บทที่ 1 บทนำ
บทที่ 1 บทนำ
เดล มิเชล
บทนำ
เอาล่ะ…อืม..จะเริ่มจากไหนดี? งั้นให้ฉันแนะนำตัวก่อนละกัน ฉันชื่อ เดล มิเชล ตอนนี้ฉันอายุยี่สิบแปดปี สถานะก็เป็นโสด ฉันทำงานเป็นคนขับรถบรรทุกของ บริษัท จัดเลี้ยงแห่งหนึ่ง นั่นคืออดีตที่ฉันเคยเป็นมาก่อน
ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ตอนที่ฉันกำลังขับรถกลับไปคืนบริษัทหลังจากพึ่งทำงานมาเสร็จ ฉันก็รู้สึกว่าตัวเอง เหนื่อย โคตร ๆ และก็ไม่แปลกใจเลยที่เหนื่อยเพราะฉันทำงานเสริมเป็นคนส่งพิซซ่า ซึ่งมันทำให้ฉันขับรถมากและก็เหนื่อยมาก
แม้ว่าตอนนี้ฉันจะโคตรเหนื่อยแต่ก็ยังคงมีสติและจดจ่ออยู่บนถนน มันไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลยที่จะลองพักสายตาซักครู่ขณะขับรถ แน่นอนว่าระหว่างที่หลับตาไปฝีมือระดับเราคงไม่ขับไปชนอะไรแน่นอน แต่ถ้าชนก็คงแค่จ่ายค่าปรับหนัก ๆ หรือโดนบริษัทไล่ออก ก็เท่านั้น บางทีอาจจะโดนทั้งไปสองอย่างเลยก็ได้ !!!
แต่ไม่นานหลังจากนั้นโลกของฉันมันก็กลับตาลปัตรออกไป เรื่องราวไม่ได้จบที่เสียง โครมคราม ตูมต๊าม ปึงปัง แต่มันดันจบที่เสียหัวเราะ อะไรนะ? อย่าคิดไปว่าเป็นเสียงของพระเจ้า เทวดา หรือนางฟ้า นานงมารร้ายมาหัวเราะโชคชะตาฉัน แต่มันเป็นเสียงเรียกเข้าจากมือถือฉันในกระเป๋าต่างหาก แน่นอนว่าฉันต้องก้มขณะขับรถ เพื่อล่วงกระเป๋าและหยิบมือถือขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องดังลั่น ทันทีที่ฉันเงยหน้าขี้นมาบนถนน ฉันเห็นคนแก่หัวล้าน ตาโต และมีพุงใหญ่ โบกมืออยู่กลางถนนเหมือนเป็นสัญญาณว่า ‘หยุดรถบรรทุกของมึงก่อนนน’ แต่สิ่งที่ฉันคิดในตอนนั้นคือ ‘เจ็ดเคล็ก ไม่ทันแล้วโว้ยยย!!’ รถบรรทุกที่พุ่งมาด้วยความเร็วสูงเป็นไปไม่ได้ที่จะจอดมันในเวลาไม่กี่วินาที
ปังงง!! เสียงรถบรรทุกชนเข้ากับคนแก่หัวล้าน ภาพที่ฉันเห็นขณะเบรกรถคือร่างของเขากระเด็นลอยออกไปและกระแทกลงบนพื้นอย่างแรง คอและขาข้างซ้ายของเขาบิดผิดรูป แม้รถบรรทุกจะจอดสนิทแล้วแต่ฉันก็ยังกำพวงมาลัยแน่นจนนิ้วเปลี่ยนเป็นสีขาว ฉันมองภาพที่อยู่ข้างหน้าด้วยความตกใจจนสมองโล่งโพลน และรู้ได้ทันทีว่า คนแก่คนนี้ตายแล้วแน่นอน แม้ฉันจะไม่ได้ลงไปตรวจดู
‘ชิบหายแล้วว ตรูฆ่าคนตาย’ นี้คือสิ่งที่ฉันคิดได้ในตอนนี้ ไม่ว่าจะมองยังไงคนแก่คนนี้ก็ตายแล้วแน่นอน ในตอนนี้ฉันลืมเรื่อง ค่าปรับ โดนไล่ออก หรือ ติดคุกไปหมด! หัวมันโล่งไปหมด เหงื่อก็แตกออกมาเต็มไปหมด ฉันตื่นตระหนกและไม่รู้จริง ๆ ว่าตอนนี้ตัวเองควรทำอย่างไร
ทันใดนั้นเอง ฉันก็สังเกตุถึงเหตุการณ์บางอย่าง ดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะไม่มีอะไรขยับเลยซักอย่าง มันไม่ใช่เพราะฉันตกใจจนคิดไปเองว่าเหตุการณ์ทุกอย่างมันหยุดอยู่ แต่เหตุการณ์ทุกอย่างมันหยุดอยู่จริง ๆ ไม่มีอะไรเคลื่อนไหวเลย ทั้งสิ่งมีชีวิตและสิ่งไม่มีชีวิต ไม่ว่าจะเป็นท้องฟ้าที่ไม่ขยับไปไหนเลย หรือนกที่ลอยคาอยู่บน้องฟ้าในท่า กระพือปีก
ต่อมาตาของฉันมันก็เริ่มมองเห็นไม่ชัดขึ้นเรื่อย ๆ ภาพมันเบลอ ๆ และสีที่เห็นมันก็เริ่มเป็นสีเทา ฉันลองยกมือขึ้นมาจับที่ใบหน้า ทุกอย่างมันก็ยังดูปกติดีนิ หรือว่าฉันกำลังจะตาย อาการหัวใจวายเหรอ ? หรือว่าอะไร !!! ความคิดมันสับสนไปหมด
ถัดจากอาการมองไม่ชัด สีที่ตาเห็นเพี้ยนเป็นสีเทา ก็เป็นรูปทรงที่เริ่มไม่ชัดหนักขึ้นเรื่อย ๆ ฉันรู้สึกเหมือนร่างกายมันกำลังละลาย เหมือนน้ำ เมื่อมองไปที่รอบ ๆ ตัว ฉันก็รู้สึกเหมือนเห็นตึก สูง ๆ ระเบิดออกมาเหมือน ฝูงยุงที่แตกกระจาย หลังจากนั้นทุกสิ่งก็จางหายไปหมดเลย
ชีวิตฉัน ในตอนนี้มันไม่เหลืออะไรเลย แม้แต่รูปร่างก็ไม่มีอีกแล้ว เฮ้อ! ตอนนี้ฉันถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวในโลกสีเทา มันดูไม่เหมือน คนที่พึ่งฆ่าคนอื่น ฆ่าตัวตาย หรืออะไรเลย เวรเอ้ย!! แม้แต่รถบรรทุกฉันก็หายไป แล้วจะเอาไปคืนยังไงเนี่ย
เดี๋ยว!
ฉันว่ามันไม่น่าใช่เรื่องที่น่ากังวลในตอนนี้ ตอนนี้ฉันได้แต่หลับตาและยอมรับในชะตากรรมของตัวเองที่เป็นอยู่ตอนนี้
ผ่าม!!!
อยู่ ๆ ก็มีแสงประหลาด สว่างจ๋า ปรากฏบนหน้าฉัน!
เสร็จสิ้นการรีเซ็ทโลกแล้ว
ยินดีต้อนรับท่าน “World Kepper”
โปรดเริ่มออกแบบ “โลกใบใหม่” ของท่าน
สำหรับการปรับแต่ง โปรติดคำว่า “ตัวเลือก”
ห่ะ… อะไรนะ ? ตัวเลือก
ตัวเลือก
> ออกแบบร่างกาย
> ออกแบบคู่หู
> ออกแบบโลก
> สถิติปัจจุบัน
นี่มันอะไรกันครับเนี่ย! ฉันงงไปหมดแล้ว แล้วไอ้ปุ่มตัวเลือกข้างหน้านี่จะกดยังไงเนี่ยในเมื่อตอนนี้ฉันไม่มีนิ้ว หรือว่าต้องทำเหมือนกับ “ตัวเลือก” คงต้องเพ่งความคิดไปที่ “ออกแบบร่างกาย” เพื่อสร้างร่างกายมาก่อนละมั้ง
ออกแบบร่างกาย
• โปรดจินตนาการถึงร่างกายที่คุณต้องการสร้าง
• เนื้อหานี้อาจเปลี่ยนแปลงให้ตลอดเวลาผ่านการแก้ไขในเมนูตัวเลือก
ได้ผลแฮะ
ห่ะ! จะสร้างร่างกายแค่คิดเนี่ยนะ อะไรจะให้ จินตนาการ ขนาดนี้ ฉันพยายามนึกถึงตัวเองแบบหล่อ ๆ และสร้างตัวเองขึ้นมาจากจินตนาการแบบหลับตาใช้สมาธิ แต่ตอนนี้ดันลืมไปว่าไม่มีเปลือกตาแล้ว ฮ่วย!
เอาว่ะ !
นึกภาพตัวเองให้ดีที่สุด จินตนาการไปเลยว่ามีผมบนหัวหนา ๆ กล้าม เป็นมัด ๆ ตอนนี้ภาพที่ฉันจินตนาการทำให้ฉันตัวเองที่โคตรหล่อ หล่อจนผู้ชายก็ยังต้องนับถือในความหล่อของฉันอีกที ที่สำคัญมันเหมือนเป็นการแกะเปลือกความงามที่แท้จริงของฉันให้มัน สง่า ออกมาในแบบที่ควรจะเป็น ฮาฮ่าฮา
อย่าไปแคร์ ยังไงฉันก็สร้างตัวเองออกมาจากจินตนาการอยู่แล้ว ยังไงมันก็ต้องหล่อละเฟ่ย แอ๊ะ ! แต่ตอนนี้ก็จินตนาการตัวเองเสร็จไปแล้ว ทำไมยังไม่เห็นจะมีแขนขางอกออกมาให้ใช้เลย ?
ผ่าม!
อยู่ ๆ ก็มีหน้าต่างสีฟ้าเด้งขึ้นมาอีกแล้ว
ยอมรับข้อมูลร่างกายแล้ว
โปรดรอสักครู่... ในขณะสร้างร่างกายใหม่ของคุณ
และแล้วร่างกายของฉันก็กำลังถูกสร้างขึ้นมาจริง ๆ ฉันสัมผัสถึงเท้าที่อยู่บนพื้นดินได้ เห่ย! ฉันมีเท้าแล้ว ฉันมีเท้าแล้วโว้ย เยสส จากนั้นก็รู้สึกว่า สะโพกเริ่มถูกสร้างขึ้น ฉันลองโยกสะโพกไปมา อืม..ก็ใช้ได้ปกตินี่ ต่อมาก็มาถึงหน้าอก แขน เพียงไม่กี่วินาทีตอนนี้ฉันมองเห็นพื้นดินแล้ว เพื่อทดสอบว่าเป็นของจริงรึเปล่า ฉันลองกระพริบตาตัวเองดูสองครั้ง เห็นชัดแจ๋ว!
นี่แหละความรู้สึกขอร่างกายที่มันสดใหม่ ฮาฮ่าฮา
พูดไปมันก็เจ๋งดีหละ...แล้วตอนนี้ฉันต้องทำอะไรต่อ ไหนลองมองไปที่ หน้าต่างตัวเลือกอีกครั้งซิ ฉันอาจจะต้องลองเลือกไปที่ “ระบบผู้ช่วย” มันอาจจะให้เบาะแสอะไรบางอย่างในการใช้ชีวิตของฉันที่นี่ก็ได้
ออกแบบคู่หู
• Default Companion แนะนำสำหรับ World Keeper มือใหม่ คู่หูมีความรู้เกี่ยวกับระบบ และสามารถสร้างหรือปรับเปลี่ยนร่างกายได้ จิตใจและบุคลิกนิสัยแบบสุ่มแต่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามการเติบโตตามแบบ ธรรมชาติ
• Customer Companion : สำหรับ Keepers ที่มีประสบการณ์ ซึ่งต้องการเพียงแค่เพื่อนเสริมพลังหรือรักษา และสามารถสร้างหรือปรับเปลี่ยนร่างกาย จิตใจ บุคลิก และนิสัย ได้ คู่หู่ ไม่มีความรู้เกี่ยวกับระบบ
ห่ะ! นั้นมันต้องมีทางเลือกแบบนี้ด้วยเหรอ ? ยังไงก็คงเลือกผู้ช่วยที่รู้จักระบบดีกว่า Default Companion จะต้องมีความรู้เกี่ยวกับระบบและสามารถช่วยให้ฉันล้างบาปแล้วกลับไปที่โลกได้อีกครั้งแน่ ๆ ไม่งั้นฉันก็ต้องจมปรักอยู่ที่นี้เป็นสิบ เป็นร้อย เป็นพันปีเลยละมั้ง
ยอมรับข้อมูลร่างกายแล้ว
โปรดนึกภาพร่างของเพื่อนร่วมทาง
อืม... ขอฉันใช้เวลาตัดสินใจซักนิดละกัน ไหน ๆ ก็สร้างคู่หูแล้วแถมเลือกเพศเองได้ด้วยคงไม่ต้องถามเลยว่าฉันจะเลือกเพศอะไร หึ ๆ ๆยังไงฉันก็จะใช้ชีวิตชัวนิจนิรันดร์ไปกับผู้หญิงสวย ๆ ‘ต้องขอโทษพ่อแม่ด้วยจริง ๆ ที่ ไม่ได้เห็นหน้าแฟนสาวของฉัน (คิดไปไกล) ที่สำคัญถ้าเรามีแฟนตอนนี้ก็ไม่ต้องมาเครียดเรื่องงานแล้ว จะไปทำงาน สองกะเพื่อหาค่าแรงขั้นต่ำไปทำไม ในเมื่อตอนนี้ฆ่าคนตายก็ไม่ติดคุกแล้ว ฮ่าฮาฮ่า ’
ตอนนี้ฉันคิดไปใหญ่แล้ว ฉันคงต้องเริ่มจินตนาการถึงผู้หญิงในอุดมคติของฉัน แน่นอนว่าต้องสูงกำลังดีแต่เตี้ยกว่าฉันหน่อย มีหน้าอกนูน ๆ ส่วนโค้งนิดส่วนเว้าหน่อย มีหูแมวน่ารักด้วยดีไหมนะ อืม..ดี -///- แน่นอนว่ามีหูก็ต้องมีหางด้วย ผมก็เป็นสีแดงไปเลยเหมือนกับสีของหู ตาก็เป็นสีเขียว เรียบร้อย หวังว่าจะมีบุคลิกที่ดีนะ
ยอมรับข้อมูลร่างกายแล้ว
กำลังป้อนข้อมูร่างกายคู่หู... โปรดรอการสุ่มจิตใจ
คราวนี้ก็เป็นแสงสีเทาที่กำลังมารวมตัวกันข้างหน้าฉันและเริ่มก่อตัวกันเป็นรูปร่างที่ฉันจินตนาการเอาไว้เหมือนกับตอนที่ฉันสร้างตัวเอง ที่สำคัญตอนสร้างร่างกายออกมา เสื้อผ้ามันไม่ใช่ส่วนหนึ่งของระบบในการสร้างตัวละคร ตอนนี้ฉันเลยยืนเด่นสง่าท่อนบนและท่อนล่างอย่างภาคภูมิใจ เมื่อร่างกายของเธอสร้างเสร็จ ดวงตาสีเขียวแสนสวยของเธอก็เปิดขึ้นมา และเธอก็ยิ้มให้ฉัน
“สวัสดีค่ะ” เธอพูดกับฉันในขณะที่ โค้งคำนับให้ฉัน เพื่อให้รู้สึกว่าเธอกำลังทำความเคารพฉันอยู่ “คุณมีชื่อให้ฉันไหมคะ”
แหม่!! ก็ตามที่ฉันบอกว่าเสื้อผ้ามันไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของระบบ นะน่ะ...ฉันเองก็เป็นผู้ชายมากพอที่จะตกตะลึงกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า หลังจากที่ฉันได้สติก็ตอบเธอกลับ “อือ.. เทออ..เทอร่า” ฉันคิดในใจว่า ‘ชื่อนี้ได้ผลไหมวะ’
เธอยิ้มกว้างออกมาและพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ขอบคุณค่ะ ที่ตั้งชื่อให้ฉัน” เธอดีใจกระโดดด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย
“โอ้..ใช่เลย”( -/3/- ) ชีวิตหลังความตายมันต้องแจ็คพอตแบบนี้ซิ
และนี่แหละคือจุดเริ่มต้นที่จะทำให้ฉันกลายเป็น พระเจ้า แม้ว่าฉันจะคิดเองเออเองก็ตาม
• จบบทนำ -