ตอนที่ 615 พลังแห่งความรักและความงาม!
มีคนมาเคาะประตู
เหมาเยซื่อกล่าว “เข้ามา”
เว่ยเจิ้งผลักประตูให้เปิดออก
เขาเห็นเจ้านายและนายหญิงกำลังกอดกัน...
เอ้ย ต่อไปนี้ประธานเหมาจะทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพได้มั๊ยนะ?
เขาจะมีประสิทธิภาพหรือไม่?
เว่ยเจิ้งก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว แต่หยุดอยู่ห่างจากพวกเขาอย่างนอบน้อม
“ประธานเหมา ข่าวลือของนายหญิงเก็บกวาดเรียบร้อยครับ หัวข้อที่เกี่ยวข้องก็ถูกปิดไปแล้วเช่นกัน เราเพิ่งพบว่าบัญชีผู้ปล่อยข่าวถูกจ้างโดยบริษัททั้งหมด”
“บริษัทนั้นเป็นหนึ่งในบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในอุตสาหกรรมและมีอิทธิพลอย่างมากต่อความนิยมของหัวข้อและคนดังทางออนไลน์ ดาราหลายคนกลายเป็นหัวข้อ ‘การค้นหายอดนิยม’ เพราะคนที่ปล่อยข่าวนั้นถูกว่าจ้างมาอีกต่อ ตอนนี้เรากำลังสืบหาคนที่อยู่เบื้องหลังข่าวลือเหล่านี้ อีกไม่นานคงได้รู้ครับ”
“อืม”
เหมาเยซื่อพยักหน้า
“คืนนี้ฉันมีนัดทานข้าวเหรอ? เลื่อนให้ด้วย”
เว่ยเจิ้งพูดไม่ออก
เขารู้ว่านี่เป็นเพราะนายหญิงอยู่ด้วย ประธานเหมาจึงไม่มีกระจิตกระใจที่จะเข้าสังคม
พลังแห่งความรักและความงามก็เป็นอย่างนี้แหละ!
“ครับ ประธานเหมา ผมจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้”
เขาจะทำอะไรกับเจ้านายของเขาได้อีก เขาฟุ้งซ่านเพราะงานของเขามากไปแล้ว?
เหมาเยซื่อเหลือบดูนาฬิกาของเขาแล้วปิดแล็ปท็อป
“เอาล่ะ แค่นี้ก่อน คุณออกไปทำงานของคุณได้แล้ว”
เว่ยเจิ้งพยักหน้าและจากไป
เหมาเยซื่อยืนขึ้นพร้อมกับเฉียวเมียนเมียนในอ้อมแขนของเขา
“ที่รัก เย็นนี้คุณอยากกินอะไร”
เฉียวเมียนเมียนยิ้มและพูดอย่างไม่เป็นทางการว่า
“หม้อไฟ คุณจะไปกับฉันไหมล่ะ”
คิ้วของเหมาเยซื่อขมวดเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำว่า ‘หม้อไฟ’ แต่เขาพยักหน้าต่อไปและพูดว่า “ได้สิ”
เฉียวเมียนเมียนจับจังหวะปฏิกิริยาของเขาและพยายามระงับเสียงหัวเราะของเธอ
“คุณต้องการจะไปกับฉันจริงเหรอ? ไม่ต้องฝืนหรอกรู้มั๊ย? ฉันจะไปกับหลัวหลัววันหลังเอง”
“ไม่ได้ฝืนสักหน่อย” เหมาเยซื่อบีบแก้มของเธอเบา ๆ
“คุณมีสามีแล้วนะ ไม่ต้องไปกับเพื่อนทุกครั้งหรอก ผมรู้นะว่าในใจของคุณ ผมสำคัญน้อยกว่าหลัวหลัวอีก”
ชายผู้นี้ดูแล้ว เหมือนจะไม่สบายใจเล็กน้อย ในขณะที่พูดประโยคสุดท้าย
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
ไม่นะ เขา..หึงแม้กระทั่งหลัวหลัว เหรอ?”
เธอคงจะเข้าใจได้ ถ้าเขาหึงเธอกับผู้ชายคนอื่น
แต่นี่ แม้แต่เพศเดียวกัน อย่างผู้หญิง เขายังหึงอยู่อีกเหรอ?
เอ้ย ผู้ชายคนนี้ชักจะมากเกินไปแล้ว
....
ออกจากบริษัทเหมา คอร์ปอเรชั่น
ในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจไปร้านอาหารฝรั่งเศส
บริษัทเหมา คอร์ปอเรชั่นอยู่ใจกลางเมืองและร้านอาหารก็เช่นกัน จึงใช้เวลาเดินทางเพียง 10 นาที
ครึ่งทางของการเดินทาง เหมาเยซื่อได้รับโทรศัพท์
หลังจากวางสายแล้ว เขาก็หันหัวรถไปอีกทางหนึ่ง
เฉียวเมียนเมียนสับสน
“เราไม่ไปร้านอาหารฝรั่งเศแล้วเหรอ? ทำไมคุณ...”
“แม่โทรมาน่ะ อยากให้เรากลับไปกินข้าวที่บ้าน”
เหมาเยซื่อหันไปหาเธอและอธิบายว่า
“คุณย่าบ่นว่าคิดถึงคุณ อยากพบคุณด้วย อีกไม่กี่วันคุณจะไปถ่ายละครต่างเมือง อีกตั้งนานกว่าจะกลับมา เราควรไปเยี่ยมพวกเขาก่อนที่จะไปเถอะ”
