สุดยอดนักสืบในโลกแห่งจินตนาการ (SDFW)-ตอนที่ 48
ตอนที่ 48 น้องสาวสองคน, แฟนสองคน และของขวัญ
หลังจากการนั่งรถบัสตลอดทั้งจากขอบชายแดน ในที่สุดลุคก็ลงรถที่สถานีใกล้ๆ บ้าน และจากนั้นเขาเลือกที่จะเดินกลับบ้านต่อแบบไม่ได้รีบร้อนนักอะไรมากนัก
หลังจากที่ลุคเดินไปตามทางเท้าไม่นานนัก ก็มีเสียงไซเรนของรถตำรวจดังมาจากด้านหลังแล้วมาจอดเทียบข้างลุค ลุคหันไปมองแล้วก็พบเซลิน่ากำลังยิ้มอยู่ภายในรถ เธอพูด “ว่าไงจ๊ะพ่อรูปหล่อ ให้เจ้ไปส่งไหมจ๊ะ?”
“โอ้ ขอบคุณพระเจ้าที่ดลบันดาลนางฟ้าแสนสวยผู้แสนใจดีมาให้กับผมในเวลานี้” ลุคพูดเสร็จเขาก็เดินไปเก็บกระเป๋าเดินทางของเขาไว้ที่ท้ายรถที่หลังรถก่อนที่จะเปิดประตูขึ้นไปนั่งด้านข้างๆ คนขับ
“ทำไมนายกลับมาเร็วจัง?” เซลิน่าถาม ในขณะที่กำลังขับรถ
“เป้าหมายในการเที่ยวครั้งนี้คือการผ่อนคลายความเครียดหนะ ที่กลับมาเนี้ยย่อมเป็นเพราะบรรลุเป้าหมายแล้ว อันที่จริงที่กลับมาไวเพราะคิดถึงคุณนี่แหล่ะ เลยว่ากลับมาช่วยคุณทำงานเร็วๆ ดีกว่า” ลุคตอบ
“จ้า จ้า ว่าแต่ว่านายพอจะว่างไหม พอดีแม่ของฉันอยากชวนนายไปกินข้าวที่บ้าน” เซลิน่าถาม
“สำหรับโอกาสอะไรหละ ??” ลุคถามพร้อมทำหน้าตาสงสัยเล็กน้อย อย่างไรก็ตามลุคก็เคยไปกินข้าวที่บ้านของเซลิน่ามาก่อนแต่ปกติแล้วมันก็จะมีเหตุกาณ์สำคัญๆ หรือเป็นเทศกาลบางอย่าง
“เธอต้องการที่จะเลี้ยงตอบแทนสำหรับการจัดการแก๊งคาร์ลอสที่บุกมาในคืนนั้น” เซลิน่าตอบกลับ
ลุคยังคงสงสัยในคำตอบเล็กน้อย “ถ้าด้วยเหตุผลนั้นแม่คุณควรที่จะชวนโรเบิร์ตไปมากกว่าหรือเปล่า?” แค่โรเบิร์ตคนเดียวก็จัดการศัตรูไปเกือบครึ่งของทั้งหมดที่บุกเข้ามา
เซลิน่าตอบ “แม่ฉันได้ชวนโรเบิร์ตไปเรียบร้อยแล้วเมื่อสอง สามวันก่อน และแม่ก็ชวนนายในครั้งนี้” เพราะอย่างไรก็ตามทุกคนก็รับรู้โดยทั่วกันว่าลุคได้จัดการกับศัตรูไปไม่ได้น้อยกว่าโรเบิร์ตเท่าไรนัก 13 ศพในคืนนั้นเป็นผลงานของลุคทั้งหมด
“โอเค... เมื่อไรหละ?” ลุคถาม
“ก็ถ้านายรู้สึกดีขึ้นแล้วหลังจากที่กลับมาจากไปพักร้อนมาแล้ว ถ้าเป็นไปได้ก็คืนนี้เลย”
ลุคย่อมไม่มีปัญหากับการไปที่บ้านของเซลิน่าอยู่แล้วในคืนนี้ เพราะว่าหลังจากที่ลุคจัดการกับพวกคาร์ลอสทั้งแก๊งแล้ว เขาก็ไม่ได้มีความกังวลใจอะไรใดๆ หลงเหลืออยู่อีกแล้วในตอนนี้
หลังจากที่เซลิน่าขับรถมาถึงสนามหน้าบ้านของลุค ลุคก็เปิดประตูและเดินเข้าไปในบ้าน ลุคก็พบกับแคทเธอรีนและโจเซฟที่อยู่ภายในบ้านหลังจากที่ไปหลบภัยในบ้านของญาติของโรเบิร์ต
เมื่อโจเซฟเห็นลุค เขาก็วางสีที่กำลังระบายเล่นลงและวิ่งไปหาลุคอย่างรวดเร็ว “ลุคค ซื้ออะไรมาฝากบ้าง” โจเซฟถามด้วยความคาดหวังและสายตาเป็นประกาย
ลุครู้สึกช็อคและเงียบไปซักพักหนึ่ง เนื่องจากลุคคิดถึงแต่การเตรียมตัวและจัดการเรื่องราวต่างๆ ที่เม็กซิโก ดังนั้นลุคจึงลืมของฝากไปซะสนิทเลย
ลุคส่ายหน้าให้กับโจเซฟ “ไม่มีของอะไรน่าสนใจเลย ดังนั้นก็เลย....”
ลุคจะเอาอะไรกลับมาจากพวกแก๊งคาร์ลอส ยาไอซ์? โคเคน? หรือ ปืนกันหละ และแน่นอนว่าลุคก็คงไม่สามารถให้เงินเป็นปึกๆ กับโจเซฟได้ ใช่ไหมหล่ะ?
โจเซฟเลิกสนใจลุคในทันที พร้อมกับเดินกลับเข้าไปในบ้านและทิ้งให้ลุคยืนอยู่ที่หน้าบ้านคนเดียว
ลุครีบคว้าไปที่ไหล่ของโจเซฟทันที “แม่ของเซลิน่ากำลังชวนฉันไปกินอาหารที่บ้านของเธอวันนี้ สนใจจะไปด้วยกันไหม?”
โจเซฟก็ผิดหวังยิ่งกว่าเดิม “อะไรกันไปดินเนอร์ที่บ้านของเซลิน่าไม่เห็นมีไรพิเศษเลย? ทีบ้านเราก็มีแคทเทอรีนก็เตรียมอาหารไว้เหมือนกันนะ’
ลุคยิ้มพร้อมก้มไปกระซิบข้างหูโจเซฟ “เซลิน่ามีน้องสาวอยู่ 2 คน คนพี่อายุ 10ขวบ และอีกคน 6ขอบ และแน่นอนว่าทั้งสองน่ารักเหมือนเซลิน่าเลยนะ แน่ใจนะว่าจะไม่ไปด้วยกัน?” หลังจากกระซิบเสร็จลุคก็ตบไปที่บ่าของโจเซฟสองสามครั้ง
โจเซฟมองไปที่ลุคอย่างดูถูก “แค่นี้อ่ะนะ นี่พี่คิดว่าผมยังไม่มีแฟนหรอ? จัสมิน กับ นาสเทีย ชวนผมไปกินขนมด้วยทุกวัน”
ลุครู้สึกหมดคำพูดกับคำตอบของโจเซฟ แต่เขาก็ยังคงพยายามยื่นข้อเสนอเพิ่มเติม “โอเคพ่อรูปหล่อ แต่ถ้าไปที่บ้านของเซลิน่าอย่างน้อยก็จะมีไอซ์ครีม และเดี๋ยวพี่จะซื้อลูกรักบี้ที่นายอยากได้ให้ด้วยนะ”
“ถ้างั้นไปก็ได้” โจเซฟตอบกลับ
“เยี่ยม” ลุคยิ้มพร้อมกับใช้มือยีหัวโจเซฟซักพักก่อนที่จะพูดเสริมว่า “โอเคงั้นนายไปเก็บของเล่นที่เล่นเข้ากล่องนะ เดี๋ยวพี่ไปบอกแคธเทอรีนแปปนึง”
โจเซฟกลับไปวาดภาพของเขาอย่างมีความสุข ส่วนลุคเดินไปที่ห้องครัวเพื่อที่จะบอกเรื่องนี้กับแคทเธอรีนที่กำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมวัตถุดิบสำหรับอาหารเย็นวันนี้
หลังจากที่ได้ยินเรื่องที่ลุคจะไปกินข้าวที่บ้านเซลิน่าและพาโจเซฟไปด้วย แคทเธอรีนก็ยิ้มและพยักหน้าพร้อมกับบอกว่า “อย่าดื่มมากจนเกินไปและกลับบ้านอย่าดึกมากนะ”
ลุคพยักหน้าตอบรับ โดยปกติแล้วเขาก็เป็นคนที่ไม่ชอบดื่มอยู่แล้วดังนั้นเรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาเลยแม้แต่นิดเดียว
เขาไม่เคยดื่มที่บ้าน แต่คงจะเป็นไปไม่ได้ที่จะปฏิเสธถ้าเป็นที่บ้านของเซลิน่า พวกเขามักจะไม่ได้สนใจมากนักว่าเด็กอายุต่ำกว่า 21 ไม่ควรดื่มแอลกอฮอล์
ลุคยกกระเป๋าของเขาเข้าไปเก็บไว้ในห้อง จากนั้นอาบน้ำด้วยความรวดเร็วและ ใส่เสื้อผ้าที่สะอาดสะอ้านเพื่อเตรียมตัวที่จะไปที่บ้านของเซลิน่าในค่ำคืนนี้
ในระหว่างการเดินทาง ลุคซื้อเค้กน่ารักๆ ที่ร้านขายขนมปัง และซื้อไอซ์ครีมให้กับโจเซฟด้วยอันหนึ่ง
แคทเธอรีนมักจะไม่อนุญาติให้โจเซฟกินไอซ์ครีมเนื่องจากระบบย่อยอาหารที่ไม่ค่อยจะดีนักของโจเซฟ
และด้วยเหตุนั้นลุคจึงซื้อไอซ์ครีมโคนที่เล็กที่สุดที่ทางร้านมีขาย และก่อนที่ลุคจะยื่นมันให้กับโจเซฟลุคก็กัดไปคำหนึ่งใหญ่ๆ ก่อนอีกต่างหากซึ่งมันก็ทำให้ไอซ์ครีมที่เหลือมีเพียงแค่ครึ่งเดียวจากขนาดเดิมเท่านั้น
โจเซฟรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก“อะไรของพี่เนี่ย นี่นะที่บอกว่าจะซื้อไอติมให้อะ? ซื้อโคนก็เล็กแถมพี่ยังกินไปเกือบครึ่งอีกแหน่ะ”
แต่โจเซฟก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรกับเรื่องนี้ได้นอกจากบ่นเล็กๆ น้อยๆ เพราะว่าปกติแล้วเขาไม่ได้รับอนุญาติให้กินไอซ์ครีมเลยนอกจากว่าจะได้รับอนุญาติจากแคทเธอรีน
หลังจากนั้นไม่กี่นาที พวกเขาก็ถึงที่ร้านของอุปกรณ์กีฬา ซึ่งโจเซฟก็รู้สึกดีขึ้น
ปกติแล้วโจเซฟอยากที่จะเล่นอเมริกันฟุตบอลมาโดยตลอด แต่โรเบิร์ตไม่เคยซื้ออุปกรณ์ให้เขาเลย
และยิ่งไปกว่านั้นถ้าโรเบิร์ตซื้อให้เขา แต่ก็คงซื้อเป็นของที่ไม่ได้ดีมากเท่ากับที่โจเซฟหวังไว้ ซึ่งถ้าโรเบิร์ตจะใช้หลายเงินร้อยดอลล่าห์ในการซื้อของพวกนั้นคงจะไม่มีทาง นอกจากจะเป็นอุปกณ์แต่งบ้านมากกว่าที่โรเบิร์ตจะยอมจ่าย
แต่สำหรับลุคแล้ว เขาไม่ได้สนใจที่จะประหยัดเงินมากเท่าไรนักในตอนนี้ และประกอบกับการที่ลุคยังเป็นคนโสดและค่าใช้จ่ายต่างๆ เขาก็ไม่ได้ใช้อะไรมากนัก ขนาดข้าวเขายังคงกินกับที่บ้านดังนั้น ดังนั้นลุคจึงไม่มีปัญหาเรื่องเงินในตอนนี้
ยิ่งไปกว่านั้นลุคยังคงได้เงินโบนัสจากการไปเที่ยวที่เม็กซิโกมาอีกด้วย
แต่อันที่จริงแล้ว ลุคยังต้องการที่จะทดสอบดูว่าถ้าเขาใช้เงินที่สกปรกมันจะส่งผลเสียใดๆ ต่อเขาหรือไม่
หลังจากที่เข้ามาภายในร้านค้า ลุคก็โบกมือทักทาย ริสท์ผู้เป็นเจ้าของร้าน ก่อนที่ที่จะเริ่มดูอุปกรณ์ที่วางอยู่บนชั้นวางต่างๆ ภายในร้าน และหยิบลูกบอลที่อยู่ใกล้กับลูกที่แพงสุดในร้าน
สำหรับลูกที่แพงที่สุด ลุคยังไม่ปัญญาที่จะซื้อมันได้ด้วยซ้ำในตอนนี้ มันคือบอลที่ใช้แข่งในลีค NFL ซึ่งเป็นลิมิเต็ดอิดิชั่น ราคาของมันสูงถึง 8,888.00 ดอลล่าห์
ถ้าลุคซื้อลูกรักบี้แพงๆ แบบนั้น เขากับโจเซฟคงโดนโรเบิร์ตด่าจนหูชาอย่างแน่นอน
สำหรับลูกรักบี้ที่วางอยู่ที่ตู้ด้านล่างมีราคาถูกกว่าเป็นอย่างมากมันลูกละเพียงแค่ 59 ดอลล่าห์เท่านั้น ซึ่งเป็นลูกบอลขนาดที่เหมาะกับขนาดตัวของโจเซฟในช่วงอายุนี้พอดี
หลังจากที่ได้ลูกบอลที่ต้องการมาโดยตลอด ในที่สุดโจเซฟก็อารมณ์ดีขึ้นมากและเริ่มยิ้มออกมาในที่สุด
เมื่อเทียบกับขนาดลูกบอลกับตัวโจเซฟแล้วโจเซฟไม่น่าจะสามารถโยนมันไปไกลๆ ได้เลย แต่อย่างไรก็ตามเขาก็ยังคงกอดมันไว้แน่นในตอนที่เดินออกจากร้าน
ลุคไม่ได้กังวลอะไร เขามองว่ามันก็เป็นแค่ของเล่นชิ้นใหญ่และมันก็เป็นเรื่องปกติที่เด็กจะถือของเล่นเดินไปเดินมา ลุคไม่ถึงไม่ได้ว่าอะไรและให้โจเซฟถือมันอย่างมีความสุข
หลังจากที่ออกจากร้าน พวกเขาก็ไปที่ออฟฟิสของบ๊อบและวานให้บ๊อบไปส่งที่บ้านของเซลิน่า
เมื่อบ๊อบได้ยินว่าลุคกำลังจะไปที่บ้านของเซลิน่าเพื่อกินข้าวเย็นในคืนนี้ เขาก็ยิ้มแปลกๆ ให้ลุค
ลุคขี้เกียจอธิบายให้กับบ็อบเข้าใจว่าระหว่างเขากับเซลิน่าไม่ได้มีอะไรกันเลย จึงปล่อยให้บ๊อบคิดอะไรไร้สาระของเขาไป
เมื่อพวกเขามาถึง ลุคและโจเซฟก็โบกมือลาบ๊อบ “บ๊ายบาย ลุงบ๊อบ” โจเซฟพูด
“ไม่เป็นไรๆ โชคดีนะทั้งสองคน” บ๊อบตอบกลับมาพร้อมกับยิ้มมีเลศนัยของเขา
และนั่นทำให้ลุคอดไม่ได้ที่จะขว้างลูกรักบี้ที่อยู่ในมือของโจเซฟพุ่งเข้าที่หน้าของบ๊อบ
ให้ตายสิจะล้อเล่นก็ให้มันน้อยๆ หน่อยโจเซฟเพิ่งจะสิบขวบ นี่คุณคิดว่าผมกับโจเซฟจะมาหม้อสาวรึไง
ลุคเดินเข้าไปหยิบลูกรักบี้คืนและเดินเข้าไปเคาะประตูบ้านของเซลิน่า
“นั่นใครคะ?” เด็กหญิงตัวน้อยถาม
“ทาเลีย นี่ลุคเองเปิดประตูให้หน่อย”
หลังจากที่ประตูถูกเปิดออก เด็กหญิงตัวน้อยที่หน้าตาสละสลวยคล้ายคลึงกับเซลิน่าก็เดินออกมาและทักทาย “โอ้! ลุคคุณมาแล้ว”
ลุคยิ้มและยื่นรองเท้ากีฬาเล็กๆ ให้กับเทียล่าที่เขาซื้อมาจากร้านขายอุปกรณ์เมื่อครู่ “ของขวัญ สำหรับนางฟ้าตัวน้อย”
“จริงหรอ?” ทาเลียรู้สึกดีใจมากซึ่งเธอแสดงออกด้วยรอยยิ้มและท่าทางของเธอ
.
.
.
.
.
B_R : ปุกาศ ปุกาศ !!!!!!!!!
ช่วงนี้จะช้าหน่อยนะครับผู้อ่านทั้งหลาย
แต่จะพยายามเร่งให้ได้อ่านกันไวๆ นะครับ
.
.
เรามีเพจแล้วน้าเข้าไป Follow กดถูกใจ พูดคุย ติดตามข่าวสารกันได้น้า ….
https://www.facebook.com/สุดยอดนักสืบในโลกแห่งจินตนาการ-SDFW-105519611538127