ร้อยเอ็น เล่นรัก ... เรื่องที่ 6 หาเงินเล่นเกม ... ตอนที่ 1. เงินก้อนแรก
ร้อยเอ็น เล่นรัก - ร้อยเรียงเรื่องเล่า....
เรื่องที่ 6 หาเงินเล่นเกม
ตอนที่ 1. เงินก้อนแรก
เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ ขออนุญาตออกตัวไว้ก่อนเลยนะครับว่าต้องใช้วิจารณญานระดับสูงมาก และคนเขียนขอไม่ฟันธงว่าเป็นเรื่องจริง เรื่องเล่าต่อกันมาหรือเรื่องแต่ง แต่อาจจะมีเขียนให้ได้อรรถรสขึ้นมาอีกหน่อย อันนี้ไม่เถียง
ถ้าจะให้เล่า ต้องย้อนไปหลายปีดีดัก ตั้งแต่ปี 254x เลยล่ะครับ สมัยนั้นยังไม่เหมือนสมัยนี้ เทคโนโลยียังไม่แพร่หลาย โทรศัพท์มือถือมีเข้ามาแล้ว ยี่ห้อดังสุดคือโนเกีย แต่ค่าโทรยังแสนแพง อินเตอร์เน็ตติดมือถือยังเป็นแบบเอจด์ (Edge) ที่กว่าจะโหลดอะไรทีก็รอไปเถอะ วิธีที่ดีที่สุดคือ ไปตามร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ที่เปิดกันเรียงรายหลังโรงเรียนเอย หลังมหาวิทยาลัยต่างๆเอยนับไม่ถ้วน หลังๆมานี้โปรแกรมเพิร์ชเริ่มเสื่อมถอย มี MSN เข้ามาแทนที่แล้ว ใครไม่มีถือว่าเชยไม่หยอก
และแน่นอนว่าเกมฮิตๆอย่างพวกปังย่าหรือแร็กนาร็อกก็ต้องมาเป็นอันดับต้นๆ อันนี้เท่าที่จำความได้นะครับ ผมน่ะตัวติดเกมเลย ด้วยความที่เป็นลูกคนสุดท้อง พ่อแม่มีฐานะดี เรื่องเงินเติมเกมไม่เคยมีปัญหา เล่นได้ตั้งแต่หัววันยันย่ำรุ่ง โชคดีที่ผมหัวดี การเรียนเลยไม่ตก ทางบ้านเลยไม่รู้ว่าลูกชายติดเกมขนานหนัก
ปกติแล้วร้านเกมหลังมอจะไม่ค่อยมีที่ว่าง ต้องให้เพื่อนจองหรือไม่ก็ต้องตีสนิทคนเฝ้าร้านให้กันที่ไว้ให้ ผมมันพวกขวางโลกหน่อยๆ พอรู้ว่าจะต้องแก่งแย่งกับคนอื่นก็ขี่มอเตอร์ไซค์คันใหม่ที่เพิ่งถอยมาตอนมาพักที่หอในตระเวณหาร้านเกมไปทั่ว จนมาเจอร้านเด็ดเพิ่งเปิดไม่นานที่อยู่ใกล้โรงเรียนมัธยม อยู่ในซอยลึกแต่คนมาเล่นเรื่อยๆไม่ขาดสาย ส่วนใหญ่เป็นพวกขาสั้นทั้งนั้น
หลายคนคงจะรู้ดีว่าในร้านเกมมักจะมีมุมอับ หรือมุมที่คนมองไม่ค่อยเห็น นอกจากฉากกั้นแล้ว ยังมีโน่นนี่นั่นบังตา เป็นมุมที่เหมาะเจาะสำหรับสายหื่น เพราะนอกจากจะเล่นเกมแล้ว ยังมีการแอบเปิดเว็บโป๊กันโจ๋งครึ่ม เพราะว่าเน็ตที่บ้านไม่แรงเท่าที่นี่ เป็นโชคดีของผมที่ได้นั่งมุมนี้ มองออกไปเห็นคนเข้าออก แต่คนที่เข้ามาจะไม่ค่อยเห็น แม้ที่นั่งติดกันก็ยากที่จะแอบส่องว่าเปิดอะไรอยู่
เกริ่นมาซะเยอะเลย หวังว่าคงยังไม่เบื่อกันนะครับ คืองี้ มันต้องเล่าเท้าความก่อน ว่าเป็นมายังไง เพราะร้านเกมนี้เนี่ยเปิด 24 ชั่วโมง อยู่ใกล้โรงเรียน และไม่ห่างจากมหา’ลัยมากนัก ผมเลยสิงสถิตที่นี่ได้ยาวๆไป ยิ่งวันศุกร์ เสาร์ อย่าได้ช้าเชียว เพราะที่นั่งจะเต็มจนล้น แต่อาศัยความหน้าหนาและเป็นลูกค้าวีวีไอพี ที่นั่งประจำของผมเลยไม่มีใครกล้าจอง
“ว่าไงลวกเพ่ วันนี้กี่ชั่วโมง” คนเฝ้าร้านชื่อไอ้ธงมันทักมา เคยเห็นหน้าอยู่หลัดๆว่าเรียนเทคโนแถวๆนี้ อายุมากกว่าผมแต่นิสัยดีครับไม่ถือตัว มันทำงานพิเศษตั้งแต่ร้านเริ่มเปิดบริการ พอเห็นหน้ากันบ่อยๆเลยถือว่าสนิทกันระดับหนึ่ง
“เหมา” ผมตอบ ราคาเหมาจะดีกว่าจ่ายเป็นชั่วโมง แถมเล่นได้ยาวๆอีก
“โอเคลวกเพ่ ที่เดิมนะ เดี๋ยวผมเปิดระบบให้” ก่อนเปิดเล่นเกมหรืออินเตอร์เน็ตจะต้องให้คนเฝ้าร้านเปิดระบบให้เข้าเล่นได้ก่อน ถ้าไม่ทำแบบนี้ก็จะเปิดได้แต่หน้าจอ แต่ต่อเน็ตหรือเกมไม่ได้เลย
“ขอบใจ” ผมวางเงินค่าใช้บริการทิ้งไว้ “ไม่ต้องทอน ทิป”
“โอว๊ ขอบคุณครับลวกเพ่” ไอ้ธงตอบ ก่อนมันจะไปสั่งแดงมะนาวโซดาเมนูประจำผมมาเสิร์ฟถึงโต๊ะ แม้จะจ่ายค่าน้ำไปแล้ว มันยังเหลือทิปอีกหลายบาท ผมเลยชอบที่จะวางเงินเกินค่าเน็ตให้มันประจำ
“น้อง อีกสิบห้านาทีนะ จะต่อปะ” ไอ้ธงมันบอกเด็กผู้ชายที่นั่งใกล้ๆ ถัดไปอีก 3 ที่ในแถวเดียวกัน
“ไม่เอาละพี่ ไม่มีตัง” ผมมองใบหน้าที่เห่อสิวนั้นอย่างสนใจ เสียงใหญ่แหบเพราะกำลังแตกหนุ่มนั้นชวนคิดอกุศลไม่น้อย ไอ้ธงยักไหล่เป็นเชิงเข้าใจและเดินปรี่ออกไป ไม่นานนัก น้องคนนั้นก็กระแทกเม้าส์อย่างหัวเสีย สงสัยจะเล่นไม่จบเกมแต่ถูกตัดระบบไปซะก่อน
“ใจเย็นน้อง เดี๋ยวพัง” ผมปลดหูฟังและพูดกับต้นตอของเสียง ดีที่ไอ้ธงมันไม่อยู่ สงสัยจะแอบไปหลีสาว
“แม่ง ยังเล่นไม่จบเลย @##%^%^*^%)@(^%^@^!)” แล้วมันก็บ่นออกมาเป็นชุด ผมมองแล้วน่าจะเรียนมอต้น เพราะใส่กางเกงสีกากี ใบหน้าเริ่มมีสิวแต่ยังไม่เห่อเต็มไปทั่ว ผิวพรรณขาวผุดผ่องแบบที่ผมชอบ หน้าตาดีแบบวัยรุ่นๆ รวมๆแล้วผ่าน
อ้อ ลืมไป ผมชื่อโจ้นะ ปีนี้อายุ 18 จะเข้า 19 ละ เป็นคนใต้ ผิวเข้ม ตาคม สูง ถือว่าหล่อระดับหนึ่ง(เต็มร้อย) เพิ่งเคยมาเรียนไกลบ้านขนาดนี้เป็นครั้งแรก อาจเป็นเพราะชอบอะไรแบบ ขาวๆตี๋ๆ เลยตั้งใจสอบให้ติดมหา’ลัยชื่อดังที่ภาคเหนือนี้จนติด
“อยากเล่นก็ไปบอกพี่ธงสิ”
“ไม่ได้แล้วพี่ เงินค่าขนมผมหมดไปแล้วเนี่ย แม่รู้โดนด่าเปิง”
“อ้าว เงินหมดแล้วเหรออาทิตย์นี้”
“อื้อ” น้องหนูทำหน้าเซ็งๆ นี่เพิ่งวันอาทิตย์ แสดงว่าได้เงินมาก็ถลุงกับร้านเกมหมดเลยแน่ๆ
“พี่ให้ยืม เอามั้ยล่ะ”
“ไม่เป็นไรพี่ ผมเกรงใจ แม่รู้แม่ด่าตาย”
“ก็อย่าให้แม่รู้สิ ถ้าเกรงใจ ก็ทำอะไรตอบแทนพี่สิ”
“ทำอะไรพี่” น้องมันถาม ไม่รู้ว่าซื่อหรือเพราะกำลังโมโห ผมเลยทำใจดีสู้เสือไปก่อน ถ้าน้องมันไม่เล่นด้วยก็ไม่เสียหาย ก็อาจจะบอกว่าพี่พูดเล่นกลบเกลื่อนไปก็ได้
“ก็ ช่วยพี่” ผมทำหน้าหื่นๆใส่
“...” มันทำหน้าชั่งใจ มองไปรอบๆ คนในร้านไม่เยอะมาก แถมมุมนี้ก็เป็นมุมอับ
“ว่าไง พี่ให้ยืมเลย 200”
“โห จริงดิ” จริงสิ เงินแค่นี้จิ๊บๆ ผมได้มาจากที่บ้านไม่อั้นอยู่แล้ว ทั้งจากพ่อ แม่ พี่ชาย พี่สาว คงเพราะเป็นลูกคนเล็กไง ทุกคนเลยตามใจ “ให้ผมทำอะไรอะ”
“มึงมานี่” ผมกวักมือเรียก พอเห็นมันยืนเท่านั้นแหละ เตี้ยกว่าที่คิดไว้ซะอีก แต่หน้าตาน่ารักก็ให้อภัยได้ “ชื่ออะไรเราน่ะ”
“ชื่อเดียว”
“อายุ”
“14” เชี่ยยยย ม.2
“เคยอย่างว่ากับใครยัง” น้องเดียวส่ายหัว “งั้นเอางี้ มานั่งนี่” ผมตบตัก น้องมันเก้ๆกังๆ ขนาดตัวผมกับมันต่างกันเยอะ ผมมันคนใต้ ตัวใหญ่ๆล่ำๆ เทียบกับไอ้นี่ถือว่ามวยคนละรุ่น มันนั่งที่ตักผมเงอะๆงะๆ แค่นี้หัวมันยังไม่พ้นพาร์ทิชั่นเลย
“พี่ อะไรแข็งๆชนก้น”
“ไม่รู้จริงดิ” ผมถาม ก่อนจะจับบั้นเอวมันบดเบียดไปมา ตอนนี้ลมหายใจผมโคตรร้อน ความเงี่ยนลงจัด
“ระ รู้ พี่อย่าไซร้” มันรู้ว่าสิ่งที่ผมกำลังทำที่ซอกคอมันคือการไซร้ แสดงว่าเคยมีประสบการณ์มาบ้าง
“เคยดูหนังโป๊ปะ”
“เคยดิ” มันตอบ...นี่แหละประสบการณ์ที่ผมพูดถึง
“งั้นดีเลย กูอยากให้มึงอมของกูหน่อย”
“เชี่ย เอาจริงดิพี่”
“เออ จะเอามั้ยเงินน่ะ” ผมถามย้ำ ใบหน้ามันลังเล แต่ตัวมันดิ้นยุกยิกๆเพราะโดนปากผมเลียไปมา
“อะ เอา”
“งั้นดี มึงนั่งลงไปตรงนี้” ผมอุ้มมันลงที่ใต้ที่นั่ง ข้างล่างยิ่งแล้วใหญ่ กั้นด้วยไม้ทึบ ไม่มีใครเห็นแน่นอน
“เอาจริงดิ” มันถามย้ำตอนที่ผมรูดซิปกางเกงออกมา ไอ้ที่แข็งๆมันเยิ้มไปหมดแล้ว
“เอาออกมาขนาดนี้แล้วคิดว่าล้อเล่นรึไง”
“แต่ ผมไม่เคย”
“ทำแบบในหนังโป๊ที่เคยดูน่ะ อ้าปาก ค่อยๆอมช้าๆแล้วดูดเหมือนไอติม”
“ทำได้แน่นะพี่ ใหญ่ขนาดนี้คับปากแย่”
“พูดมากน่า”
“อุ๊ก” ผมกดหัวมันให้ครอบดุ้นดำเมื่อมจนมิด โดนฟันมันนิดหน่อย เจ็บแต่ทนได้ เสียงอ๊อกๆของมันเริ่มดังจนต้องดึงหัวให้อยู่นิ่ง
“ค่อยๆดูด ตรงปลายเปิดก่อนก็ได้ อย่าเสียงดัง เออดี”
“เอ๋นอะ อี้ไอ้อ๊างอาอ่อนอ๊ะ” (เหม็นอะ พี่ไม่ล้างมาก่อนป๊ะ)
“พูดมากน่า กลิ่นแบบนี้สิกำลังดี เชี่ย เบาๆ อย่ากัด อ๊า” ไอ้เดียวรูดเฟ้นทั่วทั้งลำ น่าแปลกนะที่คนไม่เคยทำจะทำได้ขนาดนี้ ไม่ใช่ขั้นโปร แต่ก็ไม่ได้แย่ คงเพราะเรื่องแบบนี้มันมาจากสัญชาติญาณล้วนๆ คนเราเลยไม่เคอะเขินกับเรื่องอย่างว่า
สวบ สวบ สวบ
“อวู๊ เบาๆ เสียวสัด” ตอนนี้ผมไม่มีสมาธิเล่นเกมแล้วล่ะครับ เอาแต่จ้องหน้าหล่อๆของเด็กที่ปากเต็มไปด้วยดุ้นเขื่องของผม อย่าหาว่าพูดดีเข้าตัวเถอะ ถึงอายุจะยังไม่ 20 แต่พ่อก็ให้มาเยอะนะ
น้องเดียวทั้งรูด ทั้งเฟ้นจนผมแทบนั่งไม่ติด สงสารก็ตอนที่หัวมันโขกกับขอบโต๊ะบ้างก็เท่านั้น แต่มันสู้ขาดใจเพราะตอนนี้กระบองผมแข็งจนปวด แถมมันก็กลั้นใจอมจนชนคอหอยก่อนจะดูดเน้นๆที่ส่วนปลายบานใหญ่จนตัวสั่น
“ชะ เชี่ย แตกแล้ว”
“อื้อ” ไอ้เดียวคราง มันพยายามดึงหัวออกแต่โดนผมจับไว้ น้ำขุ่นพุ่งพรวดไปในปากมันจนเกลี้ยง ท่าทางมันโคตรเซ็กซี่เลยตอนที่ดิ้นหนี แต่ไอ้ที่โตคับปากก็ส่งพลังงานขาวขุ่นไม่หยุด
“กลืนไป ถ้ากลืนหมดพี่ให้อีก 100” ได้ผล เมื่อไอ้เดียวดูดปื๊ดๆจนเกลี้ยง ผมปล่อยหัวมันเป็นอิสระ
“พี่แม่ง แค่กๆ” มันไอและบ่นไม่หยุด
“อร่อยมั้ย”
“ไม่ว่ะ มันเฝื่อนๆ ปะแล่มๆแปลกๆ”
“ของดีน่า”
“แม่ง ไหนเงินผม” มันทวงหน้าตาเฉย ถึงตัวจะเล็ก แต่มันก็ห้าวเป้งดีแฮะ ผมยื่นเงินให้มันตามที่ตกลงก่อนที่ร่างเล็กจะเดินอาดๆไปที่โต๊ะไอ้ธงที่มาตอนไหนไม่รู้และนั่งเล่นเกมต่อที่มุมอื่นแทน
