Dual Cultivation บทที่ 723 บ่อน้ำพุกุสุมาลย์ ฟรี
Dual Cultivation บทที่ 723 บ่อน้ำพุกุสุมาลย์
เมื่อเห็นสีหน้าที่สับสนของพวกเธอ ถังหลิงชีก็ยิ้มและพูดว่า "ข้าไม่รู้ว่าซูหยางบอกพวกเจ้าแล้วหรือยัง แต่ข้าเป็นคนจากสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์และข้าก็อยู่ในตระกูลซูด้วยเช่นกัน"
"และเพื่อจะได้กลับมาพบกับซูหยางอีกครั้ง ข้าได้กินยาต้องห้ามที่ชื่อว่าโอสถรุกล้ำวิญญาณ ซึ่งทำให้ข้าได้ย้ายวิญญาณไปยังอีกร่างหนึ่งและควบคุมร่างกายของพวกเธอชั่วคราว ข้ารู้ว่ามันฟังดูผิด แต่พวกเจ้าไม่ต้องกังวล เนื่องจากร่างกายนี้ ซึ่งมีเจ้าของเดิมชื่อหงอวี้เอ๋อร์ ได้อนุญาตให้ข้าใช้ร่างกายเธอแล้ว และเพื่อเป็นการตอบแทนสำหรับการยืมร่างกายเธอ ข้าจึงช่วยเธอฝึกฝน"
หลังจากเงียบไปชั่วขณะ ซูเมิ่งอี้ก็พูดขึ้นว่า "สวรรค์...โอสถรุกล้ำวิญญาณ ช่างเป็นเม็ดยาที่ทรงพลังน่าสะพรึงกลัว ข้าไม่สามารถแม้แต่จะจินตนาการถึงความน่าสะพรึงกลัวที่จะเกิดขึ้นได้ หากเม็ดยาดังกล่าวตกไปอยู่ในมือของคนผิด..."
"มันเป็นยาที่ค่อนข้างน่ากลัวจริงๆ แต่นั่นก็เป็นเหตุผลว่าทำไมยานี้ถึงเป็นยาต้องห้าม และไม่ใช่สิ่งที่ใครๆก็สามารถมีได้ เนื่องจากยานี้ได้รับการควบคุมและปกป้องอย่างเข้มงวดโดยเทพแห่งการปรุงยา ซึ่งเป็นบุคคลเดียวในโลกที่ปรุงยาดังกล่าวได้ ไม่ต้องกลัวว่าจะตกไปอยู่ในมือคนผิด"
"เทพนักปรุงยางั้นรึ..." ซูเมิ่งอี้สงสัยว่าเทพนักปรุงยาคนนี้เป็นคนแบบไหน
"อย่างไรก็ตาม เรื่องราวของข้าก็ควรพอแค่นี้ บอกข้าเกี่ยวกับตัวพวกเจ้าซิ น้องหญิงทั้งหลายที่ยอมรับผนึกตระกูลของซูหยาง"
จากนั้นทั้งสามสาวก็ทำการแนะนำตัวกันหลังจากนั้น
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่พวกเธอกำลังจะพูดถึงความเป็นมาของพวกเธอ ถังหลิงชีก็พูดกับพวกเธอว่า "เจ้าไม่จำเป็นต้องบอกประวัติความเป็นมาของเจ้าหรอก ข้าไม่สนใจ"
ไม่ว่าอย่างไร ในฐานะเจ้าหญิงแห่งเผ่าเทพอาชูร่า ไม่ว่าความเป็นมาของพวกเธอจะน่าประทับใจเพียงใดในโลกนี้ ก็ไม่ถือว่ามีคุณสมบัติที่จะนำไปเปรียบเทียบกับเผ่าเทพอาชูร่าได้ นอกจากนี้ ปูมหลังของคนๆหนึ่งนั้นก็ไม่มีความสำคัญในตระกูลซู ดังนั้นมันจึงไม่สำคัญแต่อย่างใด
"แทนที่จะเป็นความเป็นมาของพวกเจ้า ข้าต้องการได้ยินเกี่ยวกับประสบการณ์ของเจ้ากับซูหยาง แต่เราควรไปที่ซึ่งสะดวกสบายกว่านี้ ตามข้ามา ไปที่ห้องของข้า" ถังหลิงชีกล่าวกับพวกเธอ ขณะที่เธอเข้าไปในศาลาหยินหยาง
"ข้าเดาว่าตอนนี้คงเป็นห้องของเจ้าแล้ว" ซูหยางส่ายหน้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"ยังไงก็เถอะ พวกเจ้าเหล่าสาวๆก็ไปต่อโดยไม่มีข้าก็แล้วกัน ตอนนี้ข้ามีอย่างอื่นที่ต้องทำ"
"อืม" พวกเธอพยักหน้าก่อนจะปล่อยเขาไป
เมื่อบรรดาหญิงสาวเข้าไปในศาลาหยินหยางแล้ว ซูหยางก็หันกายและเริ่มเดินกลับไปที่ตำหนักโอสถ
"ซูหยาง ท่านลืมอะไรอย่างงั้นรึ" เหล่าศิษย์ในตำหนักโอสถงุนงงที่เห็นเขากลับมาอย่างรวดเร็ว
"อะไรทำนองนั้น" เขาพยักหน้า
"ถ้าท่านมาที่นี่เพื่อหาอาจารย์ เธอเพิ่งออกจากอาคารไปไม่นานนัก" ศิษย์คนหนึ่งพูดกับเขา
"หืม เธอไปไหนรึ" ซูหยางเลิกคิ้วขึ้น เนื่องจากซูลี่ชิงยากที่จะทิ้งตำหนักโอสถ
"อาจารย์ไปที่บ่อน้ำพุกุสุมาลย์เพื่อทำความสะอาดตัวเอง เธอน่าจะกลับมาในอีกหนึ่งชั่วโมงให้หลัง" เหล่าศิษย์กล่าว
"บ่อน้าพุกุสุมาลย์รึ นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้ยินเกี่ยวกับสถานที่นี้" ซูหยางกล่าวด้วยท่าทางประหลาดใจอยู่บ้าง ทำไมเขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับสถานที่นี้มาก่อน
"อา นั่นอาจเป็นเพราะว่ามีเพียงผู้อาวุโสนิกายหญิงเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้ไปที่นั่น และมันตั้งอยู่ในพื้นที่ปลอดภัยที่ซุกซ่อนอยู่บนเขากุสุมาลย์ ห่างจากนิกายของเราไปเพียงไม่กี่กิโลเมตร ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีคนรู้เรื่องนี้ เรารู้เรื่องนี้ก็เพราะว่าท่านอาจารย์ไปที่นั่นเดือนละครั้งเพื่ออาบน้ำในบ่อน้ำพุ ที่กล่าวกันว่าสามารถชำระสิ่งสกปรกภายในร่างกายด้วย"
"ทำความสะอาดสิ่งสกปรกในร่างรึ" ซูหยางถามเหล่าศิษย์ในเวลาต่อมา "ข้าจะหาเขากุสุมาลย์นี้ได้ที่ไหน"
"ข้าไม่แน่ใจเกี่ยวกับตำแหน่งที่แน่นอน แต่ควรอยู่ทางทิศใต้"
"ขอบคุณ" ซูหยางกล่าวก่อนจะออกจากตำหนักโอสถ
เมื่อซูหยางจากไป เหล่าศิษย์ก็พากันถอนหายใจ "เฮ้ออ... คงจะดีไม่น้อยหากได้รับความสนใจจากซูหยางมากๆ ถ้าเพียงแต่ข้าอยู่ในรองเท้าของอาจารย์"
"จงฝันต่อไป น้องหญิง ซูหยางนั้นมากเกินไปสำหรับเรา เราโชคดีมากที่ได้ฝึกฝนกับเขา อย่าคาดหวังในโชคของเจ้ามากเกินไป"
"ผิดด้วยรึที่จะฝัน มันถูกเรียกว่าฝันก็เพราะมีเหตุผล"
ขณะที่เหล่าศิษย์พูดคุยกัน ซูหยางก็บินไปทางทิศใต้หลังจากที่ออกจากนิกายไปแล้ว
ไม่กี่กิโลเมตรต่อมา ซูหยางก็มองเห็นภูเขาลูกเล็กๆสวยงาม เต็มไปด้วยไม้ดอก และที่ยอดภูเขาก็มีน้ำพุเล็กๆที่ปกคลุมไปด้วยกลีบดอกไม้ที่ร่วงหล่นจากต้นไม้ใหญ่ที่บานสะพรั่งที่งอกอยู่ติดกับบ่อน้ำพุ คล้ายกับสระสวรรค์
เมื่อซูหยางเข้าใกล้น้ำพุมากขึ้น เขาก็สามารถเห็นรูปร่างที่สวยงามของซูลี่ชิงกำลังอาบน้ำในบ่อน้าพุกุสุมาลย์พร้อมกับหลับตาลง และเขาก็ตัดสินใจเข้าไปหาเธอ
ในเวลานั้น ซูลี่ชิงรู้สึกผ่อนคลายและไม่รู้ถึงการมีอยู่ของซูหยาง
"ข้าไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีสถานที่ซึ่งสวยงามเช่นนี้อยู่จนกระทั่งวันนี้" ทันใดนั้นเสียงของซูหยางก็ดังขึ้น จนซูลี่ชิงตกใจ
"ซ-ซูหยาง เจ้ามาทำอะไรที่นี่ เจ้าเกือบทำข้าหัวใจวาย" ซูลี่ชิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อรู้ว่าเป็นเขา
อ่านตอนล่าสุดที่ mynovel.co หรือ www.thai-novel.com
"ข้าขอโทษถ้าข้าทำให้เจ้ากลัวเมื่อกี้นี้ ส่วนที่ข้ามาทำอะไรที่นี่...เจ้าลืมสิ่งที่ข้าพูดกับเจ้าเมื่อไม่นานมานี้แล้วหรือยัง" ซูหยางพูดกับเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ขณะที่เขาร่อนลงมายังพื้นดินข้างบ่อน้ำพุ
"เอ๋ แต่เจ้าบอกว่าพรุ่งนี้... นั่นคือเหตุผลที่ข้ากำลังเตรียมตัวอยู่" ซูลี่ชิงพูดด้วยสีหน้างุนงง
"ข้ารู้ แต่ข้ารอไม่ได้ ดังนั้นข้าจึงมาอยู่ที่นี่" เขาพูดทั้งๆที่ใบหน้ายังยิ้มอยู่ "หรือเจ้าจะให้ข้ารอจนถึงพรุ่งนี้"
ซูลี่ชิงหัวเราะด้วยน้ำเสียงที่ยอมแพ้ก่อนจะพยักหน้า "อย่างน้อยเจ้าช่วยรอจนกว่าข้าจะทำความสะอาดร่างกายของข้าได้ไหม แน่นอนว่าเจ้าสามารถเข้ามาร่วมกับข้าได้หากต้องการ"
"ข้าไม่ปฏิเสธข้อเสนอนี้ ในเมื่อนั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่ข้าจะทำ" ซูหยางกล่าว และเขาก็ถอดเสื้อผ้าออกก่อนจะเข้าสู่บ่อน้าพุกุสุมาลย์พร้อมซูลี่ชิง
-------------------------------------------------------
หมายเหตุ อนาคตของ ร่วมเรียงเคียงเซียน
ก่อนอื่นต้องขอบอกเพื่อนนักอ่านว่า ตอนนี้รายได้ของ ร่วมเรียงเคียงเซียน ในช่วงสามเดือนที่ผ่านมานั้นตกต่ำลงมามาก จนถึงขั้นวิกฤต ไม่เพียงพอแม้กระทั่งรายได้ขั้นต่ำ ซึ่งอาจเกิดจากปัญหาหลายประการ เช่น ผมแปลได้แย่ลงจนเพื่อนนักอ่านเลิกอ่าน ปัญหาค่าครองชีพจาก COVID19 การคัดลอกงานเขียนไปลงเว็บไซต์อื่น หรือปัญหาอื่นๆอีก
ซึ่งหากเป็นเช่นนี้ต่อไป งานเขียนชิ้นนี้อาจจะต้องยกเลิกแต่กลางคัน ซึ่งนับว่าเป็นความเสียใจของผมอย่างที่สุด เพราะว่างานเขียนชิ้นนี้เป็นงานเขียนชิ้นแรกที่ผมแปล และได้แปลต่อเนื่องมานานกว่าสองปีแล้ว หากจะถาม ผมก็คิดว่า ชื่อ ร่วมเรียงเคียงเซียน นี้น่าจะคุ้นเคยกับนักอ่านหลายๆคน มีชื่อเสียงอยู่พอสมควร น่าเสียดายเป็นอย่างมาก
แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อผมใช้การแปลหาเลี้ยงชีพ หากว่าแปลออกมาแล้วไม่มีผู้อ่าน ไม่มีรายได้ คนก็อยู่ไม่ได้เช่นเดียวกัน ดังนั้น ผมจะใช้เวลาถึงเดือนนี้เพื่อยืนยันให้แน่ชัดอีกครั้งว่า เรื่องนี้มีคนอ่านน้อยลงไปกว่าเดิมจริงหรือไม่ และถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริง ก็คงต้องขออภัยเพื่อนนักอ่านทุกท่านที่ได้ติดตามงานชิ้นนี้มาเป็นเวลานาน
ด้วยความนับถือเพือนนักอ่านทุกท่าน
NOS+
