มังกร1000ปี : ตอนที่47 งูยักษ์

ตอนที่47 งูยักษ์

เมื่อทังตันเห็นท่าทางที่หลิงฉวนหันศีรษะแล้วชงัก จึงหันไปด้วย มันสายเกินไปที่หลิงฉวนจะห้าม ต่อมาได้ยินเสียงทังตันกลืนน้ำลายแล้วเธอก็ตกลงไปในอ้อมแขนของหลิงฉวน

งูกลีบดอกไม้ขนาดใหญ่เงยหน้าขึ้นและหยุดอยู่กับที่ หลิงฉวนรู้สึกไม่สบายใจจากตัวมันและในทำนองเดียวกันมันก็รู้สึกอันตรายในตัวหลิงฉวนเช่นกัน ถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งนี้ ตั้งแต่ที่พื้นราบเมื่อกี้ก็กำจัดไปแล้ว

ต่อมาเมื่อเห็นพวกเขาสองคนวิ่งหนีไป ก็คอยตามอยู่ห่าง ๆ อย่างเงียบ ๆ เพื่อดูว่ามีโอกาสได้ลงมืออีกไหม เมื่อเขากำลังจะยอมแพ้ ก็เห็นงูกลีบดอกไม้ตัวเล็กกัดหลิงฉวนและก็เห็นความหวังอีกครั้ง

เมื่อเห็นทังตันหมดสติในอ้อมแขน หลิงฉวนก็ไม่รู้จะทำอะไรต่อ และที่เท้าก็รู้สึกเจ็บปวดมาก อยากวิ่งแต่ก็วิ่งไม่ไหวแล้ว วางทังตันนอนลงบนพื้น หลิงฉวนทนความเจ็บปวดแล้วค่อยๆลุกขึ้นยืน

หยิบดาบที่เก็บมาได้ระหว่างทาง ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นของใครคนไหน ที่ตายในปากของสัตว์ร้าย แม้แต่ซากศพกระดูกก็ไม่เหลือ มีแต่ดาบเล่มนี้ที่แสดงได้ว่าเคยอยู่บนโลกใบนี้

ถือดาบไว้ในมือทั้งสองข้าง เผชิญหน้ากับงูกลีบดอกไม้ขนาดใหญ่ อาการวิงเวียนศีรษะรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ได้การ ถ้ายังยืดเยื้อแบบนี้ ต้องจัดการ ยิ่งเร็วยิ่งดี

เขามองไปที่ทังตันที่นอนอยู่บนพื้น ต้องทำ ไม่เช่นนั้นทั้งคู่จะต้องตาย กัดปลายลิ้น เพื่อปลุกสติให้ฟื้นขึ้นเล็กน้อย

เขาเหวี่ยงดาบในมือและพุ่งเข้าหางูยักษ์

เมื่อเห็นหลิงฉวนวิ่งเข้ามา งูยักษ์ก็ตั้งท่าต่อสู้ เขารู้ถึงพิษของงูกลีบดอกไม้ ตราบใดที่พิษเข้าสู่หัวใจ ก็จะเหลืออนาคตเพียงหนทางเดียวเท่านั้น ตาย!

ทีแรกว่าจะรออีกสักพัก รอจนกว่าพิษจะออกอาการค่อยลงมือ แบบนั้นก็จะชนะได้แบบไม่เสียแรง

ระยะห่างระหว่างงูยักษ์กับหลิงฉวนนั้นไม่ไกลนัก

เพียงครู่เดียว หลิงฉวนก็มาถึงหน้าของงูยักษ์ แล้วฟันไปที่หัวโดยตรง เขาไม่เคยเรียนรู้ทักษะดาบ ทำได้แต่ถือบนมือแล้วฟันมั่ว แต่งูยักษ์ไม่แม้แต่จะหลบดาบ ดาบฟันเข้าบนหัวโดยตรง

เมื่อเห็นเช่นนี้หลิงฉวนก็รู้สึกดีใจ แต่ในวินาทีต่อมาหลิงฉวนก็ไม่สามารถหัวเราะได้อีก ดาบฟันลงบนหัวของงูยักษ์แต่มันไม่สามารถแทงเข้าได้แม้แต่น้อย มันถูกเกร็ดบนร่างงูยักษ์ต้านกลับมาได้ ทิ้งรอยสีขาวไว้บนตัวงูได้เท่านั้น

เมื่องูยักษ์เห็นสิ่งนี้ มีแววตาของการดูถูกขึ้นมาในสายตา

ทีแรกความรู้สึกไม่สบายใจยังคงมีอยู่ในหัวใจ จนทำให้งูรู้สึกกังวลคนตรงหน้า  แต่ทักษะของดาบนี้แย่เกินไป ไม่แม้แต่จะเทียบเท่าทักษะอดีตเจ้าของดาบเล่มนี้

หลิงฉวนผงะ ทันใดนั้น หัวของงูยักษ์สะบัด และกระแทกเข้าที่หน้าอกของหลิงฉวน หลิงฉวนรู้สึกได้ถึงพลังมหาศาลที่พุ่งมา

เขาปลิวถอยหลัง ชนต้นไม้ใหญ่และค่อยๆไหลลง เลือดไหลออกมาจากปาก ดาบก็หลุดจากมือของเขา

สัตว์ร้ายตัวนี้ทรงพลังมาก ตนเองไม่สามารถสู้ได้

เมื่อมองย้อนกลับไปหาทังตัน หลังจากใช้เวลาร่วมกันสองสามวัน หลิงฉวนก็พบว่าเธอเป็นคนดี แต่มันก็เป็นความรู้สึกแบบพี่ชายกับน้องสาว

ไม่รู้ทำไม ในความทรงจำของตัวเองมีร่างเงาของคนหนึ่งอยู่เสมอ ระหว่างตามหาพี่ชายของเธอเป็นเพื่อนด้วย ก็รู้สึกราวกับว่ากลายเป็นพี่ชายของเธอไปแล้ว

แต่ตอนนี้ ทังตัน ลาก่อน! ไม่รู้จะมีโอกาสได้เจอกันอีกไหมในอนาคต

หันหัวไปมองงูยักษ์แสดงแววตาที่ดุร้ายในดวงตาของตัวเอง

หลังจากที่งูยักษ์โจมตีตีโดนหลิงฉวน มันก็ไม่ได้ตาล่ามต่อ มันรอเวลา ที่ฤทธิ์พิษงูจะแสดงผล ทุกอย่างก็จะจบลงง่ายๆ

แต่หลังจากเห็นแววตาของหลิงฉวน มันรู้สึกว่าร่างกายของมันเยือกเย็นและการไหลเวียนของเลือดก็ช้าลงตาม ทันใดนั้นมันก็เพิ่มความระมัดระวัง

หลิงฉวนเหลือบมองดาบที่ตกอยู่ข้างงูยักษ์ ตอนนี้อาวุธของเขาคือร่างกายของเขา กำหมัดแน่นและพุ่งไปที่งูยักษ์อีกครั้ง

ตอนนี้งูยักษ์ระมัดระวังมากขึ้น ติดพิษไปนานมากแล้ว คาดว่าคนตรงหน้าน่าจะทำอะไรไม่ได้แล้ว รีบฆ่าให้หมดปัญหาดีกว่า!

เมื่อเห็นหลิงฉวนพุ่งเข้ามาหาเขา ก็อ้าปากเผยให้เห็นถึงฟันหยักที่เหมือนใบเลื่อย ไม่รู้ว่าฟันนี้บดขยี้คนไปกี่คนแล้วจนมีกลิ่นเลือดในอากาศเพิ่มขึ้น

งูยักษ์เคลื่อนที่เข้าหาหลิงฉวน โดยอ้าปากและกัดตรงหัวของหลิงฉวน ถ้ากัดโดนครั้งนี้ ทุกอย่างก็จะจบลง

เมื่อมองไปที่งูยักษ์ที่อยู่ตรงหน้า หลิงฉวนไม่ได้มีความกลัวแม้แต่น้อย ในดวงตาของเขามีเพียงความเย็นชาเท่านั้น ไม่มีใครสังเกตเห็นว่า รูม่านตาของหลิงฉวนค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด

ยื่นแขนซ้ายออกไป แขนซ้ายของเขากดไปที่ขากรรไกรของงูยักษ์ แล้วกดลงมา ดูเหมือนว่าหลิงฉวนทำอย่างว่าไม่เป็นมือของเขาเอง เหมือนสิ่งของที่สามารถโยนทิ้งได้ทุกเมื่อ

งูยักษ์หยุดชะงัก นี่ความรู้สึกอะไร ร่างกายของตนเองขยับไม่ได้อีกแล้ว เกิดอะไรขึ้น? หรือคน ๆ นี้จะเป็นสัตว์ร้ายด้วยหรือ?

ไม่สนใจอะไรงูยักษ์ทั้งนั้น หลิงฉวนกดมือซ้ายลงและร่างขนาดใหญ่ก็ถูกโยนลงไปที่พื้น เมื่อมองไปที่ดวงตาอันไม่น่าเชื่อของงูยักษ์ หมัดขวาพุ่งเข้าใส่ตาของงูยักษ์

…