น่าเสียดายที่กุสตาฟไม่เคยได้รับสิทธิพิเศษ ในการเป็นเจ้าของอุปกรณ์ ดังนั้นเขาจึงไม่เคยเข้าใจว่าอะไรคือความสนุกทั้งหมดนั่น เมื่อใดก็ตามที่เขาเห็นท่าทางตื่นเต้นของพวกนั้น

ชั้นบนสุดเป็นที่ ที่ลูกครึ่งมักจะมารวมตัวกัน เพื่อกินอาหารกลางวัน

แต่กุสตาฟไม่ได้เข้าไปที่นั่น ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายเมื่อเขายังเรียนอยู่ชั้นม. 1

เขาถูกทุบตีและล้มลง

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เขาจะมาที่นี่เพื่อรับอาหารฟรี จากนั้นก็ไปที่ด้านหลังของโรงอาหาร เพื่อกินอย่างสันโดษ

นี่เป็นสไตล์ปกติของเขา ด้านหลังของโรงอาหารเงียบและว่างเปล่า นั่นคือที่ที่เขากินมาตลอด

กุสตาฟรับอาหารกลางวันฟรีจากเคาน์เตอร์ ซึ่งตั้งอยู่สุดทางเดิน

แทบจะไม่มีใครเห็นเลยว่าเขาเอาอาหารมาจากที่นี่

นักเรียนในโรงอาหารจะจ้องมองเขาแบบต่าง ๆ แต่เขาชินกับเรื่องนี้เขาจึงไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย

เขาหยิบอาหารกลางวัน ซึ่งเป็นขนมปังขนาดสองฝ่ามือและน้ำหนึ่งถ้วย

คนรับใช้จ้องมองมาที่เขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย ใบหน้าของกุสตาฟไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับที่นี่เลย

กุสตาฟถือถาดอาหารของเขาและกำลังเดินไปทางด้านหลัง ขณะที่เขากำลังเดินเขาสังเกตเห็นนักเรียนชายสามคนมาทางเขาจากทางขวา

เขาจำทั้งสามคนได้ และนักเรียนที่เหลือในโรงอาหารก็เช่นกัน

- "เฮ้ นี่ฮังโจ เบน ราว และพอล มิเกลไม่ใช่เหรอ"

- "โอ้ คนดีของฉันที่นี่มีอะไรให้ทำหรอ ที่โรงอาหารด้านล่างนี่น่ะ?"

- "ฮังโจ ยังสวยเหมือนเดิม!"

- "ผู้ชายในฝันของฉัน"

นักเรียนชายและหญิงบางคนอุทานด้วยความตื่นเต้น

คนที่อยู่ตรงกลางคือฮังโจที่พวกเขาอ้างถึง เขาสูงประมาณ 5 ฟุต 7 นิ้วและมีใบหน้าที่ดูน่ารักและมีผมสีเขียว 2 คนทางขวาและซ้ายของเขาคือลูกน้องของเขา เบน ราว และ พอล มิเกล สองคนนี้ติดตามเขาเสมอทุกที่ไป

เบนและพอลสูงถึง 6 ฟุต ดังนั้นพวกเขาจึงดูเหมือนบอดี้การ์ด ขณะที่พวกเขาเดินตามฮังโจ

เบนมีสีผิวค่อนข้างเข้มและมีรูปร่างที่กว้าง ในขณะที่พอลดูเหมือนหนุ่มหล่อเพลย์บอย ที่มีรูปร่างผอมแห้ง

กุสตาฟเห็นพวกเขา แต่แสร้งทำเป็นไม่ทำและเริ่มเดินเร็วขึ้น

ทั้งสามคนดิ้นรนเพื่อให้ทัน เมื่อกุสตาฟเริ่มเดินเร็วขึ้น

และแล้วคนที่อยู่ตรงกลางก็หยุดเดินและพูดกับอีกสองคน

"พาเขามาหาฉัน!" ทันใดนั้นทั้งคู่ก็พุ่งไปที่หน้ากุสตาฟ

กุสตาฟต้องหยุดฝีเท้าชั่วคราว

เขาเลื่อนเท้าไปข้างหน้า 2-3เซนติเมตร เนื่องจากการหยุดกะทันหัน และเกือบจะจบลง ด้วยการกระแทกเข้าที่คนหนึ่งในนั้น

ถาดอาหารของเขาอยู่ห่างเพียงไม่กี่เซนติเมตร จากการสัมผัสชุดนักเรียนของเบน ราวที่อยู่ตรงหน้าเขา

“ทำอะไรวะ ...” ก่อนที่กุสตาฟจะพูดเสร็จ เบนราวก็ตบถาดนั้นออกไปจากมือของกุสตาฟ

พับ!

ถาดลอยไปในอากาศหลายฟุต ก่อนจะกระแทกลงบนพื้นไปทางซ้าย

กุสตาฟจ้องมองขนมปังและถ้วยน้ำที่วางอยู่บนพื้นด้วยสายตาที่มืดมน

เขาอยากจะเดินไปหาขนมปังและหยิบมันขึ้นมา แต่ก่อนที่เขาจะทำได้ พอลเหยียบขนมปังแผ่นแรก

ปึ้ง!

ขนมปังถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้าของเขาอย่างสมบูรณ์ แต่เขาไม่ยอมให้มันจบแค่นั้น

เขายกเท้าขึ้นอีกครั้งและเลื่อนไปทางซ้ายก่อนที่จะทำมันอีกครั้งด้วยความแรงมากขึ้น

ปึ้งง!

ขนมปังชิ้นที่สองถูกเท้าของพอลบีบ

กุสตาฟรู้สึกเหมือนหัวใจของเขาถูกฉีกออก ขณะที่เขาดูฉากที่น่าสยดสยองของอาหารกลางวันของเขาที่ถูกฆาตกรรม

'ฉันไม่ได้กินอาหารซักมื้อ ตั้งแต่เมื่อวาน' จิตใจของกุสตาฟอยู่ในสภาพที่เจ็บปวด เมื่อได้รับอาหารจากเคาน์เตอร์ฟรีแล้วก็ไม่สามารถรับอีกได้จนกว่าจะถึงวันรุ่งขึ้น

กุสตาฟรู้สึกอยากร้องไห้ขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมองเพื่อจ้องมองไปที่พอล

"หวา ... " ก่อนที่เขาจะพูดเสร็จเบนก็จับคอเสื้อเขา แล้วลากเขาไปหาฮังโจที่รอพวกเขาอยู่ข้างหลัง

- "ตอนนี้ไอ้ขยะนั่นกำลังมีปัญหาแล้วจริงๆ"

- "มันทำให้ฮังโจโกรธเหรอ?"

- "มันทำไปทำเพื่อ!"

พวกเขาเฝ้าดูขณะที่กุสตาฟถูกลากไปหาฮังโจ

พลึบ-

เบนดึงกุสตาฟลงมาคุกเข่าต่อหน้าฮังโจ

ฮังโจจ้องมองกุสตาฟที่ตอนนี้ดูไร้ชีวิตชีวา

"แกมีความกล้าที่จะปรากฏตัวใน สถาบันแห่งนี้อีกครั้ง หลังจากที่ฉันบอกให้แกฆ่าตัวตายไปแล้วไม่ใช่หรอ!" ฮังโจกล่าว

“แกอยากให้ฉันทำให้แกจริงๆเหรอ?” ฮังโจกล่าว ขณะที่เขาทุบกำปั้นขวาและฝ่ามือซ้ายเข้าด้วยกัน

'อาหารของฉัน ... ' กุสตาฟฟัง แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดว่าจะใช้ชีวิตยังไงในวันนี้

"แกกล้าที่จะใส่ชื่อของแกลงในการสอบเข้า MBO! แกคือขยะ ... นี่แกไม่รู้จักที่ของแกเรอะ!" ฮังโจพูดด้วยเสียงกร้าว ขณะที่เขาจับผมของกุสตาฟ

"ถังขยะใบนี้ต้องการอยู่ในสนามทดสอบเดียวกันกับฉัน ... นั่นเป็นการดูถูกมาก! แกไม่เชื่อเหรอว่าฉันจะฆ่าแกในตอนนี้ไม่ได้น่ะ?" เสียงของฮังโจเบาลง แต่ดูเคร่งขรึมมาก

ฮังโจเป็นบุตรชายของมหาเศรษฐี นักอุตสาหกรรมที่เชี่ยวชาญในการประดิษฐ์ชุดเกราะสำหรับ MBO

ฮังโจเป็นคนพาลมาตลอด ถึงขนาดที่ว่าเขารังแกแม้แต่ลูกครึ่ง

กุสตาฟอยู่ในจุดสิ้นสุดของการใช้ชีวิตแบบปกติ ตั้งแต่พวกเขาอยู่ชั้นมัธยมต้น

เมื่อกุสตาฟประกาศความรักกับสาวสวยที่สุดในโรงเรียน และเกือบจะถูกขยี้ตาย ฮังโจคนนี้มักจะมารังแกเขาทั้งวัน

กุสตาฟจะออกจากโรงเรียนด้วยใบหน้าที่บวมและฟกช้ำ

แต่เมื่อเขากลับถึงบ้านพ่อแม่ของเขาจะไม่แสดงความกังวลใด ๆ หรือแม้แต่พยายามรักษาอาการบาดเจ็บของเขา

ตั้งแต่พวกเขาได้รับการเลื่อนชั้นเรียนไปมัธยมปลาย พวกเขาก็ถูกแยกชั้นเรียนต่างกัน

กุสตาฟอยู่ใน 1c ในขณะที่ฮังโจอยู่ใน 1a

นี่เป็นวิธีที่กุสตาฟสามารถหลีกเลี่ยงเขาได้ โดยส่วนใหญ่แล้ว พวกเขาจะขึ้นชั้น 3

แม้ว่าเขาจะพยายามหลีกเลี่ยงฮังโจ แต่ก็มีหลายครั้งที่พวกเขายังคงมาเข้าหากันได้โดยไม่คาดคิด เมื่อเป็นเช่นนั้นกุสตาฟจะต้องผ่านการกลั่นแกล้งอีกรอบ

หลังจากการเยี่ยมชมของผู้ตรวจการ MBO ฮังโจรู้สึกไม่พอใจที่เขาล้มเหลวในการทดสอบพิเศษและต้องเข้าร่วมการทดสอบปกติเพื่อเข้าสู่ MBO

หลังจากนั้นก็ยังพบว่ากุสตาฟกล้าที่จะใส่ชื่อของเขาลงในการเข้าร่วม การทดสอบความโกรธของเขาก็ถูกจุดขึ้นอีกครั้ง และเขาตัดสินใจที่จะสอนบทเรียนให้กุสตาฟ

แผนของเขาตอนนี้คือให้กุสตาฟบาดเจ็บสาหัสดังนั้นเขาจึงต้องอยู่ในโรงพยาบาลนานกว่า 6 เดือน เขาโกรธที่ถังขยะเลือดผสมจะร่วมเวทีเดียวกันกับเขา

ฮังโจดึงผมของกุสตาฟให้จ้องตาเขา

“หลังจากที่ฉันทำกับแกวันนี้เสร็จ แกจะตั้งคำถามกับการใช้ชีวิตที่น่าสมเพชในปัจจุบันของแกเอง”

ป๊ะ!

ทันทีที่เขาพูดจบเขาก็ตบแก้มขวาของกุสตาฟ

แรงตบทำให้กุสตาฟไถลไปทั่วพื้น ขณะที่แก้มของเขากลายเป็นสีแดงเลือด

เมื่อร่างกายของเขาหยุดนิ่งพอลและเบนก็เดินมาหาเขาและดึงร่างของเขาขึ้น

พวกเขาลากเขาไปหาฮังโจอีกครั้ง

“ฉันจะหักกระดูกทุกส่วนในร่างกายของคุณ!”

พั้บ!

คราวนี้ฮังโจต่อยหน้าอกของกุสตาฟ

“ฉันจะทำให้แกไม่สามารถเดินได้อีก!”

พั้บ!

"แกก็แค่ที่ทิ้งขยะ! แกควรจะรู้ที่อยู่ของตัวเอง

พั้บ!

ทุกคำพูดฮังโจเขาจะใส่หมัดไปหากุสตาฟ

ใบหน้า หน้าอก ท้อง จมูก ฯลฯ เครื่องแบบของเขาเปื้อนเลือดแล้วจากการได้รับหมัดหนัก ๆ

ทั้งโรงอาหารเพียงแค่เฝ้าดูจากด้านข้าง ไม่มีใครใส่ใจที่จะออกมาและพยายามหยุดการทำร้ายเขา

กุสตาฟถูกยกขึ้นโดยพอลทางขวาและเบนทางซ้าย

ในขณะที่เขาโดนการชกที่เจ็บปวด แต่จิตใจของเขาก็หลงไหลไปสู่สิ่งต่างๆมากมาย

'นี่คือสิ่งที่ฉันจะยังคงน่าสมเพช!'

'ทำไมฉันถึงกลัวที่จะต่อสู้เพื่อตัวเอง!'

'มันเป็นเพราะผลที่ตามมา ที่ฉันอาจเผชิญหรือเปล่า?'

'ไม่! ฉันเป็นแค่คนโง่เขลา! '

'ทำไมฉันต้องสนใจผลที่ตามมา หลังจากทุกสิ่งที่ฉันเผชิญมาตั้งแต่แรกเริ่ม!'

[เปิดใช้งานการฟื้นฟูแล้ว]

'ฉันมักจะได้รับการปฏิบัติ ราวกับว่าฉันไม่มีค่าอะไรเลยตั้งแต่เริ่มต้น!

'ฉันได้รับการยอมรับและมันจบลงตั้งแต่ปีแรกของฉัน!'

'และเนื่องจากเป็นการดีกว่า ฉันจะให้พวกมันได้รับคืนมากกว่าที่ฉันได้รับ ... ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะเริ่มเอาคืนให้กับพวกเขา!'

[อาการบาดเจ็บของโฮสต์ได้รับการเยียวยาอย่างสมบูรณ์]

ฮังโจที่เพิ่งจะต่อยหมัดอีกหมัดกับกุสตาฟเสร็จก็พร้อมที่จะต่อยใหม่

“ฉันจะทำให้แกไม่ได้เกิด!”เขาตะโกนออกมาในขณะที่ขว้างกำปั้นของเขาไปที่จมูกของกุสตาฟ

“ราวกับว่าแกยังไม่ได้ทำ!” ทันทีที่กุสตาฟพูด เขาก็ดึงแขนขวาออกจากการเกาะกุมของพอลอย่างแรง และคว้ากำปั้นของฮังโจ

ป๊ะ!

ทันทีกุสตาฟคว้ากำปั้นของฮังโจตาของทุกคนเบิกกว้าง แต่สิ่งต่อไป ที่พวกเขาเห็นทำให้พวกเขาสงสัยในการมองเห็น

กุสตาฟคว้ากำปั้นและกำแน่น

กร๊อบ!

เสียงแตกดังออกมาและสิ่งที่ตามมาคือเสียงกรีดร้อง

"อ๊าก!"

ฮังโจล้มลงกับพื้นขณะที่เขาใช้มือซ้ายจับไปมือทางขวา

"มือของฉัน!!!!!" เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

ปัจจุบันมือขวาของเขางอในมุมที่ไม่สามารถจินตนาการได้ และเขารู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ไม่อาจบรรยายได้

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณผู้ติดตามและเข้ามาอ่านทุกท่าน

ฝากกดติดตามและให้คะแนนเรื่องนี้ด้วยนะคะ

ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยค่า (〃∇〃)