ตอนที่ 46 ความมั่งคั่ง

เย่เฉินไม่สนใจการการแจ้งเตือนของระบบเขาเดินตรงไปยังเตียวหยู

เมื่อมองไปยังเตียวหยูที่ดูเด็ดเดี่ยว ดวงตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

มันทำให้หัวใจของเย่เฉินอบอุ่นเป็นอย่างมาก

เตียวหยูไม่ได้เป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง แต่เพื่อเย่เฉินแล้วเธอเต็มใจออกมาที่ทางเข้าหุบเขาเพื่อต่อต้านโจรที่อาจบุกมาได้ทุกเมื่อ

เพื่อเย่เฉินเธอเลือกที่จะไม่ห่วงชีวิตของตัวเอง

แม้ว่าอาจเป็นเพราะความภักดีของเธอ แต่ความอ่อนโยนในดวงตาของเธอที่มองมายังเขาไม่สามารถหลอกลวงเย่เฉินได้

เย่เฉินพยายามทำให้อารมณ์ของเธอสงบลง

จากนั้นโอบกอดเตียวหยูเขามาในอ้อมแขนและกระซิบเบาๆ: "การที่ข้าได้พบกับเจ้า มันเป็นโชคดีที่สุดในชีวิตของข้า"

เมื่อเตียวหยูได้ยินคำพูดของเย่เฉิน ใบหน้าของเธอก็แดงระเรื่อ

แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเย่เฉินจะเป็นที่รู้กันดีในหมู่ชาวบ้านในหมู่บ้านหลุนฮุย แต่ที่นี้ก็มีชาวบ้านหลายคนกำลังมองอยู่

จะไม่ให้เตียวหยูเขินอายได้อย่างไร

"ทุกคนกลับไปทำงานกันเถอะ!" เตียวเหิงที่เห็นดังนั้นก็รีบตะโกนบอกคนอื่น ๆ

เป็นธรรมดาที่ชาวบ้านจะไม่กล้ารบกวนเย่เฉินและแยกย้ายกันไปทีละคน

ทหารที่กลับมาพร้อมกับเย่เฉินก็จากไปอย่างพร้อมเพรียง

ในไม่ช้าก็เหลือเพียง เย่เฉิน และ เตียวหยู ที่ถูกทิ้งไว้ที่ทางเข้าหุบเขา

“พี่ใหญ่บาดเจ็บหรือไม่” ทันใดนั้นเตียววหยูก็นึกอะไรบางอย่างได้และรีบเงยหน้าขึ้นถาม

"ข้าไม่เป็นไร มีเพียงไม่กี่คนในโลกนี้ที่จะทำร้ายข้าได้และในอนาคตก็จะมีน้อยลงเรื่อย ๆ และในที่สุดก็จะไม่มีใครทำร้ายข้าได้อีก" เย่เฉินลูบผมของเตียวหยูและพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม .

"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ถ้าไม่เช่นนั้น ถ้าท่านเป็นอะไรไป ... " เตียวหยูที่ได้ยินแบบนั้นก็โล่งใจขึ้นมาทันที จากนั้นก็เข้าสู่อ้อมกอดของเย่เฉินอีกครั้ง

เย่เฉินกอดเตียวหยู รู้สึกเต็มไปด้วยอารมณ์เป็นครั้งคราว

หากไม่ใช่เพราะการเกิดใหม่เย่เฉินอาจคิดว่า เตียวหยู เป็นเพียงข้อมูลแทนที่จะมีความรู้สึกจริงๆ

ในความเป็นจริงแล้ว ในโลกนี้ไม่ได้ประกอบด้วยข้อมูล มันคือโลกแห่งความจริงอีกโลกหนึ่ง โลกแห่งความจริงที่มีเลือดเนื้อและวิญญาณ

ความคิดของเย่เฉินล่องลอยไปไกลและกอดเตียวหยูไว้ในอ้อมแขนโดยไม่ได้ตั้งใจ

หลังจากนั้นไม่นานเย่เฉินก็ค่อยๆฟื้นคืนสติ จากนั้นกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม:

"ในอนาคตอย่าทำอะไรโง่ๆอีก แม้ว่าจะไม่สามารถปกป้องหมู่บ้านหลุนฮุยได้ แต่เจ้าจะต้องไม่เป็นอะไร จำคำพูดของข้าไว้นี่ไม่ใช่การสนทนาแต่นี่เป็นคำสั่ง!"

เมื่อเตียวหยูได้ยินน้ำเสียงที่จริงจังของเย่เฉินเธอก็ผงะไปชั่วครู่ จากนั้นหัวใจของเธอก็อบอุ่นขึ้นและตอบกลับอย่างแผ่วเบา

เธอรู้อยู่แล้วว่าเย่เฉินต้องการดูแลเธอและห่วงใยเธอ

รสชาติแห่งความสุขไหลอยู่ในใจของเตียวหยูอย่างต่อเนื่อง

เมื่อเย่เฉินได้ยินคำสัญญาของเตียวหยูเขาก็โล่งใจในทันที จากนั้นเขาก็กอดเตียวหยูและนั่งลงที่ริมลำธารสายเล็ก

ในตอนนี้เย่เฉินแค่อยากจะกอดเตียวหยูอยู่เงียบๆ

เนื่องจากเขาเหนื่อยมาหลายวัน แต่ยังเป็นเพราะต้องการดื่มด่ำกับช่วงเวลาพักผ่อนที่หายากนี้

เมื่อมองไปที่ธารน้ำที่ไหลเอื่อยๆ มองดูสายน้ำยามอาทิตย์ตกหัวใจของเย่เฉินรู้สึกสงบเป็นพิเศษ

เวลาผ่านไปเล็กน้อย เมื่อแสงตะวันค่อยๆหายลับขอบฟ้าไป เย่เฉินระบายลมหายใจออกมา และพูดเบา ๆ :

"กลับกันเถอะ"

"อืม ... " เตียวหยูตอบเบา ๆ

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยจากนั้นก็ลุกขึ้นและจูงมือเตียวหยูกลับไปยังหมู่บ้านหลุนฮุย

ในตอนนี้เย่เฉินก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ

ยิ่งไปกว่านั้นทันทีที่ระบบผานกู่ เปิดการแลกเปลี่ยนเงินในเกม ในเวลานั้นกองกำลังต่างจะก้าวหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว เย่เฉินไม่มีเวลาให้เสียไปมากนัก

เย่เฉิน: นายอำเภอระดับสาม

ฉายา: เทพหอก (ลักษณะ: ใช้อาวุธหอกพลังโจมตี X2 ความแม่นยำ X2 ความเข้าใจ +100) แม่ทัพระดับราชา

เลเวล: 95

ชื่อเสียง: 1.35 ล้าน (เพิ่มความน่าสนใจให้กับบุคคลสำคัญทางประวัติศาสตร์)

บุญบารมี: 890,000

พละกำลัง: 92

รากฐานกระดูก: 88

พลังวิญญาณ: 100

โชคชะตา: ซ่อนอยู่

เทคนิค: 9 โคจรศักสิทธิ์(โกลาหล), เทพอัสนีบาต(โกลาหล)

ทักษะ: เทคนิคหอกพื้นฐาน (ระดับพระเจ้า)

อุปกรณ์: หอกสังหาร (ส่วนที่เหลือ) (สมบัติต้นกำเนิด), เกราะเมฆดำ (ระดับ ซวน, จริง)

เงิน: 18.62 ล้านทอง

ไอเทม: ทักษะทลายภูผา (ราชา, จริง), หอกสายฟ้า (ซวน, จริง), ไข่มุกราตรี (ขั้นสุด) X36, ไข่มุกราตรี(ขั้นสมบูรณ์แบบ) X1, หอนกสัมฤทธิ์ (แบบแปลอน, ระดับ SSS ), ดอกฮั่วหยาง X1, อัญมณี 100 กล่อง, กองพันทหารม้า(แบบแปลน) X1, กองพันทหารม้าหนัก (แบบแปลน) X1, สนามโรงเรียน X1, เกราะหมิงกวง (แบบแปลน) X1, ปืนเหล็ก (แบบแปลน) X1, ธนูเขาสัตว์ (แบบแปลน) X1, ห้องลับ (แบบแปลน) X1, ยุ้งฉาก (แบบแปลน) X1, เหล้าซาวซิงเจียพาน (สูตรอาหาร) X1

หลังจากกลับมายังหมู่บ้านหลุนฮุย เย่เฉินเรียกรองหัวหน้าหมู่บ้านเตียวเหิงมาพบทันทีและได้มอบแบบแปลนทั้งหมดที่ได้จากค่ายโจรให้กับเตียวเหิง ยกเว้นหอนกสัมฤทธิ์

และทรัพยากรจำนวนมากที่ยึดมาได้ก็มอบให้เตียวเหิงไปจัดการ

ทรัพยากรจำนวนมากสูตรการสร้างสูตรอาหารแบบแปลนต่างๆและเงินอีกมากมายนำความมั่งคั่งไร้ขีดจำกัดมาสู่หมู่บ้านหลุนฮุย

คนอื่น ๆ ยังคงใช้อาวุธไม้ที่ยังไม่มีระดับ แต่หมู่บ้านหลุนฮุยสามารถสร้างชุดเกราะอาวุธระดับเงินได้ด้วยตัวเองแล้ว

คนอื่น ๆ ยังไม่รู้ว่าผลิตภัณฑ์พิเศษคืออะไรแต่หมู่บ้านหลุนฮุยมีเหล้าชื่อดังหนึ่งในสิบอันดับแรกคือเหล้าซาวซิงเจียพาน

เย่เฉินไม่ได้ออกจากเกมส์มานานแล้ว หากเขาไม่ได้ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งผู้บัญชาการทหาร ร่างกายของเขาคงจะไม่ไหว เย่เฉินคงจะออฟไลน์ไปนานแล้ว

หลังจากพูดคุยกับเตียวเหิงจบแล้ว เย่เฉินก็กลับไปที่คฤหาสน์หัวหน้าหมู่บ้านจากนั้นก็เลือกที่จะออกจากเกมส์ไป

ใครจะรู้ว่าทันทีที่เขาออกจากเกมเขาก็ได้ยินเสียง "แคร๊ก แคร๊ก"