ตอนที่ 21 หั่นผักสับแตงโม

เย่เฉินขมวดคิ้ว เขาไม่ได้คิดว่าหูเสี่ยวเย่วจะไม่หนีไป

แต่ในเวลานี้ ไม่จำเป็นต้องกังวลกับหูเสี่ยวเย่วอีก

เย่เฉินยกหอกปลายแหลมขึ้นด้วยมือข้างเดียว และกระทืบเท้าขวาลงบนพื้นส่งทั้งร่างของเขาก็พุ่งเข้าหาหนูยักษ์ที่อยู่ด้านบนของบันได

"จี๊ด...จี๊ด!!"

เสียงแหลม ดังขึ้นในทันที

การเคลื่อนไหวของเย่เฉินกระตุ้นหนูยักษ์เหล่านี้ หนูยักษ์ทั้งสามกระโดดพุ่งเข้าหาเย่เฉินอย่างบ้าคลั่ง

ธรรมชาติของหนู พวกมันเป็นสัตว์ที่ขี้ขลาดตาขาว แต่ตอนนี้เป็นข้อยกเว้น มันอ้าปากอย่างดุร้าย

ในความเป็นจริง ไม่ว่าจะเป็นนกหรือสัตว์ชนิดอื่นๆพวกมันกลายเป็นสัตว์ที่ดุร้ายอย่างมากหลังจากได้รับการปรับเปลี่ยนจากผานกู่

ยิ่งไปกว่านั้น ในขณะนี้ หนูยักษ์ไม่ได้มีแค่ตัวเดียว

ดวงตาของเย่เฉินหรี่ลง หอกปลายแหลมถูกยกขึ้นในแนวทแยงด้วยมือขวาพาดลงมาในพริบตา

เส้นแสงสีดำสว่างวูบวาบไปทั่วบริเวณ

"พรึบ พรึบ" เสียงสองเสียงดังขึ้นมา

หนูยักษ์ทั้งสามตัวที่กำลังพุ่งเข้าหาเย่เฉิน สองตัวที่อยู่ด้านบนถูกหอกสังหารฟันในขาดทันที พวกมันตายโดยไม่สามารถทำอะไรได้เลย

เมื่อได้โอกาส เย่เฉินเตะออกไปด้วยเท้าขวาอย่างรุนแรง

"ปัง" หนูยักษ์ตัวที่เหลือก็ถูกเย่เฉินเตะลอยออกไป

จากนั้นเย่เฉินก็พุ่งไปข้างหน้าและใช้ หอกสังหารแทงใส่มันอีกครั้ง

"พรึบ" ปลายหอกเจาะเข้าที่หนูยักษ์ตัวที่สาม

เย่เฉินกระแทกมือขวาของเขา ร่างของหนูยักษ์ลอยกระเด็นออกไป จากนั้นเขาก็รีบพุ่งไปข้างหน้า

เย่เฉินผู้มีความทรงจำในชีวิตก่อนหน้านี้ ย่อมรู้ดีว่าเขาไม่สามารถต่อสู้กับหนูในที่โล่งได้

อย่างน้อย ก่อนที่เขาจะมีความแข็งแกร่งมากพอ ในตอนนี้ บันไดคือตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด

ปีศาจหนูระดับสัตว์ร้าย มีขนาดเทียบได้กับสุนัขโกลเด้นโตเต็มวัย

บนบันไดนี้ เป็นไปไม่ได้ที่หนูยักษ์จะสามารถเข้าโจมตีพร้อมกัน นี่คือสาเหตุที่เย่เฉินรีบพุ่งไปยังบันได

เมื่อเย่เฉินมาถึงบันได เขาก็หยุดลง ทันใดนั้น หนูยักษ์อีกตัวก็พุ่งลงมา เย่เฉินแทงออกไปโดยไม่ลังเลก่อนมันจะตั้งตัว หนูยักษ์ก็ถูกสังหารในทันที จากนั้นมันก็ถูกเย่เฉินโยนทิ้งไป

เหตุการณ์น่ากลัวดำเนินต่อไป หอกปลายแหลมถูกสะบัดและแทงออกไปอีกครั้ง หนูยักษ์อีกตัวก็หมดลมหายใจ

หลังจากหนูยักษ์ปรากฏตัวขึ้น เย่เฉินถือหอกแหลมแทงออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า จบชีวิตของปีศาจหนูไปทีละตัว

หนึ่งตัว สองตัว สามตัว... เมื่อซากศพของหนูกองรวมกันเหมือนภูเขา ก็ไม่มีหนูปรากฎออกมาอีก

การวิวัตนาการไม่ได้หมายความว่าสติปัญญาของพวกมันจะเพิ่มขึ้น บวกกับหลังจากหนูกลุ่มนี้ก้าวไปสู่สัตว์ร้าย พวกมันก็ไล่ล่ากัดกินผู้คนเป็นจำนวนมาก พวกมันแต่ละตัวก็เลยเต็มไปด้วยความมั่นใจ

และนี่ก็อีกเป็นหนึ่งเหตุผลที่เย่เฉินสามารถฆ่าหนูยักษ์เหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย

ที่ด้านนอกประตูโรงแรม หูเสี่ยวเย่วมองไปยังเย่เฉินที่กำลังฆ่าหนูอยู่ด้านในด้วยสีหน้าหมองคล้ำ

การแสดงออกของเขานั้นน่าเหลือเชื่ออย่างมาก ไม่ใช่ว่าไม่มีใครเคยต่อสู้กับหนูเหล่านี้มาก่อน บางคนเคยใช้ขวานดับเพลิงเป็นอาวุธ

แต่มันก็ไม่มีประโยชน์ มันมากยากที่สับให้โดนหนูยักษ์เหล่านี้ แม้ว่าจะโดนตัวพวกมัน ก็ไม่สามารถฆ่าพวกมันได้ แต่กลับเป็นการยั่วยุให้พวกมันดุร้ายมากยิ่งขึ้น

แต่ตอนนี้เย่เฉินลงมือสังหารมันทีละตัว อย่างง่ายดายเหมือนกับการกินอาหาร

เมื่อมองไปที่กองซากศพของปีศาจหนู หูเสี่ยวเย่วก็กลืนน้ำลาย "อึก"

เธอไม่ใช่คนตะกละ แต่เธอตกใจ ตกใจในความแข็งแกร่งของเย่เฉิน

ในสายตาของหูเสี่ยวเย่ว เย่เฉินเป็นเพียงแค่คนธรรมดา

แต่เป็นคนธรรมดาที่ไหนจะทำในสิ่งที่คนอื่นทำไม่ได้แบบนี้ ฆ่าหนูยักษ์จำนวนมากเหมือนสัตว์ประหลาด

ในตอนนี้เอง เย่เฉินขมวดคิ้วเพราะเขาไม่เห็นราชาหนู ราชาหนูแตกต่างจากหนูทั่วไป มันมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

มันจะมีผมหยิกสีขาวหรือสีทองหรืออาจจะเป็นสีแดงอยู่บนศีรษะของมัน สีมันไม่ตายตัว

“ออกไปจากที่นี่ซะ!” เย่เฉินหันมองกลับไปที่หูเสี่ยวเย่วจากนั้นก็กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มอีกครั้ง

หลังจากพูดจบเย่เฉินก็จับหอกสังหารและเดินขึ้นบันไดไป

"ฉัน ... " เย่เฉินจากไปทันทีที่หูเสี่ยวเยว่กำลังจะเปิดปากพูดอะไรออกไป

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หูเสี่ยวเย่วก็ยังไม่ขยับไปไหน เธอไม่กล้าหนีไป มีหนูยักษ์อยู่ที่นี่แล้วใครจะไปรู้ว่าอะไรรออยู่ข้างนอก

แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะตามเย่เฉินขึ้นไปชั้นบนเช่นกัน

เนื่องจากความหมายของเย่เฉินนั้นชัดเจนมาก ยังมีอันตรายอยู่ที่นี่

เป็นธรรมดาที่เย่เฉินจะไม่สนใจในสิ่งที่หูเสี่ยวเย่วคิด ในตอนนี้เย่เฉินมีเพียงความคิดเดียวคือหาราชาหนูให้เจอโดยเร็วที่สุดแล้วฆ่ามันซะ

ส่วนสมบัตินั้น อาจจะไม่ได้อยู่กับหนูเหล่านี้ ถ้ามีมันอยู่ที่นี้ หนูกลุ่มนี้จะไม่ออกมาอย่างแน่นอน

เมื่อกลุ่มหนูถูกส่งออกมา ราชาหนูที่อยู่ในรัง ก็จะไม่ปลอดภัย ดังนั้นจึงมีเพียงผลลัพธ์เดียว ก็คือถ้ามีสมบัติอยู่จริงมันก็จะต้องอยู่กับราชาหนูเท่านั้น

เนื่องจากตอนนี้มนุษย์ทุกคนได้รับมิติเก็บของ ปีศาจและแม่มดก็เช่นเดียวกัน

ดังนั้นเย่เฉินจึงต้องการตามหาราชาหนูเพื่อฆ่ามันและเขาจะได้รู้ว่ามีสมบัติอยู่หรือไม่

"ตึก"

เย่เฉินเดินขึ้นไปชั้นบนทีละขั้น หอกสังหารอยู่ในท่าโจมตีตลอดเวลา

กลิ่นเหม็นคละคลุ้งค่อยๆลอยเข้าจมูกเขาเย่เฉินลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว

ราชาหนูอยู่ใกล้ ๆนี้ !

กลิ่นที่น่าขยะแขยงนี้ เป็นเอกลักษณ์ของราชาหนู ถึงมันจะแปลก แต่นี้คือความจริง

นี่มาจากความทรงจำนีวิตก่อนของเย่เฉินและเพราะความทรงจำในชีวิตก่อนหน้านี้เย่เฉินจึงเลือกที่จะขึ้นไปยังชั้นบนเพื่อตามหาราชาหนูโดยตรง

โรงแรมนี้มีขนาดใหญ่มากและมีบันไดอยู่สองที่ เย่เฉินคนเดียวคงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะตามหาราชาหนูเจอ

ณ ประตูหน้าโรงแรม.

หูเสี่ยวเย่วกำลัง มองไปยังรอบ ๆ อย่างกังวล เธอกลัวว่าหนูตัวใหญ่อีกตัวจะโผล่ออกมา

ในขณะเองก็มีเสียงดังขึ้น

มันเป็นเสียงของผู้คนมากมายที่กำลังโต้เถียงกัน