ตอนที่ 29 หมู่บ้านหลุนฮุยที่พัฒนาอย่างรวดเร็ว

กล่าวได้ว่าในชีวิตที่ผ่านมาคนที่ทำให้เย่เฉินประทับใจมากที่สุด นอกจากผู้ที่แข็งแกร่งแล้ว ก็ยังมีอีกสองคน

หนึ่งในนั้นคือหมาตัวนี้

เทพหมาฮัสกี้ไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นส่วนหนึ่งของเผ่าพันธุ์มอนสเตอร์ ซึ่งมันแตกต่างจากเผ่าพันธุ์มอนสเตอร์ส่วนใหญ่

หลังจากมันวิวัตนาการแล้ว มันก็ไม่ได้ทิ้งเจ้าของไป แต่มันกลับถือว่าตัวเองเป็นสามีของเจ้าของ

พูดง่ายๆว่าเจ้าหมาฮัสกี้ หลงรักเจ้าของมันเป็นความรักข้ามเผ่าพันธุ์ ที่มีเรื่องราวที่เกินคำบรรยาย

นี่ไม่ใช่กุญแจสำคัญกุญแจสำคัญคือเจ้าหมาฮัสกี มีความพิเศษเรื่องการผสมพันธุ์

ไม่ว่าจะเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์หรือมอนเตอร์ก็ตาม ใครก็ตามที่ได้รับความสนใจจากมัน มันก็จะล่อลวงและจัดการพวกเธอ และจะแอบหนีไปในตอนเช้า

มิฉะนั้นเจ้าของของมัน และบรรดาเหล่าหญิงสาวถึงต้องการที่จะจับมันตอน

แม้ว่าฮัสกีจะแข็งแกร่งมาก แต่เขาก็ทำให้หญิงสาวแปดเปื้อนไปมากเช่นกัน

สิ่งเหล่านี้ยังคงเป็นเรื่องเล็กน้อย สิ่งที่น่าตกใจที่สุดคือมันกล้าที่จะทำให้ลูกสาวของราชาปีศาจฉีซานแปดเปื้อน

จนกระทั้งเย่เฉินจะเกิดใหม่ เทพหมาฮัสกีก็ยังคงถูกไล่ล่าสังหารโดยเหล่าปีศาจนับไม่ถ้วน

แน่นอนว่านี่ไม่ได้หมายความว่าเทพหมาฮัสกีนั้นอยู่ฝ่ายเดียวกับมนุษย์

เขาไม่ได้สนใจมนุษย์ ยกเว้นเจ้านายของเขาและสาวงามเหล่านั้น คนอื่น ๆ อาจถูกมันปล้นหรือถูกมันกินได้

เขามักจะเก็บตัวไม่ว่าจะในเกมหรือในโลกความเป็นจริง จึงเป็นเรื่องยากที่จะสู้กับเขา

และเรื่องทั้งหมดนี้ได้รับการบอกเล่าจากหญิงสาว และเจ้าของของเทพหมาฮัสกี

นอกจากนี้โชคของเจ้าเทพหมาฮัสกีก็ดีมากเช่นกัน เขาพัฒนาอย่างรวดเร็ว และเขาก็แข็งแกร่งมากแถมยังชอบยั่วยุผู้คนไปทั่ว

ผู้คนเกลียดเขา แต่ก็ไม่สามารถฆ่าเขาได้ ผู้คนต่างวางแผนเพื่อฆ่าเขา แต่ก็ล้มเหลวทุกครั้ง

เนื่องจากการประกาศของหมาฮัสกี้ตัวนี้ ในช่องแชทโลกผู้คนเริ่มพูดคุยกันอย่างบ้าคลั่ง

"ไอ้หมอนี่สุดยอดมาก เขาใช้ชื่อนี้จริงๆ "

"มารดาเถอะ ฉันว่าไร้สาระมาก ที่บางคนถูกเรียกแบบนี้"

“ฮ่าๆๆๆๆๆ ฮัสกี้ไปกินขี้ตัวเองซะ”

“หืม? พวกมนุษย์หน้าโง่ จงหวาดกลัวซะ นายท่านหมาผู้นี้คือราชาเทพหมาฮัสกีผู้ยิ่งใหญ่ ที่มุ่งมั่นจะยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลก”

"บ้าเอ้ย! เขาเป็นพวกชอบโอ้อวดหรอ มารดามันเถอะ นี่มันตลกมาก"

"ให้ตายเถอะ นี้มันตลกจริงๆ"

“มันไม่มีเหตุผลเลย ช่างเป็นการเปรียบเทียบที่น่าขันนัก มันใช่คนที่สามารถสร้างหมู่บ้านที่สิบได้จริงหรอ”

เย่เฉินมองดูแล้วเขาก็ไม่ได้สนใจ เขาคิดว่าสนใจไปก็ไร้ประโยชน์

เผ่าพันธุ์มอนสเตอร์สามารถสร้างหมู่บ้านได้เช่นกัน แต่ต่างจากมนุษย์ก็คือในหมู่บ้านของพวกเขาล้วนเป็นสัตว์ร้าย

ในสนามรบในอนาคตคุณมักจะได้เห็นกองทัพที่ประกอบไปด้วยสัตว์ร้ายนับหมื่นหรือแม้กระทั่งนับแสน นั่นคือกองทัพที่ถูกนำโดยลอร์ดของเผ่ามอนสเตอร์

ตอนนี้เย่เฉินมีเพียงสิ่งเดียวที่ต้องทำคือเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาโดยเร็วที่สุด

เพราะเร็ว ๆ นี้พล็อตประวัติศาสตร์เรื่องแรกจะเปิด

และนกและสัตว์ร้ายบนโลกซึ่งเป็นผู้เล่นด้วยเช่นกัน พวกมันจะเริ่มโจมตีมนุษย์ทุกคนในเวลานั้น

ทั้งผู้เล่นและชาวพื้นเมืองในเกมเป็นเป้าหมายของพวกมัน

สำหรับพวกมันเนื้อและเลือดของมนุษย์คือถ้วยรางวัลที่ดีที่สุด

ความโกลาหลในโลกของเกมจะเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการในขณะนั้น

เย่เฉินไม่สนใจเหยาซู เพราะตลอดมาในโลกของเกม เหยาซูเป็นศัตรูของเผ่าพันธุ์มนุษย์มาโดยตลอดและการพบกันทำให้เกิดการต่อสู้ทุกครั้ง

ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์ที่จะสนใจเรื่องนี้ มันเป็นศัตรูคู่อาฆาตในระยะยาว

เย่เฉินสนใจเรื่องราวทางประวัติศาสตร์การลุกฮือของกบฏโพกผ้าเหลือง

ในชีวิตก่อนหน้านี้เย่เฉินสามารถฆ่าสมาชิกกบฏโพกผ้าเหลืองได้เพียงบางส่วนเท่านั้น และได้รับคะแนนคุณความดีมาน้อยนิดจนน่าสมเพช

แต่ต่อจากนี้มันจะไม่เป็นแบบนั้นอีกแล้ว

ในชีวิตนี้เย่เฉินไม่ต้องการพลาดอะไรอีกต่อไป

"ฮืมมมมม" เย่เฉินระบายลมหายใจเป็นเวลานาน จากนั้นก็ออกจากคฤหาสน์ของหัวหน้าหมู่บ้าน เมื่อเขาออกมาข้างนอกเย่เฉินอดไม่ได้ที่จะตะลึง

ทุกที่ที่คุณก้าวไป มีชาวบ้านพลุกพล่านไปทั่วทุกที่ในหมู่บ้านหลุนฮุย บางคนแบกไม้ บางคนลากหิน,ขนส่งแร่เหล็ก

บางคนแบกจอบ ทำให้ดูมีชีวิตชีวาอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าจำนวนชาวบ้านในหมู่บ้านหลุนฮุยนั้นเพิ่มขึ้นอีกครั้ง

นอกจากชาวบ้านที่พลุกพล่านแล้วยังมีอาคารอื่น ๆ ถูกสร้างขึ้นอีกมากมายในหมู่บ้านหลุนฮุย มี้ทั้งร้านเหล้า,

ร้านตัดเสื้อ,ปากกาขนสัตว์ โรงเรียน ร้านขายของชำ, ร้านช่างตีเหล็ก,และมีการสร้างห้องโถงทางการแพทย์ใหม่ทั้งหมด ยังมีค่ายทหารขนาดใหญ่อยู่ห่างออกไปและมีทหารดูแข็งแรงสองคนยืนเฝ้าอยู่ที่ประตู

เมื่อเห็นหมู่บ้านหลุนฮุยเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ทำให้เย่เฉินพอใจมาก

ในเวลานี้เย่เฉินไม่คิดว่าใครจะสามารถพัฒนาได้เร็วกว่าตัวเขา

ตอนนี้  ผ่านกู่ยังไม่ได้เปิดระบบแลกเปลี่ยน

มีเพียงคนเดียวในกลุ่มผู้เล่นทั้งหมด ที่ร่ำรวยที่สุดในขณะนี้นั่นก็คือเย่เฉิน

ดังนั้นการพัฒนาอย่างรวดเร็วของหมู่บ้านหลุนฮุยในขณะนี้จึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้และไม่มีใครสามารถเหนือกว่าหมู่บ้านของเขาอย่างแน่นอน

" คารวะท่านลอร์ด" เตียวเหิงที่รีบวิ่งมาในขณะนี้และโค้งคำนับอย่างนอบน้อม

เย่เฉินพยักหน้ายิ้มและถามว่า "เตียวเมิ่งอยู่ที่ไหน"

"เขากำลังพาทหารที่เพิ่งได้รับเลือกไปฝึกในค่ายทหาร" เตียวเหิงกล่าวอย่างรีบร้อน

“ดี!! การฝึกไม่สามารถละเลยได้ แล้วตอนนี้มีทหารกี่คนในหมู่บ้านหลุนฮุย?” เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและกล่าว

“ปรมาจารย์ยุทธ,จนถึงตอนนี้มีสิบสองคนแล้ว” เตียวเหิงโค้งคำนับและตอบ

“สิบสองคน ...” เย่เฉินถอนหายใจ, แล้วกล่าวต่อ:“สิบสองคนนี้เป็นสิบสองคนระดับหัวกะทิ ซึ่งเหนือกว่าผู้คนมากมาย”

"ท่านลอร์ดมองการณ์ไกล ในอนาคตหมู่บ้านหลุนฮุย จะมีชื่อเสียงโด่งดังระดับโลก" เตียวเหิงกล่าวด้วยความสัตย์จริง

ใช้เวลานานแค่ไหนกัน ก่อนที่หมู่บ้านหลุนฮุยจะสามารถคัดเลือกทหารสิบสองคนออกมาได้ ซึ่งทุกคนล้วนอยู่ในระดับซี

กล่าวโดยละเอียดคือ หลังจากเข้าร่วมหมู่บ้านหลุนฮุยทุกคนก็กลายเป็นระดับ A!

ถ้าเปลี่ยนไปหมู่บ้านอื่นเกรงว่าจะได้แค่ระดับ F และระดับ D ก็ถือว่าดีแล้ว

หมู่บ้านเหล่านั้นไม่มีอะไรที่สามารถเทียบได้กับหมู่บ้านหลุนฮุย

เมื่อเย่เฉินได้ยินเช่นนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขณะที่เขากำลังจะถามเรื่องอื่น จู่ๆก็มีคำอุทานดังออกมา

"เสี่ยวหู่, เสี่ยวหู่ อยู่ที่ไหน"

เสียงดังมาจากห้องโถงพยาบาลและเป็นเตียวหยูที่พูด

เตียวหยูรีบออกจากห้องโถงพยาบาล และกำลังจะออกไปตามหาหยานหู่ แต่เธอบังเอิญเห็นเย่เฉินทันใดนั้นเธอก็รีบตะโกนออกมาด้วยความกังวล:

“นายท่าน เสี่ยวหู่หายไป ...”

อธิบายเล็กน้อย สำหรับผู้อ่านที่ยังไม่รู้กบฏโพกผ้าเหลืองคือกลุ่มคนที่เคลื่อนไหวมีจุดมุ่งหมายเพื่อล้มล้างราชวงศ์ฮั่น เป็นหนึ่งในเรื่องราวในยุคสามก๊กหากใครสนใจสามารถหาข้อมูลต่อได้ในอากู๋เลยครับ