ตอนที่ 525 มาเถอะ กอดผมสิ

เฉียวเมียนเมียนนั่งอยู่บนตักเขา

เธอรู้สึกได้ทันที ว่ามีความคิดอะไรผุดขึ้นมาในหัวของเขา

เธอดูกลัวและผลักเขาออกทันที พร้อมกับกระโดดลงจากตักเขาอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่เธอถอยหลังไปสองสามก้าว เธอก็เงยหน้าขึ้นมองเขา

เหมาเยซื่อตกใจเล็กน้อย ทว่ารู้สึกสนุกมากขึ้น เขายิ้มและเลิกคิ้ว

“ที่รัก เป็นอะไรไป”

เฉียวเมียนเมียนไม่ได้พูดอะไร เธอมองลงไปที่ส่วนนั้นของเขา

มันขยายตัวอย่างเห็นได้ชัด ภายใต้กางเกงสีดำตัวนั้น

เฉียวเมียนเมียนกัดริมฝีปากของเธอ และแอบต่อว่าเขาอยู่ภายในใจ

เขาเพิ่งจะทำกับเธอไปอย่างเร่าร้อน แล้วนี่ เขายังจะ....

เขาจะใจร้ายเกินไปแล้ว!

เหมาเยซื่อมองไปตามสายตาของเธอ และยิ้มออกมา

ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้น ขณะที่เขาหมุนเก้าอี้เพื่อเผชิญหน้ากับเธอ

“ที่รัก มา ผมขอกอดหน่อย”

เฉียวเมียนเมียนมองเขาอย่างระแวดระวัง พร้อมกับส่ายหน้า

“ไม่เอา”

เธอไม่เข้าไปหาเขา

ตอนนี้เขากำลังข่มขู่เธอใช่ไหม

เหมาเยซื่อยิ้มด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย “คุณกลัวผมเหรอ? ที่รัก คุณกลัวอะไร? ผมไม่กินคุณหรอก”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

เธอกลัวว่าเขาจะกินเธอจนหมด

เขาเหมือนหมาป่าผู้หิวโหยที่จะกลืนกินเธอไปทั้งตัว โดยไม่เหลือแม้แต่กระดูก

“คุณไม่มาเหรอ” เหมาเยซื่อเลิกคิ้วแล้วลุกขึ้น “เอาล่ะถ้าอย่างนั้น ผมไปหาคุณเอง”

เฉียวเมียนเมียนดูเหมือนแกะที่เผชิญหน้ากับหมาป่าตัวใหญ่ เธอเบิกตากว้างและหันมองรอบ ๆ เพื่อหาทางหนี

แต่หลังจากก้าวไปได้เพียงก้าวเดียว ก็มีคนกอดเธอจากด้านหลัง

“ตัวเล็ก คุณจะไปไหน” เธอตัวเบามากสำหรับเขา เขาอุ้มเธอขึ้นมาอย่างง่ายดาย

จากนั้นเขาก็พาเธอไปที่โซฟาและวางเธอลงเบา ๆ แม้ว่าเธอจะดิ้นรนก็ตาม

เธอเพิ่งถูกเขา ‘ทำอย่างรุนแรง’ บนโซฟาตัวนี้

จุดนี้ช่างน่ากลัวสำหรับเธอเหลือเกิน

เธอหันกลับมาทันทีและกำลังจะกระโดดลงจากโซฟา

“คุณกลัวผมเหรอ” เหมาเยซื่อรู้สึกขบขัน เขาตรึงเธอลงอย่างง่ายดายและวางมือบนศีรษะราวกับปลอบลูกแมวตัวน้อย

“ไม่ต้องกังวล ผมไม่ได้แย่ขนาดนั้นสักหน่อย ผมรู้ว่าตอนนี้คุณรู้สึกไม่ค่อยสบาย ดังนั้นวันนี้ผมจะไม่สัมผัสคุณอีก”

“เพราะงั้น คุณไม่จำเป็นต้องหลบผมหรอกน่า”

เหมาเยซื่อคิด ‘คุณไม่มีทางหนีไปได้หรอก ถ้าผมต้องการจริง ๆ’

แม้ว่าเขาจะเป็นสัตว์ร้าย แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายถึงขนาดละเลยสภาพร่างกายของเธอ

ความคิดเกิดขึ้นในใจ แต่มันเป็นเพียงความคิดเท่านั้น

เขารู้ดีว่าเขาจะทำให้เธอลำบาก ตอนนี้เธอยังทนทุกข์กับผลที่ตามมาอย่างแน่นอน

เขาจะยอมใช้ร่างกายของเธอเพียงเพราะความปรารถนาของเขาได้อย่างไร?

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉียวเมียนเมียนก็เงียบลงและไม่ดิ้นรนขัดขืนอีกต่อไป

แต่เธอยังคงมองเขาด้วยความระมัดระวัง ไม่สามารถไว้วางใจเขาได้อย่างเต็มที่

“จริง ๆ เหรอ? วันนี้คุณจะไม่แตะต้องฉันอีกแล้วงั้นเหรอ?”

“อืม” เหมาเยซื่อก้มตัวและยกขาข้างหนึ่งขึ้น

เฉียวเมียนเมียนตัวแข็งขึ้นทันที “คุณกำลังทำอะไร?”