สุดยอดนักสืบในโลกแห่งจินตนาการ (SDFW)-ตอนที่ 63
ตอนที่ 63 ไม่สนใจการ์ตูน หนังซุปเปอร์ฮีโร่
หลังจากเติมซอสถั่วเหลืองเข้าไปรสชาติของซุปก็ถือว่าใช้ได้แล้ว
ลุคเทอาหารจากหม้อลงในชามสองชามจนเต็มและจัดโต๊ะของเซลิน่าด้วยเช่นกัน
แต่เมื่อเซลิน่ามองไปที่ชามซักพัก “อืมมม.... ทำไมมันดูไม่เห็นจะน่ากินเลยหละเนี่ย”
“ก็นี่มันสำหรับเอาไว้กินไม่ได้เอาไว้ประกวดความสวยงาม แต่ถ้าไม่อยากกินผมจะเก็บมันใส่ตู้เย็นเอาไว้กินตอนกลางวันของวันพรุ่งนี้ คุณก็กินแซนวิชในตู้เย็นแทนไปก็แล้วกัน”ลุคตอบ
เซลิน่าส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ไม่ๆ ถึงแม้ว่าหน้าตามันจะดูแย่ แต่กลิ่นที่ดีอยู่นะ ขอลองก่อนสิ”
ลุคยักไหล่แล้ววางช้อนลงในชามพร้อมยื่นถ้วยให้เธอ “อ่ะ นี่ของคุณ”
หลังจากนั้นพวกเขากันเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่นพร้อมกับถือชามอาหารในมือไปด้วย
พวกเขาไปนั่งที่ห้องนั่งเล่น ลุคยกชามเพื่อที่จะหยิบรีโมท ทีวีเพื่อที่จะเปลี่ยนช่อง ที่ตอนนี้มีพิธีกรสองคนในหน้าจอทีวีกำลังคุยกันเกี่ยวกับเศรษฐกิจและการลงทุนในอสังหาริมทรัพย์ในตอนนี้ ในขณะที่เซลิน่าไม่ได้สนใจแม้แต่น้อยที่จะดูทีวีระหว่างรับประทานอาหาร
เมื่อได้ฟังพิธีกรในทีวีลุคก็หัวเราะอย่างช่วยไม่ได้
หลังจากนี้ไม่กี่ปี พวกคนเหล่านี้จะต้องกระอักเลือดเพราะการตกต่ำของราคาอสังหาริมทรัพย์แน่ๆ บริษัท Freddie Mac และ Frannie Mae ซึ่งเป็นบริษัทปล่อยเช่าและปล่อยกู้บ้านขนาดใหญ่เกือบที่จะล้มละลายก่อนที่ FED จะเข้ามาช่วยแบกรับหนี้สิน
เขากดเปลี่ยนไปอีกช่องหนึ่ง ซึ่งพิธีกรของรายการกำลังพูดถึงชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเขาคนนั้นชอบไว้หนวดอย่างมีเอกลักษณ์ ในทันทีที่ลุคเห็นชายคนนั้นผ่านรูปที่พิธีกรบรรยายข่าวก็จำในทันที
“หืมม โทนี่ สตาร์ค กำลังจะเข้ามาลงทุนในอุตสาหกรรมอวกาศที่ฮูสตันเหรอเนี่ย” ลุคสับสนเล็กน้อยพลางคิดในใจ ‘ไม่ใช่ว่าโทนี่จะสนใจเทคโนโลยีเกี่ยวกับชุดเกราะเหล็กมากกว่าไม่ใช่หรอ ไหงตอนนี้กำลังจะมาลงทุนเกี่ยวอวกาศแทนกันหละ’ แม้ลุคจะงงแต่เขาก็ตั้งใจฟังข่าวที่กำลังรายงานอยู่อย่างเห็นได้ชัด
ไม่ใช่เพราะเขาชอบโทนี่ สตาร์ค หรืออยากจะทำตัวให้เป็นที่สนใจของเศรษฐีผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ แต่เพราะโทนี่ สตาร์กเป็นเหมือนกับนาฬิกาที่ใช้ในการคาดเดาว่าตอนนี้จักรวาลมาร์เวลกำลังอยู่ในช่วงเวลาไหนแล้ว แล้วช่วงเวลานั้นกำลังจะมีภัยร้ายอะไรบุกเข้ามาในโลกบ้างในช่วงเวลานั้นๆ
ซึ่งตราบใดที่ลุคยังพยายามติดตามข่าวของโทนี่ สตาร์ค ลุคจะรู้ได้ทันทีว่าการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่จะมาถึงเมื่อไร
แม้ว่าในช่วงหลายปีก่อนที่ลุคจะตายจากโลกเดิม ช่วงเวลานั้นก็มีหนังดังหลายเรื่องเข้ามาฉายในประเทศจีน แต่ก็น่าเสียดายที่ลุคไม่ได้สนใจหนังที่สร้างจากการ์ตูนอเมริกันพวกนั้นเลยในชีวิตก่อนหน้านี้ แทบจะเรียกได้ว่าลุคไม่ได้ดูหนังซูเปอร์ฮีโร่เลยด้วยซ้ำ
เท่าที่ลุคจำได้ ภาพยนตร์ของจักรวาล Marvel ที่เขาเคยได้ดูมีอยู่ไม่กี่เรื่องคือ Iron Man 1, Avengers 1, Thor 1, X-men พวก Fantastic Fours เท่านั้น
ซึ่งลุคไม่เคยได้ไปดูภาคต่อของหนังพวกนั้นเลย
แต่ถ้าจะให้พูดถึงหนังต่างๆ ของมาร์เวล เขาเคยดูหนังเรื่องอื่นๆ เช่น Ghost Rider, Blade Warrior, Daredevil, Green Lantern และ Deadpool (B_R :คงจะเล่นมุข ไรอัลเรย์โนว์ อ่ะนะ)
แต่เขาไม่แน่ใจว่าฮีโร่ในหนังพวกนั้นจะปรากฏในโลกนี้หรือไม่ แต่ถึงพวกเขาจะปรากฏตัวมาหรือไม่ก็ตามลุคก็จำหนังเหล่านั้นไม่ค่อยจะได้อยู่ดี
อันที่จริงควรจะบอกได้ว่า ลุคเป็นพวกใช้ชีวิตอย่างเฉยฉา ลุคไม่ค่อยสนใจซุปเปอร์ฮีโร่หรือหนังเรื่องอื่นๆ เท่าไรนัก
แต่ลุคพอจะจำได้ว่าจักรวาล Marvel เริ่มต้นด้วย Iron Man 1
อย่างไรก็ตาม ลุคไม่ได้ตั้งใจจะทำตามพล็อตของภาพยนตร์ เหมือนที่คนอื่นๆ ที่ข้ามภพข้ามชาติในนิยายหลาย ๆ คนชอบที่จะทำ
เหตุผลง่ายๆ ที่ลุคคิดแบบนั้นเพราะว่าประธานาธิบดีที่ดำรงตำแหน่งอยู่ตอนนี้ของอเมริกาในเป็นผู้หญิงชาวลาติน และผู้นำของจีนไม่ใช่คนเดียวกับคนในความทรงจำของลุค
แม้ว่าหลายๆ สิ่งในโลกนี้จะเหมือนกับที่ลุคจำได้ แต่สำหรับรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ก็แตกต่างออกไป
ตัวอย่างเช่น ลุคเคยลองใช้เวลาตรวจสอบเมื่อตอนที่เข้ายังเรียนอยู่ และพบว่าไม่มี Apple Inc. ที่นี่
ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะรวยด้วยการซื้อหุ้นของ Apple
และแม้ว่าจะตรวจสอบเจอ Google ว่ามีอยู่จริง แต่ทว่า Google ไม่ได้อยู่ในฐานะบริษัทที่ผูกขาดตลาดบริการของพวกเขา แต่ทว่าเป็นอีกบริษัทหนึ่งที่ชื่อว่า Easygo ที่ทำการผูกขาดตลาดบริการนี้กว่า 30% ของตลาดและเป็นคู่แข่งสำคัญของ Google
มันอาจเป็นไปได้ที่จะสร้างรายได้จากความทรงจำของเขาที่พอจะจำเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ร้ายแรงบางอย่างจากชีวิตที่แล้ว แต่ก็เป็นไปได้เช่นกันที่ลุคจะสูญเสียเงินทั้งหมดของเขา
นอกจากนั้นแล้ว ลุคเองก็มีเงินเริ่มต้นที่ค่อนข้างน้อยและไม่เพียงพอต่อการเริ่มต้นลงทุนใดๆ
และเหตุผลสุดท้ายเลยที่ลุคไม่คิดลงทุนหรือทำอะไรตามที่คิดมา ก็คือสุดท้ายแล้วที่นี่ไม่ใช่โลกธรรมดาๆ
ถ้าลุคทำผิดพลาด เขาอาจจะเผลอเข้าไปลงทุนกับบริษัทที่เกี่ยวข้องกับวายร้ายบางคน
ดังนั้นก่อนที่ระบบของเขาจะเปิดใช้งานอย่างเต็มที่ ลุคจึงพยายามที่จะทำตัวให้ดูเหมือนคนปกติทั่วๆไปให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
เมื่อเซลิน่าพูดว่า “ลุค ที่รักจ๋า....”
ลุคที่ถูกเซลิน่าขัดจังหวะในการคิดเรื่อยเปื่อยก็หันไปที่เธอทันทีด้วยสายตาไม่ไว้ใจเธอเท่าไรนัก “ห่ะ อะไรนะ?”
มันไม่เคยมีเรื่องดีๆ อะไรเลยเมื่อเซลิน่าเรียกเขาด้วยสำเนียงแปลกๆ แบบนี้ปกติแล้วเธอจะเรียกเขาแบบนี้ก็ตอนที่เธอต้องการอะไรบางอย่าง
เซลิน่าเลียริมฝีปากของเธอเล็กน้อย รวมถึงสายตาที่กำลังจ้องมองชามอาหารในมือของลุค “นายดูไม่หิวเท่าไรเลย เอาของนายมาแบ่งให้ฉันได้ไหม??”
"ฮะ อะไรนะ??” ลุคประหลาดใจมากๆ และทันทีที่ลุคมองไปในชามอาหารของเซลิน่า ลุคก็พบว่าภายในชามนั้นเปลี่ยนเป็นว่างเปล่าไปเรียบร้อยแล้ว
“ยังไม่อิ่มอีกหรอ?” ลุคถามด้วยความสงสัย
อันที่จริงในวันนี้ลุคกะปริมาณข้าวผิดและหุงข้าวมากเกินไป เพราะฉะนั้นชามในมือของเซลิน่าก่อนหน้านี้ก็เต็มไปด้วยข้าวที่หุงร้อนๆ แต่ตอนนี้กลับหมดเกลี้ยงเสียแล้ว
“อีกแค่นิดเดียวเองนะๆ ก็มันอร่อยจริงๆ หนิ” เซลิน่าพูดขอร้องอีกครั้ง
ลุคพูดอะไรไม่ออก แต่ก็ยังดีที่ว่าเขาไม่ได้หิวข้าวเท่าไรนัก ลุคจึงแบ่งอาหารให้เธออย่างช่วยไม่ได้ “อย่ากินเยอะจนอิ่มเกินไปหล่ะ เดี๋ยวไว้คราวหน้าผมทำให้คุณมากขึ้นก็แล้วกัน”
เซลิน่าพยักหน้าอย่างรวดเร็วและหยิบช้อนขึ้นมาอีกครั้ง
ลุคตักอาหารมาชิมอีกครั้งหนึ่ง “ก็ไม่เห็นจะรู้สึกว่ามันอร่อยพิเศษตรงไหนเลยนี่”
“อย่างนั้นหรือ? แต่ฉันว่ามันอร่อยมากเลยนะ” เซลิน่ากล่าวอย่างตรงไปตรงมา
ลุคหัวเราะขำกับคำตอบของเธอ
ลุคทำอาหารมื้อนี้โดยการผสมส่วนผสมทั้งหมด จากผสมแฮมทอด ถั่ว เห็ดสับ แครอท ซีอิ๊ว น้ำมันและกระเทียม คลุกรวมกับข้าวสวยและนำเข้าไปอบในเตาอบ หลังจากอบเสร็จเขาก็โปะไข่ดาวหนึ่งฟองในแต่ละจาน
ข้าวมีสีแดงเล็กน้อยซึ่งเป็นสีของซีอิ๊วและน้ำมันผสมกัน ซึ่งนี่เป็นสาเหตุที่เซลิน่าบอกว่ามันดูแย่มากในตอนที่เธอเห็นตอนแรก
สำหรับคนขี้เกียจอย่างลุค เขาจะไม่เลือกที่จะใช้วิธีการผัดกับกะทะอย่างแน่นอน เขาจึงเลือกที่จะใช้เตาอบเพื่อทำให้สุกมากกว่า
แม้ว่าจะไม่ค่อยน่ารับประทาน แต่ก็มันก็สะดวกดี
ลุคค่อนข้างเป็นคนขี้เกียจมากในอดีตแต่กลับกันลุคไม่ชอบกินข้าวตามร้านอาหาร ดังนั้นเขาจึงเรียนทำอาหารง่ายๆ ในหม้อเหมือนในครั้งนี้
ซึ่งมันสามารถที่จะกลายเป็นมื้ออาหารประจำวันที่สามารถจะเลี้ยงเขาไปตลอดชีวิตได้
ในชีวิตที่แล้วของลุคเขาใช้มีดได้ไม่ดีนัก ดังนั้นการทำอาหารในชาตินี้ของเขาจึงใช้เวลานานพอสมควร
แต่ในตอนนี้ลุคมีค่าความแข็งแกร่งและความคล่องแคล่วสูงขึ้น การหั่นผักก็ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป เขาใช้เวลาน้อยกว่าสิบนาทีในการเตรียมอาหารผสมในหม้อ
ลุคหัวเราะเล็กน้อยกับท่าทีที่ดูพออกพอใจของเซลิน่า อาหารมื้อต่อไปในอนาคตจะไม่ยุ่งยากอีกต่อไปเพราะเพื่อนร่วมห้องของเขาไม่จู้จี้จุกจิก
โดยปกติแล้ว ชาวอเมริกันก็มีอาหารทอดและการผัดด้วยเช่นกัน แต่มันมักจะเป็นข้าวที่เหลือๆ ของพวกเขาและใส่ตับไก่ชิ้นเล็กๆ ซึ่งนั่นไม่ใช่อาหารที่ชาวอเมริกันทุกคนที่สามารถทานอาหารได้อย่างเอร็ดอร่อย หลายคนไม่กินหรือคิดจะทำมันด้วยซ้ำ
.
B_R : ปุกาศ ปุกาศ !!!!!!!!!
ช่วงนี้จะช้าหน่อยนะครับผู้อ่านทั้งหลาย
แต่จะพยายามเร่งให้ได้อ่านกันไวๆ นะครับ
.
.
เรามีเพจแล้วน้าเข้าไป Follow กดถูกใจ พูดคุย ติดตามข่าวสารกันได้น้า ….
https://www.facebook.com/สุดยอดนักสืบในโลกแห่งจินตนาการ-SDFW-105519611538127