ตอนที่ 28[2/2](ฟรี 1 มิถุนายน 2564)

　　เสี่ยวหลิงเซียนทีละก้าวเดินไปข้างหน้า เซิ่นเทียน อย่างช้าๆ

　　นางมองไปที่ เซิ่นเทียน ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

　　มันอัดแน่นไปด้วยความโกรธ

　　เพราะนางรู้ว่าเป็นเซิ่นเทียน!

　　แค่สวมเสื้อคลุมเต๋าติดเครา มันไม่สามารถปกปิดรูปลักษณ์อันหล่อเหลาของเซิ่นเทียนได้เลย

　　"เป็นท่านนั้นเอง?"

　　เสี่ยวหลิงเซียนสูดหายใจเข้าลึก ๆ และถาม

　　เซิ่นเทียน ตกตะลึงเล็กน้อยเขาไม่คาดคิดว่าแม้เขาจะปลอมตัวแล้ว แต่กลับยังมีคนจำเขาได้

　　มันเป็นสัญชาตญาณของผู้หญิง?

　　หลังจากคิดเรื่องนี้แล้วเซิ่นเทียนก็ไม่ปฏิเสธมันยิ้มและพูดว่า "ใช่ ข้าเอง"

　　ถ้าพูดตรงไปตรงมาเซิ่นเทียนไม่ได้รังเกียจเสี่ยวหลิงเซียนเลยแม้แต่น้อย

　　ท้ายที่สุดแล้วในฐานะผู้หญิงที่ไม่มีอะไรจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะก้าวหน้าในวิถีผู้ฝึกตน

แม้ว่านางจะเป็นนักแสดงที่ถูกจ้างมา แต่เสี่ยวหลิงเซียนก็ยังคงสามารถรักษาศีลธรรมพื้นฐานของเธอในการต่อต้านเจ้านายที่ไร้ยางอายของนางได้ นั่นเป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การชื่นชม ยิ่งไปกว่านั้นรูปแบบธุรกิจของ เซิ่นเทียน ในปัจจุบันของเขายังคงถูกยืมมาจาก เสี่ยวหลิงเซียน

　　ในฐานะคนที่รู้จัก เซิ่นเทียนมีความประทับใจที่ดีต่อเสี่ยวหลิงเซียน

　　แน่นอนว่าหน้าตาและรูปร่างก็เป็นส่วนสำคัญเช่นกัน

　　...

　　เซิ่นเทียน มีความประทับใจที่ดีต่อ เสี่ยวหลิงเซียน แต่ เสี่ยวหลิงเซียน มีความประทับใจที่ไม่ดีต่อ เซิ่นเทียน

　　เมื่อวานนี้ เสี่ยวหลิงเซียน กลัวแทบตายเพราะการที่ เซิ่นเทียน ทุบตีเจ้าของร้านของซ่งหนุ่ม

　　แม้ว่า เซิ่นเทียน จะเผยชื่อ เวิ่นโอว ในภายหลังและตำหนิเจ้าของร้านของซ่งหนุ่ม

　　อย่างไรก็ตาม เสี่ยวหลิงเซียน ยังคงสูญเสียหินวิญญาณ 50 ก้อนเพื่อเป็นค่ารักษาพยาบาลของตระกูลซ่ง

　　ท้ายที่สุด เซิ่นเทียน ก็หนีออกไปหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ ‘ช่วยสาวงาม’ เมื่อวานนี้

　　ใครจะรู้ว่าที่เขาพูดมา "ข้าจะปกป้องเจ้าเอง" เป็นเรื่องจริงไหม

จะเป็นอย่างไรถ้าบทพูดนี้แค่พูดเล่นๆเพื่อความสนุกและไม่มีความตั้งใจที่จะปกป้องนางจริงๆ?

ถ้าเช่นนั้นนางจะไม่ถูกตระกูลซ่งขุ่นเคืองหรือ? นางจะหางานในพื้นที่นี้ได้อย่างไร??

　　ด้วยเหตุนี้ เสี่ยวหลิงเซียนจึงนอนไม่หลับตลอดคืนหลังจากกลับไปที่บ้านเมื่อวานนี้

　　วันนี้ เสี่ยวหลิงเซียน เพิ่งมาที่ สวนว่านหลิงและได้ยินว่าแฟน ๆ ทะเลาะกับคนอื่น

ตอนแรกนางต้องการให้ทุกอย่างราบรื่นและเกลี้ยกล่อมให้แฟนๆ เลิกทะเลาะกัน

　　แต่เมื่อมาถึงด้านหน้าด้านหน้าศาลาเฟิงหลิง นางเห็น เซิ่นเทียนที่ปราดเปรื่องในชุดคลุมเต๋าของเขา

　　และข้างๆ เซิ่นเทียน ยังมีแฟน ๆ ผู้หญิงที่งดงามอีกกลุ่มหนึ่ง

　　ทันใดนั้นสมองของ เสี่ยวหลิงเซียน ก็ระเบิดอย่างสมบูรณ์

　　...

　　ผู้ชายคนนี้น่ารังเกียจเกินไป!

　　เมื่อวานนี้ให้เขาเพิ่งทุบตีเจ้าของร้านของซงหนุ่มจนบาดเจ็บสาหัส ทำให้นางคนนี้สูญเสียรายได้กว่าหนึ่งเดือนไป!

แต่ตอนนั้นนางยังมีความรู้สึกอยากทุบตีเจ้าของร้านซ่ง นางจึงปล่อยผ่านมันไป!

　　นางใจกว้างพอ!

　　แต่ผู้ชายคนนี้!

　　ทว่าชายคนนี้-หลังจากที่ข้าบอกวิธีหาเงินของข้าไป เขาลอกวิธีของข้าและเริ่มฉกฉวยธุรกิจจากข้าไป นี่มันไร้คุณธรรมเกินไป!

แต่เขาก็หล่อมาก!

แต่ก็ยกโทษให้ไม่ได้!

　　...

　　แม้ว่า เซิ่นเทียน จะพร้อมที่จะร่วมมือกับร้านค้าแร่เหล่านี้

　　ในความเป็นจริง เสี่ยวหลิงเซียน ไม่มีความคิดเห็นใด ๆ

　　เนื่องจากเป้าหมายหลักของนางในการชักจูงคือกลุ่มผู้ชายและแฟน ๆ ของ เซิ่นเทียน เป็นผู้หญิงทั้งหมด

　　ความทับซ้อนระหว่างทั้งสองนั้นไม่สูงนักและสามารถอยู่ร่วมกันได้ดี

　　ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาทุกคนต่างก็รู้ความลับของอีกฝ่าย

　　ไม่จำเป็นต้องทำให้ทุกคนหาเงินไม่ได้

　　คำถามคือเจ้าสามารถไปที่ร้านค้าแร่อื่น ๆ ทำไมถึงมาที่นี่?

ศาลาเฟิงหลิงคือคู่ค้าของท่านหญิงคนนี้!

　　ท่านหญิงคนนี้ได้นัดหมายกับเจ้าของศาลาเฟิงหลิงไว้เมื่อสองสามวันก่อนแล้วและนางมาที่นี่ในวันนี้เพื่อแสดงและชักจูงผู้คน

　　แต่ตอนนี้เจ้าอยู่ที่นี่ แล้วข้าควรทำเช่นไร!

　　ข้ากับเจ้าแค้นเคืองอะไรกัน?

　　เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เสี่ยวหลิงเซียน ก็หน้าแดงด้วยความโกรธ

　　ความแค้นบนใบหน้าของนางนั้นดูเหมือนเด็กสาวผู้น่าสงสารที่ถูกผู้ชายทิ้ง!

　　“ไอ้บ้าเอ๊ย!”