EP 368 การเต้นรำ

EP 368 การเต้นรำ

By loop

ในงานบอลที่มีแสงสลัว แสงไฟกะพริบ และดนตรีกำลังเล่นอยู่

ขณะที่ ดงซูบินและ เสี่ยวหลานเดินไปที่ศูนย์กลางของฟลอร์เต้นรำ การเต้นรำของคู่รักก็ขยับไปด้านข้าง โดยเหลือพื้นที่ประมาณ 3 เมตรสำหรับพวกเขา ทุกคนในห้องบอลรูมต่างมองไปยัง ดงซูบินและ เสี่ยวหลานเซียงดาว, เฉินตงปิง, ติ๊งหลี่, เหลียงเฉินเผิง, จ้างจินหลงและผู้นำคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้เต้นรำกำลังจ้องมองพวกเขา บางคนต้องการเห็นนายกเทศมนตรีเสี่ยว เต้นรำ และบางคนต้องการเห็น ดงซูบินอายตัวเอง ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ตงเสวี่ยปิงก็กลายเป็นจุดสนใจ

ติ๊งหลี่ไม่เชื่อว่า ดงซูบินเต้นเก่งและเยาะเย้ยอยู่ในใจ

หลังไห่ถิงรู้ดีว่านี่อาจเป็นการเต้นรำครั้งแรกของหัวหน้าซูบิน ถ้าไม่ เขาจะไม่ขอให้เธอเป็นตัวแทนของสำนักงานส่งเสริมการลงทุนในตอนบ่าย เธอเป็นห่วงหัวหน้าซูบิน และถ้าเขาเหยียบเท้านายกเทศมนตรีเสี่ยวก็คงจะอับอาย

ในเวลานี้ ดนตรีจบลง และเริ่มเพลงเต้นรำช้าๆ

ทุกคนที่เต้นรำเดินออกจากฟลอร์เต้นรำและยืนอยู่ข้างๆ มอง เสี่ยวหลานและ ดงซูบินพวกเขาเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่บนฟลอร์เต้นรำ เวรล่ะ. ดงซูบินเกือบจะอุทานออกมาดัง ๆ เขาคิดว่าเขายังสามารถซ่อนตัวอยู่ข้างหลังคนอื่นได้เพื่อหลีกเลี่ยงการทำให้ตัวเองอับอาย เสี่ยวหลานสามารถบอกได้ว่า ดงซูบินกำลังคิดอะไรอยู่ และเธอก็ยิ้ม “คุณไม่รู้วิธีเต้นเหรอ? เมื่อกี้คุณชวนฉันมาทำไม”

“คุณพูดออกมาเอง” ดงซูบินกระซิบ “ผมจะให้ติ๊งลี่ จับมือคุณได้อย่างไร? เขาเป็นพวกน่ารังเกียจและมือไม้เป็นพวกอยู่ไม่นิ่งแอบแตะอั่งนักเต้นไปทั่ว คุณจะตอบรับคำเชิญของเขาได้อย่างไร? คุณเองทำเป็นไม่สนใจ ถ้าคุณปฏิเสธเขา ผมเองก็จะไม่ทำเช่นนี้ออกมา” เสี่ยวหลานหัวเราะและส่ายหัว “คุณ… นี้มัน แล้วตอนนี้คุณคิดจะทำยังไงต่อไป?” “คุณรู้วิธีเต้นไหม” ดงซูบินจับมือ เสี่ยวหลานและเข้าสู่ท่าเต้น “คุณสอนผมตอนเราเต้นได้ไหม” "ตกลง. ฉันจะลองดู“เสี่ยวหลานยิ้ม”สังเกตฝีเท้าของคุณ ไม่เป็นไรถ้าคุณจับจังหวะไม่ได้ ขยับเท้าผิด หรือเหยียบนิ้วเท้าฉัน อย่าเพิ่งเดินชนฉันและทำให้เราล้มลงไปล่ะ มันจะทำให้เราทั้งคู่เสียหน้า… ฮ่าฮ่า…”

ดงซูบินไม่มีทางเลือกอื่นในตอนนี้ “อย่ากังวล ฉันรู้ว่าจะทำอย่างไร!”

“เอาล่ะ เริ่มกันเลย. พยายามตามจังหวะของฉัน”

"… ตกลง."

เสี่ยวหลานจับมือ ดงซูบินแน่นและขยับอย่างสง่างามกับ ดงซูบิน

ดงซูบินไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับการเต้นและพยายามที่จะเคลื่อนไหวไปพร้อมกับ เสี่ยวหลานแต่เขาเหยียบนิ้วเท้าของ เสี่ยวหลานในขั้นที่สองของเขาและทำให้เธอต้องสะดุด ดงซูบินช่วยเธออย่างรวดเร็วและไม่กล้าแม้แต่จะมองไปรอบๆ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง การเต้นรำจะใช้เวลาไม่กี่นาที หากเป็นเช่นนี้ต่อไปฉันเองต้องทำเรื่องน่าอายต่อหน้าเสี่ยวหลานแน่ๆ

กลับ 4 วินาที!

……

……

เวลาได้กลับไปสู่จุดเริ่มต้นของการเต้นรำเมื่อพวกเขากำลังจะก้าวแรก

ดงซูบินจดจ่ออยู่กับเท้าของเขา หลังจากก้าวแรกของเขา เขาก็ขยับเท้าและเลื่อนเท้าอีกข้างหนึ่งไปข้างหน้าโดยไม่เหยียบ เสี่ยวหลานเพื่อป้องกันความอับอาย เขาถูกบังคับให้ใช้พลังพิเศษย้อนกลับ ดงซูบินเคยได้ยินหลายคนพูดว่า 'คุณค่าที่ถูกตรีตราไว้' ไม่มีค่าอะไร แต่ ดงซูบินไม่คิดอย่างนั้น เขารู้สึกว่า 'การรักษาทางหน้าตาทางสังคม' มีความสำคัญมาก โดยเฉพาะกับคนที่ทำงานในรัฐบาล

การเต้นรำดำเนินต่อไป

ท่าเต้นของ เสี่ยวหลานทำให้ทุกคนประหลาดใจ ไม่มีใครคาดคิดว่านายกเทศมนตรีสาวสวยและหนุ่มคนนี้จะเต้นเก่งได้ขนาดนี้

ทุกการเคลื่อนไหวของเธอแสดงให้เห็นถึงความสง่างามและความสง่างาม

เสี่ยวหลานทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนว่าเธอเป็นจักรพรรดินีผู้สง่างามในสมัยโบราณ

ดีใจที่ได้เห็นการเต้นของนายกเทศมนตรีเสี่ยว

หนึ่งวินาที… ห้าวินาที… ทันใดนั้น เสี่ยวหลานก็หรี่ตาด้วยความประหลาดใจ “นี่คุณเต้นครั้งแรกเหรอ”

ดงซูบินตอบอย่างประหม่า "แน่นอน."

“ฮ่าฮ่า… ซูบินของฉันยอดเยี่ยมมาก และไม่มีอะไรมาหยุดเขาได้จริงๆ”

“เอาล่ะ ในเมื่อคุณสามารถตามทันฉันได้ ฉันจะเพิ่มจังหวะให้ไหม”

“เดี๋ยวก่อน… ได้โปรดอย่า… เฮ้ คุณได้ยินที่ฉันพูดไหม!”

ในไม่ช้า ความประทับใจของทุกคนที่มีต่อ ดงซูบินก็เปลี่ยนไป เสี่ยวหลานสามารถเต้นได้ดีเป็นเรื่องปกติ เนื่องจากทุกคนประทับใจเธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์และสง่างาม ไม่มีใครจะคิดว่าเธอไม่รู้วิธีการเต้น แต่ดงซูบินแตกต่างออกไป เขาเป็นเพียงแค่ชายหนุ่มที่อารมณ์ร้อนและมันจะหุนหันพลันแล่นตลอดเวลา และรู้เพียงว่าเขามักจะเป็นพวกชอบใช้กำลังในการแก้ปัญหา ไม่มีใครคาดหวังว่าเขาจะเต้นรำเก่งขนาดนี้ แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นตอนนี้อยู่เหนือจินตนาการและเปลี่ยนมุมมองต่อ ดงซูบินดงซูบินสามารถ… เต้นได้เช่นกัน

ท่าทางของ ดงซูบินอาจไม่สง่างามเท่า เสี่ยวหลานแต่เขาสามารถติดตามการเคลื่อนไหวและขั้นตอนของเธอได้ เขาไม่ได้เหยียบเท้านายกเทศมนตรีเสี่ยวการไม่เหยียบเท้าคู่เต้นรำอาจเป็นเรื่องปกติสำหรับนักเต้นที่ดี แต่มีผู้นำในห้องบอลรูมเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเต้นได้เช่นเดียวกับ ดงซูบิน

ใบหน้าของติ๊งลี่เปลี่ยนไปและเขาก็กลับไปที่โซฟา เขาไม่อยากเห็นพวกเขาเต้นอีกต่อไป

หนึ่งนาที… สองนาที… สามนาที…

เพลงจบลง ดงซูบินและ เสี่ยวหลานหยุดเคลื่อนไหวและปล่อยมือของกันและกันด้วยรอยยิ้ม

แปะ… แปะ… แปะ… มีคนเริ่มปรบมือ และคนอื่นๆ ตามมา

ดงซูบินปาดเหงื่อบนหน้าผากของเขาและโล่งใจ โชคดีที่เขาสามารถใช้พลังย้อนกลับเพื่อแก้ไขข้อผิดพลาด มิฉะนั้น จะทำให้เขาและ เสี่ยวหลานอับอายขายหน้า

ดงซูบินและ เสี่ยวหลานเดินออกจากฟลอร์เต้นรำและ เสี่ยวหลานกลับไปที่ที่นั่งของเธอ เธอนั่งไขว่ห้างและจิบไวน์ต่อไป

ดงซูบินเห็นชายอีกคนหนึ่งกำลังเดินเขามาหาเสี่ยวหลาน ชายคนนั้นดูเหมือนผู้นำรัฐบาลที่อายุยังน้อย แน่นอนว่าชายคนนั้นเองยังดูเด็กอยู่ในสายตาคนอื่นๆ ดงซูบินหมายถึงคนที่อายุสามสิบต้นๆ เขาเป็นอดีตนักกีฬาจังหวัดและปัจจุบันเป็นผู้นำในการบริหารทั่วไปของกีฬาแห่งประเทศจีนของมณฑล เขาเอื้อมมือไปเชิญ เสี่ยวหลานให้เต้นรำ ดงซูบินเห็นสิ่งนี้และโกรธอีกครั้ง เขาพร้อมที่จะเร่งไปข้างหน้าและเชิญ เสี่ยวหลานให้เต้นอีกครั้ง

แต่ เสี่ยวหลานยิ้มและโบกมือของเธอ “ฉันเพิ่งเต้นและฉันจะพักก่อน เดี๋ยวค่อยมาเต้นกันใหม่”

ผู้นำหนุ่มจากสำนักงานบริหารการกีฬาแห่งประเทศจีนของมณฑลยิ้ม “แน่นอน” เขารีบจากไปและไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ เสี่ยวหลานเสี่ยวหลานบอกว่าเธอจะไม่เต้นรำอีกในคืนนี้ และพวกเขาจะถูกปฏิเสธหากพวกเขาพยายาม ทุกคนหันมามอง ดงซูบินคิดกับตัวเอง เราทุกคนเป็นมนุษย์ ทำไมนายกเทศมนตรีเสี่ยวถึงปฏิบัติต่อเขาแตกต่างออกไป?

กลับไปที่โซฟา ดงซูบินนั่งลงและจุดบุหรี่

ทันใดนั้น ผู้หญิงสวยคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาเขา เป็นเลขาของ เสี่ยวหลาน, ฮูซินเยียน

ฮูซินเยียน ยิ้มและยื่นมือของเธอ “หัวหน้าซูบิน ถือเป็นเกียรติที่จะเต้นรำกับคุณหรือไม่”

ดงซูบินหัวเราะ “พี่ฮู พี่พยายามจะพูดล้อเล่นกับผมหรือเปล่า? ทุกคนรู้ว่าคุณเป็นนักเต้นที่ดีและน่าจะเป็นเกียรติของผมที่ได้เต้นรำกับคุณ” ดงซูบินไม่รู้ว่า ฮูซินเยียน สามารถเต้นได้ดีแค่ไหน อย่างไรก็ตาม เขาได้ยินฮูซินเยียน และสามีของเธอเต้นรำบ่อยๆ เมื่อทำงานในสำนักงานความมั่นคงสาธารณะ

ดงซูบินต้องมอบ 'ใบหน้า' ให้ ฮูซินเยียน และยอมรับได้เฉพาะคำเชิญของเธอเท่านั้น

เมื่อ ดงซูบินและ ฮูซินเยียน เริ่มเต้น หลายคนเริ่มอิจฉา พวกเขาพยายามเต้นรำกับ ฮูซินเยียน ก่อนหน้านี้ แต่ถูกปฏิเสธ ตอนนี้ ฮูซินเยียน กำลังเต้นรำกับ ดงซูบินและเธอเป็นคนเชิญเขา

คราวนี้ ดงซูบินไม่ได้ใช้พลังบ่อยเท่ารอบแรกแม้ว่าเขาจะสะสมเวลาไว้มากมาย แต่เขาต้องการเก็บไว้เผื่อฉุกเฉิน เขาใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีในการแก้ไขข้อผิดพลาดระหว่างการเต้น เขาบังเอิญเหยียบ ฮูซินเยียน สองสามครั้ง แต่ก็ถือว่ายังพอรับได้และเขาไม่ได้ทำให้ทั้งสองอับอายขายหน้า

ดนตรีจบลง และ ดงซูบินเดินออกจากฟลอร์เต้นรำพร้อมกับ ฮูซินเยียน

ดงซูบิน กล่าว “พี่ฮู ผมจะชดเชยการเต้นครั้งนี้ให้เป็นร้องเท้าคู่ใหม่นะครับ”

ฮูซินเยียน หัวเราะคิกคัก “ฉันเคยเหยียบเท้าคุณด้วย”

ดงซูบินรู้ว่า ฮูซินเยียน ตั้งใจเหยียบรองเท้าของเขาเพื่อแสดงว่าเธอมีมาตรฐานเดียวกับเขา คนที่เต้นบ่อยไม่ควรทำผิดพลาดนี้ ดงซูบินพยักหน้าในใจและรู้ว่าเขาต้องเรียนรู้จากเธอ เขาเข้ารับราชการเป็นเวลาหนึ่งปีครึ่ง แต่นอกเหนือจากการมีปัญหากับคนอื่นแล้ว เขาไม่ได้เรียนรู้วิธีที่อื่นๆเลยในการทำงานราชการ

หลังจากที่ ดงซูบินกลับไปที่ที่นั่งของเขา หลัวไห่ถิงก็เดินขึ้นไปหาเขาก่อนที่เขาจะหยิบบุหรี่ออกมา

"หัวหน้า." หลัวไห่ถิง ยื่นมือของเธอ “คุณอยากเต้นรำกับฉันไหม”

ดงซูบินหัวเราะ “พี่หลัว ถ้าคุณไม่กลัวว่าฉันจะเหยียบเท้าคุณ ฉันเองก็ไม่มีปัญหา”

“ถ่อมตัวเกินไปแล้ว” หลัวไห่ถิงขยับเข้าใกล้ด้วยความคาดหวัง

ดงซูบินสามารถยอมรับคำเชิญของเธอและจับมือเธอเท่านั้น "ระวัง."

ในฐานะผู้อำนวยการสำนักงาน หลัวไห่ถิงเป็นคนพิถีพิถัน เธอกลัวว่า ดงซูบินจะทำให้ตัวเองอับอายในระหว่างการเต้นรำ เธอวางมือของ ดงซูบินบนเอวของเธอและจับมืออีกข้างของเขา พวกเขาโยกไปตามจังหวะด้วยจังหวะการเต้นที่เรียบง่าย การเต้นรำนี้ไม่ยากและพวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการเหยียบย่ำกันและกัน

ดงซูบินชอบท่าเต้นนี้เช่นกัน

เป็นเรื่องง่ายและฝีเท้าก็ง่าย การเต้นรำนี้เหมาะกับเขา

หลัวไห่ถิง ยิ้มขณะที่เธอพยายามรองรับความซุ่มซ่ามของ ดงซูบิน

ดงซูบินไม่ได้แตะต้องผู้หญิงคนใดเลยในช่วงสองสามวันนี้ เสี่ยวหลานไม่อนุญาตให้เขาสัมผัสเธอ ฉูหยวนอยู่ที่ปักกิ่งและเขาไม่มีเวลาไปเยี่ยม หยูเหมยเซียวนั่นเป็นเหตุผลที่เมื่อ ดงซูบินจับเอวของผู้หญิงที่สวยและเป็นผู้ใหญ่คนนี้ หัวใจของเขาก็เริ่มเต้นเร็วขึ้น