SMTM : ตอนที่5 ถังเงิน
ตอนที่5 ถังเงิน
ตัดภาพกลับมาที่เจ้าอ้วนเฉียน เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
เจ้าอ้วนเฉียนรีบวิ่งกลับมาที่ห้องตัวเอง เนื่องจากตอนนี้คือเวลา 19.50น.แล้ว ซึ่งใกล้ถึงเวลาที่ตัวเกมจะเปิดให้ผู้เล่นเข้าไปเล่นเกมได้
เมื่อเขากลับมาถึงห้องเขาก็รีบเตรียมตัวให้พร้อม เพื่อที่จะไม่ต้องมีอะไรมารบกวนระหว่างที่เขาเล่นเกมนี้
เขาใส่หมวกเสมือนจริงเรียบร้อย เตรียมตัวพร้อมสุดๆ แต่เมื่อนาฬิกาบอกเวลา 20.00น. ตรง ทุกอย่างยังคงมืดสนิท ไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวใดๆทั้งนั้น
เจ้าอ้วนเฉียนได้แต่คิดในใจ ‘ก็เป็นปกติสินะ ไม่มีเกมไหนหรอกที่เปิดตรงเวลาเป๊ะ!....’
แต่ระหว่างที่เขากำลังคิดและบ่นอยู่ในใจนั้น จู่ๆก็มีแสงสว่างจ้าขึ้นมาตรงหน้าเขา
แสงสว่างที่โผล่ออกมานั้นมันเป็นรูปดาวส่องประกาย แล้วก็ค่อยๆมีดาวดวงอื่นโผล่ตามออกมาเรื่อยๆจนครบ 9 ดวง หลังจากนั้นก็มีตัวหนังสือลอยขึ้นมาว่า สตาร์ แฟนตาเซีย!
สัญลักษณ์ดาว 9ดวงนี้เป็นสัญลักษณ์ของบริษัท สตาร์ แฟนตาเซีย แม้ว่าเจ้าอ้วนเฉียนจะไม่ค่อยคุ้นชินกับการเล่นเกมมากนัก แต่เมื่อเขาเห็นโลโก้เหล่านี้เขาก็เข้าใจความหมายทันที
เจ้าอ้วนเฉียนเริ่มยิ้มดีใจ ถึงเวลาที่เขาจะได้เฉิดฉายแล้วสินะ!
“ยินดีต้อนรู้สู่ โลกของ อีเทอน่อล!” เมื่อดาว9ดวงหายไป ชื่อเกมก็ค่อยๆโผล่ขึ้นมาแทนที่ทันที
ภาพพื้นหลังทุกอย่างยังคงมืดสนิท มีเพียงแค่ชื่อเกมที่โผล่ลอยขึ้นมาอยู่กลางอากาศ และมีเสียงพูดต้อนรับดังขึ้นมา
‘ใครกันหน่ะ? แล้วที่นี่คือที่ไหน?’ เจ้าอ้วนเฉียนคิดในใจและตกใจมาก ด้วยความที่หมวกของเขาเป็นระดับสูงสุด ทำให้เขาได้ยินหรือเห็นทุกอย่างได้สมจริงมาก
“โปรดเลือกเผ่าพันธุ์ของคุณ” เสียงพูดปริศนาดังขึ้นมาอีกครั้ง
เจ้าอ้วนเฉียนได้ยินแบบนี้ เขาก็ยังปักใจเหมือนเดิมว่านี่ต้องเป็นเสียงคนพูดจากที่ไหนสักแห่ง มันไม่ใช่เสียงของเกมอย่างแน่นอน เขาจึงรีบตอบด้วยความล่ก “มนุษย์! เป็นมนุษย์เหมือนเดิมหน่ะดีที่สุดแล้ว!”
“ได้โปรดเลือกอาชีพของคุณ”
“โจร! มันจะมีอาชีพไหนที่ร่ำรวยไปได้มากกว่านี้หล่ะ?” เจ้าอ้วนเฉียนตอบโดยไม่ลังเลใดๆ พร้อมกับการคิดในใจว่า ‘ใครจะโง่เป็นนักรบ ก้อนเนื้อกระจอกๆยืนถือโล่อยู่แนวหน้ากัน? นักเวทย์? เลอะเทอะหน่า.. นักธนู? หึหึ เล่นนักธนูแล้วจะแย่งของคนอื่นได้ยังไง? ... พระ? บ้าบอที่สุด ใครจะอยากมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กในเกมกัน?’
“โปรดตั้งชื่อตัวละครของคุณ”
“ถังเงิน” เจ้าอ้วนเฉียนตั้งชื่อนี้ เพราะมันเหมาะกับเขาและเป็นชื่อที่เขาชอบในชีวิตจริงด้วย
“ตรวจสอบค่าสถานะ ... กรุณารอสักครู่”
“ปี๊บ ๆ ๆ ค่าสถานะที่ได้ ค่าเสตร้ง(ความแข็งแกร่ง) : 10หน่วย , เด็กซ์เทอริตี้(ความว่องไว) : 10หน่วย , อินเทอลิเจ้น(ความฉลาด) : 10หน่วย , เอนดูแร้นซ์(ค่าความทนทาน) : 10หน่วย คุณยืนยันที่จะเล่นเป็นอาชีพนี้ใช่หรือไม่?”
“ฮ่าๆ ค่าสถานะดูดีนี่ กลางๆทั้งหมด” เจ้าอ้วนเฉียนพูดขึ้นมาพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบท้องตัวเอง “ยืนยันตามนั้นแหล่ะ”
“คุณสามารถปรับรูปลักษณ์ภายนอกได้ 20% โปรดปรับตามใจชอบ”
“ขอให้ขี้เหล่ขึ้น 20%!” เจ้าอ้วนเฉียนตอบอย่างกับคิดคำตอบมาล่วงหน้าแล้ว ด้วยเหตุผลรองรับที่ว่า ‘ผมไม่สามารถใช้ใบหน้าจริงอันหล่อเหล่านี้ไปทำเรื่องเลวร้ายได้หรอก!’
“การปรับเปลี่ยนเสร็จสมบูรณ์! ตัวละครถูกสร้างขึ้นเรียบร้อยแล้ว คุณต้องการเข้าเกมเลยหรือไม่?”
“รออะไรอยู่หล่ะ ลุยเลยสิ!” เมื่อเจ้าอ้วนเฉียนตอบออกไป ทันใดนั้นภาพทุกอย่างก็เริ่มหายไป เหมือนมิติทุกอย่างถูกดูดเข้าไปจุดเดียว รวมถึงตัวเขาด้วย
และในอีกชั่วครู่เขาก็มาโผล่ที่หมู่บ้านเริ่มต้น
ทันทีที่มาถึงหมู่บ้าน เขาก็ตรวจสอบการแต่งกายตัวเองดูทันที
พบว่าเขากำลังสวมชุดเสื้อคลุมที่ดูเส็งเคร็งมาก ซึ่งเสื้อคลุมนี้สามารถเพิ่มค่าสถานะป้องกันให้เขาได้ 1หน่วย
จากนั้นเขาก็ตรวจดูรองเท้าตัวเอง ก็นั่นแหล่ะ เป็นรองเท้าเส็งเคร็งอีกเหมือนเดิม ซึ่งมันช่วยเพิ่มค่าสถานะป้อง 1หน่วย
เจ้าอ้วนเฉียนจึงสำรวจคลังกระเป๋าตัวเองดู ก็พบว่ามีดาบไม้เส็งเคร็งโง่ๆอยู่เล่มหนึ่ง ซึ่งมีระยะการโจมตีอยู่ที่ 0 ถึง 1 หน่วย แค่เท่านั้น
“จนจริงๆเลย” เจ้าอ้วนเฉียนบ่นเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็เปิดแถบค่าสถานะตัวเองขึ้นมาดู
ชื่อ : ถังเงิน
อาชีพ : ทีฟ (โจร)
เลเวล : 0
ค่าชื่อเสียง : 0
HP (ค่าพลังชีวิต) : 100/100
MP (ค่ามานา) (เป็นค่าที่ทำให้ใช้สกิลหรือทักษะพิเศษได้) : 100/100
กิล (กลุ่มพันธมิตร) : ไม่มี
เอ็นดูแรนส์ (ค่าความทนทานทาน) : 10
สเตร็ง (ค่าความแข็งแกร่ง) : 10
เด็กซ์เทอริตี้ (ค่าความว่องไว) : 10
อินเทลลิเจ้น (ค่าความฉลาด) : 10
วิเกอร์ (ค่าความอึด) : 10
ลัค (ค่าความโชคดี) : ?
คอมพรีเฮ็นชั่น (ค่าความหยั่งรู้) : ?
ชาร์ม (ค่าเสน่ห์) : ?
พลังโจมตีกายภาพ : 10 ถึง 11 หน่วย
พลังป้องกันกายภาพ : 5 หน่วย
พลังโจมตีเวทย์ : 10 หน่วย
พลังป้องกันเวทย์ : 4 หน่วย
สกิล : ไม่มี
สัตว์เลี้ยง : ไม่มี
อุปกรณ์สวมใส่ : เสื้อผ้าเส็งเคร็งของผู้เล่นใหม่,รองเท้าเส็งเคร็งของผู้เล่นใหม่,ดาบไม้เส็งเคร็งของผู้เล่นใหม่
ทั้งหมดนี้เป็นค่าสถานะของเจ้าอ้วนเฉียน เมื่อเขาดูข้อมูลทุกอย่างครบแล้ว เขาก็เริ่มสนใจสิ่งรอบตัว เขาพบว่ามีผู้คนจำนวนมากกำลังเร่งรีบวิ่งออกไปนอกหมู่บ้าน
เจ้าอ้วนเฉียนได้แต่คิดในใจ ‘ไม่ได้การหล่ะ! ไอพวกงั่งนี่กำลังแย่งชิงเงินของมหาเทพเฉียนอยู่!’
….