ตอนที่ 5 Be serious
ตอนที่ 5 Be serious
หลังจากที่ ซวี ซีเหยี่ยน เข้ามาในบ้าน เธอก็ได้เดินผ่านห้องรับแขกและสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นร่างของ คุณยาย พ่อ แม่เลี้ยง และพี่สาว ของเธอกำลังนั่งอยู่บนโซฟาด้วยท่าทางอารมณ์เสียและสายตาที่จ้องมาทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกพิจารณาคดี
ซวี ซินโหรว เห็น ซวี ซีเหยี่ยน เดินเข้ามาก็รีบพุ่งตัวไปจับแขนและพูดทันทีว่า
“ซีเหยี่ยน ในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว คุณพ่อ คุณแม่ และคุณยายเป็นห่วงเธอมาก รีบอธิบายให้พวกเขาฟังเถอะ!”
ซวี ซีเหยี่ยน สะบัดแขนของพี่เธอออก และไม่มีท่าทีสำนึกผิดแต่อย่างใด เธอรีบพูดออกมาทันที
“มีอะไรที่ฉันจะต้องอธิบายอีก?”
“นั่งสารเลว ชั่วช้าที่สุด!!” ซวี จินซาน ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาลุกขึ้นยืนและตะโกนด่า ซวี ซีเหยี่ยน ดัวยคำพูดที่ร้ายกาจ
“ถ้าหากว่าหนูชั่วช้า พ่อก็คงชั่วช้าเหมือนกัน เพราะหนูคือลูกของพ่อยังไงละคะ ลูกไม้คงหล่นไม่ไกลต้นหรอกนะคะ คุณพ่อ ☺”
“แกกล้าพูดจาแบบนี้กับฉันหรอ นังลูกไม่รักดี!!” ซวี จินซาน โกรธจนเลือดขึ้นหน้า
" ทำไมคะ ทำไมหนูจะพูดไม่ได้คะ? ในเมื่อหนูพูดความจริง ไม่ได้เสแสร้งเหมือนใครบางคน!” ซวี ซีเหยี่ยน มองไปที่ ซูรุ่ย แม่เลี้ยงของเธอ
ซู่รุ่ยขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ ทำไมวันนี้เธอรู้สึกว่า ซวี ซีเหยียน กลายเป็นคนละคนกับที่เธอเคยรู้จัก ปกติแล้ว ซวี ซีเหยี่ยนเป็นคนที่เชื่อฟังมาก แต่ทำไมวันนี้เธอถึงได้พูดจาแปลกประหลาดและก้าวร้าวอย่างนี้ มันเกิดอะไรขึ้นกัน
ซูรุ่ยไม่พอใจมาก แต่ต่อหน้าของแม่สามีและสามีนั้น เธอต้องแสดงบทบาทในฐานะภรรยาและแม่ที่ดี
“ซวีเหยี่ยน ลูกพูดจาก้าวร้าวแบบนั้นกับคุณพ่อไม่ได้นะ ขอโทษคุณพ่อเขาเดี๋ยวนี้และรับปากคุณพ่อซะว่าจะไม่เกิดเรื่องแบบเมื่อคืนอีก!”
“หนูไม่ผิดแล้วทำไมหนูต้องขอโทษด้วยละคะ?!” ซวี ซีเหยี่ยน ตกเป็นเหยื่อของเหตุการ์ณเมื่อคืน แล้วทำไมเธอจะต้องมาขอโทษด้วย เธอไม่ใช่คนผิด คนพวกนี้ต่างหากที่ผิด
“มารยาทของเธอหายไปไหนหมด ซวี ซีเหยี่ยน ถ้าหากเธอได้สักครึ่งของพี่เธอ เรื่องมันคงไม่อื้อฉาวใหญ่โตขนาดนี้หรอก!” ยายของเธอว่ากล่าวเธอและเคาะไม้เท้าลงบนโต๊ะอย่างแรง
แม้ว่าทุกคนจะรู้จัก ซวี ซีเหยี่ยน ในฐานะลูกสาวของตระกูลซวี หากแต่ความเป็นจริงเธอนั้นมีชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่า ซินเดอเรลล่าเสียอีก แม้แต่ยายที่เคยเธอก็กลับกลายเป็นเกลียดเธอเข้าไส้
"ใช่คะ หนูนะมันไม่ดี หากหนูได้ความเจ้าเล่ห์สักครึ่งของ พี่ซินโหร่ว หนูก็คงไม่ต้องทุกข์อย่างนี้หรอกค่ะ!” ซวี ซีเหยี่ยน พูดประชด
“เธอพูดอะไรออกมานะ เราไม่ใช่พี่น้องที่รักกันอย่างนั้นหรอ ทำไมเธอพูดแบบนี้” ซวี ซินโหร่ว บีบน้ำตาออกมาราวกับว่าคำพูดของซวีเหยี่ยนนั้นทำร้ายจิตใจเธอเหลือเกิน
“พี่ที่แสนดีงั้นหรอ? หนูไม่เคยรู้มาก่อนว่าพี่สาวที่แสนดีจะแทงข้างหลังของน้องสาวตัวเอง! แล้วหนูควรจะต้องขอบคุณพี่ไหมคะ ที่ช่วยทำให้หนูอยู่บนข่าวหน้าหนึ่งแบบนี้” ซวี ซีเหยี่ยน ตะคอก
“ซีเหยี่ยน เธอพูดอะไรออกมา! พี่ไม่เคยคิดร้ายกับเธอเลย พี่เป็นห่วงเธอมากนะ” ซินโหร่ว เช็ดน้ำตาและพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ ซวี ซีเหยี่ยน คงจะเชื่อเธออย่างสนิทใจ แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว
“หยุดบีบน้ำตาสักที หยุดแสดงละครจอมปลอม มันดูน่าขยะแขยง” ซวี ซีเหยี่ยน พูดออกมาอย่างเย็นชา
“แม่คะ…” ซวี ซินโหร่วแสดงท่าทีเจ็บปวดและซบใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาลงบนไหล่ของซูรุ่ย
“ดูตอนนี้สิว่าตอนนี้แกเป็นอย่างไร! แกก็เหมือนแม่ของแกนั้นแหละ ไร้ยางอาย !” ยายของเธอโกรธมาก
“คุณยายควรยอมรับความจริงนะคะ ถ้าแม้ของหนูเป็นคนไร้ยางอาย แล้วผู้หญิงที่แย่งสามีของคนอื่น และเอาทุกอย่างไป ควรเรียกว่าอะไรคะ?” ซวี ซีเหยี่ยน เชิดหน้าขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง