ตอนที่ 453 ตอนนี้เธอยังไม่ต้องการสนใจเหมาเยซือ

เจียงหลัวลี่หันไปสนใจอาหารทันที

เมื่อเธอกัดชิ้นเนื้อลงไป มันเผ็ดจนเธอเริ่มน้ำตาไหล

ทว่าเธอคีบอีกชิ้นขึ้นทานต่อทันที

ขณะที่เธอกิน เธอทั้งบ่นและชมว่าอาหารเผ็ดแค่ไหน

“โอ้ใช่ เพื่อนรัก” เจียงหลัวลี่ไม่สามารถจัดการกับรสเผ็ดได้ เธอเริ่มดื่มน้ำ หลังจากที่ดื่มน้ำเสร็จ เธอมองไปที่เฉียวเมียนเมียน ถามว่า “เจ้าชายสุดหล่อล่ะ ยังไม่ตอบเธออีกเหรอ?”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

เธอกำลังเพลิดเพลินกับอาหารค่ำของเธอ

แต่ในขณะที่เจียงหลัวลี่พูดถึงเขา อารมณ์ของเธอได้รับผลกระทบทันที

เพราะเหมาเยซื่อทำตัวเป็นเด็กมากจนไม่ตอบกลับเธอเลย

ในตอนแรก เฉียวเมียนเมียนยังคงพยายามหาเหตุผลเพื่อปกป้องพฤติกรรมของเขา

เขาอาจยุ่งอยู่กับการทำงานบางอย่าง และไม่มีเวลาตรวจสอบโทรศัพท์

หรือเขาเห็นข้อความ แต่ไม่มีเวลาตอบกลับเธอ

แต่ในขณะที่เขาไม่ตอบกลับภายในสองชั่วโมง เฉียวเมียนเมียนไม่สามารถหาเหตุผลใด ๆ ที่จะพิสูจน์พฤติกรรมของเขาได้อีกต่อไป

เธอมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นว่าเหมาเยซื่อตั้งใจที่จะไม่ตอบกลับเธอ

ผู้ชายไร้เดียงสาคนนี้ตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อเธอเพียงเพราะเธอปฏิเสธที่จะไปทานข้าวเย็นกับเขา

นี่เป็นครั้งแรกที่เหมาเยซื่อปฏิบัติต่อเธอเช่นนี้

เขารองรับทุกความต้องการของเธอในขณะที่เฉียวเมียนเมียนลืมไปว่าเขาเป็นคนอารมณ์ร้าย

ตลอดเวลาที่เธอถูกเขาเอาใจ เธอจึงมองไม่เห็นเรื่องนั้น

เหมาเยซื่อเย็นชาต่อคนรอบข้างจริง ๆ ยกเว้นกับเธอ

เฉียวเมียนเมียนไม่สามารถรับเรื่องนี้ได้

เธอไม่คุ้นเคยกับการถูกกระทำด้วยวิธีนี้

เธอรู้สึกผิด

ไม่ยุติธรรมเลย

เธอไม่อยากสนใจเขาอีกต่อไปแล้ว!

“อย่าพูดถึงเขาเลย” เธอพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า “ฉันไม่สนหรอกว่าเขาจะตอบกลับหรือเปล่า”

เจียงหลัวลี่พูดไม่ออก

แม้ว่าเฉียวเมียนเมียนจะบอกว่าเธอไม่สนใจ ทว่าเธอโกรธมากจนไม่รู้สึกอยากอาหารโปรดของเธอเสียด้วยซ้ำ

เธอจะไม่แคร์เขาได้อย่างไร

เธอคิดอยู่พักหนึ่งและพยายามพูดถึงความรู้สึกบางอย่างกับเธอ “เธอไม่ได้บอกหรอกเหรอว่า เจ้าชายสุดหล่อน่ะง้อง่ายจะตาย ทำไมไม่โทรหาเขาล่ะ บางทีเขาอาจจะรอให้เธอโทรหาอยู่ก็ได้”

“ไม่.” เฉียวเมียนเมียนตอบ “ถ้าเขาไม่คุยกับฉัน ฉันก็ไม่คุยกับเขาเช่นกัน”

“จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเขาไม่สนใจเธออีกต่อไป? ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นจริงหรอกนะ ฉันแค่ยกตัวอย่างน่ะ”

“ฉันจะไม่สนใจเขาอีกต่อไปเช่นกัน” เฉียวเมียนเมียนกัดริมฝีปากของเธอแล้วตอบว่า

“ทำไมฉันต้องสนใจเขาด้วย ในเมื่อเขาไม่สนใจฉันอีกแล้ว”

เจียงหลัวลี่สับสน “เขาไม่สนใจเธองั้นเหรอ?”

“ถ้าเขาเป็นห่วงฉัน เขาจะทนไม่คุยกับฉันได้ยังไง”

เจียงหลัวลี่รู้สึกขบขันกับทั้งสองคนและตอบว่า “จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเขามีความรู้สึกเช่นนี้เหมือนกัน? สงครามเย็นแบบนี้จะไม่คงอยู่ตลอดไปหรือไง”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

เธอไม่รู้จะทำอย่างไร

แต่เธอไม่อยากสนใจเหมาเยซื่อในตอนนี้

...

ในเวลาเดียวกัน ที่โรงพยาบาล

เฉียวอันซินยังคงอยู่ในสภาพหมดสติ ขณะที่เธออยู่บนเตียงในโรงพยาบาล

นอกหอผู้ป่วย

ซูเจ๋อจ้องไปที่มองด้วยความไม่เชื่อ ใบหน้าของเขาซีดเซียวจากความตกใจ

เขาถามอย่างตกใจว่า “อะไรนะ? เธอ...แท้ง?”

ใช่“หมอตอบ”คุณซู พวกต้องขอแสดงความเสียใจด้วย แต่คุณเฉียวมาถึงช้าเกินไป เด็กยังไม่พัฒนาเต็มที่ เราไม่สามารถช่วยเด็กไว้ได้”

หมอสังเกตเห็นสีหน้าซีดเซียวของซูเจ๋อและพูดต่ออย่างครุ่นคิด “อย่าเสียใจไปเลยคุณซู คุณเฉียวอายุยังน้อย เธอสามารถตั้งครรภ์ได้อีกในอนาคต”