Ep.921 - พายุกลืนกิน

1/4

Ep.921 - พายุกลืนกิน

ฉินเฟิงจะใช้ตัวเชื่อมมิติหนีออกจากที่นี่ก็ได้ แต่ถ้าทำแบบนั้น หุ่นเชิดมังกรเกล็ดปีศาจทั้ง 11 ตัวในครอบครอง  จะไม่สามารถติดตามไปด้วย

ฉินเฟิงไม่มีตัวเลือกอื่น จำต้องหลบอยู่ในถ้ำ เฝ้าฟื้นฟูพลังสมาธิที่เหือดแห้ง ระหว่างนั้นเอง คล้ายเกิดความรู้สึกว่ามีพลังงานบางอย่างถูกเติมเต็มเข้ามา

“หรือว่าพายุพลังงานลูกนี้ก็สามารถใช้ช่วยเพิ่มพลังสมาธิได้?”

บนเกาะมังกร มีข้อมูลมากมายที่ฉินเฟิงยังไม่ทราบ

เพราะท้ายที่สุดแล้ว ในชีวิตก่อน ความแข็งแกร่งของเขามาถึงแค่เลเวล A เท่านั้น ทุกเรื่องราวล้วนได้ยินจากปากผู้อื่น หลายคนบอกว่าเกาะมังกรอันตรายนักอันตรายหนา แต่ในเมื่อมันอันตรายขนาดนั้น แล้วทำไมเลเวล S มากมายถึงยังคงเลือกเดินทางเข้ามา?

“ต้องมีอะไรบางอย่างที่ฉันไม่รู้อยู่แน่ๆ และบางทีเรื่องพายุพลังงานคงเป็นหนึ่งในนั้น”

เมื่อฉุกคิดได้ ฉินเฟิงนั่งขัดสมาธิทันที หยิบเอาหนทางสู่เจตจำนงศักดิ์สิทธิ์ออกมา เริ่มฝึกพลัง

ปรากฏว่าพลังสมาธิเพิ่มพูนขึ้นอย่างรวดเร็ว การฝึกฝนมันไวยิ่งกว่าในมิติเดิมถึง 10 เท่า

“เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย!”

ฉินเฟิงสัมผัสได้จริงๆ ว่าภายใต้พายุพลังงานที่พัดผ่านเหล่านี้ พลังสมาธิที่กำลังเหือดแห้ง เริ่มฟื้นฟูเติบใหญ่ยิ่งกว่าเดิม

คล้ายอาวุธที่ถูกขัดสนิทออกไป เฉียบคมขึ้น

“จริงสิ! ฉันเพิ่งได้ผลแห่งปัญญามานี่นา”

ฉินเฟิงหยิบผลแห่งปัญญาออกจากอุปกรณ์รูนมิติ ด้วยประสบการณ์ที่เคยสัมผัส เขาไม่ลังเลเลย ยกผลไม้เข้ากัดกินโดยตรง

ผลแห่งปัญญากลายเป็นดาวเคราะห์เพชรโปร่งใส ลอยวนอยู่รอบๆดาวเคราะห์สีดำที่ใหญ่ที่สุดในจักรวาลแห่งจิตสำนึกของฉินเฟิง ก่อตัวขึ้นเป็นดาวเคราะห์อบิลิตี้ดวงที่ห้า

ยังไงก็ตาม เทียบกับดวงอื่นๆแล้ว ฉินเฟิงได้รับรูนธาตุลมผสมธาตุมืดมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่แค่นั้นก็มากพอให้ดาวเคราะห์ดวงนี้กลายเป็นดาวอบิลิตี้ลม --เท่านี้ฉินเฟิงก็สามารถดูดซับอักษรรูนลมได้แล้ว

พายุพลังงานยังคงดำเนินต่อไป ฉินเฟิงสามารถรับรู้ได้ว่าศูนย์กลางของพายุ มีอักษรรูนอันแข็งแกร่ง ลอยล่องอยู่นับไม่ถ้วน

ดวงตาของฉินเฟิงสว่างไสวขึ้นทันใด

อักษรรูนถูกพัดมาตามสายลม ความรู้สึกนี้ไม่ต่างไปจากพลังงานที่กระจัดกระจายออกมายามศัตรูถูกสังหาร --หรือความหมายก็คือ มันสามารถดูดซับได้!

“พลังพิเศษดูดกลืน!”

ช่วงเวลาถัดมา บนหน้าผากกลางสองคิ้วของฉินเฟิงเกิดกระแสวังวน อักษรรูนท่ามกลางลมหนาวโดยรอบ ทั้งหมดถูกดูดเข้าสู่ร่างของฉินเฟิง

เพียงแค่เริ่มเปิดใช้งาน อักษรรูนหลายร้อยตัวก็ถูกดึงดูดเข้ามา ไหลเข้าไปในจักรวาลแห่งจิตสำนึกของฉินเฟิง จากนั้นหลอมรวมเข้ากับดาวเคราะห์เพชรดวงใหม่ เปลี่ยนดาวดวงนั้น ให้กลายเป็นสีเขียว

กระบวนการดูดกลืนยังคงดำเนินต่อไป รูนลมถูกดูดซับอย่างต่อเนื่อง กระแสลมที่ไหลเข้ามาในถ้ำเริ่มสงบ แม้อุณหภูมิยังไม่ลดลง แต่ไม่มีลมแรงอีกแล้ว ดังนั้นไม่รู้สึกหนาวอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าแค่นี้มันไม่พอ ฉินเฟิงผุดลุกขึ้น เดินตรงไปปากทางเข้าถ้ำ

หวืออออ!

พายุพลังงานน่าพรั่นพรึงบดบังท้องฟ้าภายนอก หิมะเริ่มทับถมหน้าทางเข้าถ้ำ เกรงว่าหากฉินเฟิงไม่ออกมา และเลือกเฝ้ารอจนกว่าพายุจะสงบลง เขาคงต้องขุดโพรงถ้ำใหม่อีกรอบ

“พลังพิเศษดูดกลืน!”

ฉินเฟิงเริ่มกลืนกินอักษรรูนในพายุ ในเวลาเดียวกัน ยังมีพลังงานอีกชนิดหนึ่งไหลเข้ามาหลอมรวมเข้ากับจักรวาลแห่งจิตสำนึกของฉินเฟิง

เดิมพายุนี้มีผลต่อการยกระดับความแข็งแกร่งของพลังสมาธิอยู่แล้ว เมื่อฉินเฟิงดูดพวกมันเข้ามา แน่นอนว่ากลายเป็นของดีสำหรับเขา ด้วยเหตุนี้ เงื่อนไขในการยกระดับพลังสมาธิของฉินเฟิง ค่อยๆถูกเติมเต็ม

ท่ามกลางพายุน่าสะพรึงกลัว ธารน้ำแข็งกำลังเคลื่อนตัวไปพร้อมกัน โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น ภายใต้พายุที่ทำลายล้างทุกสิ่งนี้ ยังมีการดำรงอยู่เล็กๆ คอยสูบกลืนพลังงานฟ้าดิน

การสูบกลืนนี้ ตอนแรกก็แค่นิดๆหน่อยๆ ให้ความรู้สึกไม่ต่างจากมดที่ตกลงบนชิ้นเค้ก ซึ่งต่อให้โลภแค่ไหน ก็ไม่มีทางขนของกินได้หมด ทั้งยังมีโอกาสถูกเนื้อเค้กทับถมจนตาย

อย่างไรก็ตาม ด้วยพลังพิเศษดูดกลืน พลังสมาธิของฉินเฟิงแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ขณะเดียวกัน ก็สามารถรวบรวมรูนลมได้มากขึ้นเรื่อยๆ

กระบวนการดำเนินอย่างค่อยเป็นค่อยไป รอบกายฉินเฟิงปรากฏโล่สีเขียวอ่อนผุดขึ้นอย่างกระทันหัน

--เป็นโล่สายลม

แม้โล่สายลมจะยังไม่ถึงขั้นสามารถต้านทานลมหนาวในสภาพแวดล้อมแบบนี้ได้ แต่อย่างน้อยช่วยปัดป้องหิมะโดยรอบออกไป

อักษรรูนลมที่พัดพามาโดยพายุหิมะ ถูกฉินเฟิงดูดกลืนอย่างต่อเนื่อง

ส่งผลให้วังวนที่ก่อตัวขึ้นระหว่างคิ้วของฉินเฟิง ระเบิดอำนาจสูบกลืนอย่างรุนแรง พายุรอบข้างถูกดูดเข้ามา และกลืนหายไปอย่างรวดเร็ว

ซึ่งกระบวนการนี้ ยิ่งนานยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ!

หึ่ง หึ่ง!

เงื่อนไขพลังสมาธิของฉินเฟิงในที่สุดก็ถูกเติมเต็ม

พลังสมาธิยกระดับขึ้นสู่เลเวล A1 !

ช่วงจังหวะพริบตาที่ยกระดับขึ้น พลังการรับรู้ของฉินเฟิงจะคมชัดที่สุด แตกกระจายออกไปทุกทิศทาง เป็นสภาวะที่พลังสมาธิสามารถทะลวงผ่านพายุพลังงานได้ ช่วยให้เขาสามารถ ‘เห็น’ ภาพที่อยู่ไกลออกไป

อย่างไรก็ตาม  บนเกาะมังกรแห่งนี้ สิ่งที่เขาเห็น กลับมีเพียงพายุหิมะอันไร้ที่สิ้นสุด และมีอักษรรูนลมจำนวนนับไม่ถ้วน

กระนั้น เป็นเพราะการมอง ‘เห็น’ ของเขา ทำให้ฉินเฟิง รีดเร้นพลังในการปลดปล่อยพลังพิเศษดูดกลืนให้มากกว่าเดิม อักษรรูนที่พัดผ่านเข้ามาคล้ายถูกห่อหุ้มด้วยตาข่ายใหญ่ ถูกรวบม้วนเข้ามาหาฉินเฟิง

พายุอันน่าสะพรึงที่ก่อตัวขึ้นในตอนแรก เวลานี้ราวกับกำลังถูกกัดด้วยปากใหญ่ กระแสลมขาดห้วงไปช่วงหนึ่ง ส่งผลให้เสียความเสถียรภาพ สุดท้ายกระจายไปทุกทิศทาง กระแสลมเริ่มอ่อนโทรมลง ความรุนแรงของพายุถดถอยลง ถดถอยลงเรื่อยๆจนสุดท้าย-

-ตูม!

เสียงที่เหมือนอะไรบางอย่างชนเข้าด้วยกันดังสนั่น จากนั้นสายลมอ่อนแรงลง หิมะที่ตกหนักค่อยๆหยุดลง เปลี่ยนท้องฟ้ากลับมาเป็นสีคราม

ฉินเฟิงลืมตาขึ้น

ในจักรวาลแห่งจิตสำนึก กระบวนการนี้คล้ายดำเนินไปอย่างเชื่องช้า แต่ในความเป็นจริง ระยะเวลาที่ฉินเฟิงออกมายืนนอกถ้ำ คือหนึ่งวันหนึ่งคืน

ภายในจักรวาลแห่งจิตสำนึก ดาวเคราะห์เพชรดวงใหม่ที่เดิมโปร่งใส บัดนี้เปลี่ยนเป็นสีเขียวอย่างสมบูรณ์ ยังไม่พอ กระแสอักษรรูนที่ว่ายวนอยู่ข้างใน ผลปรากฏว่ามันมากมายยิ่งกว่าอักษรรูนที่ฉินเฟิงใช้งานมาเป็นเวลานานซะอีก!

สมแล้วที่พายุเมื่อครู่เกิดจากพลังงานฟ้าดิน มันเป็นอะไรที่เหนือล้ำเกินกว่ามนุษย์จะหยั่งถึง

ฉินเฟิงสะสมอักษรรูนไฟได้เป็นจำนวนมาก แต่เมื่อมาเยือนมิติใหม่แห่งนี้ ผลลัพธ์กลายเป็นว่ามันยังไม่ดีเท่ากับ 1% ของอักษรรูนลมของเกาะมังกรด้วยซ้ำ

ใช่แล้วท่านอ่านไม่ผิด เมื่อครู่ฉินเฟิงสามารถดูดซับอักษรรูนลมได้เพียง 1% เท่านั้น แต่เขากลับสามารถสะสมอักษรรูนได้นับสิบล้านตัว ปริมาณของมัน กลายเป็นอันดับสองรองจากรูนมืด

“หลังจากครอบครองรูนลม คงมีโอกาสรอดชีวิตบนเกาะมังกรมากกว่าเดิม แต่ต่อให้พายุพลังงานไม่สามารถทำอะไรฉันได้แล้ว สุดท้ายมันก็ยังหนาวอยู่ดี ระหว่างนี้สามารถใช้พลังสมาธิสำรวจสภาพแวดล้อมรอบๆได้ ในเมื่อไม่รู้ว่าอากาศสดใสแบบนี้จะอยู่ได้นานแค่ไหน ก่อนที่พายุจะมาอีกครั้ง รีบสำรวจให้ไกลที่สุดดีกว่า”

ได้ข้อสรุปเช่นนี้ ฉินเฟิงเริ่มควบคุมหุ่นเชิดแห่งความตาย มุดออกมาจากถ้ำ

แม้เปิดใช้งานพลังพิเศษดูดกลืนทั้งวันคืน แต่จิตวิญญาณของฉินเฟิงยังคงสดใส คล้ายสดชื่นยิ่งกว่าเดิมด้วยซ้ำ และแทบอดใจรอไม่ไหวที่จะออกไปล่าสัตว์ร้ายอีกรอบ

ไม่ต้องกล่าวถึงเสียง ‘ตูม!’ เมื่อครู่นี้ เขาไม่ได้หูฝาดไปแน่นอน

“เสียงนั่นควรจะเป็นเสียงที่เกิดจากการชนกันระหว่างสองธารน้ำแข็ง บางทีอาจนำไปสู่การก่อตัวของกระแสกองทัพสัตว์ร้าย!”

พายุหยุดแล้ว สัตว์ร้ายย่อมออกหากินตามธรรมชาติ การชนกันระหว่างธารน้ำแข็งของสองดินแดน สิ่งมีชีวิตจากแต่ละดินแดนจะล่ากันเอง ตัวใดแข็งแกร่งก็เป็นผู้กุมชัยชนะ ตัวใดที่อ่อนแอกว่าก็ตกเป็นอาหาร ชนิดที่ว่าต่อให้ฉินเฟิงไม่ต้องลงมือ เขาก็ยังสามารถดูดซับพลังงานจากศัตรูได้อย่างไม่ต้องเปลืองแรง

เสียงกระหน่ำของพายุหิมะหยุดลงแล้ว ดังนั้นเสียงอื่นๆเลยสามารถฟังชัดเป็นพิเศษ

ในเวลานี้ ฉินเฟิงสัมผัสได้ ถึงเสียงการต่อสู้ที่ดังมาจากข้างหน้า กระทั่งกลิ่นอายก็ยังรู้สึกคุ้นเคยเป็นพิเศษ

--มันคือกลิ่นอายของมนุษย์!