Ep.988 - ดาวทะเลดอกไม้ถูกโจมตี
Ep.988 - ดาวทะเลดอกไม้ถูกโจมตี
อย่างไรก็ตาม น้ำมันหอมระเหยนี้ สำหรับฉินเฟิงแล้ว เอาจริงๆมันไม่ได้ส่งผลกระทบใดๆเลย
ส่วนผสมของยานี้มีประสิทธิภาพในการกระตุ้นสมรรถภาพ หรืออีกความหมายนึงก็คือ ช่วยเสริมสร้างการทำงานของไต แต่สมรรถภาพร่างกายของฉินเฟิง เจ้าสิ่งนี้จะมีผลได้อย่างไร?
ยังไงก็ตาม ด้วยสภาพแวดล้อมและสภาพจิตใจในวันนี้ มันไม่เหมือนกับทุกครั้งที่แล้วๆมา การล่าสังหารและฝึกฝนในช่วงหลายวันที่ผ่านมา ทำให้ฉินเฟิงอยาก ‘ระบายอารมณ์’ ออกมา
“ไป๋หลี ดูเหมือนเธอจะโตแล้วนะ” ฉินเฟิงเปิดประเด็น
ไป๋หลีคิดสักพัก ก่อนยิ้มออกมา “เอาจริงๆตอนนี้ฉันอายุมากกว่าคุณซะอีก!”
“อื้ม! ขอเดาว่าอย่างนั้นนะ!” ช่วงเวลาที่ไป๋หลีอยู่ร่วมกันกับฉินเฟิง มันผ่านมานานกว่าสามปีแล้ว สามปีที่ร่วมเคียงบ่าเคียงไหล่ ทำให้ความสัมพันธ์ของเขาและเธอแน่นแฟ้นมากขึ้น ในตอนแรกฉินเฟิงปฏิบัติกับไป๋หลีเหมือนลูก คอยหยอกล้อเพราะเธอน่ารัก ขณะนั้นไป๋หลียังคงไร้เดียงสานัก
แม้ตอนนี้ก็ยังไร้เดียงสาอยู่ แต่สำหรับฉินเฟิง ด้วยอายุร่างกาย ไป๋หลีนับว่าไม่น้อยแล้ว
ช่วงอายุขัยของสัตว์ยักษ์มิตินั้นยาวนานมาก ไป๋หลีเคยเข้าสู่มิติลับที่กระแสเวลาไหลเร็วมาแล้วถึงสองรอบ รอบแรกอยู่นานราวๆ 3 - 4 ปีรึเปล่าไม่แน่ใจ แต่รอบที่สองเธอหลับใหลในนั้นเป็นเวลากว่าร้อยปี สรุปอายุในปัจจุบันของเธอ น่าจะประมาณ 110 ปี
แน่นอน อายุเพียงเท่านี้ ในบรรดาสัตว์ยักษ์มิติ ยังถูกเป็นรุ่นลูก
แต่สำหรับมนุษย์ ต่อให้คนๆนั้นเป็นตัวตนทรงอำนาจเลเวล S ก็ถือว่าได้ก้าวเข้าสู่วัยผู้ใหญ่แล้ว
“ในเมื่อโตแล้ว งั้นถ้าฉันจะทำอย่างก็ไม่น่าจะมีปัญหาแล้วสิ”
“จะทำอะไร?”
ฉินเฟิงยิ้มชั่วร้าย กล่าวว่า “มานี่สิ หอมฉันแล้วฉันจะบอกเธอ”
ไป๋หลีไม่รู้เลย ว่าฉินเฟิงเบื้องหน้าเธอ น่ากลัวว่าวันนี้จะกลายร่างเป็นหมาป่าไปเสียแล้ว
“ฮี่ฮี่ อยากให้ฉันหอมก็บอกมาตรงๆสิ”
เสียงของน้ำพุร้อนกระเพื่อมเป็นระลอกคลื่น ไป๋หลีแหวกว่ายเข้ามา หอมแก้มฉินเฟิงอย่างไม่ลังเล
ฉินเฟิงสัมผัสได้ถึงความนุ่มละมุนจากร่างของไป๋หลีที่แนบชิดกับกายเขา ไม่ต้องเสียเวลาคิด เจ้าตัวโอบเอวอีกฝ่าย หันหน้ามาประกบปากทันที ถ่ายเทน้ำหนักก้มหน้าจูบอย่างเร่าร้อนรุนแรง
ดวงตาของไป๋หลีเริ่มกลายเป็นพร่ามัว แสดงถึงความว้าวุ่นสับสน
“ไป๋หลี อย่ากลัวไปเลย”
“กลัวอะไร?” ไป๋หลียิ่งรู้สึกสับสน อย่างไรก็ตาม ในหัวใจเธอกลับรู้สึกกระวนกระวาย แก้มเปล่งปลั่งเป็นสีแดงเรื่อ ดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น
ฉินเฟิงเห็นไป๋หลีไม่มีท่าทีขัดขืน ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ประกบริมฝีปากจูบอย่างลึกล้ำ
ทั้งสองพัวพันกันไปมา แนบชิดมิอาจแยกจากกัน
ในห้องน้ำ น้ำพุร้อนกระเพื่อมเป็นระยะๆ แอ่งน้ำซัดสาดเป็นเวลานาน
…
เป็นเช้าอีกวันที่สุขสดใส สี่ฤดูกาลของดาวทะเลดอกไม้เหมือนฤดูใบไม้ผลิตลอดทั้งปี สายลมส่งกลิ่นหอมของดอกไม้พัดผ่านผ้าม่าน ฉินเฟิงถูกผลักให้ตื่นขึ้น
ดูเหมือนว่าจะเป็นเวลานานมากแล้วที่เขาไม่ได้หลับสบายขนาดนี้
“ที่รัก ลุกจากเตียงได้แล้ว วันนี้พวกเราต้องออกไปเล่นกันอีก!”
ฉินเฟิงบิดขี้เกียจ เสียงกร๊อบดังลั่นไปทั่วตัว บ่งบอกถึงร่างกายที่แข็งแกร่งของเขา
ฉินเฟิงกลิ้งตัวมาอีกด้าน กดร่างน้อยๆไว้ใต้เขา
“ฮึกเหิมจังนะ สงสัยเมื่อคืนฉันคงยังทำหน้าที่แฟนหนุ่มไม่ดีพอ!”
“ฮี่ฮี่ อย่านะมันจั๊กจี้!”
“มาดูกันว่าฉันจะจัดการเด็กดื้อที่ชอบปลุกคนอื่นยังไง!”
เช้าวันใหม่ผ่านไปอย่างพัวพันยุ่งเหยิง ผ่านไปจนกระทั่งดวงอาทิตย์สาดแสงลงกลางหัว ทั้งสองถึงค่อยไปอาบน้ำกัน
อาจกล่าวได้เลยว่า ไม่ว่าจะในชีวิตก่อนหรือชีวิตนี้ นี่คือช่วงเวลาผ่อนคลายที่สุดที่ฉินเฟิงเคยมีมา
ช่วงเวลาครึ่งเดือนผ่านไปด้วยความสุขและสนุกสนาน ทิวทัศน์รอบๆเธอก็ไปดูมาหมดแล้ว ไป๋หลีเริ่มรู้สึกเบื่อเล็กน้อย
“หรือพวกเราจะกลับกันดี?” ไป๋หลีถาม
“ไม่อยากเล่นแล้วหรือ? ยังมีที่ไหนที่เธอสนใจอีก ฉันจะพาไป” ฉินเฟิงถาม
“ฮี่ฮี่ ฉันได้ยินมาว่า … ถ้าออกไปเดินเล่นนานๆครั้ง จะพานพบประสบการณ์น่าประทับใจ แต่ถ้าออกไปเดินเล่นบ่อยๆ จะไม่มีเรื่องน่าประหลาดใจอีกต่อไป” ไป๋หลีกล่าว ดูเหมือนเธอจะตัดสินใจแน่วแน่แล้ว ว่าจะกลับไป
“อืม งั้นก็ได้ ของที่ฉันสั่งก็น่าจะถูกกว้านซื้อมาเยอะแล้ว กลับไปก่อนก็ดี จะได้เตรียมการในหลายๆเรื่อง”
ทั้งสองเห็นพ้องต้องกัน เริ่มเก็บข้าวของ บรรจุทุกสิ่งที่ต้องนำติดตัวไว้ในอุปกรณ์รูนมิติ
“อา! ดอกกุหลาบสีทองนี่สวยจริงๆ ถ้ากลับไปพวกเราคงไม่ได้เห็นมันอีก ฉันว่าพวกเราไปหาเมล็ดของมันมาปลูกในมิติลับจะดีไหม?”
“ดีสิ ไปขอกันเถอะ”
ฉินเฟิงกับไป๋หลีเดินไปตามถนน มองซ้ายมองขวาเผื่อจะได้พบเจอกับฮั่วเทียนอี้
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากดาวทะเลดอกไม้มันสงบเกินไป และฉินเฟิงมิได้เปิดใช้งานพลังสมาธิของเขา หลังจากมองหาเด็กชายเป็นเวลานานกว่าสิบนาที ฉินเฟิงค่อยรู้สึกตัวว่ามันนานเกินไปแล้ว
“โอ สภาพแวดล้อมที่นี่มันผ่อนคลายจนลืมตัวไปซะสนิทเลย” ฉินเฟิงหัวเราะอย่างไร้คำจะกล่าว ก่อนเปิดพลังสมาธิ แผ่ขยายปกคลุมทั้งเมือง
ฮั่วเทียนอี้ในเวลานี้ กำลังเร่ขายดอกไม้อยู่ริมถนนที่ห่างออกไปราวๆ 10 กิโลเมตร
แต่ในจังหวะนั้นเอง เมื่อพลังสมาธิของฉินเฟิงกระจายออกไป มันคล้ายสัมผัสเข้ากับอะไรบางอย่าง
ไป๋หลีเชิดหน้าขึ้นทันใด แหงนมองท้องฟ้า
ในเวลานั้นเอง ท้องฟ้าที่เดิมมีสีครามเป็นฉากหลัง ยามนี้กลับมีอุกกาบาตสีแดงลุกโชนร่วงหล่นลงมา ประเด็นก็คือ อุกกาบาตดวงนี้ใหญ่โตเกินไป
เดิมที ด้วยสถานะการป้องกันน่านฟ้า หากมีอุกกาบาตตกลงมากระทบชั้นบรรยากาศ มันจะหายวับไปทันที แต่วินาทีถัดมา ดาวตกดวงนี้กลับเกิดการระเบิดขึ้น
บรึ้มมมมม!!!
อุกกาบาตระเบิดออก ไม่ต่างจากดอกไม้ไฟสีเลือดที่แตกตัว ลอยอยู่เหนือผู้คน ท้องฟ้าถูกย้อมไปด้วยสีแดง
ฮั่วเทียนอี้ที่ยืนอยู่ริมถนนเงยหน้าขึ้น มองไปบนท้องฟ้า ดอกกุหลายสีทองในมือเขาร่วงลงกับพื้น
“ศัตรูบุก!! เผ่าแมลงโจมตีพวกเรา!”
ผู้คนต่างพากันกรีดร้อง จากนั้นวิ่งอย่างบ้าคลั่งเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในอาคาร
บนท้องฟ้า ท่ามกลางอุกกาบาตที่ระเบิดออก ปรากฏแมลงจำนวนนับไม่ถ้วน ไม่เพียงแค่นั้น แมลงเหล่านี้ ล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตระดับราชันย์ขึ้นไป และเชี่ยวชาญเทคนิคเปลี่ยนร่าง อุกกาบาตก่อนหน้านี้เป็นเพียงการปลอมตัวของพวกมัน หลังจากแยกตัวจากอุกกาบาต ร่างของพวกมันก็ขยายตัวอย่างรวดเร็ว กลายเป็นแมลงตัวใหญ่
หากสัตว์ร้ายเหล่านี้เคยใช้กลยุทธ์นี้โจมตีดาวทะเลดอกไม้มาก่อน เกรงว่าตอนนี้พวกมันคงถูกกองเรือดวงดาวยิงทำลายล้างไปแล้ว
“ข้าศึกจู่โจม! ข้าศึกจู่โจม!!”
“ขออนุญาตเปิดโล่พลังงานเร็วเข้า! พวกตะขาบน่ารังเกียจนั่นกำลังจะบุกลงมาแล้ว!”
“อนุมัติเปิดใช้งาน รีบสกัดกั้นพวกมัน!”
หึ่ง หึ่ง!
เสียงสั่นสะเทือนลากยาว จากนั้นโล่แสงโปร่งใสรูปชามคว่ำก็ลอยขึ้นมาจากพื้นดิน เมืองนับไม่ถ้วนที่อยู่ในอาณาเขตของดาวทะเลดอกไม้ ได้รับการปกป้องโดยโล่แสง ขณะเดียวกัน แมลงบนท้องฟ้ากำลังบินลงมา
ที่แท้พวกมันคือตะขาบกระหายเลือด! ยามนี้กระจายตัวปกคลุมแผ่นฟ้า
สิ่งมีชีวิตเหล่านี้กระโจนเข้าหาโล่พลังงาน กัดแทะอย่างบ้าคลั่ง บางตำแหน่งมีหลุดเข้ามาได้ประปราย พวกมันเริ่มเข้าไปในเมือง เข่นฆ่าคลุ้มคลั่ง
ฮั่วเทียนอี้วิ่งหนีสุดกำลัง ขณะเดียวตะขาบกระหายเลือดที่อยู่ห่างออกไป 100 เมตรกำลังคืบคลานเข้ามา
บางทีอีกฝ่ายคงไม่ได้เพ่งเล็งฮั่วเทียนอี้หรอก แต่บนเส้นทางที่มันเดิน สิ่งมีชีวิตใดที่สามารถเคลื่อนไหว ล้วนตกเป็นอาหารของมัน
นี่เป็นครั้งแรกเลย ที่ฮั่วเทียนอี้รู้สึกว่าความตายอยู่ใกล้แค่เอื้อม
“อ๊าาาา!”
ฮั่วเทียนอี้กรีดร้องเสียงหลง สะดุดขาตัวเองล้มลงกับพื้น
ตะขาบกระหายเลือดคลานส่ายไปมาด้วยความตื่นเต้น
เท้าของแมลงนับไม่ถ้วนจิ้มพื้นเสียงกับแก๊กๆ ขากรรไกรหน้าอ้ากว้าง เผยให้เป็นช่องปากยาวที่เต็มไปด้วยฟันแหลม ฮั่วเทียนอี้หลับตาปี๋ ตกใจกลัวกระทั่งเปลือกตาก็ยังไม่สามารถขยับได้
ทว่าท่ามกลางช่วงเวลาวิกฤต ช่องว่างแคบๆใต้เปลือกตาเขาเหมือนจะเห็นลูกค้าที่แสนใจดีคนก่อนปรากฏขึ้นเบื้องหน้า อีกฝ่ายมาพร้อมกับแฟนสาว
มิใช่ใครอื่น …
“มิสเตอร์ฉิน ?”