EP 356 การออกเดทลับๆของลวนเสี่ยวปิง!

EP 356 การออกเดทลับๆของลวนเสี่ยวปิง!

By loop

สองวัน….

สามวัน….

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป เนื่องจาก ดงซูบินจัดการกับ หลิวดาฟาแล้วไอ้แก่คนนี้ก็เงียบลง เขากลับไปทำงานหลังจากนั้นสามวัน แต่เขาขังตัวเองอยู่ในห้องทำงานเกือบตลอดเวลา เขาไม่ได้ทำให้เรื่องยุ่งยากสำหรับ ดงซูบินอีกต่อไปและยอมรับว่าเขาสูญเสียอิทธิพลและอำนาจทั้งหมดของเขา ในช่วงสองสามวันนี้ ดงซูบินได้ทำความคุ้นเคยกับงานของเขาในสำนักงานที่เขารับผิดชอบมุมมองมหภาคของคนในสำนักงานและเขามอบหมายงานให้กับแผนกต่างๆ ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น

ในช่วงวันเสาร์.

ดงซูบินมองดูนาฬิกาของเขาใต้ผ้าห่มและกลับไปนอน

เนื่องจากลักษณะงานของหน่วยงานส่งเสริมการลงทุนวันหยุดสุดสัปดาห์อาจมีงานยุ่งกว่าวันธรรมดา แต่ ดงซูบินเป็นหัวหน้าหน่วยงาน และเขาตัดสินใจที่จะหยุดพักในวันนี้

ทันใดนั้นประตูของอพาร์ตเมนต์ก็เปิดออก

หลังจากนั้นไม่นานก็มีคนผลักประตู ดงซูบินซึ่งกลับไปนอนแล้ว

“เสี่ยวปิง เสี่ยวปิง” นั่นคือแม่ของ ดงซูบิน, ลวนเสี่ยวปิง “เกือบ 9 โมงเช้าแล้ว ตื่นนอน.” ดงซูบินเปิดตาของเขาและหาว “วันนี้ผมไม่ได้ทำงาน ขอผมนอนต่ออีกซักพัก มันเหนื่อยมากในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา”

ลวนเสี่ยวปิงมองไปที่ลูกชายของเธอและเช็ดสิ่งสกปรกบนดวงตาของเขาก่อนที่จะดึงผ้าห่มมาปิดเท้าของเขา “ลูกไม่เชื่อแม่อย่างงั้นหรอ แม่บอกแล้วไงให้ลูกพักผ่อนมากๆ แต่ลูกกลับไม่ฟังแม่ยังหักโหมทำงานอยู่ได้ เฮ้อ…กลับไปนอนเถอะ แม่จะช่วยลูกทำความสะอาดอพาร์ตเมนต์และเตรียมอาหารเช้าให้” ในช่วงเทศกาลตรุษจีน ดงซูบินมอบชุดกุญแจให้กับอพาร์ตเมนต์ของเขาให้แม่ ลวนเสี่ยวปิงมาที่นี่เพื่อช่วยเขาทำความสะอาดอพาร์ตเมนต์และซักเสื้อผ้าของเขา เธอรู้ว่าลูกชายของเธอเกียจคร้านแค่ไหน และทั้งอพาร์ตเมนต์จะรกร้างหากเธอไม่มาภายในสองสัปดาห์

ดงซูบินหลับตาและพยักหน้า “ขอบคุณครับแม่”

“มีอะไรจะขอบคุณ” ลวนเสี่ยวปิงลูบมือลูกชายของเธอ "กลับไปนอน."

ลวนเสี่ยวปิงเดินออกจากห้องและเริ่มทำงานบ้าน

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา ดงซูบินตื่นขึ้นและเดินออกจากห้องอย่างเฉื่อยชา

ลวนเสี่ยวปิงยืนอยู่ข้างหน้าต่างแขวนผ้า

ดงซูบินยิ้มเจื่อน “แม่ พักผ่อนเถอะ ผมจะไปทำส่วนที่เหลือ”

“ตื่นแล้วเหรอ” ลวนเสี่ยวปิงหันมาและยิ้ม "ไม่จำเป็น. แม่ไม่ได้แก่ขนาดนั้น รีบไปแปรงฟันกันเถอะ อาหารเช้าพร้อมแล้ว."

ดงซูบินกระพริบตาและพูด “แม่…ผมเพิ่งรู้ว่าเมื่อเร็ว ๆ ว่าแม่สวยขึ้น”

ลวนเสี่ยวปิงให้ดงซูบินจ้องมอง “จะบ้าหรอ! แม่จะสวยได้อย่างไรนี้แม่อายุเกือบ 50 ปี” เธอยิ้ม.

ดงซูบินยังคงมองไปที่แม่ของเขา “ฮิฮิ…ผมกำลังพูดความจริง แต่งหน้าแล้วเหรอ?”

ลวนเสี่ยวปิงหน้าแดงและรีบพูด “หยุดพูดจาไร้สาระแล้วไปแปรงฟัน”

ลวนเสี่ยวปิงรีบหันไปรอบ ๆ และแขวนเสื้อผ้าต่อไป “ถ้าลูกยังมองมาที่แม่ แม่จะโกรธ ไป….”

“วันนี้มีโอกาสพิเศษอะไรบ้าง” ดงซูบินพูดต่อ “วันนี้ไม่ใช่วันเกิดของแม่… และยังเป็นวันตรุษจีน โอ้พรุ่งนี้เป็นเทศกาลหยวนเซียว แต่แม่ไม่จำเป็นต้องแต่งตัวก็ได้นิ…” ลวนเสี่ยวปิงทนไม่ได้ที่ดงซูบินพึมพำและผลักเขาเข้าไปในห้องน้ำ

ไม่กี่เดือนนี้ ดงซูบินละเลยแม่ของเขา ประการแรกเขายุ่งกับงานและการเลื่อนขั้นละไปเกาหลีใต้กับหยูเหมยเซียว เพื่อทำศัลยกรรมความงาม ประการที่สอง เขาเคยได้รับการดูแลจากแม่ของเขา เขาไม่จำเป็นต้องไปเยี่ยมแม่ที่หอพักของโรงเรียน และลวนเสี่ยวปิงจะไปเยี่ยมเพื่อดูแลเขา ดงซูบินนึกถึงการมาเยี่ยมของแม่ของเขา ก่อนหน้านี้ แม่ของเขาเคยมาเยี่ยมเขาทุกวันหยุดสุดสัปดาห์และจะอยู่ในอพาร์ตเมนต์ของเขาตั้งแต่เช้าจรดค่ำ แต่ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา การมาเยี่ยมของเธอก็น้อยลง บางสิ่งบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง. ดงซูบินเองก็รู้สึกกังวลขึ้น

ในระหว่างอาหารเช้า ลวนเสี่ยวปิงช่วยลูกชายของเธอปอกเปลือกไข่เป็ดเค็ม “กินกับข้าวต้มสิ”

“แม่ครับ แม่กำลังปิดบังอะไรผมอยู่หรือเปล่า” ดงซูบินถาม “ผมสังเกตว่าแม่ดูแปลก ๆ ไปก่อนหน้านี้”

ลวนเสี่ยวปิงหน้าแดง “…ไม่”

ดงซูบินวางตะเกียบลง “ไม่ แม่ต้องปิดบังบางอย่างจากฉัน มันคืออะไร? บอกฉัน.”

“…ไม่มีอะไร. หยุดเดาได้แล้ว”

"เพียงแค่บอกผมมา. ผมเองก็ทานข้าวไม่ลงถ้าแม่ไม่บอกผม”

ลวนเสี่ยวปิงจิบโจ๊กและถามเบา ๆ “เอ่อ…แม่จะถามอะไรหน่อย พ่อของลูก…พ่อของคลูกเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว แม่ไม่ได้ลืมเขา แต่… ตลอดเวลาที่ผ่านมา แม่ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย… แต่…” ลวนเสี่ยวปิงพูดติดอ่าง “โอเค…ขอแม่วางแบบนี้นะ ถ้าแม่… ได้พ่อเลี้ยงมาให้ลูก ลูกจะ… ไม่มีความสุขหรือเปล่า?”

ดงซูบินกระโดดขึ้น “แม่กำลังจพไปออกเดทอย่างงั้นหรอครับ!”

ลวนเสี่ยวปิงโบกมืออย่างรวดเร็ว “ไม่… ไม่… นี่เป็นเพียงคำถามง่ายๆ”

“คำถามนี้ถามแบบไม่เป็นทางการได้อย่างไร? ตอนนี้แม่ต้องคบกับใครสักคน” ดงซูบินมีความรู้สึกที่ซับซ้อนและถามอย่างกังวล "เขาคือใคร? เขาเป็นครูที่โรงเรียนของคุณหรือไม่ เขาอายุเท่าไหร่? เขาชื่ออะไร?" ดงซูบินถาม “แม่ซ่อนสิ่งสำคัญขนาดนี้ได้อย่างไร? แม่ไม่ควรคุยกับผมก่อน แม่เริ่มคบกับเขาเมื่อไหร่และอย่างไร”

ลวนเสี่ยวปิงตื่นตระหนกหลังจากถูกสอบสวน “เราไม่ได้คบกัน แม่แค่ถาม.”

“เอ่อ… แม่ยังคงพยายามที่จะปฏิเสธ?”

“… ถ้าอย่างนั้นลูก… ตอบแม่ก่อน” ลวนเสี่ยวปิงมองไปที่ลูกชายของเธอ “ลูกคิดว่ามันไม่ถูกต้องด้วยหรือ? ไม่เป็นไร. แค่บอกตามสิ่งที่ลูกคิด”

ดงซูบินคิดกับตัวเอง แม่ทำให้ผมกลัวแทบตาย ผมจะแกล้งทำเป็นว่าแม่ไม่เคยถามได้อย่างไร เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถอนหายใจ “แม่ ไม่ใช่ว่าผมไม่เห็นด้วย พ่อทิ้งเราไปหลายปีแล้วและเป็นเรื่องปกติที่แม่จะมองหาคู่ชีวิตคนใหม่ ผมจะไม่มีความสุขกับเรื่องนี้ได้อย่างไรกัน? ผมเองก็อยากให้แม่มีความสุข แต่ผมกลัวว่าแม่จะถูกหลอก ตอนนี้มีคนไม่ดีมากมายและแม่เองก็ใจดีมาก จะเป็นอย่างไรถ้าแม่ถูกโกง…”

ลวนเสี่ยวปิงมองไปที่ดงซูบิน “คงไม่คิดว่าแม่เห็นคนอื่นดีกว่าลูกหรอกนะ!”

ดงซูบินพูดต่อ “ไม่หรอกครับ แต่ยังไงก็ตามผมควรได้พบกับคนที่แม่คิดจะคบหาก่อนผมเองก็อยากรู้ว่าตาแก่คนนั้นเป็นใคร”

“ตาแก่? อย่าพูดขาหยาบคลายอย่างงั้นสิ” ลวนเสี่ยวปิงเองก็โวยวายออกมา

จู่ๆดงซูบินรู้สึกอิจฉา

หลังอาหารเช้า ลวนเสี่ยวปิงจับมือ ดงซูบินเมื่อพวกเขานั่งอยู่บนโซฟา “แม่จะไม่ปิดบังเรื่องนี้กับลูก เมื่อปลายปีที่แล้วแม่ไปที่เมืองกับเพื่อนร่วมงานเพื่อซื้อของและเราเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งแกล้งทำอุบัติเหตุเพื่อเรียกร้องค่าชดเชย เขาพยายามที่จะโกงหญิงชราคนหนึ่งและแม่กลัวว่าหญิงชราคนนั้นจะตกหลุมพลางนั้นและเตือนเธอ แต่ชายหนุ่มคนนั้นเริ่มโต้เถียงกับแม่และถึงกับพับแขนเสื้อขึ้นเพื่อกำลังจะตีแม่ ในขณะนั้น ชายในวัยห้าสิบของเขาลงจากรถที่จอดอยู่ริมถนน เขาจ้องชายหนุ่มคนนั้นและชายหนุ่มคนนั้นก็วิ่งหนีไป”

ดงซูบินปล่อย 'ฮืม' อย่างไม่พอใจ “เขาพยายามช่วยสินะ”

ลวนเสี่ยวปิงขึ้นเสียงของเธอ “ลูกอยากฟังเรื่องนี้ไหม? ถ้าลูกไม่ต้องการฟังเรื่องที่แม่จะเล่า แม่จะได้ไม่ต้องเล่าต่อ”

“… ก็ได้ครับ… เล่าต่อๆ…”

“แม่ขอบคุณเขาและได้ทำความรู้จักเขา” ลวนเสี่ยวปิงยิ้มอย่างอ่อนหวาน “เขาให้เบอร์มือถือกับแม่ และแม่ก็ให้หมายเลขโทรศัพท์ของอพาร์ทเมนต์แก่เขา หลังจากนั้นเราก็พบกันอีกสองสามครั้ง โอ้บางครั้งตอนที่แม่ไปเมืองเฟิงโจวเราจะมีน้ำชา พี่ หยางนั้นเป็นคนดี และภูมิหลังครอบครัวของเขาค่อนข้างคล้ายกับของแม่ ภรรยาของเขาเสียชีวิตไปเมื่อไม่กี่ปีก่อน”

“เขาทำงานในเมืองเหรอ? เขาชื่ออะไร?”

“หยางจ้าวเต๋อ”

ดงซูบินยังคงถามต่อไป “แล้วความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง”

“ไม่มีอะไร” ลวนเสี่ยวปิงตอบกลับอย่างรวดเร็ว "เราเป็นแค่เพื่อนกัน. เพื่อนที่เข้าใจหัวอกกันและกัน”

ดงซูบินกลอกตาของเขา “จำได้ว่า พวกเราวัยรุ่นจะมองหาความรักเมื่อเราออกเดท แม่กับเขาเองก็คงแตกต่างกัน การติดต่อกันทางโทรศัพท์และการพบปะกันนาน ๆ ครั้งถือเป็นการออกเดทอยู่แล้ว” ดงซูบินรู้จักแม่ของเขาดี เธอจะไม่ยอมรับว่าเธอกำลังออกเดทในขณะที่เธอขี้อายและเธอน่าจะยังไม่ได้บอกอีกหลายเรื่องกับเขา เธอคบกับผู้ชายคนนี้แล้ว

ลวนเสี่ยวปิงสัมผัสได้ถึง ดงซูบินรู้สึกไม่มีความสุข และเธอก็ลูบมือของ ดงซูบินด้วยความรัก “ลูก…ถ้าลูกคิดว่ามันไม่ถูกต้องแม่จะไม่ติดต่อเขาอีก”

ดงซูบินได้ตอบกลับ “ตอนไหนกันที่ผมบอกว่าผมคัดค้านเรื่องนี้”

“แล้ว…?”

“แม่ควรตัดสินใจเรื่องนี้ด้วยตัวเอง แต่ผมเองต้องเจอผู้ชายคนนั้นก่อน” ดงซูบินไม่ได้คัดค้านการที่แม่ของเขาออกเดทกับใครซักคน แต่เขากังวลว่าเธอจะถูกโกง เขาต้องรู้นิสัยของอีกฝ่ายก่อน แม้ว่าลวนเสี่ยวปิงจะอยู่ในวัยสี่สิบปลาย ๆ แต่เธอก็ถือว่าค่อนข้างสวยในช่วงอายุของเธอหลังจากแต่งหน้าไปแล้ว

ลวนเสี่ยวปิงมองไปที่ ดงซูบิน“พี่หยางค่อนข้างยุ่งกับงานในช่วงสองสามวันนี้ มาทานอาหารด้วยกันตอนที่เขาว่าง”

ดงซูบินได้ตอบกลับ "ตกลง."

ลวนเสี่ยวปิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ซูบิน ขอบคุณลูกมากๆ.”

“ขอบคุณสำหรับอะไร”

“แม่คิดว่าลูกจะคัดค้านและ…นั่นคือสาเหตุที่แม่ไม่กล้าบอกลูก”

ดงซูบินหัวเราะ “แม่คือแม่ของผม และผมจะมีความสุขถ้าแม่มีความสุข มีอะไรจะต้องคัดค้านไหม? เขาเองเป็นแค่พ่อเลี้ยง ถ้าสหายหยางของแม่มีบุคลิกที่ดี ผมเองก็เห็นด้วย คนที่อยู่คนเดียวในวัยเดียวกับแม่และควรหาคู่ครอง ผมเองก็ยุ่งกับงาน ดีจังที่มีคนไปไหนมาไหนด้วย”

ลวนเสี่ยวปิงหัวเราะ “สหายหยางคืออะไร”

“ฮ่าฮ่าฮ่า…”

เทศกาลหยวนเซียวตรงกับวันขึ้น 15 ค่ำซึ่งตรงกับเดือนแรกหลังวันตรุษจีน