Chapter 275-276 (เปิดให้อ่านฟรีทุกตอนที่ลงท้ายด้วย 5-6)
Chapter 275
ทันทีที่ชายคนนั้นถึงพื้น เขาก็รีบวิ่งไปด้านหน้าอีกสองก้าวก่อนที่จะม้วนตัวกลิ้งไปด้านหน้า.
แสงสีดำควบแน่นอยู่ที่เท้าของเขา ช่วยเพิ่มพลังให้กับเท้าของเขา.
ตูม!
ตามมาด้วยเสียงดัง ชายคนนั้นกระโดดออกไปและพุ่งเข้าไปถีบมอนเตอร์จนตัวเขากลิ้งกระเด็นกลับมา.
แม้ว่าชายคนนั้นจะใช้พลังอย่างเต็มที่ด้วยการกระโดดครั้งนี้ แต่มอนเตอร์ก็ยังคงนิ่งเหมือนเดิมและมันไม่แม้แต่จะถอยหลังด้วยซ้ำ!
แต่เป็นตัวเขาเองที่ต้องกลิ้งไกลกว่า 10 เมตร.
ใบหน้าของเขาซีดและเท้าขวาของเขาสั่นอย่างรุนแรง เพราะแรงกระแทกกลับมาในตอนนั้น ทำให้ตอนนี้เท้าของเขาหักแล้ว.
มันเจ็บมาก.
แรงถีบของเขาเหมือนกับว่าเขากำลังถีบเข้ากับแผ่นเหล็กที่หนาเป็นตันๆ.
"เป็นไปได้อย่างไง?"เขามองไปที่มอนเตอร์ด้านหน้า.
มอนเตอร์นี่ทรงพลังอย่างมาก มันเกินความคาดหมายของเขา เขาไม่เคยเห็นมอนเตอร์ที่มีพลังป้องกันมากมายขนาดนี้มาก่อน!
"โอ้ ไม่!"
ในเวลาเดียวกันก็มีเสียงร้องอุทานอยู่ไม่ไกล.
ชายคนนั้นมองไปตามเสียงร้อง รูม่านตาของเขาก็หดทันที มีกระทิงกำลังเดินเข้ามาหาเขาพร้อมกับซอมบี้หลายร้อยตัว
หลังจากการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง ร่างกายของกระทิงก็เปลี่ยนไปอย่างมากเช่นกัน.
คราวนี้พวกมันไม่ได้ตัวใหญ่ขึ้น กลับหดลดลงไปครึ่งนึง แต่พลังของมันมากกว่าเดิมหลายสิบเท่า.
มันให้ความรู้สึกของการหวนคืนสู่สามัญ.
เมื่อมองไปที่ซอมบี้หนาแน่นรอบๆ มีมอนเตอร์เลเวล S สองตัวอยู่ตรงหน้าเขา ใบหน้าของชายคนนั้นก็ซีดลงและแสดงอาการตื่นตระหนก.
ตอนนี้ขาของเขากำลังเจ็บหนัก เขาจะต่อสู้ได้อย่างไร?
เขาไม่แม้แต่จะวิ่งจากไปได้ด้วยซ้ำ.
มีแต่ตาย!
ฟิ้ว!
ในเวลานี้ มอนเตอร์ก็เคลื่อนไหวและกรงเล็บที่แหลมคมก็เหวี่ยงเข้ามาอีกครั้ง มันเล็งไปที่หัวของเขาอย่างตรงๆ.
แต่กรงเล็บของมันกลับหยุดอยู่ห่างจากหัวของชายคนนั้นไปครึ่งเมตร เพราะจู่ๆหลินเฟยจับกรงเล็บของมัน.
หลินเฟยผลักให้มอนเตอร์ถอยหลังออกไปกว่า 10 เมตรและพูด"ตอนนี้ฉันเป็นสาเหตุของปัญหาเหล่านี้ ดังนั้นฉันต้องแก้ไขมันเอง"
ชายคนนั้มองไปที่ชายด้านหน้าอย่างว่างเปล่าด้วยท่าทางไม่เชื่อ.
ไม่ใช่คนด้านหน้าของเขาไม่อาจหลีกเลี่ยงการโจมตีของเขาได้แต่เป็นเพราะไม่จำเป็นต้องหลบ?
"นายไม่ใช่คนรอดชีวิตที่นี่หรอ?"เขาพูดด้วยความประหลาดใจ"ทำไมนายถึงรอให้มอนเตอร์นี่จู่โจม?"
"แน่นอน ฉันโกหกคุณ"หลินเฟยพูด"ฉันได้ยินคนเฝ้าประตูพูดว่าคุณแข็งแกร่งมากและมีความสามารถที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน ดังนั้นฉันจึงมาดู.
"หา?!"
ชายคนนั้นตกใจและไม่อยากจะเชื่อ.
แต่ในเวลาต่อมามอนเตอร์ก็พุ่งเข้าหาและฟาดกรงเล็บเข้าหาหลินเฟยอีกครั้ง.
"ปิดใช้ [one-shot kill]."
หลินเฟยต้องการเห็นพลังของเหตุและผล เขาจึงปิดพลังและรับมือกับกรงเล็บของมอนเตอร์แทน.
ตูม!
เมื่อเขาจับได้ หลินเฟยก็ยกกรงเล็บของมันมาดูอย่างไม่ใส่ใจ.
หลินเฟยก้าวไปด้านหน้าก่อนที่ต่อยที่ท้องของมอนเตอร์.
ตูมม!
เกิดเสียงดัง มอนเตอร์ที่เพิ่งจะป้องกันการถีบของชายคนนั้นด้วยพลังสุดแรงมันก็ยังไม่ขยับ แต่เมื่อมันถูกหมัดของหลินเฟยมันก็กระเด็นออกไปหลายสิบเมตรและทิ้งรอยลากที่พื้นหลายสิบเซนฯ!
แม้ว่ามัาจะไม่แรงเท่ากับ[one-shot kill] แต่ก็ทรงพลังมาก.
"เริ่มใช้ [one-shot kill]."
ชายคนนั้นเห็นได้ชัดเลยว่าหลินเฟยชกมอนเตอร์ที่เขาไม่อาจเอาชนะได้แม้ว่าจะสู้กันเป็นเวลานานและมันยังกระเด็นไปหลายสิบเมตร.
ช่างทรงพลังอะไรขนาดนี้?
Chapter 276
ดังนั้นเหตุผลที่ฝ่ายตรงข้ามไม่หลบเลี่ยงการโจมตีของเขาก่อนหน้านี้ไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่อาจตอบโต้ได้ แต่เป็นเพราะเขาไม่ได้จริงจังกับมัน!
มอนเตอร์หยุดลงอย่างยากลำบากและเห็นหลินเฟยทำลายเกราะทั้งหมดของมันด้วยหมัด
มันมองมนุษย์คนนี้ด้วยความโกรธ.
หลังจากนั้นมันก็คำรามและวิ่งเข้าหาอย่างรวดเร็ว มันคล้ายกับรถถังที่กำลังอาละวาด.
หลินเฟยไม่กลัว.
เขายกแขนซ้ายขึ้นและกางฝ่ามือเพื่อเผชิญหน้ากับมอนเตอร์ที่กำลังพุ่งเข้ามาหา.
เพียงคิดในใจ.
ตูม!
ทันใดนั้นแสงสีดำก็พุ่งออกจากมือของเขา มันเป็นแสงสีดำหนาหนึ่งเมตรและพุ่งไปด้านหน้าและเจาะไปยังมอนเตอร์ที่กำลังวิ่งเข้ามาและจากนั้นมันก็ไม่อาจหยุดได้
แม้แต่กระทิงที่อยู่หลังมอนเตอร์ตัวนี้ห่างไป 100 เมตร มันก็ถูกแสงสีดำจนร่างกายแตกเป็นเสี่ยงๆ!
"ฉันตาฝาดแล้ว!"
ฉากนี้เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน ทุกคนในตอนนี้ต่างตะลึง.
แม้แต่ซอมบี้ที่วิ่งรอบๆก็หยุดลงทีละตัว มนุษย์ตรงหน้าพวกมันนั้นดูแปลกๆ ใครจะฆ่ามอนเตอร์เลเวล S สองตัวด้วยทีเดียว?
ในเวลานี้ หลินเฟยยิ้มพร้อมกับหยิบRPGออกมาจากกระเป๋าต่อหน้าทุกคน.
ทุกคน: "???"
มีซอมบี้หลายร้อยตัวและหลินเฟยสามารถฆ่าพวกมันได้แม้แต่หลับตา.
เมื่อการต่อสู้จบ ก็เกิดหลุมรอบๆตัวขนาดใหญ่พร้อมกับควันดินปืนกำลังลอยขึ้นบนท้องฟ้า.
แต่ซอมบี้มากมายที่รายล้อมอย่างไม่จบไม่สิ้นก็หายไปทั้งหมดราวกับว่าพวกมันไม่เคยปรากฏตัวขึ้นมาก่อน!
หลินเฟยทิ้งRPGลงอย่างไม่สนใจและพูด"เรียบร้อย มันจบแล้ว."
ทุกคนมองไปที่หลินเฟยเป็นตาเดียวกันและกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ช่างเป็นทรงพลังที่มากมายจริงๆ
ตอนนี้การกระทำเหล่านี้ช่างรวดเร็ว แม้แต่เขาก็ไม่อาจตอบสนองได้!
"คุณเป็นเทพ?"
พี่งูที่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังหลินเฟยถามอย่างสั่นๆ"ทำไมนายถึงมีพลังมากขนาดนี้? RPG นั้นก็ยิงกระสุนได้อย่างไม่มีวันหมดอีก? มันยังยิงได้อยู่อีกไหม?"
คำถามมากมายถูกถามในคราวเดียว.
สิ่งที่เกิดขึ้นเหล่านี้มันเร็วมาก ซอมบี้หลายร้อยตัวและมอนเตอร์เลเวล S สองตัวก็หายไป การกระทำอย่างนี้มันทรงพลังขนาดไหน?
แม้แต่พลังความมืดที่เขาภาคภูมิใจมาตลอด หลินเฟยก็ยังใช้ได้ และยังแข็งแกร่งกว่าของเขาจนไม่อาจเทียบกันได้.
อย่างน้อยเขาก็ไม่อาจเจาะมอนเตอร์ได้.
"เพราะไอ้พวกนี้อ่อนเกินไป ดังนั้นมันจึงมุ่งเป้าไปที่นาย"หลินเฟยพูด.
"เป็นไปไม่ได้."
ชายหนุ่มส่ายหัวและพูดว่า"คุณแข็งแกร่งกว่าเราหลายร้อยเท่า เนื่องจากคุณแข็งแกร่งมาก ทำไมตอนแรกคุณถึงไม่แสดงมันออกมาเพื่อที่เราจะได้เกรงใจและไม่ต้องทำเรื่องที่ผิดใจกัน."
คนเหล่านี้ก็พยักหน้า.
พวกเขาทั้งหมดตะลึงกับความแข็งแกร่งที่หลินเฟยแสดงออกมา มันน่ากลัวยิ่งกว่ามอนเตอร์.
โดยเฉพาะคนที่ตบบ่าหลินเฟย
ร่างกายของเขาสั่นจนไม่อาจควบคุมได้.
"ความแข็งแกร่งไม่ได้มีไว้เพื่อวด"หลินเฟยพูด"จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าคุณไม่พิสูจน์ความแข็งแกร่งของคุณ? ฉันจะก็คงไม่ต่างไปจากคนอื่น."
"หากพลังต่อสู้ยอดเยี่ยม มันก็มาจากความแข็งแกร่ง?"
หลินเฟยยิ้มเบาๆ"มีเพียงคนอ่อนแอเท่านั้นที่จะโชว์พลังของพวกเขาด้วยการแสดงพลังของตัวเอง."
ชายคนนั้นอึ้งไปชั่วขณะ.
จากนั้นเขาก็พูด"แต่มันจำเป็นต้องมีความแข็งแกร่งมาก-แข็งแกร่งน้อย และเราจำเป็นต้องแบ่งแยกเป็นต่ำเป็นสูง!"
หลินเฟยส่ายหัวและพูด"ไม่มีความแตกต่างสำหรับผู้ใช้พลัง มีเพียงพลังเท่านั้นที่แตกต่าง."
คราวนี้ชายหนุ่มก็ตกตะลึงในที่สุด.
ไม่เพียงเขา แต่ทุกคนก็มองอย่างเหม่อลอยและไม่อาจพูดอะไรได้.
มีเพียงการใช้พลังเท่านั้นที่จะแยกความสูงต่ำได้ไม่ใช่หรือ?