EP 328 ลืม! หยูเซียวเซียวยังอยู่ในห้อง
EP 328 ลืม! หยูเซียวเซียวยังอยู่ในห้อง
By loop
ในช่วงบ่าย. อพาร์ตเมนต์ของดงซูบิน
ดงซูบินและ เกาแพนเหว่ยดื่มแก้วหลังจากดื่มแอลกอฮอล์ในขณะสนทนา ดงซูบินยังบอกกับ เกาแพนเหว่ยเกี่ยวกับความสามารถของเขาหลังจากที่เขาถูกย้ายไปที่มณฑลหยานไท่เขาพูดถึงวิธีการช่วยเหลือตัวประกันจากโรงเรียนช่วยชีวิตผู้โดยสารที่ติดอยู่จากเหตุดินถล่ม ฯลฯ เกาแพนเหว่ยตกใจและประทับใจในตัวเขา
“เกาแพนเหว่ยดื่ม!”
“หัวหน้าครับชนแก้วหน่อยครับ”
“ได้เลย! หมดแก้ว! พี่สาวคุณควรดื่มด้วย”
“ฉัน…ฉันไม่เคยดื่มเหล้ามาก่อน ฉันกลัว…”
“ให้ผมรินให้นะครับ” เกาแพนเหว่ยรินแอลกอฮอล์ให้ หยูเหมยเซียวหนึ่งแก้ว
หยูเหมยเซียวไม่มีทางเลือก “เอาล่ะ…”
แก้วเดียว…
สองแก้ว…
สามแก้ว…
เซียวเซียวทานอาหารกลางวันเสร็จและไปที่ห้องนอนเพื่องีบหลับโดยปล่อยให้หยูเหมยเซียวอยู่กับพวกเขา
หลังจากที่ทั้งสามคนกินเหล้าจนเสร็จ ดงซูบินก็รู้สึกว่าเขาพอแล้ว หยูเหมยเซียวไม่สามารถเก็บเหล้าของเธอได้ดีและไม่สามารถลุกขึ้นนั่งได้ เกาแพนเหว่ยหยุดชนและกลับไปหลังจากคุยกันสักพัก
มีเพียง หยูเหมยเซียวและ ดงซูบินเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในห้องนั่งเล่น
“ซูบินฉัน…ฉันจะรินชาให้คุณหนึ่งแก้ว” หยูเหมเยซียว หันไปคว้ากระติกน้ำร้อน
ดงซูบินนั่งอยู่ที่นั่น “อย่า…คุณก็เมาเหมือนกัน…และอาจโดนน้ำร้อนลวกได้” เขาพูดไม่ถูก “มา…นั่งไปกับ ... กับฉันสักพัก”
หยูเหมยเซียวสะดุดล้มไปที่โซฟาและเกือบจะล้มลง
ดงซูบินหัวเราะและช่วยเธอขึ้นมา “คุณกินแค่แก้วเดียวก็เมาแล้ว…”
หยูเหมยเซียวกำลังงุนงงและพิงอกของดงซูบิน
คนหนึ่งจะสูญเสียความรู้สึกเมื่อเมา ดงซูบินมองไปที่ใบหน้าและขาของพี่สาวหยูเขาวางมือลงบนต้นขาของเธอเพื่อลูบมันส่วนมืออีกข้างก็สอดเข้าไปใต้เสื้อสเวตเตอร์ของเธอ แม้ว่าพวกเขาจะทำมันหลายครั้งในสองวันที่ผ่านมา แต่มันก็ไม่เพียงพอสำหรับดงซูบิน
หยูเหมยเซียวผลัก ดงซูบินเบา ๆ “ซูบิน อย่า…”
ดงซูบินเพิกเฉยต่อคำอ้อนวอนของเธอและเริ่มถอดกางเกงออกเผยให้เห็นกางเกงในของเธอที่อยู่ข้างใต้
ในช่วงฤดูหนาวพวกเขาต้องสวมเสื้อผ้าหลายชั้นและการเปลื้องผ้าไม่ใช่เรื่องง่าย
หลังจากทำงานหนักประมาณ 5-6 นาที ดงซูบินในที่สุด หยูเหมยเซียวก็เปลือยเปล่า
“ไม่…ซูบิน…มาทำ…ตอนกลางคืน…ห้องนี้มันสว่างเกินไป”
ดงซูบินไม่สนใจและกล่าวว่า “พี่สาวหยู ตรงนี้เหมาะแล้วเต้นให้ฉันดูหน่อย…ฉันขอ…” เขาเรอและพูดต่อ “ครั้งนั้นคุณเคยเต้นรำครั้งหนึ่งใน ฮัวเหม่ย …นั่น…การเต้นรำแบบคลาสสิก…โอ้ฉันจำได้ว่าคุณเปิดเพลงในโทรศัพท์ ด่วน…ฉันอยากเห็นคุณเต้น”
หยูเหมยเซียวพยายามปกปิดร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอด้วยมือของเธอ “ฉัน…ฉันไม่ได้ใส่อะไรเลย”
“คุณเต้นแบบนั้นได้” ดงซูบินอยากเห็น หยูเหมยเซียวเต้นโดยไม่ใส่อะไรเลย "ตกลง? เต้นรำ!"
แม้ว่า หยูเหมยเซียวจะเมา แต่เธอก็ยังคงหัวโบราณมาก เธอลังเลและไม่พูดอะไร ดงซูบินอยากเห็นเธอเต้นรำจริงๆ “เร็วเข้า. เต้น…หุ่นของคุณดีมากและการเต้นของคุณก็จะดีขึ้นโดยไม่ต้องใส่อะไรเลย”
ไม่กี่นาทีต่อมา
หยูเหมยเซียวยอมแพ้และหยิบ Nokia N8 ของเธอออกมาและเล่นเมโลดี้
ดนตรีเริ่มดังขึ้น
หยูเหมยเซียวยืนอยู่หน้าทีวีโดยเอามือปิดร่างกายอย่างเชื่องช้า
ดงซูบินเอนหลังบนโซฟาเพื่อชื่นชมเธอ
หยูเหมยเซียวเริ่มเต้นและเริ่มแข็งมากในตอนแรก เธอไม่กล้ากางแขนและขาและพยายามปกปิดร่างกายของเธอในบางส่วนของการเต้นรำ แต่ภายใต้ฤทธิ์แอลกอฮอล์เธอค่อยๆลืมความเขินอายและเริ่มเต้นตามปกติ
สวยมาก!
หลังจากดนตรีจบลง หยูเหมยเซียวก็รีบกลับไปที่โซฟา
ดงซูบินจูบ หยูเหมยเซียว“คุณสวยมาก อืม…. ลองทำอะไรใหม่ๆไหม วันนี้”
“…หือ? คุณหมายถึงอะไร” หยูเหมยเซียวกัดริมฝีปากของเธอ
ดงซูบินจูบ หยูเหมยเซียวอีกครั้งและเลียริมฝีปากของเธอ “ใช้ปากวันนี้โอเคไหม”
หยูเหมยเซียวตื่นตระหนกและส่ายหัวอย่างเขินอาย “ไม่…”
“เกิดอะไรขึ้น? ด่วน” ภายใต้ฤทธิ์แอลกอฮอล์ ดงซูบินโดดเด่นยิ่งขึ้น “ถ้าคุณไม่พูดอีกฉันจะตบคุณ” ดงซูบินกล่าวและคว้าตูดของหยูเหมยเซียว
ร่างกายของ หยูเหมยเซียวแข็งขึ้น “อย่า…”
ก่อนหน้านี้ฉูหยวนเองเป็นคนดูแล ดงซูบินมาสองสามปีเหมือนพี่สาว แม้ว่าพวกเขาจะนอนด้วยกันแล้ว ดงซูบินก็ไม่กล้าทำแบบนี้กับเธอเพราะมันเป็นสิ่งที่เธอไม่ชอบ แต่สำหรับพี่สาวหยู ดงซูบินนั้นแตกต่างออกไป นิสัยของเธอนุ่มนวลและแก่กว่า ดงซูบินเกือบสิบปี ดังนั้น ดงซูบินจึงไม่มีความมั่นใจในการกลั่นแกล้งเธอ
“เร็วเข้า”
“ไม่…ฉัน…ฉันไม่รู้”
ดงซูบินแสดงความโกรธและตบตูดของ หยูเหมยเซียว“คุณต้องการให้ฉันเอาชนะคุณหรือป่าว”
หยูเหมยเซียวหน้าแดงและยอมแพ้เธอกัดริมฝีปากแล้วลุกขึ้นจากโซฟา หลังจากที่ดงซูบินไม่ได้แต่งตัวแล้วเธอก็คุกเข่าลงบนพื้นอย่างช้าๆและลดศีรษะลง
หนึ่งชั่วโมง…
สองชั่วโมง…
สามชั่วโมง…
ท้องฟ้ามืดลงและควรเป็นเวลากลางคืน
ดงซูบินตื่นขึ้นมาในห้องนอนและมองไปที่นาฬิกาแขวน
18.15 น.
หลังจากงีบหลับ ดงซูบินก็สะอื้นขึ้นมา เขาเคาะหัวขณะพยายามนึกว่าเกิดอะไรขึ้นหลังอาหารกลางวัน เกิดอะไรขึ้น? ทำไมฉันถึงกลับมาเมาอีกครั้ง? ดงซูบินถอนหายใจและรู้สึกโชคดีที่เขาเมาในอพาร์ตเมนต์ในปักกิ่ง เขาจะอายตัวเองถ้าเขาเมาในขณะที่ดื่มกับเหล่าผู้นำ
หยูเหมยเซียวยังคงหลับสนิทในอ้อมแขนของดงซูบิน
ขณะที่ดงซูบินนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงบ่ายเขาก็ยิ้มให้ตัวเอง ดูเหมือนว่าเขาจะร่วมรักกับพี่สาวหยูบนโซฟาโต๊ะอาหารและห้องนอนในช่วงบ่ายกว่าหนึ่งชั่วโมง เขารู้สึกปวดเอว เฮ้อ…สองวันนี้ฉันคงเหนื่อยมากเแล้วสินะ
“พี่สาวยู…พี่สาวยู…”
"ฮะ?" หยูเหมยเซียวตื่นขึ้นมา
ดงซูบินผลักเธอเบา ๆ "ตื่นนอน. ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว”
หยูเหมยเซียวลืมตาขึ้นและมองไปที่ ดงซูบินก่อนที่จะหลับตาเพื่อกลับไปนอน ทันใดนั้นเธอจำอะไรบางอย่างได้และหน้าแดง เธอหลับตาลงและใช้มือเช็ดริมฝีปาก เธอนึกถึงสิ่งที่ทำในช่วงบ่ายก่อนหน้านี้และรู้สึกอายที่จะเผชิญหน้ากับดงซูบิน
ดงซูบินเห็นการกระทำของเธอและจูบเธอที่ริมฝีปากของเธอ
หยูเหมยเซียวปิดปากของเธออย่างรวดเร็ว “ไม่…มันสกปรก…”
“มันไม่สกปรก” ดงซูบินตอบเบา ๆ “ริมฝีปากของคุณหวานมาก”
ใบหน้าของ หยูเหมยเซียวเปลี่ยนเป็นสีแดงและกอดเอวของดงซูบิน
ดงซูบินหัวเราะ “เกิดอะไรขึ้น?”
“…ไม่มีอะไร” หยูเหมยเซียวก้มหัวลง
“ทำไมคุณกอดฉันแน่นจัง? นี่เป็นครั้งแรกที่คุณกอดฉัน”
หยูเหมยเซียวคลายแขนออกอย่างรวดเร็วและพยายามดึงกลับ แต่ ดงซูบินคว้าตัวเธอไว้และยังคงถามเธอต่อไป
หยูเหมยเซียวตอบคำถามของ ดงซูบินได้เท่านั้น “ฉันรู้สึกมีความสุข”
“มีความสุขไหม”
“อดีตสามีของฉันไม่เคยปฏิบัติกับเซียวเซียวและฉันดีขนาดนี้…เขาเทียบกับคุณไม่ได้แม้แต่หนึ่งในสิบ” ดวงตาของพี่สาวหยูเปลี่ยนเป็นสีแดง “ในช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดของเราคุณให้เรายืมเงินและให้ที่พักพิงแก่เรา คุณยังช่วยเราเปลี่ยนที่อยู่ให้เราและให้เซียวเซียวไปโรงเรียน หลังจากนั้นเมื่อใบหน้าของฉัน ... คุณละทิ้งงานของคุณและพาฉันไปที่เกาหลีเพื่อทำการผ่าตัด ... ฉัน ... ฉันจริงๆ ...”
ดงซูบินถาม “จริงเหรอ?”
หยูเหมยเซียวไม่ตอบกลับ
ดงซูบินกอด หยูเหมยเซียวและจูบที่หน้าผากของเธอ
“โอ้…” หยูเหมยเซียวพยายามเปลี่ยนหัวข้อ “เซียวเซียวอยู่ที่ไหน”
“ฉันไม่รู้ ฉันไม่เห็นเธอ” ดงซูบินตอบและตะลึง "ถูกตเอง. เซียวเซียว อยู่ที่ไหน”
เมื่อคนหนึ่งเมาพวกเขาจะสูญเสียความรู้สึก ดงซูบินและ หยูเหมยเซียวเมามากในช่วงบ่ายและลืมไปว่า เซียวเซียวยังอยู่ในบ้าน
ทันใดนั้น ดงซูบินสังเกตเห็นรอยนูนใต้ผ้าห่มด้านหลังหยูเหมยเซียว
หยูเหมยเซียวเดินตามเคลือบของ ดงซูบินและหันไปพลิกผ้าห่ม
มีใครบางคนอยู่ใต้ผ้าห่ม!
หยูเซียวเซียว!
หยูเหมยเซียวอ้าปากค้างและใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีขาว “เซียวเซียว! คุณ! ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?” เธอจำได้ทันทีว่า เซียวเซียว งีบในห้องนอนตอนที่พวกเขาดื่มกับ เกาแพนเหว่ยหยูเหมยเซียวเกือบจะฝังหัวของเธอลงในพื้นดิน “เธอ…เธอได้ยินทุกอย่างไหม”
หยูเซียวเซียวหน้าแดงและตอบกลับอย่างรวดเร็ว “หนู…หนูไม่ได้ยินอะไรเลย”
ดงซูบินตบหน้าผากของเขา สาวน้อยคนนี้น่าจะได้ยินทุกอย่างและอาจจะเห็นทุกอย่างด้วยซ้ำ!
หยูเหมยเซียวตื่นตระหนกและอธิบาย “เซียวเซียว…ลุงของลูกและแม่…ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด!” หยูเหมยเซียวและ ดงซูบินต่างก็เปลือยกายและสิ่งที่เธอพูดก็ไม่น่าเชื่อ
ดงซูบินก็หน้าแดงเช่นกัน เขารักแม่ของหยูเซียวเซียวต่อหน้าเธอ…เขาเข้าใจได้ว่าทำไม หยูเซียวเซียว จึงซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม เธอต้องตกใจที่แม่ของเธอทำอะไรที่ไร้ยางอายต่อหน้าเธอ
เวรล่ะ!
ดงซูบินกล่าว “เซียวเซียว…เอ่อ…แม่ของเธอและฉัน…เรา…”
หยูเซียวเซียว กังวลมากกว่า ดงซูบินและ หยูเหมยเซียว“หนู…หนูนอนตลอดเวลา…หนูไม่เห็นอะไรเลย…”
หยูเหมยเซียวไม่สามารถรับมันได้อีกต่อไปและเอาผ้าห่มคลุมหน้า
“แม่…” เซียวเซียวดันผ้าห่มเบา ๆ “หญู…ไม่เห็นอะไรเลยจริงๆ”
ยิ่ง หยูเซียวเซียว อธิบายมากเท่าไหร่ หยูเหมยเซียวก็ยิ่งอายมากขึ้นเท่านั้น เธอซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่มและไม่ยอมออกมา
“แม่…” หยูเหม่ยเซียร้องเรียก
ดงซูบินขัดจังหวะเธอ “เซียวเซียว…ได้…คุณออกจากห้องไปสักพักได้ไหม”
หยูเซียวเซียว ไม่กล้ามองไปที่ ดงซูบินและปีนออกจากผ้าห่มและวิ่งออกจากห้อง
ดงซูบินเปิดผ้าห่มและพูดอย่างช่วยไม่ได้ "มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด. เฮ้อ…ก่อนหน้านี้ฉันไม่ควรดื่มแอลกอฮอล์มากขนาดนี้ ต้องขอโทษด้วย”
“ไม่…มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉัน…ฉัน…ฉันจะอธิบายกับเซียวเซียวอย่างไร”
“เอ่อ…บางทีเซียวเซียวอาจหลับไปแล้วและไม่เห็นอะไรเลย?”
“…เป็นไปไม่ได้”
ดงซูบินตกอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นกัน “ตั้งแต่เธอเห็นเรางั้นก็บอกเธอทุกอย่างเถอะ แม้ว่าเราจะไม่พูดอะไรสักคำ แต่เธอก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”
หยูเหมยเซียวถามอย่างกังวล “ซูบินฉันจะทำยังไงดี?”
“เรากลับไปที่เทศมณฑลหยานไท่ก่อนดีไหม”
"… ตกลง."
“ถ้าอย่างนั้นเรามาแต่งตัวกันเถอะ”
คืนนั้นดงซูบินขับรถพาแม่และลูกสาวกลับมณฑล
ระหว่างทางศีรษะของ หยูเหมยเซียวลดลงและไม่กล้ามองไปที่ลูกสาวของเธอ หยูเซียวเซียวก็เงียบมากทำให้การนั่งรถน่าอึดอัดมากขึ้น
ดงซูบินทำเรื่องตลก แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร เขากัดฟันและถาม “เอ่อ…เซียวเซียว…เธอไม่พอใจที่ฉันอยู่ด้วยกันกับแม่ของเธอหรือป่าว?”
เซียวเซียวส่ายหัว “ไม่!”
"จริงๆ?"
"ใช่!"
ดงซูบินพูดต่อ “เอาล่ะ. พี่สาวหยูลูกสาวของคุณเคยพูดอย่างนั้นและคุณควรจะหยุดอายซะ”
หยูเซียวเซียว ดึงมือแม่ของเธอ “ แม่เลิกสนใจหนูเถอะ
ในที่สุด หยูเหมยเซียวก็มองไปที่ลูกสาวของเธอและพยักหน้า “อย่า…อย่าบอกใครเกี่ยวกับลุงกับแม่โอเค?”
"หนูเข้าใจแล้ว" เซียวเซียวพยักหน้า "หนูจะไม่บอกใคร."
ดงซูบินหัวเราะ "เธอเป็นเด็กดี. ฉันจะซื้อแท็บเล็ตให้คุณ ชอบอันไหน? อืม… iPad 2 …เป็นแท็บเล็ตที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในตอนนี้”
หยูเซียวเซียว ตอบ "แพงมาก."
“ฉันจะซื้ออะไรก็ได้ตราบเท่าที่เธอต้องการ”
ครั้งนี้ หยูเหมยเซียวไม่ได้หยุดดงซูบิน
หยูเซียวเซียวโห่ร้องอย่างตื่นเต้น “ขอบคุณค่ะคุณลุง!”
