ตอนที่ 557 นอกจากนายหญิงแล้ว อย่าให้ใครเข้ามาบนนี้อีก

“ผมต้องไปประชุมแล้วล่ะ” เหมาเยซื่อพูดอย่างไม่มีความสุขราวกับว่าเขากำลังถูกบังคับให้ทำอะไรบางอย่างที่ขัดต่อความต้องการขอเงขาจากนั้นเขาก็พูดต่อด้วยเสียงต่ำ

“ตอนนี้คุณค่อย ๆ คิดถึงคำตอบของคำถามของผมก็ได้”

เว่ยเจิ้งเคาะประตูอีกครั้ง โดยที่เหมาเยซื่อไม่ตอบกลับ

“ประธานเหมาครับ อยู่ข้างในไหมครับ”

ปกติเว่ยเจิ้งจะเคาะแล้วเข้าไปข้างในเลย

แต่ครานี้เขาจะไม่ทำเช่นนั้น

ใครจะไปรู้ว่าเจ้านายของเขาจะทำอะไรกับนายหญิงในออฟฟิตบ้าง?

เขาจะไม่ถามอะไรทั้งนั้น

ประตูเปิดออกด้วยเสียงอันดัง

เว่ยเจิ้งเงยหน้าขึ้นและเห็นเหมาเยซื่อออกจากห้องทำงานด้วยสีหน้าไม่พอใจ

เขากลืนน้ำลายและพูดอย่างประหม่า “ประธานเหมาครับ”

“ฮึ่ม”

เหมาเยซื่อเดินผ่านเขาไปอย่างไร้ความรู้สึก

เว่ยเจิ้งพูดไม่ออก

ประธานเหมาต้องโกรธแน่นอน

เป็นไปได้ไหมที่เขาเข้ามาขัดจังหวะการพูดคุยอะไรบางอย่างระหว่างประธานเหมากับนายหญิง

ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เว่ยเจิ้งก็เริ่มหวาดกลัว เขาคิดว่าในไม่ช้า ตัวเองอาจถูกส่งไปเมืองอื่น เพื่อรับความทุกข์ทรมาน

เขารีบตามไป และพร้อมอธิบายให้เจ้านายได้ฟัง “ประธานเหมาครับ ผมถูกประธานเฉินขอให้มาแจ้งคุณครับ เขาบอกว่ามีเอกสารสำคัญบางอย่างที่จำเป็นต้องให้เจ้านายตรวจสอบก่อนดำเนินการ”

นั่นไม่ใช่ความผิดเขานะ

เขาเป็นผู้บริสุทธิ์

ประธานเฉินสิ ควรได้รับความทุกข์ทรมานแทนเขา

เหมาเยซื่อหยุดอยู่หน้าห้องประชุม เว่ยเจิ้งที่ตามหลังเขามาหยุดเช่นกัน

เว่ยเจิ้งถามอย่างระมัดระวัง “ประธานเหมามีอะไรครับ”

“ต่อไป นอกจากนายหญิงแล้ว อย่าปล่อยให้ใครขึ้นมาที่นี่อีก ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก คุณเตรียมเก็บของแล้วย้ายไปเมือง F ได้เลย”

เว่ยเจิ้งกังวลว่าเขาจะถูกส่งตัวไป จึงไม่พูดอะไรอีก

....

เซินโย่วออกจากบริษัทเหมาคอร์ปอเรชั่น มุ่งหน้าไปยังบาร์แห่งหนึ่ง

พนักงานจำเธอได้ และต้อนรับเธอ เมื่อเธอลงจากรถ

“ยินดีต้อนรับคะ คุณเซิน” พนักงานต้อนรับเธอด้วยความเคารพและพาเธอเข้าไปในบาร์

เธอนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์ พร้อมกับดื่มเหล้าไปหลายช็อต

ขณะที่เธอดื่ม เธอก็เริ่มร้องไห้

บาร์เทนเดอร์สังเกตเห็นและถามอย่างระมัดระวัง “คุณเซิน เป็นอะไรหรือเปล่า?”

เซินโย่วก็เป็นคนปกติ

แต่เธอไม่เคยทำตัวแบบนี้มาก่อน

บาร์เทนเดอร์รู้สึกสงสัยและงงงวยกับพฤติกรรมของเธอ

เธอคือ คุณหนูเซิน เธอทั้งสวยและมีความสามารถ ไม่มีอะไรทำไม่ได้ หรือไม่อาจทำได้

ใครทำให้เธอเสียใจได้ขนาดนี้?

ขณะที่เธอดื่มค็อกเทลอีกแก้วหนึ่ง เธอมองบาร์เทนเดอร์อย่างไม่พอใจ หลังจากจ้องมองเขาอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็ก้มลงมาหาเขา เธออยู่ใกล้มาก จนเขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเธอที่แก้มของเขา

บาร์เทนเดอร์ตกใจและเริ่มหน้าแดง จากนั้นเขาก็อุทานออกมาอย่างประหม่า “คุณเฉิน”

เซินโย่วรู้สึกขบขันและเริ่มหัวเราะ เธอหายใจเข้า ใกล้กับใบหน้าเขา สายตามองเขาอย่างยั่วยวนและถามว่า “ฉันสวยไหม?”

บาร์เทนเดอร์งงงวยกับคำถามของเธอ

จากนั้นเขาก็หน้าแดงและมองไปที่ใบหน้าสวยตรงหน้าเขา รู้สึกหัวใจเต้นเร็วขึ้น เขาตอบอย่างประหม่า “คุณเซิน สวยมากจริง ๆ ครับ”