ตอนที่ 458 เชาชิง อย่าสร้างเรื่องและส่งเธอกลับได้แล้ว

สาว ๆ สนุกกับการให้บริการและรับเงินจากเขาในเวลาเดียวกัน นี่เป็นวิธีที่ดีกว่าเมื่อเทียบกับการรับใช้ชายชรา หน้าตาอัปลักษณ์เหล่านั้น

นางแบบทราบว่ากงเซลีเป็นคนค่อนข้างแปลก พวกเธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขาจะเป็นคนที่อ่อนโยน จึงตกใจกับสิ่งที่ได้เห็น

นี่คือ...นายน้อยกง ผู้ที่ไล่คนออกได้ในทันทีจริงเหรอ?

เขาดู...อ่อนโยน?

เหยาเชาชิงยิ้มขณะที่เขาตระหนักได้ว่าเธอคิดกำลังคิดอะไรอยู่ จากนั้นเขายกคางขึ้นและพูดอย่างยิ้ม ๆ ว่า “เฮ้ สาวสวยอย่าสับสนกับสิ่งที่เห็น”

“แต่คุณชายกงช่างดีกับผู้หญิงคนนั้นมาก...”

“นั่นไม่ใช่ว่าจะเป็นผู้หญิงคนไหนก็ได้” หยางเชาชิงกล่าวขณะที่ดวงตาของเขาหรี่ลง

เขาเดินเข้าไปหาพวกเขาในขณะที่โอบนางแบบไว้ในอ้อมแขนและพูดว่า

“คุณหนูเฉินกับพวกเราเติบโตมาด้วยกัน ผู้หญิงคนอื่นจะเทียบกับเธอได้ยังไง?”

“เธอเป็นคนเดียวที่คุณชายกงปฏิบัติด้วยแบบนี้”

“เธอคือคุณหนูเฉินเหรอค่ะ?” ดวงตาของนางแบบสาวเบิกกว้างด้วยความตกใจ

“ใช่ ไปทักทานพวกเขากันเถอะ”

หยาวเชาชิงยังคงลูบไล้เอวของนางแบบ ขณะที่ประคองเธอเดินไปหากงเซลีและเฉินโย่ว จากนั้นเขาก็พูดอย่างสนุกสนานว่า “คุณเฉินโย่วเกิดอะไรขึ้น? เจ้าสี่กลั่นแกล้งเธอตอนที่ฉันไม่อยู่งั้นเหรอ?”

เมื่อเธอได้ยินเสียงของเขาเฉินโย่วหยุดร้องไห้และเงยหน้าขึ้น

ตาของเธอบวมจากการร้องไห้เป็นเวลานาน ปกติเธอเป็นผู้หญิงหัวแข็ง ทว่าตอนนี้น้ำตาไหลเปื้อนใบหน้าของเธออย่างเห็นได้ชัด

เธอดูน่าสงสารจริง ๆ

เฉินโย่วเช็ดน้ำตาของเธอโดยใช้ผ้าเช็ดหน้าจากกงเซลี เมื่อเธอสังเกตเห็นนางแบบในอ้อมแขนของหยางเชาชิง เธอมองเขาอย่างดูถูก จากนั้นเธอพูดต่ออย่างเหยียดหยาม

“นายคิดว่าเซลี เขาเป็นเหมือนนายหรือไง ชอบทำให้ฉันโกรธอยู่เรื่อย ไม่เห็นหรือไงว่านี่เป็นการเรื่องส่วนตัว ทำไมพาเธอมาถึงที่นี่?”

เซินโย่วเป็นผู้หญิงที่น่าภาคภูมิใจ

เธอดูถูกหญิงสาวที่มักจะอยู่รอบ ๆ ตัวหยางเชาชิง

เธอปฏิเสธที่จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขา

ผู้หญิงเหล่านี้ดูน่าขันสำหรับเธอ

พวกเขาไม่มีคุณสมบัติที่จะออกไปเที่ยวกับเธอเลยด้วยซ้ำ

นางแบบตัวแข็งขณะที่เธอรู้สึกว่าเฉินโย่วดูถูกเธอ เธอกัดริมฝีปากและสะอื้น “คุณชายหยาง..”

เสียงของเธอนุ่มนวลแบบที่ผู้ชายชอบ

เฉินโย่วดูถูกเธอมากยิ่งขึ้น

เธอไม่ได้วางแผนที่จะต้องมาทะเลาะอะไรกับใคร จึงพูดต่ออย่างเย็นชา “เชาชิง อย่าสร้างเรื่องและส่งเธอออกไปได้แล้ว นายจะหาผู้หญิงที่ต้องการเมื่อไหร่ก็ได้ ทำไมนายต้องพาเธอมาที่นี่ตอนนี้ด้วย หะ? ทำไมถึงพาคนที่ไม่เกี่ยวข้องมาด้วย”

ทุกคนตกใจกับสิ่งที่เฉินโย่วพูด

นางแบบรู้สึกทำตัวไม่ถูก ตาเธอขวาง แต่เธอไม่สามารถทำอะไรได้

เธอตระหนักดีว่า คุณหนูเฉินทรงพลังเพียงใด

เธอไม่ใช่คนที่เธอจะทำให้ขุ่นเคืองได้

นางแบบรู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นเพียงวัตถุแห่งความปรารถนาสำหรับคนร่ำรวยและมีอำนาจเหล่านี้ ทว่าเฉินโย่วก้าวร้าวเกินไป เธอแทบจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้

เธอเริ่มน้ำตาไหลและต่อสู้อย่างหนักเพื่อควบคุมน้ำตาของตัวเอง

กงเซลีและหยางเชาชิงรู้สึกประหลาดใจกับคำพูดของเฉินโย่ว

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หยางเชาชิงพาสาว ๆ มาเที่ยวกลางคืนด้วย