SMTM : ตอนที่16 แพ้ธาตุ
ตอนที่16 แพ้ธาตุ
ในตอนแรกทุกคนก็เห็นด้วยกับการโยนเจ้าอ้วนเฉียนไปสังเวยกระต่ายพวกนั้น แต่พอได้ยินคำพูดที่ว่า ‘ถ้าหากคนหมู่บ้านอื่นรู้ว่าพวกเราเป็นแบบนี้ พวกนายจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกันหล่ะ’ พวกเขาก็หยุดความคิดแย่ๆนี้ทันที
“ถ้างั้นนายคิดว่าพวกเราควรร่วมมือกันยังไง? นายไปฆ่ากระต่ายมากมาย แล้วพอบอสเกิด นายก็ลากมันกลับมาที่หมู่บ้านเนี่ย? นายควรรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นนะ! นายกำลังทำให้คนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องเดือดร้อน!” บีสต์แมนทั้งสามยังคงไม่เลิกยุแยงคนอื่น
“พวกนายโง่หรือเปล่า?” เจ้าอ้วนเฉียนถามขึ้นมา “พวกมันเป็นกระต่าย! เป็นแค่กระต่ายนะ! ไฟไง! คิดว่าพวกมันกลัวไฟรึเปล่าหล่ะ? พวกเราก็มีกันตั้งเยอะแยะ ถ้าหากพวกเราช่วยกันโยนคบเพลิงออกไปเผามันให้ราบ จะเป็นยังไง?” เจ้าอ้วนเฉียนเสนอความคิดออกมา
“เอาหน่า เอาหน่า พวกเราทุกคนต้องฟาร์มเหมือนกันนั่นแหล่ะ” เมื่ออีสต์เกทโบลววิ่งวินด์ได้ยินเจ้าอ้วนเฉียนเขาก็พูดขึ้นมาทันที
“เออเนอะ เป็นไอเดียที่ดีเหมือนกัน ทำไมผมถึงคิดไม่ออกนะ” ผู้เล่นคนนึงรู้สึกเห็นด้วย
เจ้าอ้วนเฉียนยิ้มมุมปากแล้วก็ดูถูกคนอื่นในใจ ‘นี่สินะ มีแต่พวกโง่! ถึงได้มาร้องโวยวายที่ลากกระต่ายมากให้ ที่แท้ก็ไม่มีปัญหาคิดวิธีให้ตัวเองเก่งนี่เอง’
“ถ้างั้นก็ได้เวลาเผากระต่ายหล่ะนะ!” เจ้าอ้วนเฉียนตะโกนออกมา
หลังจากทั้งผู้เล่นทั้งหมดที่อยู่ในหมู่บ้านก็เริ่มลึกฮือ แต่ก็ติดปัญหาอยู่อย่างนึง คือไม่มีคบเพลิงสำเร็จรูปให้ใช้
ดังนั้นผู้เล่นทุกคนต้องฉีกเศษเสื้อผ้าตัวเองออกและพันไว้กับไม้สักสองสามอัน...
ในไม่ช้า คบเพลิงจำนวน 1000 อัน ก็ถูกสร้างสำเร็จด้วยน้ำภัคน้ำแรงความสามัคคี ...
“เผามัน!” อีสต์เกทโบลววิ่งวินด์ตะโกนออกมาอย่างไม่ลังเล
ผู้เล่นคนอื่นก็ไม่ขัดที่อีสต์เกทโบลววิ่งวินด์เป็นคนออกคำสั่ง หลังจากนั้นคบเพลิงจำนวนมากก็ถูกปากออกไปด้านนอกหมู่บ้านอย่างต่อเนื่อง
“โว้ว! ตระกาลตาสุดๆ” เจ้าอ้วนเฉียนรู้สึกตื่นตาตื่นใจมากที่ได้เห็น มันเหมือนกับพลุวันปีใหม่เลย
แม้ว่ากระต่ายพวกนี้จะมีเลเวลที่สูง แต่มันก็อ่อนแอต่อไฟมาก เมื่อเห็นคบเพลิงนับไม่ถ้วนลอยเข้ามา แม้แต่ตัวราชากระต่ายสีทองเองก็ต้องล่าถอยกันแตกกระเจิง
“ไปไล่กระทืบกระต่ายพวกนั้นเร็ว!” เจ้าอ้วนเฉียนตะโกนออกมาหลังจากนั้นเขาก็วิ่งออกไปไล่ล่าพวกกระต่าย ในตอนนี้ภารกิจฆ่ากระต่ายของเขาใกล้จะสำเร็จแล้ว เหลือแค่อีก 10ตัวเท่านั้น
“ฆ่ามัน!” ผู้เล่นคนอื่นๆก็พูดออกมาพร้อมกับด้วยความฮึกเหิม และวิ่งตามเจ้าอ้วนเฉียนไป
ในเวลานี้เจ้าอ้วนเฉียนไม่ได้ฆ่ากระต่ายสักตัว เพราะเขายังมีภารกิจแฝงที่ต้องทำอยู่นั่นคือการทำลายรังของกระต่ายพวกนี้ และเจ้าอ้วนเฉียนเองก็มีความเชื่อว่ากระต่ายพวกนี้เมื่อได้รับอันตรายสูงสุด พวกมันต้องหนีกลับไปที่ที่พวกมันม
“ตามพวกเขาไป!” ผู้เล่นบางคนพูดออกมา เพราะเขาสังเกตุเห็นจุดประสงค์ที่แปลกไปของเจ้าอ้วนเฉียน ที่เอาแต่คอยวิ่งตามกระต่ายโดยไม่โจมตีใดๆทั้งนั้น
ในเวลานี้ผู้เล่นบางคนก็ทำตาม วิ่งตามเจ้าอ้วนเฉียนไป แต่ผู้เล่นบางคนก็ไล่เก็บคนช้า(จัดการพวกกระต่ายที่รั้งท้ายหนีตามเพื่อนไม่ทัน) ซึ่งนี่หมายถึงอีสต์เกทโบลววิ่งวินด์ด้วย แม้ว่าเขาจะลังเลอยู่สักพักแต่สุดท้ายเขาก็เลือกสั่งทีมของเขาให้ฆ่ากระต่ายแถวนี้ก็พอ
“หืม? ไอพวกเวรนี้กล้าดียังไงมาแอบวิ่งตามมหาเทพเฉียน?” เจ้าอ้วนเฉียนไม่ใช่คนที่ไร้น้ำยา เขาสังเกตเห็นทุกอย่าง เขารู้ดีว่ามีคนกำลังตามเขามา สิ่งเดียวที่เขาคิดในตอนนี้คือต้องกำจัดพวกแอบวิ่งตามมาให้ได้ แต่ไว้ค่อยจัดการหลังจากที่เจอรังของพวกกระต่าย
‘สหายถังเงินระวังตัวด้วยหล่ะ ผู้เล่นบางคนกำลังแอบติดตามนายไป’ ในเวลานี้อีสต์เกทโบลววิ่งวินด์ได้ส่งข้อความไปหาเจ้าอ้วนเฉียน
ทันทีที่ส่งข้อความมา เจ้าอ้วนเฉียนเห็นและอ่านมัน พร้อมกับอุทานในใจ ‘เป็นเพื่อนที่ดีเหมือนกันนะเนี่ย’
ในไม่ช้าพวกกระต่ายก็เริ่มกลับมาถึงถิ่นพวกมัน หลังจากนั้นพวกมันก็กระจายกันไปคนละทิศคนละทางทันที
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม หากตีเส้นลากตามทิศทางที่พวกมันวิ่งก็จะรู้ได้ทันทีว่า พวกมันแค่แยกกันวิ่งเพื่อหลอกล่อแต่สุดท้ายพวกมันก็มีปลายทางเดียวกัน ซึ่งนั่นคือเนินเขาที่อยู่ห่างไกลตรงหน้านั่น
‘ดูเหมือนว่ารังของพวกแกจะอยู่ตรงนั้นสินะ’ เจ้าอ้วนเฉียนหยุดวิ่งทันทีเมื่อได้พิกัดเป้าหมายแล้ว หลังจากนั้นเขาก็เริ่มฆ่าพวกกระต่ายที่วิ่งช้าแตกแถว
เมื่อเห็นเจ้าอ้วนเฉียนหยุดวิ่ง พวกผู้เล่นที่แอบตามมาก็หยุดเช่นเดียวกัน และทำเนียนวิ่งกันไปคนละทิศคนละทาง
แน่นอนว่าเจ้าอ้วนเฉียนสังเกตุเห็นการกระทำของผู้เล่นเหล่านั้นทุกอย่าง จึงอุทานขึ้นมา ‘หึ พวกนี้มันมีทักษะการสะกดรอยที่อ่อนหัดจริงๆ แต่จะฆ่าคนพวกนี้ทิ้งส้ะตอนนี้มันก็เป็นแค่การเสียเวลาโดยใช่เหตุ!’
เจ้าอ้วนเฉียนจึงตัดสินใจยืนดักฆ่ากระต่ายแถวนี้ไปก่อนโดยที่ยังไม่ได้จัดการอะไรกับพวกที่แอบตามเขามา