ตอนที่ 75 ความคิดที่โง่เขลา

วินาทีต่อมาทหารม้าในแถวหน้าตะโกนพร้อมเพรียงกัน: "ใครขวางทางฆ่า!"

"ถ่ายทอดคำสั่งของท่านลอร์ดใครขวางทางฆ่าให้หมด!"

"ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!"

กองทหารหลุนฮุยนับพันตะโกนเสียงดังอย่างพร้อมเพรียง เสียงนั้นก็ดังไปถึงหูของผู้เล่นที่อยู่ในระยะไกล

"บ้าเอ๊ย! ข้าได้ยินไม่ผิดใช่มั้ยทหารม้าพวกนั้นจะฆ่าพวกเราเหรอ?"

"มารดาเถอะ นี้เกิดเรื่องเข้าใจหรือไม่ พวกเขาเป็นกองทัพของจักรวรรดิฮัน! พวกเขาต่างก็เป็นเจ้าหน้าที่และทหาร!"

“หรือพวกเขาจะคิดว่าพวกเราเป็นโจร?”

"เป็นไปไม่ได้เราทุกคนต่างพูดว่ามีโจรอยู่ที่นั่นทำไมพวกเขาถึงคิดอย่างนั้น"

"แน่นอนพวกเขาไม่ได้ถือว่าพวกเราเป็นโจร เจ้าไม่ได้ยินหรอพวกเขาบอกว่าใครขวางทางฆ่า"

"อะไรกัน วันนี้ข้าต้องลำบากหนีพวกโจรจนมาถึงที่นี้ และยังต้องมาพบเจ้าหน้าที่และทหารที่จะฆ่าข้าอีก ถ้าพวกมันกล้าฆ่าข้า ข้าจะไปรายงานเรื่องนี้! "

"ถูกต้อง! นี้เป็นเรื่องใหญ่สำหรับ NPC เหล่านั้น หากไม่ใช่เพราะระดับข้ายังต่ำอยู่ข้าจะฆ่าพวกมันซักสองสามคน"

"ให้ตายเถอะข้าไม่อยากจะเชื่อว่า'NPC' จะกล้าฆ่าผู้เล่นตามอำเภอใจ!"

"ใช่แล้วเรามายืนขวางทางมัน ดูซิว่าพวกมันจะกล้าฆ่าหรือไม่"

“ตึก ตึก...”

เสียงของเกือกม้าก็ดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

เย่เฉินซึ่งกำลังควบม้าอยู่ขมวดคิ้วโดยไม่ได้ตั้งใจ เขามองไปยังผู้เล่นที่ยังคงปิดกั้นเส้นทางไม่ยอมจากไป จากนั้นสายตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา

มือขวาของเขาขยับเล็กน้อยหอกสังหารปรากฏในมือทันที เท้าของเขาหนีบท้องม้าและม้าส่งเสียงดังขึ้นจมูกและเร่งความเร็วพุ่งไปข้างหน้า

เมื่อเห็นดังนั้นเตียนอุยก็ดึงง้าวทั้งสองเล่มออกจากด้านหลังของเขาทันที และตะโกนออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว: "ฆ่า!"

กองทหารหลุนฮุยต่างยกง้าวและหอกขึ้นมาและทันใดนั้นกลิ่นอายแห่งการฆ่าฟันก็ปะทุออกมา

"ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!"

เสียงตะโกนพร้อมเพรียงดังขึ้น กองทหารหลุนฮุยพุ่งไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว

"ตูม"

ม้าเริ่มออกวิ่งฝุ่นบนพื้นกระจาดคละคลุ้งไปทั่วเหมือนคลื่นลูกใหญ่ในพริบตา

"บ้าเอ้ย! พวกมันพุ่งมาแล้ว! พวกมันจะฆ่าพวกเราจริงๆ!" ดวงตาของผู้เล่นตกตะลึงและจากนั้นเขาก็ตะโกนด้วยความประหลาดใจ

“อย่าไปกลัว ข้าไม่เชื่อว่าพวกมันจะกล้าฆ่าเรา อย่าลืมนะพวกมันเป็นแค่ NPC เท่านั้น นอกจากนี้เราก็ไม่ใช่อาชญากร ไม่มีอะไรต้องกลัว”

"ใช่แล้ว ข้าเคยได้ยินว่าถ้าถูกฆ่าโดย NPC ให้ไปรายงานผู้พิพากษาเขตเพื่อรับเงินชดเชย!"

"แต่ข้าเคยได้ยินอีกเรื่อง มีคนไปด่าลูกชายของผู้พิพากษาเขตในซ่อง เขาจึงถูกลูกชายของผู้พิพากษาเขตฆ่าตายเมื่อเขาไปรายงานผู้พิพากษาเขตก็ชดเชยให้เขาด้วยคำสั่งสร้างหมู่บ้าน"

"พระเจ้า นี่เรื่องจริงหรอ ข้าว่ามันยากจะเชื่อ!"

"เป็นเรื่องจริงไอ้เจ้าโง่นั้นโพสต์ขาย และยังขายได้ตั้งห้าล้าน"

“ถ้าอย่างนั้นเจ้ายังจะกลัวอะไรอยู่อีก เพียงแค่ยืนอยู่ตรงนี้หากพวกมันกล้าที่จะฆ่าเราจริงๆนั้นก็จะเป็นเรื่องดี เราจะไปรายงานแก่ผู้พิพากษาเขตเพื่อชดเชยในภายหลัง”

"ใช่แล้ว เพียงแค่ยืนอยู่ตรงนี้ใช่ไหมคราวนี้ข้าจะลองเสี่ยงโชคดู!"

หลังจากที่ผู้เล่นทราบข่าวเรื่องนี้ ดวงตาของทุกคนก็เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโลภ ผู้คนที่ลังเลอยู่ก่อนหน้านี้ก็ยืนหยัดอย่างมั่นคง

และนี่คือสิ่งที่เย่เฉินเห็นพฤติกรรมของผู้เล่นที่โง่งมในชีวิตก่อนหน้านี้

เพื่อผลประโยชน์แล้วพวกเขากล้าที่จะทำทุกอย่าง เพราะในโซนมือใหม่การตายเป็นเพียงการลดระดับ

เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะในขณะที่เขามองไปที่ผู้เล่นมีจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ เป็นธรรมดาที่เย่เฉินจะเดาออกว่าผู้เล่นเหล่านี้คิดอะไร

สิ่งที่เรียกว่าค่าตอบแทนไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนจะได้รับ

กองทหารม้าที่เคลื่อนที่เร็วทุกๆกองกำลังจะมีคำสั่งทางทหาร พวกเขาไม่มีทางหยุดเพียงเพราะมีใครขวางทางอยู่

ผู้เล่นที่กล้ายืนขวางทางจะถูกฆ่าทั้งหมดและพวกเขาจะถูกกักขังหลังจากฟื้นคืนชีพ

ยิ่งไปกว่านั้นเย่เฉินยังไม่ได้เป็น NPC และความคิดที่จะเสี่ยงโชคของผู้เล่นเหล่านี้ถูกกำหนดให้ล้มเหลว

"ตูม"

เหล่าทหารม้าของกองกำลังหลุนฮุยทั้งหมดพุ่งไปข้างหน้าด้วยความรวดเร็ว

ผ่านไปชั่วครู่ก่อนที่เย่เฉินจะมาถึงกลุ่มผู้เล่นเขาแทงหอกสังหารออกไปโดยไม่ลังเล

"ฉึบ"

ผู้เล่นที่ขวางม้าของเย่เฉินถูกแทงในทันทีจากนั้นเย่เฉินก็เหวี่ยงขึ้นไปในอากาศและโยนใส่ผู้เล่นในระยะไกล

"ตูม ตูม"

ผู้เล่นคนหนึ่งถูกม้าพุ่งชน

"ตูม ตูม ตูม"

อีกคนโดนม้าศึกเหยียบตาย หอกสังหารของเย่เฉินก็เปิดโหมดสังหารเต็มรูปแบบ กระบวนท่าสังหารเรียบง่ายและดุดันการแทงออกไปหนึ่งครั้งก็ต้องมีผูเล่นตกตายหนึ่งคน

เตียนอุยตามหลังของเย่เฉิน ง้าวเหล็กทั้งสองกวาดผ่านเกิดเป็นคลื่นในอากาศ ผู้เล่นหลายคนตกตายเพราะคลื่นกระเเทกในทันที

ด้านหลังของเขามีกองทหารหลุนฮุยติดตามมาอย่างรวดเร็ว ผู้เล่นคนใดก็ตามที่ยืนขวางทางต่างถูกหอกแทงอย่างไร้ความปราณี และไม่ได้ทำให้ความเร็วของกองทหารหลุนฮุยลดลงแม้แต่น้อย

ผู้เล่นที่ต้องการได้รับผลประโยชน์และยืนปิดกั้นเส้นทางของเย่เฉินต่างถูกแทงล้มลงจากนั้นม้าศึกเหยียบย่ำจนตาย

"ตูม ตูม ตูม"

ม้ายังคงวิ่งต่อไปและความเร็วก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลง

อย่างไรก็ตามภายในไม่กี่ลมหายใจ กองกำลังหลุนฮุยได้ทะลวงผ่านผู้เล่นหลายพันคนออกเป็นสองส่วนในทันทีโดยทิ้งศพไว้บนพื้นมากมาย

"ตูม"

เสียงควบม้าดังขึ้นอีกครั้ง

เมื่อผู้เล่นที่เหลือรอดต่างคิดว่ากองทหารหลุนฮุย ไม่มีทางจะกลับมาอีก และรีบไปยังเมืองปักเป๋ง