ส่วนอีกด้าน พวกผู้หญิงที่รอบๆนั้นต่างแสดงหน้าไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยินเนื่องจากในตอนนี้ใบหน้าของพวกเธอนั้นก็แดงระเรื่อขึ้นมาในขณะครุ่นคิดถึงอะไรบางอย่างที่มันลามก

“….”

ชิชิโอะนั้นเข้าใจดีว่าทุกคนที่อยู่ซากุระโซวนั้นมีแต่พวกแปลกประหลาดแต่เขาไม่คิดว่ามิซากิที่ขอร้องเขาเมื่อคืนจะทำเรื่องแบบนี้กับเขา เขาจึงขมวดคิ้วขึ้นมาทันทีเนื่องจากเขาตระหนักได้ว่าเขาไม่อาจจะเข้าใจในความคิดของผู้หญิงเลยจริงๆ

“มามาะ ชิชิโอะคุง!!! เรามาดำดิ่งสู่โลกแห่งกามกันเถอะ!!”

“….”

ชิชิโอะก็สูดหายใจเข้าลึกๆแล้วหันหน้าไปมองกลุ่มคนที่เดินผ่านไปผ่านมา

“ขอโทษด้วยนะครับ!!”

“….”

ทุกคนต่างรู้สึกตกตะลึงกับคำพูดของมิซากิและคิดว่าชิชิโอะนั้นเป็นพวกโรคจิตตัวพ่อ แต่ทันใดนั้นเมื่อพวกเขาได้ยนิคำพูดของชิชิโอะ พวกเขาก็หันไปมามองหน้าชิชิโอะที่จู่ๆขอโทษพวกเขาในทันที

“ผมต้องขอโทษสำหรับการกระทำของคนในหอพักซากุระโซวด้วยนะครับแต่คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ไม่ใช่คนประหลาดทั้งหมดหรอกนะครับ”ชิชิโอะก็แสดงใบหน้าเศร้าสร้อยและชี้ไปที่มิซากิที่อยู่บนชั้นสอง “พอดีว่าเมื่อตอนเธอยังเด็ด หัวเธอล้มกระแทกพื้นจนทำให้สมองของเธอมีปัญหาหน่ะครับ ผมหวังว่าทุกคนคงจะไม่ถือสาเธอนะครับ”

ใบหน้าอันหล่อเหลานั้นมีประโยชน์อย่างมกาเรพาะมันทำให้ทุกคนหันมาสนใจได้อย่างไงและในเวลาเดียวกันมันก็ทำให้ทุกคนเชื่อในตัวเขาได้ง่ายโดยเฉพาะเหล่าหญิงสาวตรงหน้าเขา

“งั้นหรอ….”

“ช่างเป็นเด็กสาวที่น่าเวทนาจริงๆเลยนะ….”

“ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยหล่ะก็ มาหาฉันที่บ้านได้เลยนะ เดี๋ยวพี่สาวคนนี้จะช่วยเธอเอง”

จากนั้นกลุ่มสาวๆไม่ว่าจะเป็นสาวน้อย สาวใหญ่ แม่บ้านต่างรู้สึกเสียใจกับชิชิโอะเพราะเขาต้องมาอาศัยอยู่พวกตัวประหลาดใจ

“ขอบคุณมากครับ ถ้าผมมีปัญหาจริงๆ ผมจะไปขอความช่วยเหลือครับผม”ชิชิโอะก็พูดออกมาด้วยรอยยิ้มอันสุภาพ และจากนั้นเขาก็ได้ไปพูดคุยกับกับกลุ่มสาวๆไม่ว่าจะเป็นพวกแม่บ้าน ภรรยามือใหม่หรือสาวๆหลายคนเพื่อแก้ไขความเข้าใจผิดที่เกิดขึ้นแต่เขาก็เลือกจะเมินพวกผู้ชายไปเพราะเขาไม่ได้สนใจผู้ชายพวกนี้เลยเนื่องจากเขานั้นรู้ดีว่าพวกผู้ชายนั้นไม่ใช่พวกซุบซิบนินทาและการไปคุยกับกลุ่มสาวๆนั้นทำให้เขารู้สึกดีกว่าเยอะเลย

“….”

ส่วนมิซากิที่อยู่อีกด้านนั้นก็อึ้งจนแข็งค้างไปเลยเนื่องจากเธอกลับถูกเข้าใจผิดว่าเป็นสาวสติไม่ได้และในตอนที่เธอกำลังจะพูดอะไรออกมาอีกครั้ง เธอกลับมองเห็นชิชิโอะหันมามองเธอด้วยรอยยิ้มอันสุภาพ อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นรอยยิ้มของเขา เธอกลับตัวสั่นขึ้นมาทันที จากนั้นแล้วเธอจึงรีบกลับเข้าไปซ่อนตัวในห้องทันที

สุดท้ายแล้วชิชิโอะก็สามารถรักษษชื่อเสียงของเขาไว้ได้และในขณะเดียวกัน เขาก็ตัดสินใจว่าจะไม่ช่วยมิซากิแล้ว

ในขณะที่ชิชิโอะกำลังพูดคุยอยู่กับเหล่าหญิงสาวนั้น เขาก็สงสัยว่าตัวละครหลักของเรื่องมันไปอยู่ใหนกัน

‘ถ้าจำไม่ผิด หมอนั่นน่าจะชื่อ คันดะ โซระตะหล่ะมั้ง?’

ถ้าหากตัวละครหลักหายไปหล่ะก็ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับนางเอกของเรื่องกัน

แม้ว่าชิชิโอะจอยู่ที่นี่มาได้สามวันแล้ว แต่เขาก็ยังไม่เห็นตัวละครหลักของเรื่องเลย เขาจึงสงสัยว่าตัวตนของเขานั้นทำให้พระเอกของเรื่องหายไปหรือเปล่า ถ้าหากว่าเป็นแบบนั้นจริง ก็ช่างมันเพราะหมอนั่นและเขานั้นก็เป็นคนแปลกหน้าต่อกันแถมเขาก็ไม่ชอบหมอนั่นด้วย

อย่างไรก็ตาม เขาก็ตระหนยักได้ว่าเขาจำเป็นต้องลบความคิดที่ว่าพวกคนเหล่านี้เป็นตัวละครจากเรื่องราวต่างๆออกไปและหันมาคิดแทนว่าพวกคนเหล่านี้เป็นมนุษย์จริงๆไม่ใช่ตัวแสดงแถมตอนนี้เขาก็กำลังอาศัยอสู่กับพวกคนเหล่านี้ด้วย

หลังจากชิชิโอะคุยกับกลุ่มแม่บ้านและสาวๆเพื่อรักษาชื่อเสียงของตัวเองเสร็จ เขาก็บอกลาพวกเธอและในขณะที่เขากำลังจะเดินเข้าไปในหอ เขาก็ต้องหยุดลงเมื่อเขาเห็นรถคันหนึ่งขับมาจอดหน้าหอพักซากุระโซวและจากนั้นชายหนุ่มที่สวมชุดนักเรียนมัธยมปลายซุยเมย์ซึ่งเป็นโรงเรียนที่เขาอยู่นั้นก็เดินออกมาจากรถคันนั้น

ชายหนุ่มคนนี้มีผมสีน้ำตาล สวมแว่นตาไร้กรอบและมีหน้าตาอันหล่อดเหลาแถมกลิ่นอายรอบตัวของเขานั้นยังเป็นที่ต้องตาต้องใจของสาวๆด้วยแม้ว่าจะเป็นแบบนั้นแต่ชายคนนี้ก็เทียบชิชิโอะไม่ได้หรอก

ชิชิโอะก็ได้จ้องมองชายหนุ่มคี้นนี้และรู้ในทันทีเลยว่าเขาคือใครกัน จากนั้นเขาจึงหันไปมองมิซากิซึ่งเธอเองนั้นก็บังเอิญหันมามองเขาแถมยังพยักหน้าให้เขาอย่างเร่งรีบซึ่งเธอนั้นพยายามจะสื่อว่าชายคนนี้ก็คือคนที่เธอตกหลุมรัก

ต่อมาชิชิโอะจึงหันกลับมามองชายหนุ่มตรงหน้าแล้วพยักหน้าขึ้นมา เขานั้นเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกแบดบอยถึงมีเสน่ห์มากกว่าเด็กดีทั้งหลาย แม้ว่าพวกเด็กดีจะเป็นคนที่ซื่อสัตย์และมีจิตใจดี แต่ผ็หญิงส่วนใหญ่กลับอยากได้พวกแบดบอยมากกว่าเนื่องจากพวกแบดบอยมีความสามารถในการหว่านล้อมหญิงสาวและยังทำให้เหล่าสาวๆรู้สึกดีเวลาได้อยู่กับเขาด้วย ดังนั้นแล้วนี่จึงเป็นเหตุผลที่เจ้าหมอนี่ถึงได้เนื้อหอมไง

จากนั้นชายหนุ่มตรงหน้าก็หันมามองชิชิโอะและรู้สึกประหลาดใจขึ้นมาแต่แล้วเขาก็รีบเปลี่ยนสีหน้ากลับเป็นเหมือนเดิมแล้วจึงส่งยิ้มอย่างสุภาพให้กับชิชิโอะ

“สวัสดี ฉันชื่อ มิทากะ จิน(Mitaka Jin) เธอคือโองะ ชิชิโอะใช่มั้ย?”

“ใช่แล้วครับ ผมชื่อโองะ ชิชิโอะเองครับ สวัสดีครับผม”ชิชิโอะก็พยักหน้าแล้วพูดออกมาว่า “แล้วรุ่นพี่มิทากะ รู้ชื่อของผมได้ไงครับ?”แม้ว่าเขาจะพอจะรู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่เขาก็ตัดสินใจถามออกไปก่อน

“เมื่อคืน มิซากิส่งเมลล์ไปบอกฉันว่าเพื่อนร่วมหอคนใหม่ทำอาหารเก่งมาก”จินก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ฝากตัวด้วยนะ โองะคุง”

“ได้ครับ ทางนี้เองก็ฝากตัวด้วยครับ รุ่นพี่มิทากะ”

ชิชิโอะก็ยิ้มออกมาแล้วหันไปมองผู้หญิงที่นั่งอยู่ในรถ

“โอ้ รอแปปนะ”

มิทากะก็หันหน้าไปจูบผู้หญิงที่อยู่ในรถแล้วบอกลาเธอ แต่ทว่า….

“นี่มิทากะคุง เด็กคนนั้นใครหรอ?”ทันใดนั้นผู้หญิงที่พามิทากะมาก็ได้ถามขึ้นออกมาในขณะจ้องมองชิชิโอะด้วยความกระหาย

"…"

มิทากะก็พยายามยิ้มออกมาแล้วหันไปคุยกับผู้หญิงคนนั้น

“เอาไว้เดี๋ยวฉันโทรไปหานะ”

ชิชิโอะก็จ้องมองการสนทนาระหว่างมิทากะและหญิงสาวคนนี้แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้พูโอะไออกมาเนื่องจากเขาเข้าใจดีว่าการทำงานในโตเกียวนั้นมันกดดันแค่ใหนและเขานั้นก็รู้ดีว่าผ็หญิงมากมาย โดยเฉพาะสาวออฟิศนั้นมักจะเครียดจากการทำงานซึ่งพวกเธอนั้นก็ขี้เกียจะมีความสัมพันธ์ในระยะยาวกับใครเพราะบางครั้งการมีความสัมพันธ์ในระยะยาวกับใครนั้นก็ทำให้เครียด้วยเหมือนกัน ดังนั้นพวกเธอจึงเลือกจะมีเพื่อนที่เอากันได้(Friends with benefits= คู่ขา)และโดยส่วนใหญ่พวกเธอจะเลือกหนุ่มหล่อมาเป็นคู่ขา

ถ้าหากชิชิโอะอยากทำแบบนี้ เขาก็สามารถทำแบบนั้นได้และเขาก็สามารถชิงผู้หญิงที่กำลังจูบมิทากะมาได้ด้วย แต่ทว่าเขาไม่สนใจในตัวผู้หญิงคนนี้และรวมถึงผู้หญิงทุกคนที่เขาเจอมาเมื่อก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะเป็นแม่บ้าน ภรรยามือใหม่และสาวๆน่ารักมากมาย จากนั้นเขาก็สงสัยว่าทำไมผู้คนที่อยู่ที่นี่ถึงไม่ทำให้ระบบของเขาตอบสนองเลยซึ่งนั่นเป็นเหตุผลที่เขาถอนหายใจออกมา

ทางมิทากะนั้นก็สังเกตเห็นว่าผู้หญิงของเขานั้นเอาแต่จ้องชิชิโอะมาสักพักแล้วซึ่งัน่นทำให้เขาถอนหายใจออกมาและรู้สึกไม่สบายใจมากๆๆ แม้ว่าเขาจะไม่ได้รักผ็หญิงคนนี้ แต่เขากลับรู้สึกไม่สบายใจเมื่อผู้หญิงของตัวเองจ้องมองชายคนอื่นต่อหน้าของเขา

และนี่ก็เป็นเหตุผลที่มิทากะรู้สึกประหลาดใจเนื่องจากเขาไม่คาดคิดว่าชิชิโอะจะหล่อขนาดนี้แถมเขายังดูแข็งแรงมากด้วยทั้งๆที่ร่างกายของเขากลับดูผอมบางมาก จากนั้นเขาก็เหลือบมองชิชิโอะและพบว่าดูเหมือนชิชิโอะจไม่สนใจเขาหรือผู้หญิงของเขามากนัก

ต่อจากนั้นมิทากะจึงบอกลาผู้หญิงของเขาแล้วหันหยิบโทรศัพท์ออกมาเขียนบันทึกของเขา

“ใหนดูสิ พรุ่งนี้มีนัดกับกับราชินีเจ้าความเร็ว คุณซุซุเน มีนัดกับรูมิจังสุดสัปดาห์นี้หลังจากเธอกลับมาจากทำงานและมีนัดกลับเธอหลังกลับมาจากฮันนีมูนในสัปดาห์หน้า”

ในขณะที่พูดออกมานั้น มิทากะก็เหลือบมองชิชิโอะอย่างลับๆ ในขณะคิดว่าเขาจะได้เห็นสีหน้าของชิชิโอะตอนที่ชิชิโอะได้ยินตารางนัดหมายกับสาวสวยของเขาแต่ทว่าเขากลับพบว่าชิชิโอะนั้นเดินกลับเข้าข้างในไปและดูเหมือนว่าชิชิโอะจะไม่ได้สนใจด้วย ฉะนั้นแล้ว เขาจึงส่ายหัวเลือกในขณะรอให้สาวคนต่อไปของเขามารับ แต่ทันใดนั้น

“รุ่นพี่มิทากะ!!”

“มีอะไรหรอ โองะคุง?”

มิทากะก็หันไปเห็นชิชิโอะที่ส่งแอปเปิ้ลมาให้เขา

“นี่….?”

“กินสิ แม้ว่าคุณจะยังหนุ่มอยู่ แต่ถ้าคุณใช้น้องชายของคุณมากเกินไปหล่ะก็ มันจะใช้การไม่ได้นะแล้วอย่าลืมระวังโรคติดต่อทางเพศด้วยหล่ะครับ”ชิชิโอะก็พูดออกมาอย่างดุร้ายในขณะยิ้มออกมาอย่างสุภาพ

“…”

เมื่อได้ยินคำพูดของชิชิโอะ มิทากะก็ปากกระตุกทันที

“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก”ชิชิโอะก็โบกมือให้เขาในขณะเดินกลับเข้าไปในหอพักเนื่องจากเขาอยากจะลองวิชามวยปาจี๋(มวยแปด)และวิชาปราณอัสนี

มิทากะก็จ้องมองแอปเปิ้ลในมือแล้วกัดกินเนื่องจากตอนนี้เขารู้สึกหิวขึ้นมาและในเวลาเดียวกัน เขาก็คิดว่าสงสัยเขาต้องระวังเรื่องโรคติดต่อบ้างและในขณะจ้องมองแผ่นของชิชิโอะ เขาก็คิดว่าคราวหลังคงต้องย้ายที่ลงรถจากหน้าหอพักซากุระโซวไปที่อื่นแล้วหล่ะ มิฉะนั้นชิชิโอะอาจจะแย่งผู้หญิงของเขาไปก็เป็นได้

#ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอนที่ 43 แล้วน้าาาา #สามารถติดต่อข่าวสารได้ที่เพจFB: https://www.facebook.com/JIBInovel

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด