EP 383 นักข่าวตัวปัญหา!

EP 383 นักข่าวตัวปัญหา!

By loop

เช้าวันรุ่งขึ้น.

ผู้สื่อข่าวของซินหัวมีกำหนดจะมาถึงเขตหยานไท่ประมาณเวลา 9.30 น. ดงซูบินเองก็ตื่นแต่เช้าเพื่อรับประทานอาหารเช้าก่อนที่จะรีบไปที่สำนักงานส่งเสริมการลงทุน เขาประชุมลูกน้องเพื่อเตือนพวกเขาว่าอย่าพยายามสร้างปัญหากับนักข่าวก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่อาคารรัฐบาลของเคาน์ตี้ในแคมรีของเขา จ้าวจินหลงและเจ้าหน้าที่ของรัฐอื่นๆ พร้อมแล้ว เมื่อ ดงซูบินไปถึง จ้าวจินหลงขอให้คนของเขาเตรียมรถ ในเวลาเดียวกัน เขาได้ไปที่สำนักงานของรองเลขาธิการพรรค เฉาซูเผิงกับ ดงซูบิน

10 นาทีต่อมา

จ้าวจินหลงมองดูนาฬิกาของเขา “9.30 น. และพวกเขาควรจะมาถึง” เฉาซูเผิงมองไปที่ ดงซูบิน“ซูบิน เตรียมแผนการเดินทางหรือยัง” ดงซูบินนำแผนการเดินทางที่เขาเตรียมไว้ออกมา “อย่ากังวล ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร เราได้ติดต่อไปไม่กี่โครงการที่เราจะไปเยี่ยมชม และทุกอย่างก็พร้อมแล้ว”

กริ๊ง… กริ๊ง… กริ๊ง… โทรศัพท์ของ จ้าวจินหลงดังขึ้น

จ้าวจินหลงได้ตอบกลับ “สวัสดี ฉันเอง… มันคืออะไร? อะไร? พวกเขาไปไหน?” มันดูแย่มาก “ตำแหน่งของพวกเขาอยู่ที่ไหน? พวกเขาจะมาถึงกี่โมง โอเค…ก็ได้ ฉันเข้าใจแล้ว.” หลังจากวางสาย จ้าวจินหลงก็มองไปที่ เฉาซูเผิง“ฉันเพิ่งได้รับข่าวว่านักข่าวซินหัวไม่ได้มาที่อาคารรัฐบาลของมณฑล พวกเขาตรงไปที่โรงงานแปรรูปหมูทันทีที่ไปถึง โครงการนั้นเพิ่งเริ่มก่อสร้าง มีอะไรให้ดู” เฉาซูเผิง ขมวดคิ้ว “พวกเขาจะไปที่นั่นโดยไม่แจ้งให้เราทราบได้อย่างไร”

“ฉันมีความรู้สึกว่าพวกเขามาที่นี่ด้วยเจตนาไม่ดี” จ้าวจินหลงได้ตอบกลับ

ดงซูบินก็โกรธเช่นกันเพราะเขาไม่ได้คาดหวังว่านักข่าวเหล่านี้จะเพิกเฉยต่อผู้นำท้องถิ่นและทำตามใจตัวเองไปส่ะทั้งหมด “พวกเขาคิดว่าตัวเองสูงส่งมากหรือยังไงกัน พวกเขาคาดหวังให้เราออกไปรับพวกเขาหรือไม่? พวกเขาคิดว่าพวกเขาเป็นผู้นำจากรัฐบาลกลางหรือไม่” เฉาซูเผิง ยืนขึ้น "ไปกันเถอะ. พวกนั้นพยายามแสดงความหยิ่งยโสออกมาและดูถูกเขตของเรา” จ้าวจินหลงและ ดงซูบินติดตามเลขาธิการพรรคเฉาไปที่ชั้นล่าง

ดงซูบินรู้ดีว่านี่ไม่ใช่ประเด็นของการออกอากาศหรือไม่ นี่คือมารยาทขั้นพื้นฐาน แม้ว่าสำนักงานสาขาซินหัวประจำจังหวัดจะแจ้งให้รัฐบาลเคาน์ตีทราบเกี่ยวกับการสัมภาษณ์แล้วก็ตาม ผู้สื่อข่าวก็ควรมีผู้นำท้องถิ่นติดตามไปด้วย หากไม่เป็นเช่นนั้น พวกเขาอาจจะไม่แจ้งและดำเนินการใดๆ ที่พวกเขาต้องการเช่นกัน แม้จะแจ้งให้รัฐบาลเคาน์ตีทราบเกี่ยวกับการเยี่ยมเยียน พวกเขายังไปที่ไซต์โครงการอย่างอิสระ นี่ไม่เคารพหน่วยงานท้องถิ่น ระหว่างทาง. ดงซูบินอธิบายสถานการณ์สั้น ๆ ให้เหลียงเจ๋อหยวน ฟัง

เหลียงเจ๋อหยวนขมวดคิ้ว “นั่นหมายความว่าคนเหล่านี้มาที่นี่ด้วยความเต็มใจ! พวกเขากำลังชะลอการก่อสร้าง” ดงซูบินได้ตอบกลับ “ฉันขอโทษ มิสเตอร์เหลียง เราไม่ได้ตระหนักถึงการเยี่ยมชมของพวกเขา ฉันจะแจ้งให้คุณทราบล่วงหน้าหากฉันรู้ว่าพวกเขาจะมาเยี่ยมโรงงานของคุณ”

"ไม่เป็นไร. มีอะไรต้องกังวล? ฉันจะขอให้คนงานของผมให้ความร่วมมือกับพวกเขาทุกอย่างและพูดแต่สิ่งดีๆ ฮ่าฮ่าฮ่า… ฉันเข้าใจแล้ว…“เนื่องจากดงซูบิน”เสร็จสิ้น” เหมาไถสามขวด เหลียงเจ๋อหยวนก็ดื่มกับเขาอีกครั้ง ทั้งสองกลายเป็นเพื่อนกัน และเหลียงเจ๋อหยวนจะช่วยตงเสวี่ยปิงอย่างแน่นอน

10.00 น.

รถยนต์จากเทศมณฑลมาถึงโรงงานแปรรูปหมูแล้ว

กองทุนเพิ่งเข้าและคนงานเพิ่งเริ่มสร้างรากฐานห้องเย็น พื้นที่ว่างเปล่าและวางวัสดุก่อสร้างบางส่วนไว้ที่มุมห้อง

หลังจากลงจากรถแล้ว เฉาซูเผิงก็เดินไปพร้อมกับ จ้าวจินหลงและดงซูบิน

เหลียงเจ๋อหยวนเห็นพวกเขาและเข้าไปทักทายเขา “นายกเทศมนตรีจ้าว หัวหน้าซูบิน” ดงซูบินแนะนำตัว “นี่คือเลขาธิการพรรคเฉา”

เหลียงเจ๋อหยวนทักทาย เฉาซูเผิงอย่างรวดเร็วและจับมือพวกเขา

คนไม่กี่คนที่กำลังพูดกับคนงานก่อสร้าง หันกลับมาและมองไปที่เฉาซูเผิง, จ้าวจินหลงและ ดงซูบิน

ดงซูบินมองไปที่ผู้หญิงสองคนและผู้ชายหนึ่งคน พวกเขาอายุประมาณ 27 หรือ 28 ปี และหญิงสาวจากหน่วยข่าวซินหัวสองคนนั้นสวมชุดนักข่าวและที่หน้าอกมีป้ายชื่อ คนหนึ่งชื่อวังหน้า อีกคนชื่อหวางติง พวกเขามาจากสาขาหน่วยงานซินหัวจังหวัด ชายคนนั้นไม่สวมบัตรนักข่าว และเขาควรเป็นนักข่าวจากสำนักงานใหญ่ของหน่วยงานซินหัว เขามาที่นี่เพราะเขาไปกับอดีตเพื่อนร่วมชั้นระหว่างทางไปบ้านเกิด

เฉาซูเผิงยื่นมือของเขา “ข้าพเจ้าเป็นตัวแทนของเขตหยานไท่เพื่อต้อนรับทุกท่าน” วังนาและวังติงจับมือกัน “ขอบคุณนะเลขาเฉา”

หลังจากการแนะนำตัว ดงซูบินรู้ว่าชายคนนั้นชื่อ ลี่เฉินปิง เขาเป็นนักข่าวกองบรรณาธิการข่าวกับสำนักข่าวซินหัว เขาดูดี แต่ ดงซูบินสังเกตว่าเขาจ้องมองเขาในระหว่างการแนะนำตัว แววตานั้นทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ

แม้ว่า จ้าวจินหลงจะไม่พอใจกับนักข่าวเหล่านี้ แต่เขาก็ไม่ได้แสดงออกมา “คุณจะเน้นที่การสัมภาษณ์ของคุณที่ไหน” วังนา ได้ตอบกลับ “เราแค่เดินไปรอบๆ และจะไม่เน้นเฉพาะบางพื้นที่ เราผ่านบริเวณนี้เมื่อเช้านี้และหยุดเพื่อสัมภาษณ์สั้นๆ เราเข้าใจดีว่าการดึงดูดการลงทุนนั้นยาก และนั่นเป็นสาเหตุที่เราไม่ต้องการสร้างปัญหาให้กับคุณทั้งหมดและไปที่รัฐบาลของเคาน์ตี้ ฉันขอโทษที่ทำให้ทุกคนมาที่นี่เพื่อรับเรา”

เฉาซูผิงหัวเราะ "ไม่เป็นไร. เราทุกคนกำลังทำงานของเรา”

หลังจากพูดคุยกันสั้นๆ จ้าวจินหลงบอกกับนักข่าว “หัวหน้าดงรับผิดชอบโรงงานแปรรูปเนื้อหมูแห่งนี้ คุณสามารถถามคำถามเกี่ยวกับโครงการนี้กับเขาได้”

หวางถิงกำลังถือกล้องและสมุดบันทึก และดูเหมือนว่าเธอจะเป็นผู้รับผิดชอบในการถ่ายภาพและบันทึกโน้ต

วังหน้าเป็นหัวหน้าทีม เธอมองไปที่ ดงซูบิน"ตกลง. ฉันกำลังจะถามพวกคุณทั้งหมด ฉันได้ยินจากคนงานก่อนหน้านี้ว่าโรงงานแห่งนี้เป็นโครงการใหม่ใช่ไหม การก่อสร้างได้รับการอนุมัติหรือไม่” ประโยคแรกของเธอยังดีอยู่ แต่คำถามของเธอทำให้ เฉาซูเผิงและ จ้าวจินหลงขมวดคิ้ว พวกเขารู้สึกว่านักข่าวเหล่านี้ไม่ได้มาเพื่อสัมภาษณ์และเป็นเหมือนการนินทาเกี่ยวกับพวกเขา

ลี่เฉินปิง หรี่ตาและถาม “การเริ่มก่อสร้างโดยไม่ได้รับการอนุญาตไม่เป็นไปตามขั้นตอน” ดงซูบินเหลือบมองที่เขาและตอบอย่างใจเย็น “ที่ดินได้รับการอนุมัติแล้ว และอยู่ระหว่างการอนุมัติการก่อสร้าง นี่ไม่ใช่เรื่องพิเศษเนื่องจากโครงการส่วนใหญ่จะเริ่มก่อสร้างระหว่างรอการอนุมัติ ก็ถือเป็นผลประโยชน์แก่ผู้ลงทุนด้วยเช่นกัน หากเรารอการอนุมัติ อาจใช้เวลาหนึ่งหรือสองเดือน นักลงทุนไม่สามารถรอนานได้”

ลี่เฉินปิง มองไปที่ ดงซูบินและถาม “หัวหน้าซูบิน คุณกำลังบ่นเกี่ยวกับประสิทธิภาพของแผนกอนุมัติหรือป่าว?” ใบหน้าของ ดงซูบินเปลี่ยนไป “นักข่าวหลี่ ผมไม่ได้พูดอย่างนั้น” เจ้าบ้านี้! ผู้ชายคนนี้คงอยากจะมีปัญหาสินะ

ลี่เฉินปิง มองไปที่ หวังติง และเธอก็รีบเขียนลงในสมุดบันทึกของเธอ

ดงซูบินโกรธมาก “จำเป็นต้องบันทึกสิ่งนี้หรือไม่”

หลี่เซิงปิงหัวเราะ “เราแค่ถามเฉยๆ ไม่ได้หมายความอะไร” ดงซูบินกำลังจะระเบิดเมื่อเขามองไปที่หวังติงที่เขียนลวก ๆ ในสมุดบันทึกของเธอ สถานะของ ลี่เฉินปิง นั้นแตกต่างกัน แต่การสัมภาษณ์นี้ควรดำเนินการโดยสำนักงานสาขาซินหัวของจังหวัด เขามาจากสำนักงานใหญ่… เขาไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่งเกี่ยว สำนักงานส่งเสริมการลงทุนได้ทำงานอย่างหนักเพื่อให้ได้มาซึ่งนักลงทุนรายนี้ และหลี่เซิงปิงพยายามที่จะทำทุกอย่างพังด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ ความหมายของสิ่งนี้คืออะไร?

นักข่าวเดินไปรอบ ๆ ไซต์ พวกเขาถามคำถามที่ละเอียดอ่อนหลายข้อและไม่ได้ถามหรือบันทึกอะไรในเชิงบวกเกี่ยวกับโครงการนี้

ใบหน้าของ ดงซูบินดูน่ากลัวมากขึ้น

หลังจากสัมภาษณ์เสร็จ ทุกคนก็ขึ้นรถ

ก่อนที่พวกเขาจะจากไป เหลียงเจ๋อหยวน ก็ดึง ดงซูบินออกไป “พี่ซูบิน มีปัญหาอะไรไหม? พนักงานและวัสดุของฉันพร้อมแล้ว ถ้ากลุ่มนักข่าวซินหัวรายงานเกี่ยวกับโครงการของฉัน การก่อสร้างจะล่าช้าหรือไม่? ฉันได้ลงทุนเงินทั้งหมดของฉันในโครงการนี้ และความล่าช้าใด ๆ จะทำให้เกิดความสูญเสียครั้งใหญ่กับฉัน”

ดงซูบินรับรองเขา “พี่เหลียงไม่ต้องกังวล ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย.”

เหลียงเจ๋อหยวนจ้องไปที่รถของนักข่าวอย่างเย็นชา “คนกลุ่มนี้จะทำให้เรื่องยุ่งวุ่นวาย ถ้าพวกเขารายงานเกี่ยวกับโครงการนี้!”

กลับมาที่รถ ดงซูบินสูดหายใจเข้าลึกๆ “เลขาเฉา นายกเทศมนตรีจ้าว นี่ยังถือเป็นการสัมภาษณ์อยู่อีกเหรอ? มันเหมือนการตรวจสอบเสียมากกว่า! โดยเฉพาะหลี่เซิงปิง มันเกี่ยวอะไรกับเขา และทำไมเขาถึงเข้าไปยุ่ง? เขาทำให้นักลงทุนเป็นกังวล แล้วเราจะทำงานอย่างไรหากพวกเขาทำต่อ? คงจะเป็นเรื่องมหัศจรรย์หากพวกเขาไม่ไล่นักลงทุนของเราออกไป” จ้าวจินหลงเตือน “ลงมาข้างล่าง” เฉาซูเผิงก็ดูแย่มากเช่นกัน “นักข่าวพวกนี้แทบจะไม่ฟังเหตุผลของเราเลย นักข่าวสมัยก่อนไม่เป็นแบบนี้ ฉันคิดว่ามณฑลของเราอาจทำให้ใครบางคนไม่พอใจและพวกเขามาที่นี่เพื่อก่อปัญหาให้กับเรา”

จ้าวจินหลงกำหมัดของเขาไว้ "ผมเองคิดเหมือนกัน." เฉาซูเผิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเมื่อนักข่าวไปที่ไซต์โครงการอย่างกะทันหัน เขารู้สึกว่าต้องรายงานเรื่องนี้ต่อเลขาธิการพรรคเซียง เกี่ยวกับทัศนคติของนักข่าวเหล่านี้ หากไม่เป็นเช่นนั้น พวกเขาอาจประสบปัญหาหากมีการรายงานข่าวเชิงลบนี้ในหนังสือพิมพ์ อนาคตที่นักลงทุนจะกล้าลงทุนในมณฑลหยานไท่จะหมดไปในทันที!