บทที่ 100 เพื่อนเชลย
สายตาของฉันจับจ้องไปที่บันไดเหล็กที่มีรอยเก่าแก่ด้วยรอยบุบและสนิมจนกระทั่งเสียงคำรามของสัตว์มานาด้านล่างทำให้ฉันหายจากความงุนงง “ ดูเหมือนสัตว์มานาที่กระตือรือร้นบางตัวจะสัมผัสได้ถึงปราสาท เราควรรีบหากไม่ต้องการให้เกิดปัญหาโดยไม่จำเป็น” ออลเฟรดเปล่งเสียงออกมาโดยไม่มีใครสนใจ เมื่อมองลงมาจากท้องฟ้าเร...
