EP 326  การยอมรับจากผู้อาวุโสเสี่ยว

EP 326  การยอมรับจากผู้อาวุโสเสี่ยว

By loop

'เที่ยงธรรมและชอบธรรม'

'เรียนหนักทุกวัน'

'สวยงามเหมือนดอกไม้และพระจันทร์'

'สวยงามอย่างน่าทึ่ง'

เมื่อผู้อาวุโสเสี่ยวเขียนคำพูดถึงเสี่ยวรัน, เสี่ยวหาว และคนอื่น ๆ เวลาที่ใช้ในการคิดและเตรียมตัวเองนั้นสั้นกว่า 'มีจิตสำนึกที่ชัดเจน' มาก จังหวะของอักษรที่สื่อถึงความแข็งแกร่งและสวยงามกว่าคำที่เขาเขียนก่อนหน้านี้มาก แม้แต่ ดงซูบิน ที่ไม่รู้เรื่องการประดิษฐ์ตัวอักษรมากนักก็สามารถบอกได้ว่านี่คือผลงานชิ้นเอกของผู้อาวุโสเสี่ยว 'มีจิตสำนึกที่ชัดเจน' คือสิ่งที่ ดงซูบินพูดเมื่อคืนตอนที่เขาเมา ผู้อาวุโสเสี่ยวจำสิ่งที่เขาพูดและเขียนลงกระดาษให้เขาด้วย!

ดงซูบิน รู้สึกยินดีและขอบคุณผู้อาวุโสเสี่ยวอย่างรวดเร็ว “ขอบคุณท่านที่กรุณา”

ผู้อาวุโสเสี่ยวพูดติดตลก “ฮ่าฮ่า…คำพูดเหล่านี้ถูกใจนายหรือเปล่า”

“ใช่…” ดงซูบินเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของเขา "มันสวย. ฉันจะจำคำทั้งสี่นี้ไว้ในใจและจะมีจิตสำนึกที่ชัดเจน”

เสี่ยวหาวก้าวไปข้างหน้า “ปู่ผมอยากให้ปู่เซ็นชื่อให้งานพูดของผมด้วย”

ผู้อาวุโสเสี่ยวโบกมือให้เขา “ไปกันได้แล้ว หยุดรบกวนปู่ได้แล้ว.”

“ฮิฮิ…คุณปู่ได้ลงนามให้กับงานของพี่เขยแล้วและผมเองก็ควรได้เช่นกัน” เสี่ยวหาวโต้เถียง แต่ผู้อาวุโสเสี่ยวไม่ยอมแพ้

แพทย์ประจำตัวของอาวุโส เสี่ยวรู้สึกงงงวยเมื่อเขาเห็นผู้อาวุโสเสี่ยวให้งานเขียนของดงซูบินเขาอยู่ในช่วงที่ ดงซูบินไปเยี่ยมครั้งสุดท้ายและปะทะกับผู้อาวุโสเสี่ยวเขาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้อาวุโสเสี่ยวถึงเปลี่ยนทัศนคติของเขาต่อ ดงซูบินในทันที แต่เขารู้ว่าผู้อาวุโสเสี่ยวรู้ว่าซูบินทำอะไรมาในอดีต ตัวอย่างเช่นซบินต่อสู้กับเสือเพื่อช่วยเด็กคนหนึ่งพยายามกู้ระเบิดเวลาเพื่อช่วยเสี่ยวหลานเป็นต้นแม้ว่าผู้อาวุโสเสี่ยวจะไม่ได้กล่าวถึงเหตุการณ์เหล่านี้ แต่เขาก็รู้ทุกอย่าง

หลังอาหารเช้า.

ดงซูบิน พบกล่องสำหรับเก็บงานเขียน

เสี่ยวหลานเดินไปด้วยรอยยิ้ม “เหอ…ปู่เริ่มชอบคุณแล้ว คุณทำยังไงให้ปู่เปลี่ยนทัศนคติ”

"ฮะ?" ดงซูบินตอบ “ผู้อาวุโสเสี่ยวก็เขียนให้พวกคุณทุกคนด้วย”

เสี่ยวหลานส่ายหัว “มันจะเหมือนกันได้ยังไง? คุณไม่เห็นเขาเซ็นชื่อในงานเขียนหรือไม่”

ดงซูบิน รู้สึกงงงวย

“งานเขียนของปู่ของฉันไม่ได้ถูกแจกจ่ายให้ง่ายๆ เขาเป็นอดีตเลขาธิการพรรคและคุณควรรู้มูลค่าของงานเขียนชิ้นนี้ นอกจากนี้เขายังเซ็นชื่อของเขาที่ด้านล่าง ฉันไม่เคยเห็นปู่ของฉันเซ็นงานเขียนของเขาเลยในชีวิตของฉัน แม้แต่พ่อกับลุงก็ไม่มีเกียรติขนาดนี้นับประสาอะไรกับเรา” เสี่ยวหลานหัวเราะ “ฉันจะไม่แสดงความคิดเห็นว่าการประดิษฐ์ตัวอักษรของปู่ของฉันดีแค่ไหน แต่งานเขียนชิ้นนี้มีความสำคัญมาก มันอาจจะเป็นเครื่องรางของขลังที่จะช่วยชีวิตคุณได้ในอนาคต”

ดงซูบินกระพริบตา “เครื่องรางของขลัง…”

เสี่ยวหลาน หัวเราะ “ฉันไม่รู้ว่าทำไมปู่ของฉันถึงพูดแบบนี้กับคุณ แต่ฉันบอกได้เลยว่าเขาชอบคุณแล้ว”

มือของ ดงซูบิน สั่นและรู้สึกว่ากระดาษหนักขึ้น

“มีจิตสำนึกที่ชัดเจน…” เสี่ยวหลานหัวเราะและพยักหน้า “นี่คือสไตล์ของคุณ”

ดงซูบินยิ้มเจื่อน “ผมไม่มีค่าพอและผมพูดไปเพราะเมื่อคืนผมเมา จะมีสักกี่คนในโลกนี้ที่มีจิตสำนึกที่ชัดเจน? ผมรู้สึกว่าผมเป็นหนี้คุณมากมายเหลือเงิน”

เสี่ยวหลานมองไปที่ ดงซูบิน และพูดว่า “เก็บข้าวของของคุณและเตรียมพร้อมที่จะออกเดินทาง เราต้องแจ้งให้ปู่ทราบว่าพวกเรากำลังจะกลับแล้ว”

"ตกลง."

สวนหลังบ้านของคฤหาสน์

ผู้อาวุโสเสี่ยวและ เสี่ยวรันกำลังเล่นหมากรุกส่วน เสี่ยวจิงและ เสี่ยวหาวนั่งอยู่ข้างๆในฐานะผู้ชม

“พี่ชายพี่ควรเดินตัวนั้น พี่ควรย้ายตรงนั้นไปตรงนั้น…อา…ทำไมย้ายตัวนั้นล่ะ? พี่คิดอะไรอยู่? ไม่…ไม่…พี่ควรย้ายช้าง!” เสี่ยวหาวตะโกน

เสี่ยวจินหัวเราะและดุ เสี่ยวหาว“สุภาพบุรุษที่แท้จริงควรเงียบเมื่อเรามานั้งดูหมากรุก”

เสี่ยวรันหัวเราะ “ถ้าฉันฟังนายฉันจะแพ้เร็วขึ้นสิ”

เสี่ยวหลานจับมือ ดงซูบิน ขณะที่พวกเขาเดินไป “ปู่เราจะกลับกันแล้ว  หนูยังมีงานที่มณฑลที่ต้องจัดการเดียวเราจะกลับมาเยี่ยมปู่ใหม่ค่ะ”

ผู้อาวุโสเสี่ยวหันไปหา เสี่ยวหลาย “ยังจะกลับมาเยี่ยมอีกหรอ! ฮึ่ม! คุณให้ความสงบสุขกับฉันไม่ได้หรือ”

เสี่ยวรันและ เสี่ยวจิน รู้ว่าปู่ของพวกเขาไม่ได้หมายถึงสิ่งที่เขาพูด เมื่อ เสี่ยวรัน ก็คิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในหยานไท่ในเหตุการณ์ การช่วยเสี่ยวหลานจากเหตุลักพาตัว ปู่ของพวกเขาก็โกรธมาก เขาเกือบจะยิงคณะกรรมการพรรคของเมืองเฟิงโจว  ปู่ของพวกเขานอนไม่หลับสองสามวันหลังจากเหตุการณ์นั้นและถึงกับตะโกนเรียกชื่อ เสี่ยวหลาน ในยามหลับ ทุกคนในตระกูลเสี่ยว รู้เรื่องนี้

หลังจากกล่าวคำอำลากับผู้อาวุโสเสี่ยวแล้ว ดงซูบิน และ เสี่ยวหลาน ก็พร้อมที่จะจากไป

"เดี๋ยวก่อน." ผู้อาวุโสเสี่ยวหยุดพวกเขาอย่างกะทันหันและพูดอะไรบางอย่างกับผู้ช่วยของเขา

ผู้ช่วยเหลือกลับไปที่คฤหาสน์ทันทีเพื่อเอาอะไรบางอย่าง

ดงซูบิน และ เสี่ยวหลานไม่เข้าใจว่าทำไมผู้อาวุโสเสี่ยวจึงหยุดพวกเขาและ เสี่ยวหาว, เสี่ยวรันและ เสี่ยวจิง มองดูพวกเขาอย่างอยากรู้อยากเห็น

ผู้ช่วยกลับมาจากคฤหาสน์พร้อมกระดาษม้วนหนึ่ง มันควรจะเป็นการประดิษฐ์ตัวอักษรและมีกรอบ ผู้อาวุโสเสี่ยวโบกมือให้ผู้ช่วยแสดง ดงซูบิน และ เสี่ยวหลาน

'การแข่งขันที่สร้างขึ้นในสวรรค์'

นี่คือสี่คำที่เขียนไว้!

ผู้อาวุโสเสี่ยวลูบเคราของเขา “นี่สำหรับทั้งสองคน นำติดตัวไปด้วย”

ดงซูบิน ตะลึง

เสี่ยวรันและ เสี่ยวจินมองหน้ากันด้วยความตกใจ แม้ว่า ดงซูบิน จะเป็นแฟนของ เสี่ยวหลาน แต่เขาก็ไม่ได้รับการอนุมัติจากตระกูลเสี่ยว ใด ๆ แต่ด้วยการประดิษฐ์ตัวอักษรนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไป 'การแข่งขันที่สร้างขึ้นในสวรรค์' หมายถึงผู้อาวุโสเสี่ยวได้ให้ความเห็นชอบกับ ดงซูบิน และพร้อมที่จะยอมรับเขาเป็นหลานเขยของเขา!

ผู้อาวุโสเสี่ยวเป็นหัวหน้าตระกูลและเขาเป็นตัวแทนของทั้งตระกูล!

กล่าวอีกนัยหนึ่งถือว่าเป็นการหมั้น!

เสี่ยวรันยิ้มและกล่าวว่า “ยินดีด้วย”

เสี่ยวหาวก็เริ่มส่งเสียงเชียร์

ดงซูบิน ฟื้นคืนสติและกล่าวขอบคุณผู้อาวุโสเสี่ยวอย่างรวดเร็ว

เสี่ยวหลานหัวเราะและเก็บงานเขียนไว้ “ขอบคุณปู่ ปู่เตรียมสิ่งนี้ก่อนที่ฉันจะมาหรือไม่? ฮ่าฮ่า…ทำไมปู่ถึงเก็บมันไว้จนถึงตอนนี้?”

ผู้อาวุโสเสี่ยวทำให้ เสี่ยวหลานจ้องมองด้วยความโกรธ “เก็บข้าวของของหลานแล้วรีบออกไป ในที่สุดปู่ก็จะได้อยู่อย่างสงบๆสักที”

“ฮ่าฮ่า…หนูอาจจะกลับไปเยี่ยมปู่ได้ตลอดเวลา” เสี่ยวหลานหัวเราะ "ไปกันเถอะ."

เมื่อผู้อาวุโสเสี่ยวมอบตัวละครสี่ตัวนี้ให้ ดงซูบิน และ เสี่ยวหลานทัศนคติของ เสี่ยวจิง ที่มีต่อ ดงซูบิน ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน “พี่สะใภ้ดูแล” ตอนนี้เธอกล่าวกับ ดงซูบิน ในฐานะพี่เขย

เสี่ยวรันตะโกน “พี่เขยคุณต้องสอนผมบ้างในครั้งต่อไปที่เราพบกัน โอ้…เพื่อนร่วมชั้นของผมต้องการลายเซ็นของคุณ เซ็นลายเซ็นให้ผมก่อนกลับด้วยนะ!”