ตอนที่ 554 ฉันอยู่กับเขาเพราะหน้าตาของเขา
เธอไม่เคยคาดหวังคำตอบนั้นจากเธอ
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกได้ถึงความโกรธที่เพิ่มขึ้นของเหมาเยซื่อ เมื่อเธอพูดจบ
มือที่ลูบไล้ศีรษะของเธอแข็งขึ้น
ออร่าเย็นยะเยือกพุ่งออกมาจากเขา
แม้ว่าจะเป็นฤดูร้อน แต่เธอก็รู้สึกหนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง
เธอกัดริมฝีปากและยิ้ม เมื่อเธอได้พบกับการจ้องมองของเซินโย่ว เธอเริ่มค่อย ๆ พูดว่า “เมื่อเทียบกับโชคและพลังอำนาจของเขาแล้วล่ะ ฉันว่าใบหน้าและร่างกายของเขามากกว่านะที่น่าดึงดูด”
“ถ้าพูดอย่างนั้นล่ะก็ คุณเซิน คุณจะดูถูกเสน่ห์ของเขาไปหรือเปล่า คุณกล่าวหาว่าฉันอยู่กับเขาเพียงเพราะเงินและอำนาจของเขางั้นเหรอ คุณไม่คิดจะยกเอาใบหน้าที่หล่อเหลานี้มาเทียบบ้างเหรอ?”
“ถ้าฉันอยู่กับเขา ก็คงเป็นเพราะใบหน้านี้ของเขาล่ะมั้ง”
“ไม่คิดบ้างเหรอคะว่าได้แต่งงานกับผู้ชายใบหน้าแบบนี้ ร่างกายแบบนี้ คงเป็นประสบการณ์ที่น่าสนุกมากเลยล่ะ ที่จะได้เห็นใบหน้าหล่อเหลาเช่นนี้เป็นสิ่งแรกที่ตื่นนอน แค่นี้ฉันก็ใจแล้วล่ะค่ะ”
ขณะที่เธอพูดออกไป เธอรู้สึกถึงมือที่วางบนศีรษะของเธอไม่แข็งกระด้างอีกต่อไป ความเย็นยะเยือกจากเหมาเยซื่อก็จางหายไปด้วยเช่นกัน
เซินโย่วตกใจอีกครั้ง
เธอโกรธเมื่อรู้สึกว่ากำลังถูกเล่นงาน
“เฉียวเมียนเมียน คุณ..”
“ดังนั้นโปรดหยุดกล่าวหาว่าฉันอยู่กับเขาเพราะสถานะโชคลาภและอำนาจของเขา ฉันจะบอกให้ชัดเจน ฉันอยู่กับเขาเพราะรูปลักษณ์ของเขานี่ล่ะ ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านี้สำหรับฉันอีกแล้ว คุณเข้าใจหรือยัง?”
เซินโย่วจะยอมรับเหตุผลที่ไร้สาระนี้ได้อย่างไร?
เธอเป็นคนไร้สาระที่มีวัตถุประสงค์บางอย่าง
แต่เธอสังเกตเห็นว่าเหมาเยซื่อกำลังยิ้มอย่างพอใจ เอรู้สึกกังวลและอุทานออกไป
“อาซื่อ เธอโกหก คุณอย่าไป...”
“พอแค่นั้นแหละ”
เหมาเยซื่อหันไปมองเธอด้วยสายตาเย็นชาและพูดว่า “เซินโย่วออกไปเดี๋ยวนี้ คุณเป็นเพียงคนนอก หยุดยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของฉันกับภรรยาของฉันสักที”
“อาซื่อ ฉัน...”
“ฉันไม่อยากพูดซ้ำเป็นครั้งที่สาม” เหมาเยซื่อหมดความอดทนและพูดห้วน ๆ ว่า “ออกไปซะ”
เขากำลังไล่เธอให้ออกไป
เซินโย่วรู้สึกอับอาย ใบหน้าของเธอซีดเซียว ขณะที่หัวใจเริ่มฉีกขาดออกอีกครั้ง
ทันใดนั้นก็มีอีกคนเข้ามาในห้องทำงาน
เว่ยเจิ้งเข้ามาในเวลาที่เหมาะสม
เขาตกใจขณะที่เขาเห็นเซินโย่วยืนน้ำตาไหล แข่เขากลับสงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็วและทักทายด้วยความเคารพ “ประธานเหมา คุณผู้หญิง”
เหมาเยซื่อไม่ได้หันไปมองเซินโย่วอีกเลย เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ส่งคุณเซินด้วย”
“ครับ ประธานเหมา”
จากนั้นเว่ยเจิ้งหันกลับมา แอบถอนหายใจ เมื่อเห็นดวงตาที่บวมแดงของเซินโย่ว เขาโค้งคำนับเธอก่อนจะพูดว่า “คุณเซิน เชิญครับ”
เขารู้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นบ้าง
จากที่ดู เห็นว่าประธานเหมาให้ความสำคัญกับคุณผู้หญิงอย่างไร เขาไม่มีทางยอมให้ใครมาทำร้ายเธอได้
แล้วถ้าคน ๆ นั้นเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเขาล่ะ?
