[Rewrite,อ่านฟรี] Special District 9 ตอนที่ 42 การปะทะกันระหว่างขั้วอำนาจเบื้องหลัง

ตอนที่ 42 การปะทะกันระหว่างขั้วอำนาจเบื้องหลัง

ความขัดแย้งของตระกูลหม่ากับของตระกูลหยวนได้ก่อตัวขึ้นแล้ว คนของทั้งสองตระกูลรวมกับชาวบ้านที่เข้ามาร่วมรวมกันเกือบพันคนเข้าเผชิญหน้ากัน อาวุธสังหารเปล่งรัศมีโหดเหี้ยมเย็นชาออกมา ทำให้บรรยากาศอึมครึมและมืดมนครอบคลุมไปทั่วบริเวณบนถนนดินด่าง

ท่ามกลางฝูงชน หยวนเค่อเอียงคอแล้วมองดูผู้เฒ่าหม่าแล้วถามว่า “ถ้าฉันให้อาหารคุณกินสักสองวัน คุณคิดจริงๆ เหรอว่าจะรอดได้  ฉันขอถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย คุณจะหลีกไปให้พ้นทางไหม?!”

“ทางของฉันถูกขวางไว้ จะให้หลีกทางได้ยังไง” ผู้เฒ่าหม่าซึ่งมีสติสุขุมเยือกเย็นมาตั้งแต่ต้นจนถึงขณะนี้ หันไปมองดูผู้คนที่อยู่ข้างหลังเขาอย่างช้าๆ แล้วถามชาวบ้านว่า “เส้นทางจำหน่ายยาถูกตัดขาดแล้ว คุณจะรอดได้ยังไง?”

“งั้นคุณแม่งก็ยังรอดอยู่ได้ แต่คุณจะต้องอดตาย!” ชายแกร่งหัวหน้าในกลุ่มชาวบ้านตอบกลับมาด้วยเสียงดุดันไม่พอใจ

“คุณสามารถซื้อยาของตระกูลหยวนได้ไหม?!” ผู้เฒ่าหม่าถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่นใส่ชาวบ้านที่ยากจนบนถนนอีกครั้ง

“ฉันไม่มีปัญญาจ่าย มันแพงเกินไป”

“แล้วนายจะทำยังไง? รอวันตายเหรอวะ?”

“แม่ง! เดี๋ยวก่อน ถ้าไม่มียากินแล้วเราเกิดไม่สบายขึ้นมาล่ะ?” ชาวบ้านบ่นตอบกันเซ็งแซ่

“กระทืบมัน!”

“……!”

ทันใดนั้น ชาวบ้านหลายร้อยคนก็ตะโกนออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน และกลุ่มลูกน้องของตระกูลหม่าก็เริ่มเดินมุ่งหน้าเข้ากดดันฝ่ายตรงข้ามพร้อมอาวุธในมือ

“พวกนายจัดการมัน”

หยวนเค่อมองดูฝูงชนที่อยู่ตรงข้ามด้วยสีหน้าหม่นหมอง แล้วหันกลับมาบอกพี่สามและคนอื่นๆ “บริษัทสามารถรับมือกับเหตุการณ์สำคัญๆ ได้”

ทันทีที่เขาพูดจบ ลูกน้องตระกูลหยวนที่รออยู่ริมถนน ก็เปิดหีบและดึงอาวุธสังหารออกมา เมื่อดูจากเครื่องแต่งกายแล้ว พวกเขาทั้งหมดอยู่ในระดับที่สูงกว่าชาวบ้านเล็กน้อย ดูเหมือนคนที่มีรายได้ที่มั่นคงกว่า

“ไปที่หน้าประตูโกดัง!” พี่สามตะโกนสั่งลูกน้อง

“ฮูร่า!”

ผู้คนหลายร้อยคนรุมกันรีบรุดตรงไปที่ประตูโกดังที่ฉีหลินซ่อนตัวอยู่

“ปัง!”

ทันใดนั้นก็มีเสียงปืนดังขึ้น

ทุกคนหยุดและเงียบไปครู่หนึ่ง

ฉินหยู่ชูปืนในมือขึ้นฟ้าอยู่พร้อมตะโกน “กัปตันหยวน! เรื่องยังไม่จบ คุณจะจากไปทำไม?”

หยวนเค่อซึ่งเดินออกไปไกลกว่าสิบเมตรแล้ว หันกลับมาเมื่อได้ยินเสียง

ฉินหยู่เดินก้าวไปข้างหน้าเก็บปืนเข้าในซองหนัง หันกลับไปแล้วพูดกับผู้เฒ่าหม่า “อย่าเพิ่งเคลื่อนกำลัง ขอฉันพูดกับเขาอีก อาจจะชะลอการปะทะกันได้” พูดจบฉินหยู่ก็เดินไปยืนประจันหน้ากับหยวนเค่อทันที

“ฉินหยู่ นายไม่เข้าใจจริงๆ!” หยวนเค่อชี้ไปที่หน้าอกของเขาและตะโกนชัดคำต่อคำ “นายรู้ไหมว่ายาในเฮ่ยเจียทำกำไรได้มากเท่าไหร่ในแต่ละเดือน? นายต้องการที่จะสร้างปัญหาจริงๆ ใช่ไหม?”

“กริ้งง!”

ทันทีที่เขาพูดจบ โทรศัพท์ในกระเป๋าของหยวนเค่อก็ดังขึ้น

“รับสายสิ” ฉินหยู่เตือนด้วยรอยยิ้ม

หลังจากที่หยวนเค่อลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมากดปุ่มรับสาย สายตายังจับจ้องไปที่ฉินหยู่

“ฮัลโหล?”

“ฮ่าฮ่า สินค้าและผู้คนในโกดังของคุณอยู่ในมือของฉันแล้ว” เสียงของชายแปลกหน้าดังขึ้น

หยวนเค่อตกตะลึงทันทีเมื่อได้ยินเสียง

“มาคุยกัน เสร็จเรื่องแล้วโทรหาฉันด้วย” อีกฝ่ายพูดแล้ววางสายไป

หยวนเค่ออึ้งเงียบไปแววตาว่างเปล่า ในมือยังถือโทรศัพท์ค้างอยู่ เขากลับมามองฉินหยู่ด้วยสีหน้าเศร้าหมอง ในหัวของเขาเริ่มคิดคำนวณเรื่องต่างๆ มากมาย

ฉินหยู่หยิบบุหรี่ไฟฟ้าออกมาจากกระเป๋า เคาะมันสองครั้งในมือของเขาแล้วพูดเบาๆ “กัปตันหยวน ฉันยังยืนยันว่าคุณต้องมีเมตตาและให้อภัย”

“แกร่วมมือกับตระกูลหม่าเพื่อกวาดล้างสินค้าในโกดังของฉัน?” หยวนเค่อกำหมัดแน่นและพูดด้วยเสียงแผ่วเบา

“เฮอะเฮอะ” ฉินหยู่ยิ้มแต่ไม่ได้ตอบคำถามโดยตรง

“เป็นไปไม่ได้” หยวนเค่อจ้องไปที่ฉินหยู่แล้วพูดต่อ “ถ้าไม่มีใครข้างบนคอยสนับสนุนแก แกไม่กล้าที่ทำแบบนั้นแน่ มีคนสนับสนุนแกใช่ไหม?”

ฉินหยู่มองไปที่เขาและยังคงเงียบ

“เฒ่าหลี่?” หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง หยวนเค่อก็ชี้ไปที่หน้าอกของฉินหยู่แล้วถามว่า “เป็นเขาใช่ไหม?”

“ตราบใดที่คุณไม่เอาฉีหลินไป จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับสินค้าในโกดังและลูกน้องของคุณ”

“ฉันเปิดทางให้แกไปแล้ว ทำไมแกถึงไปเข้าข้างเฒ่าหลี่อีก!” หยวนเค่อจ้องมองด้วยสายตาขุ่นเคืองแล้วถามว่า

“แกคิดว่าเขาแกร่งไหม? ฉันจะบอกอะไรให้นะ พวกที่ถูกรวบตัวไปโดยกองกำกับการตำรวจ อาจจะไม่มีคนชื่อหยวนเค่อ

รวมอยู่ด้วย ในกองกำกับการฉันเรียกเขาว่าผู้กำกับก็จริง แต่ข้างนอกนี้ รู้ไหมว่าฉันเรียกเขาว่าอะไร แกเข้าใจไหม?”

“ฉันรู้ว่ามีคนหนุนหลังคุณ” ฉินหยู่พยักหน้า

“เป็นคนนอกเข้ามาไม่ใช่เรื่องง่าย ซงเจียงนั้นซับซ้อน หากแกไม่มีพวกและก้าวผิด แกจะแหลกเป็นผุยผง”

“ครับ ฉันเข้าใจ” ฉินหยู่หรี่ตาแล้วตอบว่า “ถ้าฉันไม่รอบคอบและปรึกษาเรื่องนี้กับเฒ่าหม่าก่อน ธุรกิจขายยาของเขาคงถูกทำลาย และฉันก็คงถูกกระทืบจนตายบนถนนโดยใครบางคนไปแล้ว”

หยวนเค่อพูดไม่ออกเมื่อได้ยินเช่นนี้

“พูดกันตรงๆ แล้ว คุณชื่นชมฉันมาตลอด แต่ฉันก็ทำบางอย่างให้คุณด้วย อดีตคืออดีต และสิ่งที่ฉันอยากพูดในวันนี้คือ ฉีหลิน” รอยยิ้มบนใบหน้าของฉินหยู่หายไป และเขาพูดชัดเจนทีละคำขณะมองไปที่หยวนเค่อ

“ฉันขอคุณวันนี้ คุณช่วยวางมือได้ไหม?”

“เป็นไปไม่ได้”

“เป็นไปไม่ได้? งั้นแก้มันซะ!” จู่ๆ แววตาของฉินหยู่เปลี่ยนเป็นเย็นชา จ้องมองไปที่หยวนเค่อพร้อมตะโกน “ถ้าคุณจับฉีหลินตอนนี้ ฉันจะไม่ห้ามคุณ แต่ภายในหกชั่วโมง ถ้าคุณฆ่าเขา ฉันจะกวาดล้างตระกูลหยวนของคุณทันที! พร้อมหลักฐานการค้ายาเสพติดและคำสารภาพของลูกน้องคุณในโกดัง คุณรู้อยู่แล้วว่าสินค้าและคนงานมีมูลค่าทั้งหมดเท่าไหร่!”

“แม่งบ้าอะไรวะ! ทำเลยสิวะ อย่าเก่งแต่ปาก!” หยวนเค่อยกมือขึ้นจะตบฉินหยู่

ทันใดนั้น มือขวาของฉินหยู่ก็พุ่งขึ้นมาบีบคอหยวนเค่อ ด้วยห้านิ้วที่แข็งแกร่งดุจคีมเหล็ก และก่นด่าด้วยสายตาเพชฌฆาต “ฉันไม่ใช่ฉีหลิน ฉันจะไม่หยุดจนกว่าแกจะสิ้นใจ ฉันรักษาหน้าแกไปแล้วเมื่อกี้ แต่ฉันจะไม่ให้โอกาสแกอีก!”

พั้วะ!

หลังพูดจบ ฉินหยู่ก็ชกหน้าหยวนเค่อหงายไปอีกที

“ไอ้เหี้ยเอ๊ย...!” พี่สามที่อยู่ไม่ไกลจากหยวนเค่อตกตะลึงไปครู่หนึ่ง แล้วเขาก็ชักปืนออกมาจ่อไปที่หัวฉินหยู่

ฉินหยู่หันขวับมามองที่พี่สามพร้อมตะโกนว่า “ไอ้ลูกหมาอย่างแก ไม่ต้องเสือก!”

“จัดการมัน!”

ฉินหยู่ตะโกนและชายสามคนของผู้เฒ่าหม่าก็ชักปืนออกมาเล็งไปที่พี่สามทันที

……

ภายในห้องทำงานของผู้กำกับการตำรวจ

หลังจากที่ผู้กำกับหลี่วางสายหนึ่ง เขาก็กดเบอร์หยวนหัวต่อทันที

“สวัสดี ผู้กำกับหลี่ ไม่เจอกันนาน” เสียงอันไพเราะของหยวนหัวดังขึ้นทางโทรศัพท์

“ปล่อยเด็กจากถนนถู่จ้าไป เพื่อเป็นการช่วยเหลือฉัน” ผู้กำกับหลี่พูดเข้าประเด็นทันที

หยวนหัวชะงักและตอบทันที “ฉันทำไม่ได้ คุณรู้อยู่แล้วว่าถึงแม้ฉันจะขายยา แต่ฉันไม่ใช่คนเดียวที่แบ่งปันผลกำไรในตลาดได้ เด็กคนนั้นมีช่องทางแหล่งค้าส่งและเฒ่าหม่าปกป้องเขา นั่นเท่ากับว่าเขาพยายามแย่งตลาดของฉันไม่ใช่หรือ คุณว่า...ฉันจะปล่อยมันไปได้ยังไง?”

“ฉันไม่ได้ถามถึงผลกำไร” ผู้กำกับหลี่ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า “คืนนี้ ฉันแค่อยากให้แน่ใจว่าเจ้าเด็กนั่นจะปลอดภัย”

“ซีซซ...หึหึหึ...!” หยวนหัวหายใจเข้าแล้วตอบด้วยรอยยิ้ม “เรื่องนี้มันยาก คงยกให้ไม่ได้”

“สินค้าและคนในโกดังของคุณทั้งหมดอยู่ที่บ้านของเฒ่าหม่า” ผู้กำกับหลี่กล่าวอย่างชัดเจนขึ้น “หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเด็กแม้แต่คนเดียวบนถนนถู่จ้าคืนนี้ คุณรู้ถึงความสูญเสียใช่ไหม? หากไม่มียาในตลาด และถ้ามีคนปากพล่อยอีก คุณจะเดือดร้อนยิ่งขึ้น”

หยวนหัวตกตะลึงนิ่งไปทันทีเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น

……

สิบวินาทีต่อมา

หยวนเค่อรับสายจากพี่ชาย “ฮัลโหล บอกมาเร็ว!”

“...!” หลังจากที่หยวนหัวเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็กัดฟันตอบ “เฒ่าหลี่เข้ามาขวาง นายควรถอยออกไปก่อน”

……………………………………………………………