ตอนที่ 468 เขามองเธอแปลกไป
กงเซลีและหยางเชาชิงอยู่ที่นั่นด้วย
เฉินโย่วไม่อาจระบายความโกรธของเธอโดยเปิดเผย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เฉียวเมียนมเยนเคยคิดถึงการรักษาความสัมพันธ์ตามมารยาทกับเฉินโย่ว
แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้อย่างแท้จริง แต่ก็สามารถเป็นคนรู้จักธรรมดาได้
ท้ายที่สุดเฉินโย่วและเหมาเยซื่อก็เป็นเพื่อนกันมาหลายปี
เธอไม่ต้องการทำลายมิตรภาพของพวกเขาได้ ทว่าตอนนี้เธอเปลี่ยนใจแล้ว
เธอล้มเลิกความคิดที่จะรักษามิตรภาพตามมารยาทกับเฉินโย่ว นับตั้งแต่ที่เธอดูถูกน้องชายของเธอ
เธอมองไปที่ทั้งสามคนที่เข้ามาและหันไปทางเฉินโย่ว หลังจากสนตากับเธอไม่กี่วินาที เธอยิ้มและพูดว่า
“คุณเฉินค่ะ พวกเคาไม่ค่อยคุ้นเคยกัน ฉันคิดว่าคุณควรเรียกฉันว่าคุณเฉียว สำหรับสิ่งที่หลัวหลัวพูดไปน่ะ ขอโทษด้วยนะคะ แต่ฉันไม่คิดว่าเธอจะเสียสติอะไรตรงไหน”
เฉินโย่วแข็งกระด้าง “เธอ...”
“ทุกคนมีสิทธิ์ชอบหรือไม่ชอบคนอื่น คุณเฉินไม่สามารถคิดว่าหลัวหลัวเสียสติเพียงเพราะเธอไม่ชอบคุณได้หรอกนะคะ ท้ายที่สุดสิ่งเดียวที่ทุกคนชื่นชอบก็คือเงินไม่ใช่เหรอคะ”
เฉินโย่วหน้าซีด
ไม่กี่วินาทีต่อมา เธอหันกลับมาแทบทำอะไรไม่ถูกและกัดริมฝีปากของเธอ
“ดูเหมือนว่าฉันจะไม่ควรมารที่นี่ ฉัน-ฉันไปล่ะ”
ถ้าเฉินโย่วเคยพูดแบบนี้ในอดีต กงเซลีและหยางเชาชิงจะหยุดเธอไม่ให้ออกไปและยืนหยัดเพื่อเธอ
แต่คราวนี้ ดูเหมือนจะไม่มีใครเคลื่อนไหวเพื่อให้เธออยู่ที่นี่ต่อ
ไม่มีสักคนเดียวที่จะพูดแทนเธอด้วย
หยางเชาชิงถึงกับพยักหน้า “อืม โย่วโย่ว เธอออกไปก่อนเถอะ ฉันมีบางอย่างจะพูดกับพี่สะใภ้น่ะ ฉันจะตามออกไปทีหลัง”
“เซลี นายจะออกไปกับโย่วโย่วเลยหรือเปล่า”
หยางเชาชิงเห็นว่ากงเซลีกำลังมองไปที่เฉียวเมียนเมียน
วิธีที่เขามองเธอเป็นเรื่องแปลกเล็กน้อย
กงเซลีดูเหมือนจะไม่ได้ยินเขา เขาไม่ตอบสนอง
จู่ ๆ หยางเชาชิงก็รู้สึกว่าหัวใจของเขาจมลง เมื่อความคิดแปลก ๆ ผุดขึ้นมาในหัว
ไม่มีทางเป็นไปได้น่า.
ทำไมน้องสี่ถึงสองพี่สะใภ้แบบนี้?
มันดูแปลก ๆ นะ
เขาจะ...ตกหลุมรักพี่สะใภ้หรือเปล่านะ ก็เธอสวยออกอย่างนี้?
หยางเชาชิง ตกใจกับความคิดเช่นนี้
ถ้าเป็นจริงคงเป็นเรื่องที่แย่มาก
อาจจะกลายเป็นสงครามครั้งใหญ่
เฉินโย่วสังเกตเห็นความเงียบแปลก ๆ ของกงเซลีเช่นกัน เธอหันกลับมาและเห็นเขามองไปที่เฉียวเมียนเมียนด้วยความงุนงง
เขาเสียสมาธิมากจนไม่ตอบสนองต่อคำถามของหยางเชาชิง
การแสดงออกของเฉินโย่วเปลี่ยนไปทันที
เธอรู้สึกถูกคุกคาม
กงเซลีไม่เคยมองเฉียวเมียนเมียนแบบนี้มาก่อน
เฉินโย่วเห็นได้ชัดว่าไม่มีร่องรอยของการดูถูกในสายตาของกงเซลี เขามีทัศนคติที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงต่อเฉียวเมียนเมียนในตอนนี้
เธอรู้สึกตื่นตระหนกอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน
เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้
กงเซลีไม่รังเกียจเฉียวเมียนเพราะเห็นแก่เธออีกแล้วหรือ?
ณ ตอนนี้มีเพียงกงเซลีเท่านั้นที่เต็มใจที่จะยืนอยู่เคียงข้างเธอ เพื่อช่วยเหลือเธอและปกป้องเธอ ถ้าแม้แต่เขา..
“เซลี” เธอไม่สามารถห้ามตัวเองให้เรียกเขาได้
ทว่ากงเซลีดูเหมือนจะไม่ได้ยินเสียงเธอ
สายตาของเธอยังคงจับจ้องไปที่เฉียวเมียนเมียน
