[Rewrite,อ่านฟรี] Special District 9 ตอนที่ 39 แมวแก่และผู้กำกับ กับแรงกระตุ้น

ตอนที่ 39 แมวแก่และผู้กำกับ กับแรงกระตุ้น

วันรุ่งขึ้นช่วงเช้าตรู่

คดียิงกันบนชั้นสองของบ้านเดี่ยวสามชั้นที่ย่านเซ็นจูรี่อเวนิว ตกมาอยู่ในความรับผิดชอบอย่างเป็นทางการโดยกองกำกับการตำรวจเฮ่ยเจีย แม้ว่าเหตุการณ์จะใหญ่ขนาดนี้ แต่ผู้กำกับหลี่กลับไม่ปรากฏตัว เขาอ้างว่าต้องไปประชุมที่เฟิ่งเป่ยแล้วจากไปดื้อๆ สุดท้ายเจ้าหน้าที่สูงสุดที่รับผิดชอบคดีนี้ เป็นเพียงรองผู้กำกับการที่กำลังจะเกษียณแล้ว

ส่งผลให้มือปราบกัปตันทีมที่ 2 ที่รับผิดชอบสืบสวนคดีเกิดความสับสน เขาไม่เข้าใจคดีนี้เลยว่ามันมีเงื่อนงำอะไร ดังนั้นเขาจึงได้แต่เสียเวลาและไม่สืบสวนตามเบาะแสที่มีอยู่เลย

……

ตอนเช้า เวลาเก้าโมงครึ่ง

โทรศัพท์มือถือของแมวแก่ดังขึ้น

“สวัสดี?” เสียงของผู้กำกับหลี่ดังขึ้น

“ท่านรู้ใช่ไหม?” แมวเฒ่าก้มหัวลงแล้วถาม

หลังจากเงียบไปสักพัก ผู้กำกับหลี่ก็พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นไร้ข้อสงสัย “ฉันไม่สนใจสิ่งที่นายคิด แต่อย่าเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องของฉีหลิน กลับมาทำงานของนายตามปกติทันที และอยู่ในออฟฟิศในช่วงสามสี่วันจากนี้”

“ไม่” แมวแก่ปฏิเสธดื้อๆ

“นายเป็นคนโง่ไร้สมองหรือเปล่า?” ผู้กำกับหลี่กล่าวอย่างกังวล “ฉันอยู่ห่างจากคดีค้ายาเสพติดแล้ว แต่นายกำลังเข้าไปพัวพันอะไรอยู่? นายรู้อยู่แล้วว่าช่องทางแหล่งค้าส่งอยู่ในมือฉีหลิน แล้วนายจะได้ประโยชน์อะไรจากมัน? นายรู้มั้ยว่ามีสายตากี่คู่ที่เฝ้าดูเรื่องนี้อยู่ทั้งภายในและภายนอก รองกัปตันตัวเล็กๆ อย่างนาย จะทำอะไรได้บ้าง หา?”

“ท่านหลี่ ฉันคือฉัน และท่านก็คือท่าน สิ่งที่ฉันทำเองไม่เกี่ยวอะไรกับท่าน ท่านไม่จำเป็นต้องกังวล แม้ว่าท้ายที่สุดแล้วทุกอย่างจะจัดการไม่ได้ ฉันจะรับผิดเอง และมันจะไม่ส่งผลกระทบต่อท่านเลย” แมวแก่กำลังพูดอะไรบางอย่างที่ขัดต่อเจตจำนงของเขา

“ไร้สาระ!” ผู้กำกับหลี่ดุด้วยความโกรธ “แกคือแกและฉันก็คือฉัน แกไม่ละอายใจรึไงที่พูดแบบนี้ หากไม่มีฉัน แกจะได้เป็นรองกัปตัน และได้เตร็ดเตร่ในกองกำกับการทุกวันไหม? ฮึ่ม!”

“งั้น ถ้าท่านพูดแบบนั้น ฉันก็ทำได้แค่ยกมือขึ้น” แมวแก่ตอบอย่างไม่ละอาย “ท่านจะเลิกยุ่งกับฉัน หรือท่านจะช่วยปกป้องฉันและฉีหลินด้วย เลือกเอา”

“แกนี่มันงี่เง่าหรืออะไรวะ? พล่ามแต่เรื่องสาระทั้งนั้น!”

“ท่านหลี่ พักหลังท่านสบายใจเกินไป หยวนเค่อใช้เงินของพี่ชายและคอนเน็กชันที่มีเพื่อสร้างเพื่อนอย่างเอาเป็นเอาตายในกรมตำรวจ เขาแค่พยายามเป็นกัปตันทีมปราบปรามรึนั่นน่ะ? เป็นไปได้ไหม? หยวนเค่อต้องการชูหัวขึ้นในกองกำกับการตำรวจ เห็นชัดขนาดนั้น ท่านไม่เห็นเหรอ? ท่านคิดว่าท่านสามารถกดเขาไว้ได้โดยแค่ไม่เข้าไปยุ่งนะหรือ? ตำแหน่งของท่านน่ะ ไม่มีทางที่จะอยู่กับทั้งสองฝ่ายได้แน่” แมวแก่พูดได้ดีจนเขารู้สึกทึ่งในตนเอง เพราะอย่างน้อยเขาก็ยืดอกพูดความคิดของเขาออกมา “ท่านต้องเลือกข้าง เห็นไหม ฉันกระตุ้นท่านด้วย”

“ฉันจะใช้แกเพื่อกระตุ้นหอกแกนะสิ และแกก็ควบคุมม้าของแก...!” ผู้กำกับหลี่พูดแต่ยังไม่ทันจบ

“ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด”

คุยกันไปได้แค่ครึ่งทาง แมวแก่ก็วางสาย ผู้กำกับหลี่จึงพยายามโทรหาเขาสองครั้งแต่เขาไม่รับสายอีก

……

ในรถ

ผู้กำกับหลี่รู้สึกยุ่งยากใจและไตร่ตรองอยู่นาน จากนั้นจึงกดหมายเลขของฉินหยู่ทันที “สวัสดี? เสี่ยวฉิน”

“สวัสดีครับ ผู้กำกับหลี่”

“แมวแก่มันดูเหมือนจะหลงทาง นายและเขาเข้ากันได้ดีระยะหลังนี้ นายโทรหาเขา…”

“ผู้กำกับหลี่ แมวแก่และฉันเพิ่งตกลงร่วมมือกันในบางอย่าง และฉันตั้งใจว่าจะโทรบอกท่าน” ฉินหยู่พร้อมที่จะเริ่มพูดคุยแล้ว

แต่เมื่อผู้กำกับหลี่ได้ยินดังนั้น เขาก็ยืดตัวขึ้นนั่งแล้วพูดด้วยความโกรธ “ฮึ่ม! คนหนุ่มสาวอย่างพวกนาย ช่วยทำงานอย่างมีสติกว่านี้หน่อยได้ไหม! แมวแก่มันเป็นคนที่เมาโดยไม่ต้องดื่มเหล้า แต่นายกับมันดันตกลงร่วมมือกันได้…?!”

“ไม่ครับ ผู้กำกับหลี่ โปรดฟังฉันก่อน” ฉินหยู่ขัดจังหวะอีกฝ่ายอย่างไม่ค่อยแน่ใจ

“เอาหละ นายพูดมา”

“ฉันเพิ่งพบกับคนที่อยู่ตรงข้ามกับตระกูลหยวน…” ฉินหยู่ก้มลงและพูดความคิดของเขาเบาๆ

……

เซ็นจูรี่อเวนิว บนชั้นสองของบ้านเดี่ยวสามชั้น

หยวนเค่อเอามือซ้ายล้วงกระเป๋าและถือโทรศัพท์ในมือขวา ยืนคุยอยู่ที่หน้าต่าง “วันนี้เฒ่าหลี่ซ่อนตัวอยู่ เขาไม่ได้ไปกองกำกับการด้วยซ้ำ”

“นายคิดว่ายังไง?” หยวนหัวถาม

“เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการมีส่วนร่วมในเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงหาข้อแก้ตัวที่จะหลีกเลี่ยง แต่ถ้ามองจากอีกมุม เขาให้โอกาสเรารักษาหน้าในเรื่องนี้” หยวนเค่อตอบด้วยเสียงแผ่วเบา “ไม่ต้องสงสัยเลย สำหรับคดีใหญ่เช่นนี้ ผู้กำกับหลี่ไม่มีบทสรุปออกมา คนข้างล่างเลยไม่รู้ว่าจะจัดการกับคดีนี้ยังไง ดังนั้นดูเหมือนเขาให้เวลาเราสักพัก เพื่อไปหาฉีหลินให้เจอก่อนโดยเร็ว”

“เฒ่าหลี่ดูจะระวังในการจัดการเรื่องนี้” หยวนหัวพูดด้วยใบหน้าบึ้งตึง “ในเมื่ออีกฝ่ายให้พื้นที่เรา ถ้างั้นจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จโดยเร็ว”

“ไม่ต้องกังวล ฉีหลินหนีไปไม่ได้แล้ว” หยวนเค่อตอบอย่างมั่นใจ

“แค่นั้นแหละ”

พี่น้องทั้งสองวางสายลง ขณะที่หยวนเค่อกำลังจะเดินออกจากประตู พี่สามก็เปิดประตูและเข้ามา

“ได้เรื่องอะไรบ้าง” หยวนเค่อถามด้วยสีหน้านิ่วคิ้วขมวด

“หมอผิวสีบนถนนถู่จ้าถูกเรียกตัวเมื่อคืนนี้ แต่เขาไม่ได้กลับบ้านอีกเลย” พี่สามตอบอย่างง่ายๆ “คนที่ส่งสินค้าที่หัวมุมถนนไม่เห็นเขาออกจากแถวนั้น ฉันเดาว่า อ่า เขายังอยู่ในบริเวณนั้น และเขาอาจจะรักษาอาการบาดเจ็บของฉีหลินอยู่”

หยวนเค่อเดินไปรอบๆ ห้อง หันกลับมาถามอีกครั้ง “มีข่าวเกี่ยวกับแมวแก่บ้างไหม?”

“เดิมทีเขาไปจับกุมที่ชายแดนเขตเมื่อวานนี้ แต่หลังจากเขารับโทรศัพท์และรีบออกไป แล้วไม่กลับมาอีกเลย” พี่สามตอบอย่างรอบรู้ “และวันนี้เขาไม่มาทำงานด้วย”

“เขาอยู่กับฉีหลิน” หยวนเค่อตัดสิน

“หัวหน้าก็รู้ความสัมพันธ์ระหว่างแมวแก่กับผู้กำกับหลี่ด้วยใช่ไหม?” พี่สามเตือนเบาๆ “ถ้าเผชิญหน้ากับเขา เราเสียเปรียบอยู่นะ”

“เจ้าเด็กนี่ไม่มีสมอง” หยวนเค่อก้มหน้าครุ่นคิดอยู่นานก่อนที่จะสั่ง “หาคนก่อน แค่แตะให้ถูกที่ นายก็สามารถยกเว้นแมวแก่ไปได้ อย่าแตะต้องเขา”

“ครับผม” พี่สามพยักหน้ารับคำ

……

หกโมงครึ่งในตอนเย็น

ในร้านอาหารฟาสต์ฟู้ด ในย่านโคมแดงของถนนถู่จ้า หรือที่คนทั่วไปเรียกมันว่าถนนดินด่าง เพราะถนนสายนี้เป็นศูนย์รวมของแหล่งเสื่อมโทรม และสิ่งเลวร้ายต่างๆ มากมายแห่งหนึ่งทีเดียวในเมืองนี้ ชายหนุ่มสภาพน่าสมเพชคนหนึ่งหันไปถ่มน้ำลายและพูดโทรศัพท์ต่อ “ฉันไปบ้านหมอเฮย ผู้ช่วยของเขาบอกฉันว่า เครื่องมือแพทย์และพวกยาที่เด็กคนหนึ่งเอาไปสำหรับใช้รักษาบาดแผลจากกระสุนปืน”

“มีอะไรอีกไหม?”

“ฉันตรวจสอบบันทึกการโทรและพบว่าคนสุดท้ายที่โทรหาหมอเฮยคือหวูหลง ผู้เล่นไร้อันดับที่โต๊ะไพ่” ชายหนุ่มผู้น่าสมเพชพูดด้วยรอยยิ้ม “เขาอยู่ที่ถนนถู่จ้า พวกเราได้จัดเวรจับตาดูเขาตลอดเวลาแล้ว เขาไม่ได้ออกจากบ้านทั้งวัน”

“ยืนยันอีกที ฉันจะพาคนไปที่ถนนถู่จ้าทันที”

“ดีมาก”

……

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

มีรถมากกว่ายี่สิบคันเข้ามาจอดอยู่บนถนนที่เต็มไปด้วยผู้คนเล่นสเก็ตน้ำแข็งกัน

หยวนเค่อและพี่สามนั่งอยู่ในรถ หลังจากรอไม่ถึง 10 นาที ชายหนุ่มผู้น่าสมเพชก็วิ่งไปพร้อมกับสวมเสื้อผ้าที่รัดแน่น พยักหน้า และยืนอยู่นอกหน้าต่างรถแล้วพูดว่า “เขาอยู่ข้างใน”

“หลายคน?”

“อย่างน้อยสามหรือสี่คน” ชายหนุ่มผู้น่าสมเพชตอบด้วยเสียงแผ่วเบา “พวกของเรามองเห็นมันจากหน้าต่าง เลยมองเห็นได้ไม่ชัดเจนนัก”

พี่สามได้ยินเสียงจึงเปิดประตูรถ โบกมือแล้วตะโกนว่า “ลงจากรถ พวกเรา!”

“จัดการมันรวดเดียวเลย” หยวนเค่อเปิดประตูรถออกมาด้วย

พี่สามตกตะลึงและเตือนทันที “หัวหน้ามาปรากฏตัวในเรื่องแบบนี้จะดีเหรอ?”

“เฒ่าหลี่ยอมรับแล้ว เขาไม่รู้จะเสแสร้งเป็นทำอะไรแล้ว มันเป็นการเผชิญหน้ากัน” หยวนเค่อขมวดคิ้วตอบ แล้วก้าวลงจากรถ

……

อีกด้านหนึ่ง

ในโกดังแห่งหนึ่งบนถนนสีดำ ชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้เก่าๆ ดื่มชาแล้วพูดว่า “ถึงเวลานับไพ่แล้ว ไปแจ้งผู้ที่มารับประทานอาหารกับเรา มันเงียบมานานแล้ว เริ่มส่งเสียงสักหน่อยคืนนี้”

……………………………………………………………