ตอนที่ 608 คงรู้ดีว่าเป็นเพราะอาซื่อ
เธอคิดเสมอ แม้โลกจะหันหลังให้กับเธอ กงเซลีจะไม่มีวันทำอย่างนั้น
เขาเคยเป็นกงเซลีคนนั้น
ผู้ชายที่สัญญาว่าจะปฏิบัติต่อเธออย่างดีตลอดไป
เขาทำแบบนี้ได้อย่างไร?
เธอทนไม่ได้หากเขาจะทิ้งเธอไป
ตอนนี้...เธอเหลือเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น
“ใจเย็นก่อนโย่วโย่ว ใช่ ฉันสัญญาว่าจะช่วยเธอ แต่นั่นมันคนละเรื่อง หยุดเดาส่ง ๆ ได้แล้ว เธอเป็นผู้หญิงของอาซื่อนะ ฉันไม่ได้สนใจเธอเลย”
“ฉันอยู่ในเหตุการณ์น่ะ ฉันเลยช่วยชี้แจงสถานการณ์ อย่าคิดมากเลย”
คำอธิบายของเขาเช่นนี้ ไม่ใช่สิ่งที่เซินโย่วต้องการ
เธอเยาะเย้ยเขา “อาซื่อขอให้นายช่วยอย่างงั้นเหรอ?”
“เปล่า” กงเซลีตอบอย่างรวดเร็ว “อาซื่อไม่ได้ติดต่อผม”
“แล้วนายกล้าดียังไงมาบอกว่านายไม่ได้ตกหลุมรักหล่อน!” เซินโย่วพูดอย่างเฉียบขาด
“ถ้านายไม่ชอบหล่อน ทำไมนายต้องช่วยหล่อน? นายไม่เคยเข้ามาวุ่นวาย กงเซลี ตอนที่นายทำเรื่องแบบนี้ นายไม่คิดถึงความรู้สึกของฉันเลยหรือไง?”
“โย่วโย่ว...”
“นายก็รู้ว่าฉันจะต้องโกรธ แล้วเฉียวเมียนเมียนสำคัญกับนายมากกว่าฉันอย่างงั้นเหรอ กงเซลีตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่นายไม่กล้ายอมรับว่าชอบใครสักคน? นายกลัวว่าอาซื่อจะตัดความสัมพันธ์กับนายหากเขารู้เรื่องนี้งั้นเหรอ?”
“อย่างคิดอะไรที่ไม่มีเหตุผลเลย เซินโย่ว” กงเซลีพูดอย่างจริงจัง
“เธอเป็นภรรยาของอาซื่อนะ ถ้าชื่อของเธอมัวหมอง เธอคิดว่ามันจะส่งผลดีกับอาซื่อไหมล่ะ?”
“นายกำลังบอกว่านายช่วยเธอ เพียงเพราะอาซื่อเหรอ?” เซินโย่วพูดเยาะเย้ย
“นายไม่คิดว่านี่เป็นข้อแก้ตัวที่แย่มากเหรอ การแต่งงานของพวกเขาเป็นความลับ ใครจะรู้ว่าพวกเขาแต่งงานกันแล้ว”
“ไม่ช้าก็เร็ว ทุกคนก็จะรู้ นอกจากนี้ อาซื่อไม่ได้ตั้งใจให้การแต่งงานของเขาเป็นความลับ ผมไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงไม่ต้องการเปิดเผยเรื่องการแต่งงานของเขา”
“กงเซลี นายคิดว่าฉันจะเชื่อนายหรือเปล่าล่ะ?” เสียงของเซินโย่วเย็นลง
“นายคงรู้ดีว่าเป็นเพราะอาซื่อจริง ๆ หรือเปล่า นายเอาคำพูดฉันกลับไปคิดก็แล้วกัน ถ้านายเสียใจ ฉันก็ไม่ ไม่อยากบังคับนาย”
กงเซลีเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า
“ผมไม่มีอะไรจะอธิบายอีกแล้ว ถ้าคุณไม่เชื่อ ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว แต่ผมจะยังทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับคุณ”
“โย่วโย่ว ผมขอถามอะไรคุณหน่อย คุณแน่ใจแล้วเหรอว่าต้องการทำแบบนั้น”
“กงเซลี นายหมายความว่ายังไง”
“ไม่มีอะไร” กงเซลีอธิบายอย่างใจเย็น
“ผมเกรงว่าคุณจะเสียใจ คุณก็รู้นิสัยของอาซื่อดี ถ้าเขารู้เรื่องนี้เข้า...”
“แค่ก็ทำให้เขาไม่รู้สิ” เซินโย่วกล่าวโดยไม่ลังเล
“เซลี เฉียวเมียนเมียนบังคับให้ฉันทำแบบนี้เองนะ ฉันรักอาซื่อมานานกว่า 20ปี ฉันสามารถทำทุกอย่างเพื่อเขา และไม่มีใครรักเขาได้มากเท่าฉัน”
“เธอไม่ได้รู้จักอาซื่อมาก่อน เธอกล้าดียังไงมาแย่งคนที่ฉันรักมานานไป”
“ไม่ว่ายังไง ฉันจะปล่อยให้เธอได้ครองคู่กับอาซื่อไม่ได้”
“โย่วโย่ว” กงเซลียิ้มอย่างขมขื่นหลังจากได้ยินเรื่องนี้
“เธอบอกว่าเธอรักอาซื่อมานานกว่า 20ปี และในสายตาของเธอมีแค่เขาเท่านั้นใช่ไหม ไม่สำคัญว่าคนอื่นจะปฏิบัติต่อคุณดีแค่ไหน...อย่างนั้นจริง ๆ เหรอ?”
