EP 288 ลิฟต์ตก
EP 288 ลิฟต์ตก
By loop
ณ กลางดึก.
นายซากาโมโตะได้รับข่าวการจับกุมคนขับและชายของเขาเล็กน้อยในเวลาต่อมา เมื่อผู้ช่วยของเขาบอกเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเขาก็โกรธมากจางจินเฟิง ถูกจับและคนของเขาสองคนถูกตำรวจซ้อม นี่เหมือนตบหน้าเขา เขาเรียกร้องรัฐบาลมณฑลหยานไท่และเซียงดาวทันทีเพื่อเรียกร้องให้ปล่อยตัวคนของเขา
เซียงดาวส่งเลขาโจวไปที่สำนักรักษาความปลอดภัยสาธารณะทันที
หลังจากการพูดคุยเจรจากันหลายครั้งชายชาวญี่ปุ่นทั้งสองคนก็ได้รับการปล่อยตัวในที่สุด
แต่ดงซูบินได้ติดต่อคนขับรถของซีตองและภรรยาของเขาที่ถูกพวกเขาทุบตีเพื่อบันทึกคำแถลงที่สำนักงานและภาพของพวกเขา ดึง และการผลักเจ้าหน้าที่ตำรวจก็ถูกยื่นเข้าระบบความปลอดภัยสาธารณะเช่นกัน ชายชาวญี่ปุ่นสองคนก็ไม่ยอมปล่อยเลย พวกเขาต้องจ่ายค่าปรับจำนวนมากสำหรับการปล่อยตัว
คนขับจางจื่อเฟิงไม่ได้โชคดีนัก
หลังจากรู้ว่าชีวิตแม่ของดงซูบินตกอยู่ในอันตราย มันยังคงอยู่ระหว่างการผ่าตัดในโรงพยาบาลและไม่มีใครกล้าที่จะเปิดเผยเกี่ยวกับการปล่อยตัวเขาอีก
แม้ว่าลวนเสี่ยวปิงจะมีอาการหัวใจวายเพราะภัยคุกคามของ เหมิงเซียวริน แต่ทีมเยี่ยมชมเว็บไซต์ก็เป็นคนที่ทำให้เธอได้รับอุบัติเหตุ จางจื้อเฟิงทำให้เธอล้มลงและหนีออกมาจากที่เกิดเหตุและตอนนี้เหยื่อยังอยู่ระหว่างการผ่าตัดและไม่มีใครรู้ว่าเธอจะรอดชีวิตได้หรือไม่ ใครกล้าปล่อยเขา ไม่มีใครยอมแบกรับความรับผิดชอบ!
……
1 น.
โรงพยาบาลประชาชนของมณฑล ดงซูบินเดินขึ้นและลงหน้าห้องผ่าตัด
หนึ่งชั่วโมงแล้ว! เหตุใดการดำเนินการจึงไม่เสร็จสมบูรณ์
ห้านาทีต่อวินาที…สิบนาทีต่อวินาที…
ดงซูบินไม่สามารถรอได้อีกต่อไป เขาเดินไปเปิดประตูห้องผ่าตัดหวังว่าจะได้เจอแม่ของเขาอีกครั้ง แต่เมื่อเขาแตะประตูเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่อยู่ด้านหลัง ประตูเปิดออกและผู้อำนวยการโรงพยาบาลและผู้นำสองสามคนก็เดินออกมาในชุดของพวกเขา
ดงซูบินหายใจเข้าลึก ๆ และถาม "แม่ของผม…"
รองผู้อำนวยการโรงพยาบาลฉายแววยิ้ม “ไม่ต้องกังวล การผ่าตัดประสบความสำเร็จ”
“ขอบคุณ…ขอบคุณ…” ดงซูบินรีบจับมือพวกเขาด้วยความขอบคุณ
พยาบาลสองคนผลักลวนเสี่ยวปิงซึ่งอยู่บนเตียงของเธอออกจากห้องผ่าตัด
"แม่!" ดงซูบินรีบวิ่งอย่างรวดเร็ว “คุณรู้สึกอย่างไร”
ลวนเสี่ยวปิงรู้สึกตัว ขั้นตอนนี้ไม่จำเป็นต้องให้เธออยู่ภายใต้การดมยาสลบ เธอยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าที่เป็นห่วงของลูกชาย "แม่สบายดี. ขอโทษที่ทำให้ลูกต้องเป็นห่วงนะ”
“ขอบคุณพระเจ้า…” ดวงตาของ ดงซูบินเป็นสีแดง
แพทย์หยุดชะงัก “ให้ผู้ป่วยพักผ่อน”
แม้ว่าการผ่าตัดจะประสบความสำเร็จ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าหลวนเสี่ยวปิงจะฟื้นตัวเต็มที่ สองสามวันนี้ยังคงวิกฤตและเธอยังไม่พ้นอันตราย ดังนั้น ดงซูบินจึงไปพร้อมกับพยาบาลทันทีเพื่ลวนเสี่ยวปิงไปที่วอร์ดเดียวที่ชั้นบน หลังจากติดตั้งอุปกรณ์ตรวจสอบที่สำคัญแล้ว ดงซูบินก็จับมือแม่ของเขาและเฝ้าดูเธอในขณะที่เธอหลับ
ดงซูบินหลับไปโดยเอนหัวลงบนเตียงไม่นานหลังจากที่ลวนเสี่ยวปิงหลับไป
……
เช้าวันรุ่งขึ้น.
โทรศัพท์ของดงซูบินก็ดังขึ้น
ดงซูบินลืมตาขึ้นและท้องฟ้าก็สว่าง แม่ของเขายังคงนอนหลับอยู่เขารีบก้าวออกจากวอร์ดพร้อมกับโทรศัพท์ของเขา เขาดูหมายเลขและมาจากเสี่ยวหลาน
“พี่สาวเสี่ยว”
“ตอนนี้คุณน้าสบายดีไหม”
“หมอบอกว่าการผ่าตัดสำเร็จและตอนนี้เธออาการดีขึ้นแล้ว”
"ดีแล้ว." เสี่ยวหลานกล่าว “ฉันได้รับข่าวว่านายซากาโมโตะยอมทิ้งการลงทุนในเทศมณฑลหยานไท่และดูเหมือนว่าจะติดต่อกับมณฑลอื่น ๆ เขาจะไปที่อื่นเพื่อเยี่ยมชมสถานที่และเลขาธิการพรรคเซียงโกรธมาก เลขาหูเพิ่งบอกฉันว่าเธอเห็นเลขาโจวโยนรีโมททีวีที่ทุบทิ้งลงถังขยะ มันควรจะเป็นเลขาธิการพรรคเซียง เป็นคนทุบมันอยู่บนพื้น…ฮ่าฮ่าฮ่า…คราวนี้คุณปั่นป่วน”
ดงซูบินตอบกลับอย่างขอโทษ “ขออภัยพี่สาวเสี่ยว”
“มีอะไรต้องขอโทษ? คุณได้ทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว”
"ขอขอบคุณ." ดงซูบินวางสายหลังจากคุยกันได้ซักพัก
ด้วยการสนับสนุนของเสี่ยวหลาน ดงซูบินรู้สึกดีขึ้นมาก เขาไม่คิดว่าตัวเองทำอะไรผิด การวิ่งหนีหลังจากเกิดอุบัติเหตุถือเป็นความผิดทางอาญาและไม่สามารถทิ้งข้อกล่าวหาได้ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตามเซียงดาวไม่มีอำนาจในการตัดสินใจและ ดงซูบินได้ดำเนินการตามขั้นตอน
หลังจากที่นายซากาโมโตะตัดสินใจไม่ลงทุนในเขตหยานไท่เหตุการณ์นี้ถือว่าจบลง
หากไม่มีการลงทุนนี้สำนักรักษาความปลอดภัยสาธารณะและสำนักงานเขตสงวนจะไม่ยอมให้จางจื้อเฟิงออกไป เขาถูกตั้งข้อหาสำหรับความผิดทั้งหมดที่เขาก่อขึ้น อย่างไรก็ตาม ดงซูบิน ไม่มีความตั้งใจที่จะปล่อยให้เรื่องนี้เงียบไปเฉยๆแน่ เขายังจำได้ว่าแม่ของเขาอยู่ในสภาพวิกฤตเพราะเหมิงเซียวริน ดงซูบินเองก็เป็นคนไม่ยอมใครและเขาตัดสินใจแล้วจะจัดการเรื่องนี้อย่างเด็ดขาด!
กลับมาในวอร์ดแม่ของ ดงซูบินตื่นขึ้นมา
ลวนเสี่ยวปิงยิ้มให้ลูกชาย “ลูกอยู่ที่นี่ทั้งคืนเลยเหรอ”
"ใช่ครับ อาการแม่เป็นอย่างไงบ้างตอนนี้ครับ?"
“ตอนนี้แม่รู้สึกดีขึ้นบ้างแล้ว โอ้คนขับรถคนนั้น…”
“เขาถูกจับและจะถูกห้ามขับรถตลอดชีวิต แต่ผมไม่รู้ว่าเขาจะต้องโทษจำคุกหรือเปล่า”
ใบหน้าของลวนเสี่ยวปิงเปลี่ยนไป “ผู้ชายคนนั้นเป็นส่วนหนึ่งของทีมเยี่ยมชมไซต์การลงทุนใช่ไหม? ลูกจับเขา…นั้นคือเรื่องจริงหรอ…”
ดงซูบินเทน้ำเปล่าให้แม่ของเขา "ทุกอย่างปกติดี. ฉันจับเขาตามกฎหมายแล้วใครจะกล้าพูดล่ะ“ดงซูบินวางแก้วลงบนโต๊ะข้างหลังจากที่ลวนเสี่ยวปิงดื่มมัน” แม่บอกผมมาว่า เหมิงเซียวรินบอกอะไรแม่ก่อนที่แม่ล้มลงไป เขาขู่แม่หรือเปล่าและบอกว่าถ้าแม่ติดตามเรื่องนี้ผมอาจถูกไล่ออก”
ลวนเสี่ยวปิงถอนหายใจ "ใช่."
“ไอ้แก่นี่!” ดงซูบินสบถออกมา
“เสี่ยวปิงลืมไปเถอะ ตอนนี้ฉันสบายดี” ลวนเสี่ยวปิงกังวลเกี่ยวกับลูกชายของเธอ
ลืมไปหรือ! ดงซูบินปล่อยให้ เหมิงเซียวรินออกไปแบบนี้ได้อย่างไร? เขาเกือบจะฆ่าลวนเสี่ยวปิงแล้ว!
หลายคนในสำนักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะรู้จักตัวละครของ ดงซูบินเมื่อพวกเขาได้ยินว่าแม่ของหัวหน้าซูบินหัวใจวายเพราะ เหมิงเซียวรินพวกเขาโทรหา ดงซูบินเพื่อถามเกี่ยวกับอาการของแม่ของเขา พวกเขาทั้งหมดรวมทั้งเหลียงเฉิงเผิงบอกกับดงซูบินว่าคนขับรถถูกจับและเขาจะต้องไม่ผลีผลาม หัวหน้าเหลียงกลัวว่า ดงซูบินจะเอาชนะ เหมิงเซียวรินได้ คนอื่น ๆ อาจไม่สามารถเอาชนะผู้นำรัฐบาลได้ แต่ทุกคนรู้ว่าหัวหน้าซูบินจะทำเช่นนั้นอย่างแน่นอน
ดงซูบินสัญญากับพวกเขาว่าเขาจะไม่ทำอะไรบุ่มบ่าม แต่ในใจเขาไม่คิดเช่นนั้น
ตอนเที่ยงหลังจากหาอาหารให้แม่แล้ว ดงซูบินก็ลงไปจับของกินที่ชั้นล่าง
เมื่อ ดงซูบินมาถึงล็อบบี้ลิฟต์ที่ปลายอีกด้านของทางเดินเขาเห็น เหมิงเซียวรินหัวหน้าหน่วยงานส่งเสริมการลงทุน
เหมิงเซียวรินมาโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษา เขาอยู่ในวัยห้าสิบและไม่แข็งแรงอีกต่อไป เมื่อเขาอายุได้สี่สิบเขามีอาการเส้นเลือดในสมองตีบและต้องเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลเป็นประจำทุกปี เขาได้รับการรักษาเมื่อต้นปีที่ผ่านมา แต่เมื่อเขาได้ยินว่านายซากาโมโตะยกเลิกการเยี่ยมชมเทศมณฑลหยานไท่เขาก็โกรธมาก ดงซูบินได้เร่งการลงทุนนี้และ เหมิงเซียวรินจะไม่ได้รับผลงานและการเลื่อนตำแหน่ง ตอนนี้เขาดูกระวนกระวายและมีอาการของโรคลิ่มเลือดอุดตันในสมอง เขาใช้เวลาไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลทันที
ดงซูบินเห็น เหมิงเซียวริน
เหมิงเซียวรินเห็น ดงซูบินและใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เขาโกรธ ดงซูบินสำหรับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
ดงซูบินระเบิดอารมณ์เมื่อเขาเห็นการแสดงออกของ เหมิงเซียวรินก ** ก! ฉันยังไม่ได้จัดการกับนายแล้วยังกล้ามองหน้าฉันอีกเหรอ!
“เฮ้! เมื่อวานนายณพูดอะไรกับแม่ของฉันบ้าง!”
เหมิงเซียวรินตอบด้วยใบหน้าเรียบเฉย “คุณกำลังหมายถึงอะไร”
"แล้วนายคิดอย่างไร?" ดงซูบินจ้องมองไปที่ เหมิงเซียวรินในสายตาของเขา “แกมันเลวมากๆ! แม่ของฉันได้รับบาดเจ็บจากการถูกรถเฉี่ยว นายกล้ามาข่มขู้เธอจนอาการของเธอกำเริบอีกอย่างงั้นหรอ! รู้ไหมเมื่อคืนเธอเกือบตาย?! อย่าแสร้งทำเป็นไม่มีใครรู้ว่าเมื่อคืนนายทำอะไร! ฉันเห็นทุกอย่างผ่านภาพกล้องวงจรปิดแล้ว! ตอนที่แม่ของฉันหัวใจวายนายก็อยู่ในวอร์ด! นายเห็นแม่ของฉันหัวใจวายและนายจากไปโดยไม่เรียกพยาบาล! นายยังมีความเป็นมนุษย์อยู่ไหม!”
หลายคนได้ยินข้อโต้แย้งของพวกเขาและมองข้ามไป
เหมิงเซียวรินตอบ “หยุดทำตัวเหมือนนักเลงสักที่! นี่เป็นพฤติกรรมของผู้นำสำนักงานความปลอดภัยสาธารณะจริงๆหรอ”
“ฉันตั้งหากที่อยากจะถามนายอย่างงี้! นายทำให้แม่ของฉันหัวใจวายและปล่อยให้เธอตาย! นายนี้หรอหัวหน้าสำนักงานของรัฐ”
“อย่าผลักทุกอย่างมาที่ฉัน! ฉันไม่ได้พูดอะไรกับแม่ของคุณเลย! เป็นเพราะเธอคนเดียว…”
“เวร คุณ!” ดงซูบินตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว “ถ้านายไม่ได้มาคุกคามเธอเธอจะเป็นโรคหัวใจวายเฉียบพลันไหม?”
เหมิงเซียวรินโกรธมากและชี้ไปที่ ดงซูบิน“ระวังคำพูดของคุณ! ฉันขู่เธอเมื่อไหร่”
เหมิงเซียวรินไม่อยากเสียเวลากับ ดงซูบินได้ เขาตะโกนว่า“คุณกำลังทำให้ฉันเสียเวลา!” และออกไปตรวจร่างกาย ดงซูบินตระหนักว่า เหมิงเซียวรินไม่ได้มาเยี่ยมแม่ของเขา แต่เขามาที่นี่เพื่อปัญหาสุขภาพของเขา! ก ** ก! แกทำให้แม่ของฉันหัวใจวายและแกเองยังไม่คิดจะมาเยี่ยมเธอเลย! แกกำลังทำให้ฉันโกรธจัด!
“หัวหน้าซูบินโปรดใจเย็น ๆ” พยาบาลคนหนึ่งเดินมา
หัวหน้าพยาบาลมาด้วย “คุณทานอาหารกลางวันแล้วหรือยัง? คุณต้องการให้ฉันหาอะไรให้ไหม”
ดงซูบินระงับความโกรธของเขา "ขอขอบคุณ. ฉันสบายดี."
ดงซูบินมองไปยังทิศทางของ เหมิงเซียวรินก่อนที่จะกดปุ่มยก เขากำลังคิดว่าจะจัดการกับไอ้แก่คนนี้ยังไงดี? แต่ผลที่ตามมาจะรุนแรง เหมิงเซียวรินไม่ใช่อาชญากรและเป็นผู้นำรัฐบาล ถ้าเขาตีเขาเขาอาจถูกตั้งข้อหาในศาล เซียงดาวอาจใช้สิ่งนี้เป็นข้ออ้างในการยิงเขา การเอาชนะ เหมิงเซียวรินควรเป็นสิ่งที่ศัตรูของเขาต้องการ
แต่นอกเหนือจากการเอาชนะ เหมิงเซียวรินแล้ว ดงซูบินจะทำอะไรได้อีก?
ดิง! ประตูลิฟต์เปิดออกและ ดงซูบินก็เข้ามาคนเดียว
เขาจะทำอะไรได้อีกโดยไม่ต้องรับผิดชอบ
ดงซูบินอยู่ในความคิดลึก ๆ
ชั้นห้า…
ชั้นสี่…
ชั้นที่สาม…
เหวี่ยง! ลิฟต์หยุดกะทันหันที่ชั้นสาม
แต่ก่อนที่ประตูลิฟต์จะเปิดก็มีเสียงดังขึ้นและไฟของลิฟต์ก็ดับลง!
ดงซูบินตกใจและรีบจับราวเหล็ก เกิดอุบัติเหตุบวกกับมีเสียงกระตุกและได้ยินเสียงดังเล็กน้อยจากด้านบนของลิฟต์ ช่วงเวลาต่อมา ดงซูบินอยู่ในสภาพไร้น้ำหนัก!
อะไรกัน!
หัวใจของ ดงซูบินตกไปที่ตาตุ้ม!
ลิฟต์ตก! มันตกเฉยๆเช่นนี้เลยหรอ!
เวรเอ๋ย! ลิฟต์ขัดข้องหรือไม่? ฉันกำลังจะตาย?
หนึ่งวินาทีหลังจากที่ ดงซูบินรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นมีเสียงดังและเขารู้สึกได้ถึงแรงกระแทกของลิฟต์ที่กระแทกกับบางสิ่ง ผลกระทบไม่น้อยไปกว่าแผ่นดินไหวขนาดสิบ! หลอดฟลูออเรสเซนต์เหนือศีรษะถูกทุบออกเป็นชิ้น ๆ และขาของ ดงซูบินก็ชา เขาล้มลงบนพื้นและไม่สามารถแม้แต่จะยืนได้
ปวด!
ร่างกายส่วนล่างของ ดงซูบินเจ็บปวดอย่างมาก!
ดงซูบินอ้าปากค้างขณะที่เขานั่งอยู่บนพื้นลิฟต์ที่มืดสนิท เขาได้ยินเสียงคนตะโกนข้างนอกเบา ๆ ขณะที่คนข้างนอกรู้ว่าลิฟต์ตก
หนึ่งวินาที…
สองวินาที…
ลิฟต์หยุดเคลื่อนที่ลงมา
ดงซูบินเช็ดเหงื่อเย็นที่หน้าผากของเขา หลังจากประสบกับสถานการณ์ใกล้ตายนับไม่ถ้วนเขาก็ยังคงกลัวจนหมดปัญญาหากเป็นคนอื่นใครจะไปรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
โชคดีที่อันตรายสิ้นสุดลง
เอ๊ะ? เดี๋ยวก่อน
ดงซูบินที่กำลังรอใครบางคนมาช่วยเขาก็สว่างขึ้น!
แค่นั้นแหละ!
กลับ 3 นาที!
……
……
ฉากเปลี่ยนไป
ความเจ็บปวดก็หายไปในทันที!
ดงซูบินรู้สึกได้ว่าร่างกายของเขากระตุกและในช่วงเวลาถัดไปเขากำลังยืนอยู่ตรงทางเดินที่มีแสงสว่างจ้า ตำแหน่งปัจจุบันของเขาอยู่หน้าหน้าต่างชั้น 5 มีคนไข้และพยาบาลจำนวนมากกำลังมองมาที่เขา
“หัวหน้าซูบินโปรดใจเย็น ๆ”
“คุณทานอาหารกลางวันแล้วหรือยัง? คุณต้องการให้ฉันหาอะไรให้ไหม”
พยาบาลและหัวหน้าพยาบาลอยู่ข้างๆดงซูบินพูดกับเขา
ดงซูบินกำหมัดแน่นและตอบ "ขอขอบคุณ. ฉันสบายดี."
ดงซูบินหมุนตัวและกดลิฟต์ ลิฟต์ยังคงอยู่ที่ชั้นหนึ่งและเขาจำได้ว่าลิฟต์จะหยุดที่ชั้นสองและชั้นสี่ก่อนถึงชั้นห้า เขายังมีเวลาประมาณ 1 นาที แต่เขากลัวการเปลี่ยนแปลง หลังจากกดปุ่มแล้วเขาก็หันไปหาพยาบาล “ช่วยรออยู่ที่ลิฟท์ก่อน จนกว่าผมจะกลับมา”
พยาบาลพยักหน้า "ตกลง."
"ขอขอบคุณ!" ดงซูบินกล่าวก่อนที่จะวิ่งไปที่ทางเดิน
ที่โค้ง ดงซูบินเห็น เหมิงเซียวรินเดินอยู่ข้างหน้า พวกเขาเพิ่งเถียงกันเสร็จและ เหมิงเซียวรินก็เดินจากไป
"รอ!" ดงซูบินตะโกน
เหมิงเซียวรินกำลังพูดคุยกับแพทย์เกี่ยวกับอาการของเขา เขาหันมาและถาม "มันคืออะไร?"
ดงซูบินระงับความโกรธและกล่าวอย่างรวดเร็ว “ฉันอยากคุยกับบนาย มาคุยกันตรงนั้น”
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ!” เหมิงเซียวรินตะโกน
ดงซูบินหัวเราะเยาะ “เกิดอะไรขึ้น? นายกลัวที่จะคุยกับฉันเหรอ?”
เหมิงเซียวรินมองไปที่หมอข้างๆเขาก่อนจะเดินไปหา ดงซูบินเขาไม่กลัว ดงซูบินหรือโดนเขาทุบตี พวกเขาอยู่ในที่สาธารณะและ ดงซูบินจะไม่กล้าทำอะไรเขา ดงซูบินเห็น เหมิงเซียวรินเดินมาหาเขาและเริ่มเดินไปที่ลิฟต์ จากระยะไกล ดงซูบินเห็นพยาบาลกำลังเปิดประตูลิฟต์ด้วยมือของเธอ
"คุณกำลังจะพาฉันไปไหน?" เหมิงเซียวรินมองไปที่ ดงซูบิน"ฉันกำลังยุ่ง!"
ดงซูบินตอบ “เราจะคุยกันในลิฟต์ ที่นี่มีคนจำนวนมากและไม่สะดวก”
เหมิงเซียวรินไม่รู้ว่า ดงซูบินกำลังทำอะไรอยู่และเขาก็ขมวดคิ้ว “ถ้าเป็นเรื่องแม่ของคุณเราไม่จำเป็นต้องพูด ฉันไม่ว่าง!”
“มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้น เข้ามาแล้วคุณจะรู้”
พยาบาลยังคงหยุดไม่ให้ประตูลิฟต์ปิด “หัวหน้าซูบินลิฟต์มาถึงแล้วค่ะ”
"ขอขอบคุณ." ดงซูบินยิ้มและเข้าไปในลิฟต์
เหมิงเซียวรินลังเลและมองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะเดินตาม ดงซูบินเข้าไปในลิฟต์ มีกล้องวงจรปิดในลิฟต์และ เหมิงเซียวรินไม่กังวลว่า ดงซูบินจะทำอะไรเขา
ดงซูบินกดปุ่มชั้นหนึ่ง
ประตูลิฟต์เริ่มปิดอย่างช้าๆ
ทันใดนั้นดงซูบินก็ก้าวไปข้างหน้าและก้าวออกจากลิฟต์
เหมิงเซียวรินตะลึง "คุณ…"
ดงซูบินหัวเราะ “ทันใดนั้นฉันก็จำอะไรบางอย่างได้ นายลงไปที่ชั้นหนึ่งและรอฉัน”
หลังจากที่ ดงซูบินพูดเรื่องนี้เสร็จประตูก็ปิดลงและ เหมิงเซียวรินไม่สามารถลงจากลิฟต์ได้ เขาโกรธมากและรู้สึกว่า ดงซูบินกำลังหลอกเขา!
สารเลวคนนี้!
เหมิงเซียวรินชนผนังลิฟต์ด้วยความโกรธขณะที่ลิฟต์เคลื่อนตัวลง
เรื่องที่ห้า…
เรื่องที่สี่…
เรื่องที่สาม…
เมื่อ เหมิงเซียวรินยังคงสบถ ดงซูบินอยู่ในใจอุบัติเหตุก็เกิดขึ้น ไฟของลิฟต์ดับลงและมีเสียงดังโครม! ฟังดูเหมือนสายเคเบิลของลิฟต์ขาดและลิฟต์ก็เริ่มตกลงมา!
แปดเมตร…
หกเมตร…
สี่เมตร…
ความรู้สึกที่ว่างเปล่านี้ราวกับตกจากหน้าผา!
ใบหน้าของ เหมิงเซียวรินเปลี่ยนเป็นสีเขียวและวิญญาณของเขาก็ออกจากร่างไปแล้สเช่นกัน เขาสัมผัสได้ถึงความตายที่ยื่นมือเข้ามาหาเขา!
ฉันต้องตายอย่างงั้นหรอ…นี่คือความคิดสุดท้ายของเหมิงเซียวริน!
ตุ้ม!. +
รถลิฟต์ตกชั้น 1!
