ตอนที่ 562 ไม่เคยเกลียด

“พอแล้ว ไม่ต้องพูดอีก ไม่เอา!” จู่ ๆ เซินโย่วก็ร้องโวยวายราวกับว่าเธอสูญเสียสติไปโดยสมบูรณ์ เธอโอบแขนของธอรอบศีรษะ สะอื้นไห้ด้วยความเจ็บปวด

“กงเซลี อย่าพูดอีกเลย ฉันไม่ได้อยากได้ยิน โปรดอย่าพูด”

เธอจะไม่เข้าใจมันได้อย่างไร?

เธอรู้อยู่แล้ว

แต่เธอทำใจไม่ได้

เธอเป็นคนที่อยู่กับเขามาเป็นเวลานานที่สุด เป็นคนที่เข้าใจเขาดีที่สุด และเป็นคนที่รักเขามากที่สุด

เห็น ๆ กันอยู่ ว่าเธอเป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับเขา

แต่ทำไมเขาถึงไม่ให้โอกาสเธอด้วยซ้ำ

ทำไมเขาต้องใจร้ายกับเธอ

“โย่วโย่ว ไม่มีประโยชน์หรอกนะที่จะหนีความจริงอยู่แบบนี้” กงเซลีมองดูเธออย่างเศร้าใจ ตอนนี้เขาดูเย็นชาและไร้หัวใจน้อยลง

“อาซื่อแต่งงานไปแล้ว ตอนนี้เขาเป็นสามีของคนอื่น เขามีครอบครัวไปแล้ว”

“เธอจะยึดติดกับเขาอีกต่อไปทำไมกัน”

“โย่วโย่วอย่าทำตัวน่าสมเพชให้มันเสียเวลาไปเปล่า ๆ อย่างนี้เพราะเขาอีกเลยนะ”

เขาอยากจะถามเธอจริง ๆ ว่าไม่มีใครในสายตาของเธอที่ใกล้เคียงกับเหมาเยซื่ออีกเลยหรือ?

เขาล่ะ...เขาก็ชอบเธอมาหลายปีแล้ว

เธอไม่รู้สึกเลยเหรอ?

เขาไมได้โดดเด่นเท่าเหมาเยซื่อและเขาก้เคยทำเรื่องไร้สาระมาก่อน บางทีเขาคงไม่ใช่ผู้ชายที่เธอเห็นว่าซื่อสัตย์

ก็จริงที่บางครั้งเขาทำตัวเป็นเสียผู้หญิง

แต่ถ้าเธอยินดีตอบรับเขา เขาก็สามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเธอได้ เขาจะซื่อสัตย์และอุทิศตนเพื่อเธอได้เช่นกัน

เธอจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่อยู่รอบตัวเขาในอนาคต

แต่เขารู้ว่าเธอไม่สนใจเรื่องนี้ด้วยซ้ำ

เธอไม่สนใจในสิ่งที่เขาเต็มใจจะทำเพื่อเธอ

“ไม่!” เซินโย่วหัวร้อนขึ้นมาทันที เธอมองเขาด้วยความโกรธและดื้อรั้น

“ทำไมฉันต้องปล่อยไปด้วย ทำไมฉันต้องทำอย่างนั้น ฉันชอบเขามานาน 20ปี แล้วยังไง จบลงด้วยการที่เขาไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นงั้นเหรอ”

กงเซลีขมวดคิ้ว ขณะที่ดวงตาของเขามืดลง

“คุณต้องการอะไร คุณจะบังคับให้เขาหย่าอย่างงั้นเหรอ เซินโย่ว คุณมีเหตุผลมากกว่านี้หน่อยจะได้ไหม เขาจะเลือกอย่างไรมันก็เป็นเรื่องของอาซื่อ ไม่ใช่คุณ”

“อย่าทำสิ่งที่น่ารังเกียจมากไปกว่านี้เลย ไม่อย่างนั้นพวกเราทุกคนจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้อีกแล้วนะ”

“คุณต้องการให้เป็นแบบนี้อย่างงั้นเหรอ?”

“เซลี นายคิดว่าที่ฉันยึดติดกับเขา มันดูแย่มากนักเหรอ” เซินโย่วกัดริมฝีปากของเธอ ขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้มของเธอ “นายก็เริ่มจะเกลียดฉันด้วยอีกคนแล้วใช่ไหม”

“นายไม่ได้บอกหรอกเหรอว่าจะอยู่เคียงข้างฉันตลอดเวลา ตอนนี้นายเริ่มเสียใจแล้วใช่ไหม?”

“ไม่ใช่ ฉันไม่ได้...”

ท่าทีของกงเซลีแข็งทื่อไปชั่วขณะหนึ่งและอ่อนลง เมื่อเห็นน้ำตาของเธอ

นี่คือผู้หญิงที่เขาชอบ

เธอกำลังเสียใจเป็นอย่างมาก

เขาไม่ควรดุเธอขนาดนี้

ครั้งหนึ่งเขาเคยพูดว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะเป็นที่หลบภัยของเธอตลอดไป จะปกป้องเธอจากโลกภายนอก

“โย่วโย่ว อย่างร้องไห้เลยนะ” กงเซลีถอนหายใจแล้วดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขน กอดและเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของเธอ

“ผมทำรุนแรงไปหน่อย ผมจะเกลียดคุณได้ยังไง คุณก็รู้ดีนี่ว่าผม...” เขาหยุดแล้วยิ้มเยาะตัวเอง

“ผมไม่เกลียดคุณหรอก”

“สิ่งที่ผมพูดก่อนหน้านี้ ยังคงเหมือนเป็นเหมือนเดิมนั่นแหละ”

เซินโย่วคว้าคอเสื้อของเขาและร้องไห้ออกมาอย่างสุดใจ

“อาลี นายช่วยฉันได้ไหม ฉันรักอาซื่อมาก ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา ถ้าไม่มีเขาแล้วชีวิตฉันจะมีความหมายอะไรล่ะ”