บาปรักอนันตกาล ... ตอนที่ 1. ผู้ถูกปล่อยให้ตายที่คุกใต้ดิน (Part I)
Infinity Sin : บาปรักอนันตกาล
ตอนที่ 1. ผู้ถูกปล่อยให้ตายที่คุกใต้ดิน (Part I)
นายมาก ผู้ปกครองเมืองลับแลในวัยสี่สิบปีนั่งบนหลังม้าตระเวณตรวจตรารอบๆเมืองกับมั่นลูกชายคนโตและกลุ่มกำลังพล เมืองลับแลนี้ไม่ปรากฎในแผนที่ อยู่ในซอกหลืบของหุบเขาที่สามารถเข้าได้แต่ยากที่จะหลุดรอดออกไป วันเวลาไม่ปรากฎ หากแต่ย้อนไปจากยามปัจจุบันหลายร้อยปีดีดัก สายฝนตามฤดูกาลเทกระหน่ำเมื่อครู่ยามก่นหน้าและชะงักปลิวหายไปเหลือแต่ฟ้าเงียบสงบ เมฆสลัวลอยเอื่อยอย่างเกียจคร้าน ยามนี้น้ำปิงเชี่ยวกราดไหลเลาะผ่าน ฉับพลันนั้นเองปรากฎร่างหนึ่งลอยพ้นน้ำขึ้นมาจบที่ตลิ่ง
“พ่อ ดูนั่น” มั่นพาม้าคู่ใจไปหยุดที่ตลิ่ง พลันกระโดดลงมาพลิกตัวของชายนิรนาม “บาดแผลโดนฟันฉกรรจ์นัก” เขาแตะที่จมูก “เคราะห์ดีที่ยังมิตาย จักทำเยี่ยงไรกับมันดีขอรับ”
“โยนมันทิ้งลงน้ำไป” ผู้เป็นบิดาตอบ
“แต่พ่อท่าน เมื่อมันยังมิถึงฆาต เหตุใดท่านมิช่วยมันไว้ เผื่อเป็นแรงกำลังให้พวกเราในภายภากหน้า”
“เจ้ามิเกรงว่ามันจะเป็นพวกโจรป่าหนีมางั้นรึ”
“โจรป่าที่ไหน จักผิวพรรณผุดผ่องราวกับคนมีวรรณะเช่นนี้เล่าท่าน” มั่นตอบอย่างมั่นใจ อาภรณ์ห่อหุ้มกายแม้จะขาดวิ่น แต่ใบหน้าซีดเผือดนั้นบ่งบอกว่ามาจากตระกูลมีชื่อ
“ให้มันอยู่ในคุก จนกว่าจะแน่ใจว่าไม่ใช่คนของไอ้พวกเสือมืด”
“แต่ท่านพ่อ...” ผู้เป็นบิดาไม่ฟังคำใดๆ มั่นเรียกชายฉกรรจ์มาช่วยอุ้มร่างนี้ขึ้นหลังม้า จะพากลับเรือนไป
เรือนของผู้ปกครองเมืองจะอยู่ด้านในสุด ด้านหลังเป็นหุบเขาสูงชัน แม้แต่บรรดานกก็ยากที่จะบินร่อนไปมาได้ มีเรือนของบ่าวไพร่ที่ไม่มีปากมีเสียงปลูกอยู่รายล้อม ถัดมาเป็นที่พักของกองกำลังหรือเหล่าสมุนที่ทำหน้าที่ราวกับเป็นทหาร ปลูกอยู่พร้อมหน้ากันเป็นครอบครัว ชั้นนอกจะเป็นเรือนของมั่น ลูกชายคนเดียวของพ่อเมืองลับแล ที่แยกตัวออกมาแต่งงานตั้งแต่อายุ 16 ปี แต่น่าเสียดาย ที่เมียรักกลับถูกไข้ป่าปลิดชีพไปตั้งแต่ช่วงปีแรกของการร่วมหอ มั่นเสียใจจนไม่เปิดใจให้ผู้ใดเข้ามาในชีวิตของตนได้อีก
ร่างของผู้เคราะห์ร้ายถูกโยนเข้าไปในห้องขังชั้นใต้ดินที่อยู่ติดกับโรงทหาร เป็นอาคารที่มีการป้องกันแน่นหนา ทำมาจากหินชั้นดีผนึกกับปูนของพวกฝรั่ง ชั้นใต้ดินไม่มีหน้าต่าง ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน ลูกกรงเหล็กขนาดใหญ่กว่าแขนบุรุษหนุ่มแข็งแกร่งยิ่งกว่าเหล็กไหลราวกับว่าจะกักกันผู้ที่อยู่ในนี้อย่างถาวร
