ตอนที่ 588 สิบปีที่แล้ว คุณ...

นี่เป็นครั้งแรกที่กงเซลีสังเกตเฉียวเมียนเมียนอย่างจริงจัง

เขาไม่เคยมองเธออย่างตรง ๆ มาก่อน

การรับรู้เพียงอย่างเดียวของเขาเกี่ยวกับเธอก่อนหน้านี้คือเธอมีเสน่ห์จริง ๆ แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป

ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าเฉียวเมียนเมียนน่ารักจริง ๆ หลังจากที่ลืมมันไปนานแล้ว

เธอมีรูปร่างที่เล็กมาก ใบหน้าของเธอสมบูรณ์แบบ

เมื่อเติบโตมาในภูมหลังเช่นเขา กงเซลีได้เห็นความงามนับไม่ถ้วน เขาจึงมีภูมิต้านทานต่อผู้หญิงสวยอยู่ในตัว

แต่เมื่อเขาสังเกตเห็นผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขา เขารู้สึกได้ว่าหัวใจเต้นเร็วขึ้น

มันเป็นความรู้สึก...ที่เขาไม่รู้สึกมานานแล้ว

ครั้งสุดท้ายที่ความรู้สึกนี้เกิดขึ้น คือตอนที่เขาเรียนอยู่ชั้น ป.2

ครั้งนั้นเขาตกหลุมรักเด็กสาวหน้าหวานในห้องเรียนเดียวกับเขา

ผู้หญิงคนนั้นนั่งข้างเขา เธอเรียนเก่งมาก เธอมีเสียงหวานและบุคลิกที่น่ารักอีกด้วย

แต่กงเซลีเป็นเด็กเกเรประจำโรงเรียนในเวลานั้น

ไม่เพียงแต่เขาอารมณ์เสีย แต่เขายังเรียนไม่ดีอีกด้วย เขามักจะสร้างปัญหาในโรงเรียน

ขณะนั้นโรงเรียนมีนโยบายให้นักเรียนที่เรียนดีและเรียนไม่ดีได้อยู่ร่วมกัน เขาจึงได้นั่งกับเธอ

ในตอนแรกพวกเขาไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้

กงเซลียังคิดว่าตัวเขาเกลียดเธอ เขาเคยคิดว่าเธอเป็นคนที่วุ่นวายและทำให้เขารำคาญ

จนกระทั่ง...

ผู้หญิงคนนั้นย้ายออกไปจากโรงเรียน

ในวันที่สองที่เธอย้ายไป กงเซลีสังเกตว่าที่นั่งของเธอว่างเปล่า ขณะที่เขาพบว่าเธอย้ายไปแล้ว จึงรู้สึกว่าตนเองอกหัก

ไม่นาน เขาจึงรู้ว่าตัวเขารักเธอ

เขารู้แล้วว่าการที่หัวใจของเขาเต้นเร็วนั่นไม่ใช่เพราะเขาเกลียดเธอ แต่เป็นเพราะเขาหลงรักเธอ

ขณะที่เขาจำเรื่องนี้ได้ กงเซลีเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ความรู้สึกคุ้นเคยกลับคืนมา

ความกลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ในขณะที่เขาก้าวถอยหลัง

เขาจ้องไปที่เฉียวเมียนเมียนด้วยความกลัว

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

เธอสัมผัสใบหน้าของตนเอง

กงเซลีเห็นอะไร?

มีอะไรที่น่ากลัวบนใบหน้าของเธอหรือเปล่า?

“คุณกงคะ คุณ...”

เฉียวเมียนเมียนก้าวเข้ามาหาเขา อยากรู้สิ่งที่เขาเห็น

แต่ทันทีที่เธอทำอย่างนั้น กงเซลีก็ถอยห่างจากเธอ ราวกับว่าเขากลัวเธอ

เธอรู้สึกว่าเขากำลังหลีกเลี่ยงเธอเหมือนเธอเป็นเชื้อโรค

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

เธอได้รับผลกระทบจากการกระทำของเขา

ขณะที่เอเดินไปหาเขา ลมได้พัดมาทิศทางที่กงเซลียืนอยู่ เขาได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ มาจากเฉียวเมียนเมยีน

เป็นกลิ่นคล้ายดอกไม้ที่มีกลิ่นพีชผสมอยู่ด้วย

เป็นกลิ่นที่เขาคุ้นเคย

เด็กผู้หญิงที่ว่ายน้ำมาหาเขา เมื่อสิบปีก่อนมีกลิ่นเดียวกันนี้

กงเซลีกำหมัดของเขาแน่น มันเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกประหม่า

เขารู้สึกหลงทางในขณะที่เขาจ้องมองเธออย่างงง ๆ

คนที่ช่วยชีวิตเขาในคืนนั้นคือเซินโย่วไม่ใช่เหรอ

ทำไมเขาถึงได้กลิ่นที่คุ้นเคยกลิ่นนั้น บนตัวของผู้หญิงคนอื่น?

“คุณเฉียว คุณ...” กงเซลีจ้องมองเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถาม

“เมื่อสิบปีที่แล้ว คุณ...”