ตอนที่ 560 ใครควบคุมตัวเองไม่ได้!

“แต่...” เด็กสาวอีกคนเหลือบมองไปที่กงเซลีและพูดว่า

“เขาหล่อมากเลยนะ.. แม้จะมีข้อบกพร่องก็ให้อภัยได้ใช่ไหมล่ะ ถ้าฉันได้แต่งงานกับเขา ถึงจะถูกต่อยตีสักสองสามครั้ง ฉันก็ยอม”

“...เธอน่ะ อย่าได้หวัง”

กงเซลีคุ้นเคยกับการจ้องมองและพูดถึงจากคนรอบตัวมานานแล้ว เขาไม่ได้สใจที่มองผู้หญิง ตรงกันข้าม เขาจดจ่อกับแก้วเปล่าบนเคาน์เตอร์บาร์

เขาโกรธมาก “คุณดื่มเหรอ เซินโย่ว ใครอนุญาตให้คุณมาที่บาร์คนเดียว และดื่มคนเดียวมากมายขนาดนี้?”

“เซลี มาที่นี่ทำไม?” เซินโย่วหันกลับมาอย่างช้า ๆ

เธอตะลึงครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าเขาดูโกรธ แต่ไม่นานเธอก็ยิ้มและพูดว่า “นายมาได้จังหวะพอดี ดื่มคนเดียวเบื่อจะแย่ มาดื่มกับฉัน”

“นั่น ร้องไห้เหรอ?” กงเซลีขมวดคิ้วเมื่อเห็นดวงตาแดงบวมของเธอ

เขาไม่อยากถามว่าใครทำให้เธอเสียใจ

มีเพียงคเดียวเท่านั้นที่สามารถทำเช่นนี้ได้

ถ้าเป็นคนอื่นเขาจะไปสอนบทเรียนให้คนนั้น

จากนั้นจึงบอกให้คน ๆ นั้นอยู่ให้ห่างจากเซินโย่ว

แต่คนนั้นคือเหมาเยซื่อนี่สิ

เขาไม่มีทางหลีกเลี่ยงสิ่งนั้น

ยิ่งไปกว่านั้น เหมาเยซื่อไม่เคยเป็นคนที่ยั่วยุหรือทำให้เซินโย่วขุ่นเคือง

เซินโย่วปะทุความเสียใจด้วยตัวเธอเองมาโดยตลอด

เท่าที่เขาต้องการช่วย เขาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

เขาหวงแหนมิตรภาพของพวกเขา

แม้ว่ามิตรภาพของเหมาเยซื่อกับเขาตึงเครียด แต่เขาก็ยังใส่ใจในสายสัมพันธ์ของทั่งคู่ เขาไม่ต้องการที่จะสูญเสียเพื่อนที่มีความหมายกับเขามากขนาดนี้

เมื่อวันก่อนเขาได้ไตร่ตรองถึงสิ่งที่หยางเชาชิงพูดกับเขา

เหมาเยซื่อได้ทำให้ชัดเจนมากแล้ว

ถ้าเขายอมรับเฉียวเมียนเมียน พวกเขาก็ยังคงเป็นเพื่อนกันต่อไปได้

ถ้าเขาไม่...

มิตรภาพของพวกเขากำลังจะจบลง

เขาชอบเซินโย่ว

แต่เขาจะเลิกคบเพื่อนเพราะเธอจริง ๆ เหรอ

เฉียวเมียนเมียนไม่ได้ทำอะไรผิด

เช่นเดียวกับที่หยางเชาชิงถาม เขาจะรังเกียจเฉียวเมียนเมียนจริงหรือ

ถ้าไม่ใช่เพราะเซินโย่ว?

ไม่ เขาจะไม่รังเกียจเธอ

อันที่จริง เขาไม่เคยเกลียดชังเฉียวเมียนเมียน

เขาไม่สบายใจกับการปรากฏตัวของเธอ

เขากังวลอย่างแท้จริงว่าเธอจะเหมือนกันผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่คบกับเพื่อนของเขาเพื่อผลประโยชน์ของตัวเธอเอง

เขากลัวว่าเหมาเยซื่อจะถูกหลอก

และความกลัวนี้ยิ่งมากขึ้นไปอีก เมื่อเขาตรวจสอบภูมิหลังของครอบครัวเฉียว

เมื่อพิจารณาจากตำแหน่งทางสังคมแล้ว เฉียวเมียนเมียนไม่มีโอกาสได้พูดคุยกับตระกูลเหมาเสียด้วยซ้ำ

เซินโย่วไม่สนใจเขาและยังคงตะโกนใส่บาร์เทนเดอร์เพื่อให้นำเครื่องดื่มมาให้เธอเพิ่ม

ข้างหลังเธอ ท่าทีของกงเซลีมืดลง เขาคว้าแขนของเธอไว้ เขาไมได้อ่อนโยนกับเธอ

เซินโย่วขมวดคิวและผลักเขาออกไป เธอพูดด้วยความหงุดหงิด “กงเซลี ทำอะไรอะ ปล่อยฉัน”

“ไม่ต้องดื่มแล้ว”

กงเซลีแสดงท่าทีเคร่งขรึม เขาลากเธอออกไปโดยไม่คำนึงถึงท่าทีขัดขืนของเธอ

“ไปกับฉัน”

“ฉันไม่ไป” เซินโย่วดิ้นรน “กงเซลี ปล่อยฉัน ฉันไม่อยากไป”

“ปล่อยฉัน!”

“นายได้ยินที่ฉันพูดหรือเปล่า! นายเป็นใครถึงมาควบคุมฉัน!”

กงเซลีเพิกเฉยต่อเสียงตะโกนของเธอและยังคงลากเธอออกไปด้วยท่าทีจริงจัง ทำให้ภาพลักษณ์ของเขายิ่งดูน่ากลัวยิ่งขึ้น