EP 382 นักข่าวจากซินหัว!
EP 382 นักข่าวจากซินหัว!
By loop
ช่วงนี้อากาศดี.
ดงซูบินขับรถ โตโยต้าคัมรี่ ไปทำงาน แต่ก่อนที่เขาจะสามารถเข้าไปในบริเวณสำนักงานส่งเสริมการลงทุนได้ เขาเห็นหัวไม้คนนั้น หวาง เชาหยาน และชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างนอก กำลังพูดถึงอะไรบางอย่าง ดงซูบินหยุดรถของเขาที่ริมถนนและกลิ้งกระจกลง เขาได้ยินสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึงและใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
หวางเส้าหยานถาม “คุณมาที่นี่เพื่อขอคำปรึกษาเหรอ? ฉันบอกคุณว่าอย่าลงทุนในเขตหยานไท่ คนพวกนี้เป็นพวกพ้อง ฉันรับประกันได้ว่าคุณจะไม่ได้รับเงินคืนเลยหากคุณลงทุนที่นี่ การสูญเสียการลงทุนของคุณนั้นดี แต่คุณจะได้หนี้สินมากมาย”
ชายวัยกลางคนคนนั้นขมวดคิ้วและต้องการเข้าสู่หน่วยงานต่อไป
หวังเฉาหยางยังคงรบกวนเขาต่อไป “คุณต้องเชื่อฉัน ฉันถูกพวกเขาโกง และนั่นคือเหตุผลที่ฉันเตือนคุณ อย่าโกงกับใครอีก”
ชายวัยกลางคนไม่สามารถยืนหวังเฉาหยางและเดินออกไป หวังเฉาหยางเยาะเย้ยและจุดบุหรี่ ประณามมัน! ดงซูบินโกรธมาก “รปภ.! พาคนของเขาออกไปจากที่นี่!”
หวางเฉาหยางหันกลับมามองดงซูบิน ก่อนที่รปภ.จะมาถึง เขาถ่มน้ำลายลงบนพื้นและเดินจากไป เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับ ดงซูบินมาก่อนและรู้ว่า ดงซูบินไม่ใช่คนที่เขาล้อเลียนได้ แต่เขาเป็นนักเลงหัวไม้มาตั้งแต่เด็ก และยิ่งไปกว่านั้น หน่วยงานที่เป็นหนี้เงินเขา ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวดงเสวี่ยปิง 50,000 หยวนไม่ใช่จำนวนเล็กน้อยและเขาจะสร้างปัญหาให้กับหน่วยงานทุกวันจนกว่าเขาจะได้รับเงิน! รปภ.ก็มา “หัวหน้าดง” ดงซูบินจ้องมองผู้คุม “ให้ความสนใจกับสภาพแวดล้อม! อย่าให้ผู้ชายคนนั้นมาอีกเลย ไล่เขาไปถ้าเขามาอีก ถ้าเขาไม่ยอมไป ให้แจ้งตำรวจ!” "ครับท่าน." รปภ.ทั้งสองพยักหน้า
ถ้า ดงซูบินยังคงอยู่กับ สำนักความปลอดภัยสาธารณะ เขาคงจะเตะ หวังเฉาหยางแต่เขาเป็นหัวหน้าสำนักงานส่งเสริมการลงทุนและไม่สามารถใช้รูปแบบการทำงานที่ก้าวร้าวแบบเดิมอีกต่อไป
กลับมาที่สำนักงานของเขา เกาแพนเหว่ยแสดงตารางงานของ ดงซูบินในสัปดาห์หน้า “หัวหน้า หวังเฉาหยางมาอีกแล้วเหรอ?”
ดงซูบินพยักหน้า “ฉันไล่เขาไปแล้ว สำนักงานส่งเสริมการลงทุนไม่เคยให้สิ่งจูงใจแก่บุคคลที่ไม่ใช่ภาครัฐมาก่อน ถือเป็นการให้สินบน สิ่งที่ เหมิงเซียวรินทำนั้นไร้สาระ ฉันคิดว่าหน่วยงานบรรลุเป้าหมายเมื่อปีที่แล้วด้วยวิธีนี้ เขายังต้องการให้รัฐบาลมณฑลจ่ายเงินให้เขา?! เขาอาจจะสามารถปกปิดสิ่งนี้ได้หากเขายังเป็นหัวหน้า ฮะ! ตอนนี้เขาต้องการผลักความรับผิดชอบให้เราหลังจากที่เขาเกษียณ ?! หวางเส้าหยานนั้นยังคงกล้าสร้างปัญหานอกประตูหลักของเรา?!|
เกาแพนเหว่ยยังดุ หวังเฉาหยางกับ เกาแพนเหว่ย
กริ๊ง… กริ๊ง… กริ๊ง… โทรศัพท์ในห้องทำงานของตงเสวี่ยปิงดังขึ้น
ดงซูบินได้ตอบกลับ
จ้าวจินหลงกล่าว “หัวหน้าซูบิน หน่วยงานของคุณก้าวหน้าเป็นอย่างไรบ้าง”
“ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี และผมจะออกไปพบนักลงทุนในบ่ายนี้ เราหวังว่าจะบรรลุ 40 ล้านหยวนในเดือนนี้”
“พบนักลงทุน? ควรเลื่อนไปก่อน” จ้าวซิงหลงกล่าว “ฉันได้รับข่าวว่านักข่าวจากหน่วยงานซินหัวจะไปเยี่ยมมณฑลของเราเพื่อสัมภาษณ์เกี่ยวกับการดึงดูดการลงทุน”
คิ้วของ ดงซูบินกระตุก “หน่วยงานซินหัว?”
“นี่เป็นการตัดสินใจในนาทีสุดท้าย พวกเขาควรจะสัมภาษณ์หน่วยงานส่งเสริมการลงทุนของเทศมณฑลอื่น ๆ ในจังหวัดของเรา บางทีพวกเขาอาจทำงานเสร็จก่อนกำหนดและตัดสินใจรวมเขตของเราด้วย พวกเขาจะเยี่ยมชมโครงการลงทุนบางส่วนและอาจเยี่ยมชมสำนักงานส่งเสริมการลงทุน ท้ายที่สุดแล้ว ผู้สูงวัยกำลังพิจารณาอย่างจริงจังในการดึงดูดการลงทุน เลขาธิการพรรคเซียง และนายกเทศมนตรีเสี่ยว ได้รับคำสั่งให้ปฏิบัติต่อการสัมภาษณ์ครั้งนี้อย่างจริงจัง”
ดงซูบินถาม “เป็นสาขาของหน่วยงานซินหัวใช่หรือไม่”
สาขา เหอเป่ย ของสำนักข่าวซินหัวอาจมีอิทธิพล อย่างไรก็ตามเซียงดาว และ เสี่ยวหลานไม่ควรกังวลเรื่องนี้
จ้าวจินหลง ได้ตอบกลับ “นักข่าวมาจากสาขาของหน่วยงานซินหัว แต่ฉันได้ยินมาว่านักข่าวคนหนึ่งมาจากสำนักงานใหญ่ของ สำนักข่วซินหัว และเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของนักข่าวจากสาขาในพื้นที่ เขามากับเขาในการสัมภาษณ์ครั้งนี้ระหว่างทางไปบ้านเกิดของเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้มาที่นี่เพราะเรา แต่เราต้องปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ”
ดงซูบินเข้าใจว่าทำไมผู้อาวุโสของเขาจึงปฏิบัติต่อการสัมภาษณ์นี้อย่างจริงจัง นักข่าวคนนั้นมาจากสำนักข่าวระดับประเทศ แค่นักข่าวจากสาขาของสำนักข่าวนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะสร้างฮู้ฮาขนาดใหญ่ในอำเภอหยานไท่ นับประสานักข่าวจากสำนักงานใหญ่ ดงซูบินถอนหายใจ ทุกคนจะตื่นตระหนกเมื่อนักข่าวไปเยี่ยมมณฑลระดับรากหญ้า พวกเขาไม่มีทางเลือกเพราะสื่อมีความสำคัญมากกว่าสิ่งใด พวกเขาต้องปฏิบัติต่อนักข่าวเหล่านี้ด้วยความเคารพและจัดหาอาหารที่ดีที่สุดและให้ซองแดงแก่พวกเขา รัฐบาลท้องถิ่นหวังว่านักข่าวจะไม่สร้างเรื่องขึ้นมา สมมติว่านักข่าวเหล่านี้ไม่มีความสุขหรือรู้สึกขุ่นเคือง พวกเขาจะเขียนบางสิ่งที่ไม่เห็นด้วยกับรัฐบาลท้องถิ่น และแม้แต่ผู้นำของเคาน์ตีก็อาจมีส่วนเกี่ยวข้อง
“แล้วเราควรทำอย่างไรดีครับ” ดงซูบินปิงถาม
จ้าวจินหลงได้ตอบกลับ “นักข่าวจะมาถึงในวันพรุ่งนี้ คุณต้องเตรียมการบางอย่างที่สำนักงานส่งเสริมการลงทุน และแจ้งผู้รับผิดชอบโครงการต่างๆ เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาดในวันพรุ่งนี้ บทสัมภาษณ์นี้จะเน้นไปที่การสร้างโครงการ เราต้องไม่ให้นักข่าวเหล่านั้นจับผิดเรา”
ดงซูบินถาม “แล้วหน้าที่การเป็นเจ้าภาพล่ะ?”
“เฉาซูเผิงและฉันจะไปกับนักข่าว คุณจะวางแผนการเดินทางสำหรับนักข่าว และจะดีกว่าที่จะนำเสนอโครงการที่ดีกว่าของเรา”
ดงซูบินพยักหน้า “เอาล่ะ ผมจะเตรียมการเดี๋ยวนี้”
จ้าวจินหลงเริ่มต้นอาชีพของเขาจากหมู่บ้านและทำงานต่อไป อาจเป็นเพราะประสบการณ์ที่ผ่านมา เขาไม่ชอบนักข่าว คนเหล่านี้ไม่ใช่ผู้บังคับบัญชาของเขา แต่บางครั้งพวกเขาก็มีความสำคัญมากกว่าคนที่อยู่ในระดับสูง เขาได้พบกับนักข่าวที่ชอบหาเรื่องและแต่งเรื่อง
หลังจากวางสาย โทรศัพท์ก็ดังขึ้นทันที
เฉาซูเผิงรองเลขาธิการพรรค “เสี่ยวตง ฉันเอง คุณรู้หรือไม่ว่านักข่าวจากหน่วยงานซินหัวกำลังมา”
"ใช่. ฉันรู้ว่า." ดงซูบินหัวเราะ “นายกเทศมนตรีจ้าวเพิ่งสั่งให้ฉันเตรียมการ”
เฉาซูเผิงและ ดงซูบินมีความสัมพันธ์ที่ดีและเป็นกันเองมากขึ้นในการสนทนา “เอาล่ะ ฉันจะไม่พูดอีก ครั้งนี้ คณะกรรมการพรรคเขตได้ออกคำสั่งไปยังสำนักงานส่งเสริมการลงทุนของคุณแล้ว คุณต้องปฏิบัติต่อสิ่งนี้อย่างจริงจัง คุณไม่จำเป็นต้องทำอะไรให้สำเร็จ แต่ต้องไม่มีอะไรผิดพลาด”
ดงซูบินรับทราบและกล่าวว่าเขาจะทำให้ดีที่สุด
หลังจากวางสาย ดงซูบินมองไปที่นาฬิกาของเขา “ผานเหว่ย แจ้งผู้นำทั้งหมดให้มาที่สำนักงานของฉันเพื่อประชุมตอน 10 โมง”
หลังจากนั้นไม่นาหลัวไห่ถิง, รินปิงปิง และคนอื่น ๆ ก็มาถึง
ซันซูรินไม่ได้อยู่ใกล้ๆ ในขณะที่เขาออกไปพบนักลงทุน นอกจากเขาแล้ว ผู้นำทั้งหมดก็อยู่ที่นั่นด้วย
ดงซูบินไม่ได้ตีรอบพุ่มไม้และบอกพวกเขาเกี่ยวกับการมาเยี่ยมของนักข่าวของสำนักข่าวซินหัว
หลินปิงปิงและ หลัวไห่ถิงยิ้มอย่างเหนื่อยล้าขณะที่พวกเขาได้ยินเรื่องนี้ เจียงไห่เหลียงตบริมฝีปากและขมวดคิ้ว ผู้สื่อข่าวเคยไปเยี่ยมชมสำนักงานส่งเสริมการลงทุนของ มณฑลหยานไท่ในอดีต และการมาเยี่ยมของพวกเขาทำให้เกิดความวุ่นวายกับงานมากเกินไป เป็นเวลาสองวันที่สำนักงานต้องติดตามนักข่าวเพื่อรับประทานอาหารและเล่น ทำให้งานล่าช้าหลายครั้ง และนักข่าวระดับจังหวัดไม่ได้กล่าวถึงในบทความ ซึ่งถือเป็นการอวยพร เมื่อพวกเขาได้ยินว่าจะเป็นนักข่าวจากหน่วยงาน ซินหัว พวกเขารู้สึกไม่พอใจทันที นักข่าวของสำนักข่าวซินหัวมีอิทธิพลมากกว่านักข่าวระดับจังหวัด
ดงซูบินเห็นการแสดงออกของพวกเขาและเข้าใจสิ่งที่พวกเขาคิด
มีคำกล่าวไว้ว่า...ระวังโจร โจร และนักข่าว ล้วนมาจากหมวดเดียวกัน
ดงซูบินยังไม่ชอบนักข่าว อารมณ์บูดบึ้งของเขาไม่สามารถทนให้คนอื่นแกล้งเขาได้ และเขาอาจดุนักข่าวด้วยซ้ำ สำหรับเขา นักข่าวของหน่วยงาน สำนักข่าวซินหัวเหล่านี้กำลังสร้างปัญหาให้กับพวกเขา ทำไมคุณถึงเปลี่ยนตารางเวลาและมาเยี่ยมเรา? แต่เมื่อเขาจำได้ว่าเสี่ยวจิน ลูกพี่ลูกน้องของเสี่ยวหลาน ก็ทำงานในสำนักงานข่าวซินหัว เช่นกัน ดงซูบินหยุดสบถใส่พวกนั้น
ดงซูบินกระแอมในลำคอของเขา “อย่าเอาอารมณ์มาทำงาน เป็นการดีที่นักข่าวจากสำนักงานข่าวซินหัวจะมาเยี่ยมเรา และมันจะเป็นคำรับรองในผลงานของเรา หากพวกเขาพบปัญหากับเราเราจะเปลี่ยน นี่ก็เป็นประโยชน์แก่พวกเราด้วยใช่ไหม”
หลินปิงปิง, เจียงไห่เหลียยง และคนอื่น ๆ ตอบกลับ "ใช่." แต่น้ำเสียงของพวกเขายังคงไม่มีแรงจูงใจ
ดงซูบินพูดต่อ “ตอนนี้ฉันจะจัดการงาน ผู้อำนวยการหลัว คุณจะดูแลความสะอาดของหน่วยงานของเรา ให้พนักงานทำความสะอาดสถานที่และแจ้งให้พนักงานทุกคนดูแลนักข่าว หัวหน้าแผนกหลิน และหัวหน้าแผนกเจียงส่งมอบงานของคุณให้กับคนของคุณชั่วคราวและเตรียมกำหนดการเดินทางสำหรับการมาเยี่ยมของนักข่าวในวันพรุ่งนี้ เลือกโครงการที่ดีกว่าสองสามโครงการแล้วพูดคุยกับนักลงทุน…”
ทุกคนรับทราบและออกไปทำงานของพวกเขา
ดงซูบินหยุด หลัวไห่ถิงจากการจากไป ตามปกติสำหรับอั่งเปาเป็นเท่าไหร่?”
หลัวไห่ถิงมองไปที่ ดงซูบิน“ไม่มีจำนวนเงินมาตรฐานที่จะให้ ครั้งสุดท้ายที่นักข่าวมาเยี่ยมเรา หน่วยงานให้เงินคนละ 500 หยวน”
ดงซูบินคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ถ้าอย่างนั้นเราจะให้พวกมันคนละ 1,000 หยวน”
“… มันจะมากเกินไปหรือเปล่า” หลัวไห่ถิงรับผิดชอบด้านการเงินของหน่วยงานและรู้ว่าหน่วยงานมีเงินเหลือไม่มาก “เทียบกับหน่วยงานและหน่วยงานอื่นแล้ว หน่วยงานของเราไม่รวย”
“ฮึ่ม คุณคิดว่าฉันต้องการให้? มันจะดีกว่าถ้าคนเหล่านี้ออกไปก่อน” ดงซูบินไม่ได้ซ่อนความเกลียดชังต่อนักข่าวเหล่านี้ต่อหน้า หลัวไห่ถิง“แค่ให้ซองอั่งเปา 1,000 หยวน”
หลัวไห่ถิงรู้ว่าหัวหน้าซูบินไม่ได้ปฏิบัติต่อเธอในฐานะคนนอกและรู้สึกสบายใจ "ตกลง. ฉันจะเตรียมอาหารและจะมอบซองแดงให้พวกเขาในช่วงอาหารกลางวันในวันพรุ่งนี้”
"ตกลง. คุณสามารถจัดการได้เลย”
