บทที่ 355

ชาวยุทธ์จำนวนมากออกมามองการปะทะระหว่างทังจือเทียงและชายหนุ่มนามเนี่ยฟง ด้านข้างมีคนของทังจือเทียงกำชับดาบในมือยืนล้อมพวกหลิวหยูฟาง หลิวเสี่ยวหลิน เทียนซินหยาง เทียนซินซาน ชิงเสี้ยวและหยวนอันหลงเอาไว้ ทังจือเทียงขมวดคิ้วเกือบสองเค่อเขาหาได้จับกุมชายหนุ่มด้านหน้าได้ ตูม เขาระเบิดพลังปราณหมายกดดันแต่ก็ไม่สามารถทำสิ่งใดได้ เนี่ยฟงหรี่ตามองพวกของหลิวหยูฟางทันใดนั้นเขาก็ต้องก้มหลบดาบที่ฟาดฟันเข้ามา เสียงสะบัดมือดังแว่วมีดสั้นสีดำปรากฏอยู่ในมือขวายกต้านรับดาบที่ฟันเข้ามาทางซ้ายมือ เคร้ง ต่างฝ่ายต่างไม่มีผู้ใดยอมใครแผ่ลมปราณเข้ากดดันพื้นดินใต้เท้าเริ่มแตกออกเป็นใยแมงมุม ชาวยุทธ์ที่อยู่ใกล้เริ่มพากันหลบออกมา ขณะเดียวกันด้านบนท้องฟ้าหลังก้อนเมฆสือตี้จงปรากฏกายยืนบนหลังค้างคาวแสยะยิ้มจ้องมองการต่อสู้ เสียงสะบัดมือดังแว่วทวนเหล็กปรากฏขึ้นมาในมือขวา ชั่วน้ำเดือดเขาก็ซัดทวนเหล็กไปยังจุดที่หลิวหยูฟางยืนอยู่

เนี่ยฟงที่แผ่ลมปราณอยู่ตลอดเวลาทันทีที่ทวนเหล็กพุ่งเข้ามาในระยะเขาก็ซัดมีดสั้นสีดำในมือขวาออกไป มีดสั้นพุ่งเข้าปะทะทวนเหล็ก เคร้ง ทวนเหล็กและมีดสั้นกระเด็นร่วงลงพื้น ทังจือเทียนแสยะยิ้มฟาดฟันดาบในมือ เปรี้ยง เขาถึงกับตื่นตกใจมีบางอย่างมาสกัดกั้นด้านหน้า เกราะสายฟ้าปรากฏออกมาต้านรับคมดาบประกายสายฟ้าพุ่งโจมตีทังจือเทียนรีบปล่อยมือขวาถีบเท้าพุ่งถอย สายฟ้าเส้นใหญ่พุ่งออกมาจากเกราะสายฟ้ารัดแขนขวาเอาไว้อย่างรวดเร็ว ความเจ็บปวดส่งผ่านไปยังสมอง เนี่ยฟงถีบเท้าซ้ายเข้าประชิดประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากมือขวา ทังจือเทียนตื่นตกใจตะโกนออกมาเสียงดัง

“หากเจ้าลงมือข้าจะสังหารเพื่อนของเจ้า”

เนี่ยฟงหาได้สนใจต่อยหมัดขวาออกไปที่ปลายคาง เปรี้ยง เสียงกระดูกแตกดังลั่นใบหน้าสะบัดเลือดสีแดงพุ่งกระฉูด กระหน่ำต่อยหมัดซ้ายออกไป เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ทังจือเทียนเจ็บปวดบริเวณหน้าท้องไม่น้อย เขาก้มลงหยิบดาบที่ร่วงขึ้นมาประกายสายฟ้าพุ่งออกมาไม่ถึงสองลมหายใจเขาฟาดฟันดาบในมือออกไปบนท้องฟ้า ปราณดาบสีฟ้าพุ่งทะยานหายไปในก้อนเมฆ สือตี้จงรีบสะบัดมือขวากำชับทวนเหล็กฟาดหวดต้านรับปราณดาบ เปรี้ยง แรงปะทะพัดพาก้อนเมฆจางหายชาวยุทธ์มากมายต่างเงยหน้าขึ้นมองพบเห็นเป็นสือตี้จงยืนอยู่บนหลังค้างคาว เนี่ยฟงยกยิ้มชี้ดาบหักในมือชี้ไปที่สือตี้จง พร้อมกับเอ่ยวาจาออกมา สือตี้จงเมื่อเห็นเช่นนั้นเขารีบพุ่งหลบออกไปอย่างรวดเร็ว

“พี่ชายหยวนอันหลงรบกวนท่านค้นแหวนในมือหัวหน้าตระกูลทังทีขอรับ”

หยวนอันหลงกำลังจะขยับตัวคนของทังจือเทียนสามคนรีบพุ่งเข้าประชิด เนี่ยฟงใช้ทักษะจิตสังหารแห่งเทพมังกรไปที่คนทั้งสามยืนนิ่งค้างอยู่ที่เดิม ส่วนคนที่เหลือเมื่อเห็นเช่นนั้นหาได้มีผู้ใดขยับตัว หยวนอันหลงก้าวเดินเข้ามาปลดแหวนในมือขวาออกมา เขาโคจรลมปราณไปในแหวนพร้อมกับสะบัดมือสิ่งของทั้งหมดภายในแหวนปรากฏออกมาเกลื่อนพื้น

“รบกวนพี่ชายหยวนอันหลงตรวจสอบว่ามีสิ่งใดเกี่ยวข้องกับพรรคสุขาวดีหรือไม่ขอรับ”

เนี่ยฟงเดินเข้าไปยังจุดที่ทังจือเทียนนั่งอยู่ พร้อมกับก้มลงกระซิบข้างๆหู

“ข้าอยากรู้นักว่าท่านจะมีคำแก้ตัวออกมาอย่างไร”

ทันใดนั้นเองเนี่ยฟงถึงกับขมวดคิ้ว

“ไอ้หนูมีเผ่าเทพองค์หนึ่งมาที่นี่”

เนี่ยฟงรีบหันไปมองหลิวหยูฟาง

“ผู้อาวุโสหลิวหยูฟางขอรับที่นี่ไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว มีเผ่าเทพกำลังมาที่นี่พวกท่านรีบหนีก่อน”

เนี่ยฟงหันไปมองหยวนอันหลงที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมกับจดหมายหนึ่งฉบับ

“พี่ชายหยวนอันหลงรีบหลบหนีเร็วเข้าเถอะ ไม่จำเป็นจะต้องเปิดโปงสิ่งใดแล้ว”

หยวนอันหลงขมวดคิ้ว เนี่ยฟงก็ตะโกนออกมาเสียงดังลั่น

“เผ่าเทพกำลังมาที่นี่ พวกท่านทั้งหมดรีบหนีเถอะ”

มีหลายคนที่หาได้สนใจยืนมองอยู่บนกำแพง แต่ก็มีหลายคนเริ่มเห็นพวกหลิวหยูฟางหลบหนีออกไปทางฝั่งขวาของเมืองแล้ว

“เจ้าจะปะทะกับเผ่าเทพอย่างนั้นรึไอ้หนู”

“รอดูท่าทีไปก่อนขอรับ”

เนี่ยฟงแอบสร้างวงอักขระศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ใต้เท้าทับซ่อนกันสี่วง เขายืนสงบนิ่งโคจรลมปราณเพื่อรอเวลา ชั่วน้ำเดือดแรงกดดันมหาศาลกดทับลงมาจากท้องฟ้า เขาเงยหน้ามองพบเห็นชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งใบหน้ามีบาดแผลสวมชุดสีฟ้าจ้องมองลงมาด้านล่าง ผู้คนจำนวนมากหลายคนที่ไม่ทันหลบหนีถูกแรงกดทับกระอักเลือดคุกเข่าอยู่บนพื้น เนี่ยฟงขมวดคิ้วถีบเท้าขวาพุ่งเหยียบเกราะสายฟ้าทะยานขึ้นบนท้องฟ้า ชายฉกรรจ์ยกยิ้มสะบัดมือกำชับดาบในมือฟาดฟันออกมา ปราณดาบสีทองพุ่งเข้าหาชายหนุ่ม เปรี้ยง เกราะสายฟ้าสามอันปรากฏออกมาต้านรับ เปรี้ยง ชายฉกรรจ์แสยะยิ้มไม่ถึงครึ่งลมหายใจเขาถึงกับตื่นตกใจ เนี่ยฟงพุ่งเข้าประชิดซัดมือขวากระแทกไปที่ข้อมือขวา รอยสักสว่างวาบเขาต่อยหมัดซ้ายไปที่หน้าท้อง เปรี้ยง ม่านพลังสีทองถูกทำลายลงชายฉกรรจ์พุ่งลงปะทะพื้นดินเสียงดังสนั่น ตูม ผู้คนที่เหลือตอนนี้เริ่มขยับตัวได้แล้วพากันหลบหนีออกมา เนี่ยฟงถีบเท้าพุ่งติดตามคว้าดาบที่ร่วงฟาดฟันไปยังจุดที่ชายฉกรรจ์ร่วงลงมา ปราณดาบสีฟ้าหกเล่มพุ่งเข้าปะทะติดตาม เปรี้ยง เปรี้ยง

เสียงหัวเราะดังลั่นมาจากด้านล่าง พื้นดินสั่นสะเทือนปราณสีท้องสว่างวาบมองเห็นได้ชัดเจนท่ามกลางกลุ่มควัน ชายฉกรรจ์ก้าวเดินออกมาอย่างช้าๆเกราะสีทองห่อหุ้มประดุจนักรบในมือถือหอกติดใบมีดขนาดใหญ่จ้องมองชายหนุ่มด้านหน้าอย่างไม่วางตา เขาหาได้กล่าวสิ่งใดเพียงยกยิ้มถือหอกในมือตั้งท่า ไม่ถึงครึ่งลมหายใจเนี่ยฟงต้องถีบเท้าพุ่งหลบไปทางขวา ปราณหอกสีทองพุ่งผ่านลำตัวปะทะกำแพงเมืองด้านหลัง เปรี้ยง กำแพงที่มีวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ประทับอยู่ถึงกับเป็นรูโหว่ เนี่ยฟงถึงกับตื่นตกใจเสื้อที่สวมใส่ฉีกขาดเขาถีบเท้าพุ่งหลบปราณหอกสีทองอีกครั้ง เปรี้ยง ปราณหอกปะทะพื้นดินจนเป็นหลุมลึก เนี่ยฟงพุ่งทะยานหลบไปมาหลายสิบลมหายใจเขาสะบัดมือขวาเก็บดาบในมือพุ่งไปคว้าทวนเหล็กที่ส่อตี้จงซัดลงมาหลังจากนั้นเขาก็ตีลังกาหลังหมุนตัวทั้งท่าถือทวนเหล็กในมือ

เปรี้ยง เสียงปลายหอกและทวนปะทะกันเสียงดังลั่นชายฉกรรจ์ถึงกับขมวดคิ้วตื่นตกใจที่หอกในมือถูกสกัด เนี่ยฟงมือทั้งสองสั่นสะท้านจากแรงปะทะ ต่างฝ่ายต่างโคจรลมปราณแผ่เข้ากดดันอีกฝ่าย เนี่ยฟงแสยะยิ้มกระทืบเท้าขวาลงพื้นดิน เปรี้ยง วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏออกมาแรงกดดันมหาศาลแผ่ขึ้นมาจากพื้นดินสายฟ้าสองเส้นรัดมาทั้งสองข้างของชายฉกรรจ์เอาไว้ วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏขึ้นมาหมุนวนรอบกายชายฉกรรจ์ไม่นานมันก็พุ่งหายเข้าไปในจุดตันเถียน เนี่ยฟงสะบัดมือขวาปัดปลายหอกกระเด็นออกไป พร้อมกับเร่งโคจรลมปราณไปที่ทวนจ้วงแทงออกไป ปลายทวนพุ่งเข้าปะทะเกราะสีทอง เปรี้ยง เกราะสีทองถูกทำลายลงทวนเหล็กในมือถึงกับหักสะบั้นร่วงลงพื้น

“เจ้าเป็นใครกันไอ้หนู”

“เป็นอย่างไรบ้างของขวัญที่ข้ามอบให้ พิษพวกนั้นข้าตั้งใจปรุงออกมาอย่างดี”

“พิษ พิษอันใด”

ทันใดนั้นเองชายฉกรรจ์เหมือนคิดสิ่งใดได้ตะโกนออกมาเสียงดังลั่น

“เป็น เป็นเจ้าเองหรือไอ้ลูกหมา”

เนี่ยฟงหาได้กล่าวสิ่งใดตอบเพียงยกยิ้มสะบัดมือขวากำชับดาบของชายฉกรรจ์ในมือแน่นก้าวเดินเข้าประชิดอย่างช้าๆ เขาค่อยๆแทงดาบในมือเข้าไปที่ท้องของชายฉกรรจ์ด้านหน้าอย่างช้าๆ เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผล

“พวกท่านคงคิดจะมาชิงดาบให้คุณชายอะไรนั้นอยู่สินะ ข้าจะบอกอะไรให้ ดาบดับอสูรอยู่ในมือสือตี้จงเขาจงใจปกปิดพวกท่านเพื่อครอบครองดาบเสียงเองและเป็นเขาเองที่สังหารเทพนามเก่อมู่ไป๋”

เนี่ยฟงดึงดาบออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับต่อยหมัดซ้ายไปที่ปลายคาง เปรี้ยง เสียงกระดูกแตกใบหน้าสะบัดร่วงลงไปนอนกับพื้น เนี่ยฟงแสยะยิ้มก้มลงไปปลดแหวนในมือออกมาหลังจากนั้นไม่นานก็ถีบเท้าพุ่งทะยานออกไป