บทที่ 368

นานนับเกือบชั่วยาม ชายฉกรรจ์เผ่าเทพเริ่มรู้สึกตัวเขาจี้สกัดจุดห้ามเลือดโคจรลมปราณรักษาอาการบาดเจ็บถึงกับตื่นตกใจ จุดตันเถียนมีบางอย่างประทับอยู่เขาลืมตาขึ้นมาส่ายศีรษะมองไปรอบด้านไม่นานเขาค่อยๆลุกขึ้นถีบเท้าพุ่งทะยานไปทางขวามือ เนี่ยฟงที่นั่งรอดูแสยะยิ้มประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากมือขวาติดตามชายฉกรรจ์ไปอย่างรวดเร็ว เขาแผ่ลมปราณตรวจสอบติดตามหลังจากนั้นลุกขึ้นพุ่งติดตามไป ชายฉกรรจ์มุ่งหน้าออกจากพื้นที่เผ่าอสูรขึ้นทางเหนือ เกือบสองชั่วยามเขาก็เข้าสู่เขตภูเขาไฟ เนี่ยฟงที่ติดตามมาด้านหลังถึงกับขมวดคิ้ว ชายฉกรรจ์นำเขาขึ้นไปด้านบนชั่วน้ำเดือดชายฉกรรจ์ก็พุ่งทะยานลงปล่องภูเขาไฟ ลมปราณถูกแผ่ออกจากร่างหาได้ตรวจสอบชายฉกรรจ์พบเจอ เนี่ยฟงตรวจสอบบริเวณปล่องไม่พบเจอสิ่งใด เสียงสะบัดมือขวาดังแว่ววงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏออกมาใต้เท้า ไม่ถึงสิบลมหายใจเนี่ยฟงซัดฝ่ามือขวาลงพื้น เปรี้ยง วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าสว่างวาบพุ่งลงไปจากเขาทางเดิม

“เจ้าถูกหลอกเสียแล้วไอ้หนู”

“ยังขอรับท่านลุ่ยกง”

เนี่ยฟงถีบเท้าพุ่งติดตามลงไปด้านล่าง ไม่ถึงครึ่งเค่อเขาก็พบชายฉกรรจ์เผ่าเทพยืนยกยิ้มอยู่ด้านหน้า ด้านหลังมีชายฉกรรจ์สวมชุดเกราะสีทองสองคนยืนกอดอกจ้องมองมาทางต้นด้วยสายตาเคียดแค้น แผ่นหยกสองถูกซัดลงพื้นวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีทองปรากฏออกมาเป็นโดมขนาดใหญ่ครอบทั้งสี่คนเอาไว้

“เป็นมันที่สังหารพวก”

ยังไม่ทันได้กล่าวสิ่งใดจบชายฉกรรจ์ผู้นั้นก็ลงไปดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้น ไม่ถึงสามลมหายใจหน้าท้องบริเวณจุดตันเถียนก็ระเบิดออกมา เลือดสีแดงสาดกระเซ็น ชายฉกรรจ์เผ่าเทพทั้งสองตื่นตกใจเนี่ยฟงแสยะยิ้มพุ่งเขาประชิดสะบัดมือขวา กงล้อทั้งสองพุ่งทะยานออกจากมือชายผู้หนึ่งถึงกับตัวขาดเป็นสองท่อนตกตายลงไปอย่างรวดเร็ว เนี่ยฟงแสยะยิ้มใช้ทักษะจิตแห่งเทพมังกรสะบัดมือขวากงล้อทั้งสองพุ่งหมายสังหารชายด้านหน้า แต่ก็ถูกดาบเล่มหนึ่งพุ่งมาจากด้านบนทะลุโดมสีทองปักตรึงกงล้อเอาไว้ ไม่ถึงสองลมหายใจก็ปรากฏชายฉกรรจ์เผ่าเทพอีกผู้หนึ่งปรากฏออกมาด้านหน้า

“เทพซินโจวเหตุใดพวกท่านถึงมาอยู่ที่สี่กัน”

“ขอบคุณท่านเทพเฉียนฟางที่ช่วยเหลือ พวกข้าติดตามคุณชายเวิ่นเทียนมาเพื่อชิงดาบขอรับ”

เฉียนฟางถึงกับขมวดคิ้ว

“ไม่ใช่องค์เทพส่งเทพลั่วปินมาจัดการหรอกรึ”

“เทพลั่วปินถูกสังหารแล้วขอรับ หากข้าเดาไม่ผิดชายหนุ่มผู้นั้นต้องเป็นคนสังหารเขา”

สิ้นเสียงกล่าวเนี่ยฟงถึงกับขนลุกตั้งชูชันทั่วร่าง พลังปราณสีทองถูกแผ่ออกมาจากร่างเฉียนฟาง ชายฉกรรจ์นามซินโจวถึงกับลงไปคุกเข่ากระอักเลือดออกมา เฉียนฟางจ้องมองชายหนุ่มด้านหน้า

“ข้ามีนามว่าเฉียนฟาง เป็นจริงดั่งที่ชายผู้นี้กล่าวหรือไม่”

เนี่ยฟงยกยิ้มก้าวเท้าขวา

“ข้ามีนามว่าเนียฟง เป็นจริงดั่งที่ชายผู้นั้นกล่าวข้าเป็นคนสังหารเทพนามลั่วปิน”

เฉียนฟางก้มหน้าหลับตานิ่งพร้อมกับถอนหายใจออกมา เขาเงยหน้าด้วยใบหน้าแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“หวังว่าเจ้าจะมีฝีมือนะ”

เนี่ยฟงขมวดคิ้วยกมือทั้งสองตั้งรับเกราะสายฟ้าปรากฏออกมาด้านหน้าถึงสามอัน เปรี้ยง เฉียนฟางเตะเท้าขวาเกราะสายฟ้าถึงกับถูกทำลายเนี่ยฟงกระเด็นออกไปด้านหลัง

“ระวังไอ้หนู ชายผู้หนึ่งอยู่ในระดับที่สูงกว่าเจ้ามากนัก”

ท่อนแขนทั้งสองสั่นสะท้านเช่นเดียวกับดาบทั้งหกเล่มในจุดตันเถียน พลังปราณโคจรทั่วร่างประกายสายฟ้าพุ่งออกมาเขารีบยกท่อนแขนขึ้นป้องกันอีกครั้ง เปรี้ยง ครั้งนี้หาได้กระเด็นไปด้านหลังเนี่ยฟงรีบก้าวเท้าขวาต่อยหมัดซ้ายปะทะชายโครงด้านขวา เปรี้ยง เป็นเขาเองขมวดคิ้วถีบเท้าซ้ายถอยออกมา

“เกิดสิ่งใดขึ้นไอ้หนู”

“รู้สึกแปลกๆขอรับ เหมือนข้าต่อยไปยังกำแพงที่ดูดซับพลังปราณได้”

เฉียนฟางยกยิ้มถีบเท้าเข้าประชิดต่อยหมัดขวา เนี่ยฟงโยกตัวหลบไปด้านหลัง เปรี้ยง หมัดขวาปะทะหน้าอกอย่างถนัดถนี่เขากระเด็นไปด้านหลังอีกครั้งพร้อมกับเลือดไหลออกมาที่มุมปากโชคดีที่เขาสวมชุดเกราะอยู่จึงไม่เป็นอะไรมากนัก ยังไม่ทันได้ทำสิ่งใดเฉียนฟางก็พุ่งเข้าประชิดอีกครั้งต่อยหมัดขวา เนี่ยฟงเร่งโคจรลมปราณใช้ออกด้วยทักษะจิตแห่งเทพมังกรพร้อมกับโยกตัวก้มหลบไปทางซ้าย แทงเข่าขวาไปที่หน้าท้อง เปรี้ยง เขาโยกตัวมาทางขวากระหน่ำต่อยหมัดทั้งสองไปที่หน้าท้อง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ไม่ถึงสามลมหายใจเขาก็ต้องถีบเท้าถอยออกมา เฉียนฟางแสยะยิ้มเอ่ยวาจาออกมา

“เหอะ เจ้ามีฝีมือเพียงเท่านี้หรอกรึ”

เนี่ยฟงได้ยินเช่นนั้นถึงกับถอนหายใจออกมา มือขวาค่อยๆยกขึ้นมากวักเรียก

“มาดูกันว่าข้าจะสังหารท่านอย่างไรท่านเทพเฉียนฟาง”

วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏใต้เท้าเฉียนฟางถีบเท้าเข้าประชิดกระหน่ำต่อยหมัดทั้งสอง เนี่ยฟงเร่งโคจรลมปราณทั่วร่างใช้ออกด้วยทักษะทุกอย่างที่มีทั้งโยกตัวหลบใช้มือทั้งสองปัดป้อง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เกราะสายฟ้าปรากฏออกมาต้านรับถูกทำลายลงอย่างรวดเร็ว แขนทั้งสองปวดชาจากการโจมตี เนี่ยฟงกระทืบเท้าขวาลงพื้น เปรี้ยง วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าสว่างวาบ สายฟ้าพุ่งออกมาจากพื้นดินรัดแขนซ้ายเอาไว้ เนี่ยฟงได้จังหวะกระหน่ำต่อยหมัดซ้ายไปที่หน้าอก เปรี้ยง เปรี้ยง รอยสักรอบแขนเข้มขึ้นเขาต่อยหมัดซ้ายอีกครั้ง เปรี้ยง เฉียนฟางหันมามองเนี่ยฟง ตูม พลังปราณสีทองพวยพุ่งออกมาจากร่าง สายฟ้าสั่นสะท้านดูดกลืนพลังปราณรัดแขนซ้ายกระชากลงพื้นดิน เนี่ยฟงหาได้สนใจสิ่งใดกระหน่ำต่อยหมัดซ้ายไปที่ใบหน้า เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เกือบสิบลมหายใจรอยสักรอบแขนเข้มขึ้นอีกครั้ง หมัดซ้ายต่อยไปที่ปลางคางถนัดถนี่ เปรี้ยง

เนี่ยฟงรีบถีบเท้าถอยออกมา เฉียนฟางยังคงปกติหาได้มีส่วนใดเสียหายเขากระทืบเท้าขวาลงพื้น เปรี้ยง พร้อมกับกระชากแขนซ้าย สายฟ้าที่รัดถูกกระชากจนหลุดออกมา เฉียงฟางจ้องมองเนี่ยฟงอย่างไม่วางตา

“หากข้าเดาไม่ผิด เข้าคงใช้ทุกอย่างออกมาหมดแล้วใช่หรือไม่”

เนี่ยฟงหาได้กล่าวสิ่งใดยกมือขวาขึ้นกวักเรียกเช่นเดิม

“เป็นอย่างไรบ้างไอ้หนู”

“เป็นเช่นเดิมขอรับ ร่างกายของเทพคนนี้แปลกประหลาดนัก เห็นทีข้าคงต้องใช้ดาบดับอสูร”

เฉียนฟางหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นเขาสะบัดมือขวาตั้งท่า ดาบที่ปักตรึงกงล้อสั่นสะท้านพุ่งเข้ามาที่มือขวา เขาถีบเท้าพุ่งเข้าประชิดพร้อมกับฟาดฟันดาบ เนี่ยฟงเร่งโคจรลมปราณไปที่จุดตันเถียนดาบดับอสูรปรากฏในมือเขาฟาดฟันเข้าปะทะเช่นกัน เคร้ง พลังปราณจากการปะทะดาบทั้งสองเล่มโดมสีทองถึงกับถูกทำลาย เนี่ยฟงกัดฟันกลืนเลือดลงลำคอก้าวเดินดันเฉียนฟางออกไป ทั้งสองต่างแผ่ลมปราณออกมาพื้นดินถึงกับแตกออกเป็นใยแมงมุม ชั่วน้ำเดือดเป็นเนี่ยฟงที่เหงื่อหลังไหลเย็นก้าวถอนไปด้านหลังเพราะพลังปราณน้อยกว่า เสื้อผ้าที่สวมใส่ฉีกขาดเพราะพลังปราณที่แผ่ออกมากดดัน แต่ทว่าไม่นานเขาก็แสยะยิ้มดาบของเฉียนฟางถูกเฉือนเข้าไปทีละน้อย เฉียนฟางเองถึงกับขมวดคิ้วเขาเผลอหรี่ตามองไปที่ดาบด้านหน้า เนี่ยฟงที่รอจังหวะระเบิดพลังออกมาอย่างสุดกำลังกดดาบในมือ เคร้ง ดาบในมือเฉียนฟางหักกระเด็นร่วงลงพื้น

เนี่ยฟงรีบฟาดฟันดาบในมือคมดาบวาดผ่านหน้าอกเฉียนฟาง เลือดสีแดงพุ่งกระฉูดออกมาเฉียนฟางรีบถีบเท้าขวาถอยไปด้านหลัง เนี่ยฟงยกยิ้มถีบเท้าซ้ายพุ่งติดตามฟาดฟันดาบในมือ เฉียนฟางกัดฟันยกท่อนแขนขึ้นต้านรับ ฉับ คมดาบวาดผ่านท่อนแขนขวาขาดกระเด็นร่วงลงพื้นปลายดาบเฉือนไปที่หน้าอก เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดดังลั่นออกมา เนี่ยฟงสะบัดมือขวาเก็บดาบพุ่งเข้าประชิดจี้สกัดขุดเคลื่อนไหวเฉียนฟาง เขาสะบัดมือขวากำชับขวดยาสีขาวนวลในมือ

“จากที่ข้าได้ยิน ท่านคงไม่ใช่คนของเวิ่นเทียนท่านเป็นใครกัน”

เฉียนฟางหาได้กล่าวสิ่งใดตอบพ่นเลือดออกมา เนี่ยฟงโยกตัวหลบไปทางขวาต่อยหมัดซ้ายไปที่ปลายคาง เปรี้ยง ครั้งนี้ต่างออกไปใบหน้าเฉียนฟางสะบัดไปทางขวา เขาถึงกับยกหมัดซ้ายขึ้นมามอง

“หากเจ้าอยากรู้ความลับของชายผู้นี้ เหตุใดเจ้าถึงไม่สอบถามเล่า”