า”
“เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่จำเป็นหรอก แค่ไปพวกเขาก็มีความสุขแล้ว ยิ่งกว่านั้น ครอบครัวของผมไม่ต้องการอะไรหรอก”
“แต่ฉันยังรู้สึกว่าเราควรมีอะไรติดไม้ติดมือไปสักหน่อย”
ในที่สุด ด้วยความที่เธอยืนกรานเช่นนั้น เหมาเยซื่อจึงพาเธอไปที่ห้างสรรพสินค้า
เขาแนะนำให้เธอหาซื้อผ้าพันคอให้กับนายหญิงเหมาและนายหญิงเหมาอาวุโสคนละผืน
พนักงานห่อของขวัญให้พวกเขาเรียบร้อยแล้ว เขาจึงออกจากร้านไป
ขณะที่ขึ้นรถ เฉียวเมียนเมียนยังรู้สึกว่าไม่เพียงพอ
“เราควรหาอะไรเพิ่มดีไหม แค่ผ้าพันคอผืนเดียว ไม่แย่เกินไปหน่อยเหรอ?”
จริง ๆ แล้วผ้าพันคอไหมราคาค่อนข้างแพง
ราคาต่อผื่นถึง 80,000 หยวน ถือว่าแพงมากสำหรับเฉียวเมียนเมียน
แต่นั่นเป็นเพียงในความคิดของเธอ
สำหรับคนระดับนายหญิงเหมาอาวุโสและนายหญิงเหมาคนปัจจุบัน ของขวัญที่ราคาหลายหมื่นหยวนถือว่าถูก
ทว่ามากกว่านี้เธอก็ไม่สามารถจ่ายไหวแล้ว
กำไลของนายหญิงเหมาที่มอบให้กับเธอมีมูลค่าหลายสิบล้านหยวน
โฉนดจากนายหญิงเหมามีราคาหลายร้อยล้านหยวน
เธอไม่สามารถซื้อของขวัญที่มีมูลค่าเทียบเท่าของพวกนั้นได้
“ไม่เป็นไรหรอก” เหมาเยซื่อลูบผมของเธอและพูดว่า
“ความคิดนั้นสำคัญที่สุด อย่างที่ผมบอก แม่กับย่าไม่ต้องการอะไรหรอก แม้ว่าคุณจะหาของขวัญราคาแพงกว่านั้น พวกเขาก็ไม่ต้องการหรอก ไม่ต้องเกรงใจไปหรอก”
“ของขวัญไม่สำคัญสำหรับพวกเขา แต่เป็นคนให้มากกว่าที่สำคัญที่สุด”
“เอาล่ะ แค่นี้ก็พอ คุณไม่เชื่อสามีของคุณเหรอ”
“เปล่า...”
เฉียวเมียนเมียนพึมพำ
“ฉันแค่รู้สึกเหมือนว่ามันเทียบอะไรไม่ได้กับของขวัญที่ฉันได้รับเลย”
“หนึ่งในนั้นคือแม่แท้ ๆ ของผม อีกคนก็คือย่าแท้ ๆ ขอฝผม ผมอาศัยอยู่กับพวกท่านมามากกว่า 20 ปี ที่รัก ผมรู้จักพวกเขาดีกว่าคุณ ถ้าผมบอกว่าพวกเขาชอบ พวกเขาก็จะต้องชอบแน่นอน”
“คุณไม่ผิดหวังแน่ ขอแค่เชื่อที่สามีของคุณบอก”
“ก็ได้...”
เฉียวเมียนเมียนไม่สามารถโต้แย้งได้อีกต่อไป เธอเพียงพยักหน้าและพูดว่า
“ยังไงซะ คุณเป็นคนบอกเอง ฉันไม่ได้งกหรอกนะ”
เหมาเยซื่อหัวเราะคิกคัก
“อืม ผมพูดแล้ว ไม่ต้องกังวล สามีของคุณจะรับผลที่ตามมาทั้งหมดเอง”
.....
หนึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเขามาถึงบ้านตระกูลเหมา
ลุงจางกำลังรอพวกเขาอยู่ที่ทางเข้า
“นายน้อยรอง นายหญิงรอง” ลุงจางกล่าวทักทายพวกเขา
“อาหารเย็นพร้อมแล้ว นายหญิงและนายหญิงอาวุโสกำลังรอพวกคุณอยู่”
เหมาเยซื่อพยักหน้าและจับมือเฉียวเมียนเมียน พาเขาเดินเข้าไปในบ้าน
“สุขภาพของนายหญิงและนายหญิงอาวุโสเป็นยังไงบ้าง?”
ลุงจางอยู่ข้างหลังพวกเขาและพูดว่า
“นายหญิงและนายหญิงอาวุโสแข็งแรงดีเหมือนเมื่อก่อนขอรับ”
“อืม ตอนที่พี่ใหญ่กับฉันไม่อยู่บ้าน ก็ฝากดูแลพวกเขาให้ดีด้วยนะ”
“ครับ นี่คือสิ่งที่ผมควรทำอยู่แล้ว วันนี้นายน้อยใหญ่กลับมาแล้ว กำลังนั่งคุยอยู่กับนายหญิงและนายหญิงอาวุโสที่ห้องนั่งเล่นครับ”
เหมาเยซื่อหยุดเดินและเลิกคิ้ว
“พี่ใหญ่กลับมาแล้วเหรอ?”
“ครับ”
